Jak sobie życzysz

Hm hm hm…

Po Finklowemu sprawne i ładne, ale… zabrakło mi zakończenia.

Spodziewałem się jakiegoś łubudu, a tu tylko koniec klątwy? I już? Ot tak? Tyle?

Finkla, nie bądź taka!

Dokończ to opko na poważnie!

Dobra, to znalazłem jeden babolek tylko: “zajmują się otwarciem ciężkim drzwi” (literówka).

I na pewno jest takie słowo “gaszyca”? Pono jest, ale może “gaszka” lepsze? No i na początku wszyscy są jacyś brzuchaci. Jesteś na diecie czy co ;P?

W każdym razie – fajne (copyright: Anet), acz mogłoby być fajniejsze!

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Dzięki, Staruchu. :-)

Mam nadzieję, że jeszcze można poprawiać literówki, więc zaraz to uczynię.

Zakończenie. No, księżniczka miała kłopoty, a chłopczyk ją uratował. Czego chcieć więcej? Oangena jest przeszczęśliwa. ;-)

No, zastanawiałam się nad gaszycą/gaszką/kochanicą. I z tego wszystkiego pierwsze pasuje mi najlepiej. “Gaszka” to może być dopełniacz od “gaszek”, więc wygląda podejrzanie. Ale jeśli inne głosy opowiedzą się za gaszką, to zmienię.

Edytka. Jeszcze o brzuchatość pytałeś. Kupiec i oberżysta są tłuści, bo mogą sobie pozwolić na jedzenie do syta. A żona oberżysty jest chuda, dla odmiany właśnie.

Babska logika rządzi!

O, fajne. Fajnie się czytało, pomysłowe, podoba mi się fakt, że bohaterka nie cierpi tak całkiem niewinnie. Plus, uratowane koty, koty są miłe.

ninedin.home.blog

To jeszcze było: “cali w talii przybywa”. Niekoniecznie to jest jednoznaczne z otyłością, ale tak mi się skojarzyło.

A że Oangena przeszczęśliwa, to rozumiem. Ale jakoś zbrakło mi tu jakiegoś fajerwerku. Opko dopaliło się jak resztki knota w kałuży stearyny, że tak przepoetyzuję ;).

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Dzięki, Ninedin. :-)

No, koty są miłe i przyjemne w dotyku. Ale zauważyłaś, że dostają równie miłe pisklaki, żeby nauczyć się zabijać?

Staruchu, cali przybywało, żeby nikt się na Maryśkę nie połakomił. Ot, nastolatka może i niezbyt gruba, ale zbudowana nieproporcjonalnie, w ogóle nie seksowna.

Może i bardziej fajerwerkowate zakończenie byłoby lepsze, ale nie przychodzi mi nic podobnego do głowy. Doprowadziłam historię do końca, uratowałam księżniczkę i finito.

Babska logika rządzi!

@Finkla: yup, w domu /zagrodzie były koty, a ja wychowałam się na wsi. Dość trudno nie zauważyć, niestety.

Oraz: “I meant," said Ipslore bitterly, "what is there in this world that truly makes living worthwhile?" Death thought about it. CATS, he said eventually. CATS ARE NICE”, trochę do tego dialogu piłam :

ninedin.home.blog

No, kotełki wegetarianami nie są…

Babska logika rządzi!

Cześć!

Dorze się czyta, a pomysł na księżniczkę jest bardzo interesujący. Miałem jednak wrażenie, że bohaterka pozostawała całkiem długo w postaci Ma-maryś, a później te przemiany są dużo szybsze. Czy w gospodzie nie zdarzały się przypadki, kiedy klątwa mogłaby zadziałać jeszcze przed historią z kotami? ;-)

Nie do końca też zrozumiałem, który to Szpaczek. Wiem, że to jeden z więźniów, który odwiedzał kucharkę, ale czy to ten wychudzony i osłabiony więzieniem, że nie będzie z niego żadnego pożytku? ;-)

Zakończenie jest całkiem ok (dobrze, że dzieciak nie życzył sobie akurat lizaka), choć wydaje mi się, że sposób przełamania klątwy można było zgrabnie przemycić we wcześniejszych fragmentach.

Napisane super. Poniżej jakieś drobnostki.

Aż wreszcie któregoś dnia…

W pochwach przy pasie i na nogach pojawiło się kilkanaście małych(+,) lecz ostrych noży. Największym z nich rozcinam sparciałe płótno i wydobywam pięć przemoczonych(+,) ale żywych kulek, które natychmiast zaczynają się rozłazić.

Dla mnie zostaje więcej mięsa(+,) niż jadałam na dworze ojca.

Pozdrawiam i życzę powodzenia w konkursie!

"Kozy mają mnie w nosie, a psy na ogonie." T. Rałowski

Dziękuję, Filipie. :-)

Fajnie, że czyta się nieźle, a pomysł zainteresował.

Długie bycie Marysią. Właściciele oberży potrzebowali sieroty głupiej i nieatrakcyjnej. Za taką nikt się nie ujmie, sama też o siebie nie zadba i żaden z gości nie zapragnie zabrać ją ze sobą/ namówić na wspólną ucieczkę. Jak to się wydarzyło z poprzedniczką Marysi. Może i ktoś zechciał ją wydupczyć w stajni, ale na tym koniec romansu. Nie określam, jak długo to trwało. Może miesiąc, może więcej. Podejrzewam, że miesiąc w zupełności wystarczy, żeby robota w oberży obrzydła człowiekowi. Z kotami też spędziła trochę czasu – zdążyła wytrzebić zwierzynę. A potem już sytuacja zmieniała się co chwila, ciągle spotykała nowych ludzi z nowymi pomysłami.

Więźniowie. Faktycznie, nie opisałam ich porządnie, może trzeba było. Szpaczek to oczywiście ten, który się budzi, kiedy dziewczyna już jest w celi. Chudy to ktoś inny (w zamyśle ten na jednym łańcuchu ze Szpaczkiem, ale nie upieram się).

Dzieciak nie wiedział, co to lizaki. ;-)

Za błędy dziękuję, poprawię po wynikach. Albo zajrzę do regulaminu, co tam Jurki uważają…

Acz uważam, że dwa pierwsze przecinki nie są potrzebne – nie wprowadzają zdań podrzędnych.

Do zobaczenia pod Twoimi księżniczkami. Kiedyś do nich dotrę…

Babska logika rządzi!

O, witam Jurorkę Alicellę. :-)

Kto wie, może coś takiego z któregoś kociaka wyrośnie…

Babska logika rządzi!

Świetne, po prostu świetne. Bardzo lekko się czyta, płynąłem przez tekst bez zatrzymywania. Podoba mi się również kontrast, który tworzysz. Z jednej strony mamy typowo baśniową klątwę, którą złamać może tylko znalezienie “księcia z bajki” – prawego i dobrego. Z drugiej strony zestawiasz to z brudnymi realiami, a baśniowy “posmak” pojawia się dopiero na końcu, gdy poznajemy treść klątwy. 

Dzięki, Fladrifie. :-)

Miło mi, że tekst się spodobał i nie okazał przyciężki.

No, życie to nie bajka. Zwłaszcza w (quasi)średniowieczu.

I nie sądzę, żeby jakikolwiek książę zadziałał. Oni dopiero są roszczeniowi. ;-)

Babska logika rządzi!

Hej! Co za świetna zabawa przy czytaniu tego opowiadania. Nawet nie wiem kiedy skończyłam. Pomysł z klątwą był ciekawy, aż się prosi o jakiś dodatkowy wątek. Naprawdę dobra robota. 

Pozdrawiam ;-)

"Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie" C. Ruiz Zafon

Hej, Finklo

Trzeba przyznać, że klątwa straszna. Od razu powiem – gdy tylko wyjaśniła się jej sposób działania, miałem skojarzenie z filmem “Ella enchanted”. Taka luźna adaptacja Kopciuszka. Dziewczyna nie mogła nikomu odmówić, gdy jej coś kazał. Oglądając zastanawiałem się nad bardziej “mrocznymi” prośbami i tu pokazałaś, jak by to wyglądało. Marny los.

Napisane bardzo ładnie, nic mnie nie zatrzymało. Spełniania marzeń kociąt się nie spodziewałem (bohaterka też nie), szczęśliwe zakończenie zawsze na plus, tylko… takie coś krótkie i pospieszne. Odczarowana i co? Jeszcze paroma zdaniami bym nie pogardził :)

Pozdrawiam i klikam 

PS Czy “Jak sobie życzysz” to nie kwestia Wesley’a z Narzeczonej Księcia? 

Dziękuję nowym Czytelnikom. :-)

Lothorien, cieszę się, że dostarczyłam zabawy. Ale jaki dodatkowy wątek masz na myśli? Dziewczyna po prostu dostaje się pod władzę tego, kto stoi w pobliżu i najmocniej czegoś od niej chce. Pisałam z jej punktu widzenia, więc wszystko inne się nie liczy. Acz chętnie zapoznam się z Twoimi sugestiami.

Zanaisie, a i owszem – klątwa paskudna. Ale i księżniczka mocno podpadła i dopiekła wielu ludziom. Na szczęście dla niej – zdarza się, że cele władcy i dziewczyny są zbieżne. A nawet nauczyła się odrobinę manipulować.

Filmów, o których wspominasz, nie widziałam.

Już druga osoba chciałaby inne zakończenie, jakieś bardziejsze. Możesz wyjaśnić, jaki finał bardziej by Ci się spodobał? Co w tych kilku zdaniach napisać? Dla mnie historia już się skończyła i nie ma co przeciągać. Nie wspominając już o tym, że kończyłam pisać wczoraj wieczorem. ;-)

Babska logika rządzi!

Dzięki za wyjaśnienia.

A i znów mamy przecinkowy ambaras. :P Tym razem wrzucę coś z netu (oczywiście nie musi być to prawda objawiona), żeby nie wyjść na gołosłownego. ;-)

Dzieciak nie wiedział, co to lizaki. ;-)

A ciastka jakieś znał czy tylko różne pędy, korzonki i inne resztki były w menu? :P

Do zobaczenia. :-)

"Kozy mają mnie w nosie, a psy na ogonie." T. Rałowski

Finklo, może coś więcej, co zamierza, czy coś o jej rodzinie, czy nawet stan emocjonalny po tych wydarzeniach – traumatycznych. Trudno mi wyczuć cały sens historii, bo jestem tu tylko czytelnikiem ;)

Wejście w tekst praktycznie z marszu, przez co trochę się motałem w pierwszych akapitach. Na szczęście dość szybko pojawiło się wyjaśnienie sytuacji bohaterki i później było już łatwiej.

Jak to u Ciebie, tempo szybkie. Wiem, że piszę to pod każdym opowiadaniem, ale uważam, że warto, bo i nie czarujmy się: ile osób tu, na portalu, może zagwarantować, że w jego/jej tekście na pewno nie będzie zamulania? ;-)

A u Ciebie akurat zawsze można fajnie, sprawnie płynąć z daną opowieścią, więc będę za to chwalił przy każdej okazji. :)

Pomysł na taką, a nie inną klątwę ciekawy. Fajne są te motywy ciągłych przemian, bo nie dość, że koncept jest ciekawy sam w sobie, to na dodatek stale w tym opowiadaniu coś się dzieje.

Wydaje mi się jednak, że trochę ucierpiała na tym fabuła. Generalnie przy lekturze miałem poczucie, jakbym po prostu skakał wraz z bohaterką od jednej przemiany do drugiej, przez co trochę trudno mi się było mocniej wciągnąć w jej położenie i całą historię.

Wolałbym też pewnie jakieś większe łupnięcie na koniec. Z drugiej strony to, które jest, przynajmniej sprawnie zamyka cały tekst, więc jakoś mocno malkontencił tutaj nie będę. ;-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Filipie, to ja też odpowiem czymś z sieci. I chyba pozostanę przy swojej wersji. Cóż, rzadko kto twierdzi, że polskie przecinki są proste. ;-)

Słodycze. Wydaje mi się, że w europejskim średniowieczu nie znano cukru. Jasne, był miód. Ale jak często dostawałby go dzieciak z chłopskiej rodziny, który chyba rzadko kiedy oglądał mięso?

Zanaisie, cieszy się. Nie pokazałam tego wystarczająco? Rodzina to głównie ojciec – książę. Nie są zapewne zbyt bliscy emocjonalnie, ale jak panna ochłonie, to chyba wróci na dwór. To znaczy uda się do najbliższego wielmoży i poprosi o transport.

Babska logika rządzi!

O, i CM się dopisał. Dzięki. :-)

Jako czytelnik lubię być wrzucana na głęboką wodę, a nie zaczynać od opisów przyrody i zachodzącego malowniczo słonka, więc i swoim odbiorcom staram się to serwować.

A w poprzednim tekście zamulanie było, bo mi brakło do dolnego limitu jakieś 20%. ;-)

Też mi się klątwa podoba. Niby nic, żadnych uszczerbków fizycznych, a jednak straszna. I z potencjałem. A przy okazji jest uzasadnienie, że to musiała być księżniczka. Nie każda laska ma szansę, żeby podpaść w ten sposób.

Powiadasz, że ucierpiało utożsamianie się z bohaterką? Hmmm. Straty być muszą. Uważam, że było warto. Ale że fabuła też dostała? Nie wydaje mi się – ciągle coś się dzieje, bohaterka żyje od przemiany do przemiany, niepewna następnej godziny.

No i następnemu coś nie pasuje w zakończeniu… A jak sobie wyobrażasz to łupnięcie? Bo ja nie mam koncepcji – klątwa zdjęta i nic bardziej doniosłego w najbliższej przyszłości się nie wydarzy.

Babska logika rządzi!

Nie są zapewne zbyt bliscy emocjonalnie, ale jak panna ochłonie, to chyba wróci na dwór. To znaczy uda się do najbliższego wielmoży i poprosi o transport.

Finklo, właśnie coś takiego. Pamiętaj, ja nie mówię, że zakończenie jest złe – tylko przydałoby mi się parę zdań więcej. Rozumiem jednak pisanie na wieczór :)

Hmmm. Powiadacie, że takie przeciąganie zakończonej historii będzie lepsze? Muszę to przemyśleć…

Babska logika rządzi!

Hm hm hm…

Po Finklowemu sprawne i ładne, ale… zabrakło mi zakończenia.

Spodziewałem się jakiegoś łubudu, a tu tylko koniec klątwy? I już? Ot tak? Tyle?

Finkla, nie bądź taka!

Dokończ to opko na poważnie!

Staruchu, z ust mi to wyjąłeś.

Finklo, to naprawdę świetny tekst. Zachwyciłem się i stylem, i klimatem, i łatwością, z jaką zmieniasz postaci. Jak aktorka. I tym, że ten początek taki niedopowiedziany, a potem wszystko ładnie się rozjaśnia…

 I byłoby naprawdę cudnie, gdyby to zakończenie nie było takie nijakie. Choć w sumie jest trochę Finklowe, z mrugnięciem oka… ale naprawdę szkoda tego opowiadania, by tak to zostawiać.

Leć do Bib, księżniczko.

…a ten motyw z odradzaniem się jako dziewica to widzę, że bardzo lubisz :)

"Wolność polega na tym, że możemy czynić wszystko, co nie przynosi szkody bliźniemu naszemu". Paryż, 1789 r.

Haha, każdy się kiedyś zmienia. Przyjemne opowiadanie i kolejna dobra sposobność by zostawić swój komentarz.

Dzięki, Chro. :-)

Hmmm. Widzę, że wszystkim oprócz mnie czegoś w zakończeniu brakuje. Nie chwytam idei, ale taki zgodny chór nie może się mylić. A jakie dodatki Ty byś widział w finale? Potraktuj to jak pytanie w ankiecie.

Cieszę się, że jakieś zalety też widzisz, a nawet sporo ich znalazłeś.

Dziewictwo. W tej chwili nie pamiętam, gdzie jeszcze wykorzystywałam ten motyw. Podpowiesz coś?

Babska logika rządzi!

O, Vrchamps się dopisał. Dziękuję. :-)

No, chyba jeszcze nigdy nie zafundowałam protagoniście tylu przemian. ;-)

Miło mi, że wykorzystałeś sposobność.

Babska logika rządzi!

Dziewictwo. W tej chwili nie pamiętam, gdzie jeszcze wykorzystywałam ten motyw. Podpowiesz coś?

Serio nie pamiętasz? A Twoje najlepsze opko, które kiedyś zgłosiłem do Zajdla?

A jakie dodatki Ty byś widział w finale? Potraktuj to jak pytanie w ankiecie.

Przede wszystkim darowałbym sobie łopatologię, humorystyczny motyw dopytującego się o wszystko dzieciaka, i moralizatorską samokrytykę.

Dobry mógłby być powrót na dwór i jakiś mocny twist… może spotkanie ze złą czarownicą i puentujący dialog, który co nieco wyjaśni, ale też podważy obraz księżniczki jako ofiary. 

"Wolność polega na tym, że możemy czynić wszystko, co nie przynosi szkody bliźniemu naszemu". Paryż, 1789 r.

Serio nie pamiętam. I nawet nie wiem, który tekst uważasz za najlepszy. Gdybym tego Zajdla dostała, to na pewno bym zapamiętała. :-)

Motyw ciekawskiego dzieciaka nie miał być humorystyczny (ale co ja mogę o tym wiedzieć? Odbiór dowcipów zawsze mnie zaskakuje), tylko służyć wyjaśnieniu na koniec. No, taki słabo zamaskowany infodump. A dzieci naprawdę potrafią zadawać mnóstwo pytań. Wprawdzie raczej trochę młodsze, ale chyba można ten okres przeciągnąć.

Samokrytyka miała służyć pokazaniu ostatecznej przemiany bohaterki – kiedy znalazła się z drugiej strony barykady, już wie, jak wredne były jej zachowania.

Spotkanie z nadworną czarownicą. Hmmm. To mogłoby być ciekawe, zgadzam się. Ale to już nie byłaby opowieść o ratowaniu księżniczki.

Dzięki za wyjaśnienia.

Babska logika rządzi!

Dzięki, Morteciusie. :-)

Cieszę się, że opko weszło gładko.

No! Wreszcie ktoś docenia moje zakończenie. Zbawco! ;-)

Babska logika rządzi!

Serio nie pamiętam. I nawet nie wiem, który tekst uważasz za najlepszy. Gdybym tego Zajdla dostała, to na pewno bym zapamiętała. :-)

Nie pamiętam tytułu, ale pamiętam, o czym było. O Islamskim Raju z punktu widzenia jednej z hurys.

"Wolność polega na tym, że możemy czynić wszystko, co nie przynosi szkody bliźniemu naszemu". Paryż, 1789 r.

Aaaa, to. Faktycznie, błona się tam regenerowała. Ale nie jestem pewna, czy to pomysł mój, czy muzułmański. Bodajże “Nagroda wojownika”. Uch, kiedy to było…

Babska logika rządzi!

Wracam po przerwie i miła niespodzianka nowe opko Finklowe. Fajne. Czytałem z zaciekawieniem. Nic nie zgrzytało. Pomysł świetny na księżniczkę w opałach. :) Pora późna, więc już dziś nie będę więcej czytał, żeby nie zepsuć sobie wrażeń. Pozdrawiam

Dzięki, Koalo. :-)

Fajnie, że opko fajne i pomysł przypasował.

Ale nie chciałabym być powodem, dla którego nie czytasz więcej. Weź, jeszcze mnie tu zlinczuje ktoś spragniony komentarzy… Albo klątwę rzuci. ;-)

Babska logika rządzi!

Bodajże “Nagroda wojownika”. Uch, kiedy to było…

Widzisz. A nadal pamiętam. :)

Pomysł muzułmański, owszem, ale to Ty pokazałaś to z takiego punktu widzenia, że zapamiętałem. 

"Wolność polega na tym, że możemy czynić wszystko, co nie przynosi szkody bliźniemu naszemu". Paryż, 1789 r.

Jak się okazuje – pamiętasz lepiej ode mnie. ;-)

Babska logika rządzi!

A w poprzednim tekście zamulanie było, bo mi brakło do dolnego limitu jakieś 20%. ;-)

Jakie zamulanie? Co najwyżej ciut wolniejsze tempo. Do zamulania to jeszcze temu daleko. ;-)

No i następnemu coś nie pasuje w zakończeniu… A jak sobie wyobrażasz to łupnięcie? Bo ja nie mam koncepcji – klątwa zdjęta i nic bardziej doniosłego w najbliższej przyszłości się nie wydarzy.

No…

A czy moglibyśmy zrobić tak, że wobec tych wszystkich sugestii, które już pojawiły się powyżej, ja postawię na niekonwencjonalność i zgłoszę nieprzygotowanie? :D

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

No dobrze, nie zamulanie, tylko rozwodnienie.

O nie, mój drogi, na zgłaszanie nieprzygotowania już za późno. Trzeba było myśleć, zanim zgłosiłeś się do odpowiedzi. ;-)

Babska logika rządzi!

OK. “Rodzynku” może być? ;-)

Babska logika rządzi!

Niech będzie “Żurawinku”. Dla Ciebie wszystko. ;-)

Babska logika rządzi!

Uuu, Morteciuszu, zostałeś Żurawinką Finkli :D

Nie Żurawinką, tylko Żurawinkiem. Nie zmieniajmy płci ulubionemu czytelnikowi bez jego wyraźnego życzenia. ;-)

Ty też mogłeś zostać, kim byś chciał. Wystarczyło nie marudzić na zakończenie. ;-)

Babska logika rządzi!

No to super, żeśmy znaleźli coś pasującego i ładnego.

Babska logika rządzi!

Cześć, stylistycznie to kompletnie nie moja bajka, choć i tak trudno było mi oderwać się od tekstu. Ciekawie i oryginalnie, do tego mam słabość do ironizujących bohaterów, wiec wszystko na miejscu, a na koniec przystępnie podany morał. Trudno się nie przekonać do tekstu :)

Zawsze coś da się poprawić

Ty też mogłeś zostać, kim byś chciał. Wystarczyło nie marudzić na zakończenie. ;-)

Może jeszcze będzie okazja :P na razie zobaczę jak idzie Morteciuszowi rola Żurawina ;)

Dziękuję, Kulosławie. :-)

Cieszę się, że mimo niezgodności stylistycznej tekst siadł.

Ja chyba nie bardzo potrafię tworzyć bohaterów innych niż ironizujący. To co najmniej ustawienia domyślne. ;-)

Babska logika rządzi!

Zanaisie, okazja na przytakiwanie autorce pewnie jeszcze będzie. A jeśliś niecierpliwy, zawsze możesz zajrzeć do któregoś z moich starych tekstów. Nie zmuszam, bynajmniej.

Babska logika rządzi!

Na klątwę rzuci się przeciw klątwę. Wszak to portal jest fantastyczny , z pomysłami z fantastyki zresztą. :) Rzucić klątwę to prawie okląć kogoś, a tego nie wolno, chyba że chce się dostać bana, więc klątw nie będzie. :)

Jeśli się rzuci klątwę zaszyfrowaną, to administracja nie pozna… Wiesz, SF też tutaj piszemy. ;-)

Babska logika rządzi!

Finklo, opowiadanie wyszło Tobie znakomicie! 

Na początku myślałem, że klątwa jest owocem zawiści i złośliwości, a tu okazało się, że to jest nauczka, kara – bardzo mi się ten motyw spodobał. 

Uśmiech na mojej twarzy wywołał również fakt, iż księżniczka stała się prawdziwa dopiero w oczach dziecka. Dostrzegam w tym dużo mądrości.

Dziękuję, Lupusie. :-)

Fajnie, że opko Ci się spodobało.

Doszłam do wniosku, że każdy dorosły ma pomysły na wykorzystanie innego człowieka. Z dzieckiem można próbować szczęścia, tylko trzeba je dorwać gdzieś na osobności.

Babska logika rządzi!

1 Właściwie klątwa zaszyfrowana lub nie byłaby dowodem uznania :)

2 Jak napisałem ten portal jest fantastyczny, dlatego tu bywam.(Rozumiem, że Loża musi o tym przypominać, ja mogę wyrazić swoje zdanie, bez obaw, że się chcę podlizac, bo nie jestem autorem :). )

3 Małe dzieci mają pomysły fantastyczne i są niesłychanie surowe w ocenach, bo jeszcze nieskażone.

4 Pozdrawiam

Coś w tym jest – polska “kurwa” może przenosić dowolne emocje. ;-)

No. I chcę, żeby fantastyczność została, a nie rozmyła się w morzu obyczajówki.

Małe dzieci całe bywają fantastyczne. Później gdzieś to gubią…

I ja. :-)

Babska logika rządzi!

O nie, mój drogi, na zgłaszanie nieprzygotowania już za późno. Trzeba było myśleć, zanim zgłosiłeś się do odpowiedzi. ;-)

Jak to? A gdzie moje naturalne prawo opiniodawcy do marudzenia bez konsekwencji? ;-)

Ja jestem czytelnikiem: wpadam, wymagam i wymądrzam się w oparciu o domniemany autorytet. Od takich ludzi nie wolno wymagać, by potrafili bronić swoich mądrości. :P

No dobra, jak już się tak głupio wystawiłem…

Widzę tu parę opcji:

– spróbować rozpisać zakończenie, żeby lepiej wybrzmiało

– zamknąć tekst jakąś błyskotliwą, refleksyjną puentą

– pójść w zaskoczenie (może wsparte jakąś żartobliwą/gorzką kpiną z życia); na przykład: gdyby tak księżniczka, niedługo po zdjęciu klątwy, znowu stała się wredną małpą (co można poprzeć jakąś wzmianką, że szczęśliwe przemiany charakteru to tylko w bajkach).

Oczywiście rzucam na szybko, nie piszę, że akurat o takie zakończenie chodzi. Raczej szukam kierunku.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Dzięki. :-)

Teraz mam jakieś pojęcie, czego oczekiwaliście od mojego zakończenia.*

Myślę, że księżniczka się jednak zmieniła. To nawet nie musi być zmiana charakterologiczna, tylko doświadczeniowa – teraz już wie, że służący to też człowiek, ma swoje pragnienia, plany na wieczór, bóle reumatyczne…

* No dobra, chodziło o to, żeby zniechęcić do narzekania. ;-)

Babska logika rządzi!

Cześć Finkla!

Bardzo ciekawe opowiadanie, zawarłaś w nim masę elementów “stereotypowego fantasy”, ale wykorzystałaś je w zupełnie inny sposób. Piękna bajka o, jak się okazuje, kapryśnej księżniczce, którą wiedźma ukarała. Bardzo ciekawa i dotkliwa to klątwa, mocno ucząca pokory, a jednocześnie pozwalająca szybko poczuć sympatię do bohaterki. Zwłaszcza, że zaklęcie odniosło chyba pożądany skutek.

Jedyne, czego mi zabrakło, to motyw księcia, który ratuje ją z opresji. Bo mamy chłopca, który faktycznie ją uratował, więc można by się przyczepić, ale:

– Czemu masz taką ładną sukienkę?

– Bo jestem księżniczką.

– A czemu przedtem nie wyglądałaś jak księżniczka?

– Bo zła wiedźma mnie zaczarowała.

– A czemu?

Kupiłaś mnie tym powtórzeniem ;-) Chociaż moje dzieci wolą “dlaczego”

Napisane bardzo sprawnie i zwięźle. W 15k znaków zawarłaś masę treści i jakoś przekazu nie ucierpiała na tym imho, choć miejscami brakowało mi trochę “przestojów”, aby wystarczająco dobrze wejść w obecną sytuację bohaterki. Bo momentami miałem wrażenie, że ona zmienia się co kilka oddechów, a jednak trochę te epizody trwały.

Podsumowując, bardzo dobre opowiadanie.

2P dla Ciebie: Pozdrawiam i Powodzenia w konkursie!

„Poszukiwanie prawdy, która, choćby najgorsza, mogłaby tłumaczyć jakiś sens czy choćby konsekwencję w tym, czego jesteśmy świadkami wokół siebie, przynosi jedyną możliwą odpowiedź: że samo poszukiwanie jest, lub może stać się, ową prawdą.” J.Kaczmarski

Nie zabijamy piesków w opowiadaniach. Nigdy.

Tekst świetny, bardzo przyjemnie się go czytało. W przeciwieństwie do innych dla mnie to zakończenie było fajne. Po pierwsze zaskakujące, bo na etapie gospody tak podświadomie oczekiwałem, że jakiś książę, czy inny rycerz, sercem ją odnajdzie i pokocha miłością łamiąc klątwę. Po drugie bajkowo trzymało klimat i miało morał. Po trzecie było dzięki temu wszystkiemu przekorne. Bo nie magowie, nie rycerze, nie prawdziwa miłość, ale kaprys dziecka i pyk klątwa prysła. 

Co do kotów. W mojej okolicy rządzą koty żebrzące, część z nich zamiast miiiaaałłł mówi daałłł. Terroryzują , szantażują, oszukują, hipnotyzują, słowem robią co chcą a my ludzie co najwyżej spełniamy ich zachcianki. 

;)

Wystarczyło pójść na piwo i od razu się wszyscy rzucili czytać… Czyhaliście, aż się odłączę od kompa? ;-) Dziękuję wszystkim. :-)

Krarze, tak, klątwa jest straszna. Ale przynajmniej w jakiejś części zasłużona. Dotychczas się z czymś takim nie spotkałam, musiałam sama wymyślić.

Jeszcze można twierdzić, że jakiś drobny złodziejaszek uratował księżniczkę z więzienia. ;-)

“Dlaczego” jest chyba bardziej rozpowszechnione, ale “czemu” jakoś lepiej mi pasowało do prostego wiejskiego dziecka. Zastanawiałam się, cy nie kazać mu jesce seplenić, ale odpuściłam. Chyba już za duży.

Epizody. Od spotkania straży zmienia się dość często – ciągle nowi ludzie, z nowymi życzeniami. Wcześniejsze wcielenia były dłuższe, ale i bardziej monotonne, nie widziałam sensu w opisywaniu ich ze szczegółami.

Krokusie, powitać kwiatowego Jurora. :-)

MPJ, cieszę się, że czytało się nie najgorzej. A jeszcze bardziej – że akceptujesz zakończenie.

Miłość jest przereklamowana. To nie była bajka o Kopciuszku.

Taaak, koty są niezłe w manipulowaniu ludźmi… ;-)

Babska logika rządzi!

Czytało się bardzo przyjemnie, doceniam pomysł na klątwę, pogratulować wiedźmie pomysłowości :) Gdyby tę historię odpowiednio zaadaptować, to byłaby to świetna baśń z morałem, taka w klimacie braci Grimm. A jak by jeszcze ozdobić ją ilustracjami, to ,,już w ogóle”.

Pozdrawiam!

Dzięki, Adamie. :-)

Fajnie, że było przyjemnie i pomysł na klątwę podszedł.

Tak, sądzę, że łatwo dałoby się ją przerobić na pełnoprawną baśń. Ale wątpię, żeby moje ilustracje stanowiły wartość dodaną. ;-)

Babska logika rządzi!

Fajnie. Napisane sprawnie, narracja nigdzie mnie nie zatrzymała, czytało się płynnie. Zakończenie może bez szału, ale przecież nie zawsze na końcu musi wybuchać bomba, żeby poczuć przyjemność z lektury. Pozdrawiam :)

Dziękuję, Corrinnie. :-)

Fajnie, że fajnie. I cieszę się, że popierasz moje zakończenie. Nawet, jeśli się przy tym nie uśmiechasz. ;-)

Babska logika rządzi!

Choć to taka bajka-wyliczanka kolejnych wcieleń, to czytało się tę bajkę świetnie, zwłaszcza że została napisana bardzo porządnie. Kolejne przemiany uświadomiły księżniczce „niestosowność” wcześniejszego postępowania i cieszę się, że w końcu spotkała małego pastuszka, który całkiem bezinteresownie zainteresował się Oangeną, uwalniając ją od klątwy. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dzięki, Reg. :-)

Prawdziwa wyliczanka to by była, gdybym wymieniała wszystkie wcielenia. Na szczęście wolałam się ograniczyć do końcówki – sekwencji prowadzącej do wyjścia z klątwy – i wybranych z przeszłości.

Miło mi, że świetnie się czytało.

Często gęsto jakiś pisarz zwala rozwiązywanie wszystkich problemów na dzieciaka. Interesującego, zainteresowanego sprawą albo bezinteresownego, różnie bywa… ;-)

Babska logika rządzi!

Nie wiem, Finklo, na czyje szczęście ograniczyłaś wyliczankę, bo ja nie miałabym nic przeciw opisaniu całej litanii kolejnych wcieleń Oangeny. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Eeee, wyszłoby nudne… Wielu facetów myślało tylko o jednym, a ileż można o tym czytać? ;-)

Babska logika rządzi!

Ale to nieprawda, że faceci myślą tylko o jednym! ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Wiem, wiem, jednym piwem nikt się nie ubzdryngoli. ;-)

Babska logika rządzi!

Otóż to. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

:-)

Babska logika rządzi!

Dobre :) Czegoś się jednak dziewczyna nauczyła, nie poszła w przeciwną stronę i nie obiecała pastuszkowi, że będzie księciem, zamieszka na zamku i dostanie białego konia, bo mogłoby się zacząć od nowa :)

Podobało mi się, że nie poszłaś w stronębajki, tylko pokazałaś brutalnoś życia. Na dodatek umiejętnie przeplotłaś ją lżejszymi wcieleniami. Koty bardzo mi się podobały.

Początkowo było mi jej żal, ale kiedy okazało się, że klątwa nie z powodu widzi mi się, przestało.

Bym klikła, alem znowu spóźniona :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Dzięki, Irko. :-)

Miło mi, że się bajka-nie-bajka spodobała. Myślę, że takie doświadczenia każdego by czegoś nauczyły. Jak się księżniczkę wepchnie w skórę służącej, to musi się okazać, że i służba ma swoje uczucia, ograniczenia, upodobania…

Koty nie ludzie, mają mnóstwo dobrych stron. ;-)

Żal dla dziewczyny. Jest jeszcze opcja, że kara była przesadzona.

Kliki. O, przy tym tekście trzeba się było wyjątkowo śpieszyć, żeby się załapać. Chyba nawet zgłaszający w wątku nie zdążyli. :-/

Babska logika rządzi!

Podobało mi się wyjaśnienie, skąd się wzięła klątwa i dlaczego jest, jak jest. Tekst bardzo sympatyczny i wciągający. 

Witam Boskiego Jurora. :-)

Ech, gdybym tak jeszcze potrafiła rozgryźć klucz stojący za przydzielaniem filmików…

Dziękuję, Zygfrydzie. :-)

Fajnie, że wyklarowanie sytuacji się spodobało, a tekst wciągnął.

Babska logika rządzi!

Cześć,

opowiadanie przeczytałem z przyjemnością i doszedłem do wniosku, że im więcej tekstów czytam na tym forum, tym bardziej słabe wydają mi się motywy i fabuły w treściach, na których ktoś zarabia.

Motyw, a właściwie rodzaj klątwy oryginalny. Postać, która nie ma wpływu na swój los. Fajnie, że została ona (klątwa) wykonana w ramach swego rodzaju pokuty i bohaterce na końcu zebrało się na refleksje, dzięki którym przeszła przemianę na lepsze. 

Klasyczna rozpieszczona księżniczka po doświadczeniu nieprzyjemności na własnej skórze (będąc w skórze innych), zaczęła dostrzegać pozostałe osoby, a nie czubek swego nosa.

Jedynie trochę zakończenie, a właściwie sposób zdjęcia klątwy mnie rozczarował. Czułem się trochę jak na rollercoasterze, gdzie podjeżdżałem na samą górę, spodziewając się, że zaraz doświadczę ostrego, pionowego zjazdu w dół, a tymczasem droga się trochę wypłaszczyła. Tak jakby brakowało Ci znaków i chciałaś przyspieszyć (znam to, bo sam tak miałem), ale widzę, że do limitu Ci sporo brakuje. Ale to tylko taki jeden minusik, bo tekst fajnie napisany. Dużo treści (w dodatku oryginalnej i ciekawej) i przy małym wykorzystaniu znaków. Myślę, że mogę się od Ciebie wiele nauczyć.

Pozdrawiam :) 

Dziękuję, Mordocu. :-)

Fajnie, że tekst sprawił przyjemność.

No, lubię oryginalność. Chyba miałabym ogromny problem z napisaniem entej historii z cyklu “boy meets girl”.

Tak, sądzę, że konieczność spełniania życzeń innych wpłynęłaby na zrewidowanie poglądów na temat służby.

Na zakończenie wiele osób narzeka. Ja uważam, że doprowadziłam historię do końca – uratowałam księżniczkę, wyjaśniłam, jak doszło do klątwy i nie mam nic więcej do powiedzenia. Ale pewnie dałoby się to zrobić lepiej.

Babska logika rządzi!

Cześć,

Komentarz ten został napisany jeszcze przed wstawieniem komentarza z jurorskim obrazkiem, zatem do tego momentu w tekście mogły zajść zmiany, których już nie śledziłem.

Szybko, sprawnie i przyjemnie. W ogóle to lubię słowo „Finklowe”. Dla mnie jest wciąż świeże, choć na portalu zdążyło się już nieco ugruntować. A Ty nie zwalniasz tempa ;)

Z całości najbardziej podoba mi się bohaterka. Jest spójna, dobrze pokazujesz jej oderwanie od kolejnych przybranych postaci. Czuć to i wierzę, że taka właśnie jest.

Postawiłaś na kilka niedopowiedzeń na początku, ale stopniowo odkryłaś karty. Potem gdy myślałem, że opowieść się powoli rozwinie, Ty puściłaś wóz z górki. Gdy z kolei myślałem, że cały kram rozbije się o skały u podnóża góry, Ty usunęłaś wszystkie przeszkody i pozwoliłaś, by powoli wytracił pęd i stanął na słonecznej polanie pod tęczą. Takie to było… łagodne. I chyba może takie być, choć ja nie do końca to łapię.

Z drugiej strony to dobrze robi motywowi konkursowemu. Ratunek księżniczka znajduje w dziecku – symbolu niewinności, co zresztą ukazujesz w tekście. Wyszło ładnie, baśniowo, a przecież baśnie to naturalne środowisko księżniczek. A w drugą stronę patrząc, księżniczka nie jest jednoznacznie bidulinką, co ją trzeba wziąć na ręce, głaskać i pozwolić jedynie pachnieć. Ma swoje za uszami, co jest wiarygodne.

Technicznie po finklowemu ;) Choć miałem problem z pierwszym akapitem, bo chyba zbyt mocno wpuściłaś mnie w ten tekst, ale chwilę później dryfowałem ku szczęśliwemu zakończeniu, pchany wiaterkiem dobrej literatury.

 Podsumowując, jest ciekawie, fajnie taki tekst przeczytać, ale zabrakło mi chyba jakiejś iskierki, nieco mocniejszego uderzenia, bo po początkowym opisie zła, które bohaterkę spotyka, później idzie już może trochę wyboiście, ale jednak szybko do przodu.

Nie zabijamy piesków w opowiadaniach. Nigdy.

Dziękuję, Jurku Krokusie. :-)

No, co zrobić, wyszło finklowo. Jak człowiek jest Finklą, to musi pisać finklowe teksty.

Czyli bohaterka udana i należycie księżniczkowa, reszta mogła być lepsza, zwłaszcza tempo akcji. Zasadniczo – robiłam nie to, czego się spodziewałeś. I nie mam pojęcia, czy to dobrze, czy źle.

Już nie pamiętam, jak wpadłam na sposób pozbycia się klątwy. Ale mi się taki spodobał, pasował do sytuacji.

Cieszę się, że wyszło chociaż ciekawie.

Babska logika rządzi!

Cześć, Finkla! Bardzo Ci dziękuję za udział w konkursie.

Opowiadanie to bardzo dobrze skonstruowana historia z zaskakującym zakończeniem. Na początku poczułam lekką konsternację, co jednak spotęgowało zaciekawienie fabułą, a gdy wszystko się wyjaśniło przyjemność z lektury była jeszcze większa. Scena z kotkami mnie przeraziła i tu się trochę zaczęłam zastanawiać, czy akurat łowczyni to jest coś czego mogły pragnąć. Pomysł na klątwę i sposób jej rozwiązania to bardzo dobrze zbudowany motyw.

W odniesieniu do tematu konkursowego trochę mi zabrakło samego ratowania, bo chłopiec odczarował księżniczkę niejako przypadkiem.

Wyróżnienie Alicelli

Pomysł na klątwę bardzo mi się spodobał, podobnie jak powód jej rzucenia, bo zwykle biedne księżniczki są nic niewinne, a ta jednak sobie zasłużyła.

Dzięki, Jurorko Alicello. :-)

Fajnie, że zakończenie zaskoczyło.

Czego pragną kotki? Hmmm. Ja postawiłam na kogoś, kto potrafi świetnie o kocięta zadbać, czyli między innymi dostarczyć dużo papu. Gdybym chciała iść w realizm (cha, cha, cha!), pewnie dziewczyna zmieniłaby się w panterę. Ale wtedy historia skręciłaby w całkiem inną stronę. Wolałam zachować ludzką postać.

Niby uratował przypadkiem, ale jak trudno było spotkać takiego bezinteresownego dzieciaka…

Dziękuję za wyróżnienie. :-)

A, bo ja lubię sprawiedliwość.

Babska logika rządzi!

 Masz szczęście, że nie doszło do zabójstwa kotków.

Nieodmiennie pozostaję pod wrażeniem, droga Finklo, jak udaje Ci się pisać krótko, lecz treściwie. Dla mnie jest to sztuka chyba nie do opanowania, ale też nie siedzę w branży tak długo, jak Ty, o czym rozmawialiśmy, zdaje się, pod którymś z opowiadań ;)

Historia napisana bardzo sprawnie i przechodzi się przez nią lekko, bez potknięć – niczego innego nie oczekiwałem, bo kilka Twoich tekstów już zobaczyłem. Fajny, ciekawy pomysł na klątwę i umiejętnie częstujesz czytelnika informacjami na jej temat. Doceniam, że nie ma tutaj ani jednego infodumpu i doskonale wyważyłaś tekst. Motyw konkursowy bez wątpienia występuje, aczkolwiek żałuję, że do „uratowania” księżniczki doszło w tak łatwy i obdarty z napięcia sposób, liczyłem na jakieś fajerwerki na koniec. Miło jednak było dowiedzieć się, że księżniczka nie była poszkodowaną przez los (a w sumie bardziej to nie przez los, tylko wiedźmę) niewinną ofiarą, tylko uprzednio sama sobie na to zapracowała.

Może nie ma tutaj urywającego cztery litery pomysłu i nie obraziłbym się, gdybyś rozwinęła i zakręciła zakończenie, ale Twoje opowiadanie to naprawdę solidna robota ;) Miło było się nad nim pochylić.

Dziękuję za nadesłanie pracy, ściskam i pozdrawiam!

Czyli bohaterka udana i należycie księżniczkowa, reszta mogła być lepsza, zwłaszcza tempo akcji. Zasadniczo – robiłam nie to, czego się spodziewałeś. I nie mam pojęcia, czy to dobrze, czy źle.

Jest chyba tak jak powinno być, bo taki była zamiar autorki ;) może nieco niezgrabnie napisałem, że miałem inne wyobrażenia co do dalszej części fabuły, ale to nie przeszkadzało w odbiorze tekstu :)

Nie zabijamy piesków w opowiadaniach. Nigdy.

Dziękuję, Jurku Amonie. :-)

No, a gdyby dziewczyna tych kotków nie wyciągnęła, to co byś mi zrobił? ;-)

Nie pamiętam dyskusji, o której wspominasz. To chyba nie kwestia stażu – już w szkole nie umiałam lać wody, czego niekiedy żałowałam. Inni na maturze tyle stron nasmarowali…

Fajnie, że klątwa fajna i zasłużona. Mnie też się klątwa podoba, acz nad zapracowaniem na nią się nie zastanawiałam – to jakoś samo wyszło.

Aaaa, wreszcie ktoś napisał, że w zakończeniu poszło o zbyt łatwe zdjęcie klątwy. Hmmm. Ale tego się nie dało zrobić świadomie, samo “o, jaka fajna księżniczką, chcę jej pomóc” już uniemożliwiało zdjęcie.

Krokusie, jeśli nie przeszkadzało, to uznaję, że dobrze.

Babska logika rządzi!

Przyjemna fabułka z nienachalnym, ale klarownym morałem. Podobało mi się, jak opisujesz stany bohaterki po przemianie, jej postrzeganie świata. Nie jest to opowiadanie wyrywające z butów jakimś twistem fabularnym – ogóle fabuła jest dość prosta – ani przyciągające niezwykłym klimatem, ale lekkie (choć nie zawsze), napisane niezłym stylem, z dobrymi dialogami i jakąś myślą na koniec. Podsumowując: dobra robota!

Dziękuję, Palaio. :-)

Cieszę się, że było przyjemnie, a nawet znalazłeś inne zalety. Nad wyrywaniem z butów tudzież pozbawianiem części ciała jeszcze muszę popracować. ;-)

Babska logika rządzi!

O, psiakrew, Finklo, naprawdę mocne. Żeby móc się tak przemieniać i drugie życia szast-prast pozyskiwać, a nie ciężar ich dźwigać na grzbiecie. Mkniesz z akcją jak kometa na niebie. Podobało mi się! Słów zbędnych bark – jak ty to robisz? <3

Zakończenie, w odróżnieniu od części komentujących wydaje mi się bardzo wymowne, jest łupnięciem i dopełnieniem historii. Zamyka na klucz wszystkie rozpoczęte wątki i wyjaśnia. :-)

Ależ bym chciała zbiór wydanych Twoich opowiadań. Wiem, to niełatwe z różnych względów. Musiałaby być jakaś oś. Twoje fabuły są bez pudła. 

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Dzięki, Asylum. :-)

Cieszę się, że tekścik aż tak przypadł do gustu.

Nawet jeśli czyjeś problemy nie zostają z księżniczką na zawsze, to myślę, że czegoś się z nich nauczyła.

Brak zbędnych słów. To ja nie wiem, jak inni to robią, że potrafią natrzaskać pięć stron o zachodzie słońca. Że już o rozwodzeniu się na temat zapachu herbaty czy ciastka na niewyobrażalną liczbę znaków nie wspomnę.

Miło mi, że lubisz moje fabuły. :-)

Babska logika rządzi!

Kofam Twoje fabuły, są po prostu fajne i zwyczajne taką zwyczajnością i fantastyką, wyobrażeniem. :-)

Nie obraź się (nie wiem tego), ale jesteś dla mnie taką Musierowicz w fantastyce, czyli napięcie w punkt, aby nie przerazić, lecz dać do pomyślenia plus barwność i realny kontekst. Niby dla młodych dorosłych, ale mówione na poważnie do wszystkich, tak lekko. I zawsze jest coś w tle, po coś, bez znawiania. To duża wartość. 

Chyba nie masz swojego uniwersum, przynajmniej na forum, i nawet nie wiem, czy chciałabyś wydać coś/zbiór opowiadań. W każdym razie dla takich osób jak Ty (między innymi) jestem tutaj. :-)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Oj, aż się rumienię.

Musierowicz nie czytałam (a fuj, obyczajówka, nie moje klimaty), ale porównanie wolę uznać za pochlebne.

Mnie się wydaje, że po prostu lubię zależności przyczynowo-skutkowe. W moim świecie (realnym, oglądanym moimi oczami, moim mózgiem, a nie literackim) nic nie dzieje się bez powodu. Oniryzmom, przeczuciom i intuicjom mówię zdecydowane “nie rozumiem”. Po prostu przenoszę własne upodobania i sposób patrzenia na świat do opowiadań, które piszę. Na ogół nie opisuję ubrań i fryzur moich bohaterów, bo i w realu nie zwracam na to uwagi.

Popełniłam kilka (trzy?) tekstów z jednego starożytnego uniwersum ze zwierzęcymi bogami. Mam nadzieję, że kiedyś je rozwinę, bo barwne, babskie i je lubię. Jakieś dylogie też mi się zdarzały. Ale olbrzymia większość moich literackich światów to jednorazówki. Acz zdarza się, że jakiś element z jednego tekstu pojawi się w innym.

Babska logika rządzi!

Mnie niejako zmuszono do przeczytania cyklu Musierowicz, więc połknęłam i nie żałowałam. Poszło nad podziw mega szybko i łatwo, bo jeśli czytał i wprowadzał poprawki Zbigniew Raszewski, wybitny teatrolog to, nie miałam żadnych argumentów. Jedne pozycje bardziej mi podchodziły, na inne kręciłam nosem i czym tam miałam na podorędziu.

Bliska mi jest  przyczynowość-skutkowość, i choć wiem, że w mikro bywa inaczej, ale to odległy świat, do pominięcia w realności. 

O, czyli masz uniwersum z bogami, i też je lubisz. Też zachowały mi się w w pamięci Twoje fabuły. Ciągle pamiętam te wodne(przez nieznane mi słówka xd), detektywistyczne – górskie, przejmujące – nie dość… Nie będę wymieniała, choć cholernie zabawne są też te z dzieciakami i lekkie pastisze. Stop, bo coraz więcej mi się przypomina i post będzie zbyt długaśny.

W każdym razie, czekam Twoich opków, tak jak Katii, Wickeda, stna, cobolda, funthsystema, syfa, grubej loli (tu chyba ciut nick przekręciłam), zygfryda i jeszcze wielu duchów z przeszłości. Niektóre duchy może powrócą, inne nie. 

Odejście boli, choć rozumiem, że forum jest tylko narzędziem, etapem na drodze. Tyle i aż tyle. 

a

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Nie czytałam, to nie podyskutuję. Ale odnoszę wrażenie, że tytuły ma fajne – z jajem, inteligentne.

Ooo, z mikro to zupełnie insza inszość. W skali Plancka to już prawdziwe cuda się dzieją.

Uprzejmie doniosę, że na opowiadanko na “Tytuliki” nie będziesz musiała długo czekać. Ale fakt, że wielu z wymienionych już rzadko tutaj zagląda. Czasem to następny etap, a czasem życie…

Babska logika rządzi!

Tak, wiem, życie, sama robię szpagaty. :-) Wspaniale, że na Tytuliki coś będzie!

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

No, mięśnie porozciągane do granic wytrzymałości…

Jak się skończy, to będzie…

Babska logika rządzi!

Karnet na basen mam od kilku dni, a wizytki na nim – nul.

Będzie to będzie, ja tam wierzę w Ciebie. ;-)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Ja już w poprzednim tygodniu miałam zadzwonić do kadr, żeby sobie wyrobić karteczkę sportową, ale przypomina mi się głównie w domu.

I słusznie – ja istnieję. Opko też zaistnieje i to nie jest kwestia “czy”, a “kiedy”.

Babska logika rządzi!

Kiedy? Dla mnie już w przyszłym tygodniu, bo w weekend jestem zakleszczona. 

Istniejesz, pozwolą bogowie, przeczytam wieczorem w nd. :-)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Mam nadzieję, że jutro dokończę i wstawię.

Babska logika rządzi!

UUU, znaczy wieczorkiem będzie biba czytanie.  A na poważnie, cieszę się!

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Ja też, dawno nic nie wstawiałam. :-)

Babska logika rządzi!

Z przyjemnością miś widzi ciągle świecącą gwiazdkę przy tym opowiadaniu w Komentarzach. Dzisiaj zajrzał do środka i ucieszył się, że obiecałaś wstawić coś nowego. Zaraz pójdzie sprawdzić. :)

Też lubię gwiazdki przy swoich. :-)

Misiu Koalo, jeszcze nie ma czego szukać. Najpierw muszę skończyć…

No dobra, już się zabieram.

Babska logika rządzi!

Miś powtórzy radę otrzymaną od Tarniny:

Pracuj, pracuj, a miodek sam spłynie

Znałam to w wersji “…a garb ci sam wyrośnie”. ;-)

Babska logika rządzi!

Miś też znał tylko wersję z garbem i odpowiedział Tarninie w komentarzu, że jej jest z NF. :)

Sorry za OT

Czyli od pracy wszyscy dostają garba, a Tarnina miodek. Nie ma sprawiedliwości… ;-)

Ależ Misiu, no co Miś? Czy ja kiedyś miałam pretensje do kogokolwiek o offtop?

A nowe opko już skończyłam. Jeszcze sobie dłuższą chwilkę poleżakuje, ostatnie poprawki i publikuję.

Babska logika rządzi!

Miś już się oblizuje. Ślinka cieknie. :)

Może to rezultat tych skojarzeń z miodkiem. ;-)

Babska logika rządzi!

Sympatyczne :)

Przynoszę radość :)

Dzięki, Anet. :-)

Miło mi, że sympatycznie wyszło.

Babska logika rządzi!