Nowa Fantastyka

Napisałeś, że szort jest dziwny, więc podczas lektury usilnie starałam się pojąć o co w nim chodzi, bo faktycznie, dość osobliwe było to, co czytałam. I dopiero ostatnie zdanie rzuciło światło na sprawę, a choć zaskoczenie było spore, to szort nagle dziwny być przestał. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dzięki za opinię. A czy udało mi się wywołać uczucie niepokoju lub chociaż trochę cię zaciekawić, czy jednak niezbyt? :)

Frytki.

A i owszem. Kiedy czytam, a treść okazuje się tajemnicza i trudna do zrozumienia, budzi to we mnie i niepokój, i zaciekawienie. I tak było w przypadku Obserwatora. To naprawdę niezły szort. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Naprawdę miło mi to słyszeć, raz jeszcze dziękuję za opinię!

Frytki.

Bardzo proszę. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Hmm. Od strony językowej i stylistycznej szort napisany jest dosyć sprawnie, niepokój rzeczywiście wywołuje, jednak w świetle ostatniego zdania, które [UWAGA SPOILER!], jeśli dobrze zrozumiałem, podpowiada, że bohaterem i narratorem jest manekin, całość wydaje mi się mocno naciągana.

Oczywiście horror naciąga z założenia sporo rzeczy, logikę (zwłaszcza zachowania grupy młodzieży w leśnych domkach na uboczu, zaatakowanej przez ZUO), niewiarę, racjonalność. Ale u Ciebie jest to naciąganie samej struktury fabuły i jej składowych. No bo skoro manekin, to jacy niby “rodzice” mu mówili, jakie trzy mamy (pewnie chodziło o manekin-dziecko i sąsiadujące z nim żeńskie manekiny, ale to i tak bardzo naciągane z tymi mamami). Skoro manekin, to po co ta “groza” wywołana ostrzeżeniem "nie oglądaj się za siebie". To zawsze fajnie brzmi w horrorze (przynajmniej od czasów świetnego horroru “Nie oglądaj się teraz”), ale jaki ma sens w stosunku do manekina? Manekin zasadniczo i ogólnie nie powinien się poruszać dla własnego "bezpieczeństwa", każdy jego ruch jest z natury podejrzany i nieracjonalny, więc dlaczego miałby się akurat nie oglądać za siebie? Kolejna rzecz. Jaki głód masz na myśli? Sugerujesz, że manekin żywi się ludźmi/duszami. A to już absurd z gatunku przegiętych. Ok. To jest horror. Niech nawet żywi się ludźmi. Masa lalek i marionetek biega po planach filmowych horrorów klasy B, C, D, Z. Ale pomyśl o konsekwencjach takich założeń świata przedstawionego. Skoro manekiny żrą ludzi (albo wysysają z nich dusze, uśmiercając jak mniemam po końcowym milczeniu małżonka klientki), to znaczy, że ludzie w sklepach znikają/umierają itd. Sam przyznasz – to pociąga za sobą cały łańcuch wydarzeń i skutków, nieprawdaż? A u ciebie ludzie sobie dalej chodzą po sklepach nieświadomi krwiożerczego sąsiedztwa. No i tamte lalki, kukły i strachy na wróble z horrorów BCDZ to jednak zło, które działa, myśli i czuje jak zło, czy to w skutek opętania, personifikacji czystego zła czyniącego zło zgodnie z własną naturą, czy z racji nieludzkich właściwości wynikłych z innych powodów.

Dlatego zastosowany przez Ciebie pomysł wyposażenie manekina w arsenał całkiem ludzkich emocji, myśli, uczuć itd. wydaje mi się niewiarygodny, zwłaszcza w obliczu jego świadomości własnej, nieludzkiej natury (chociaż nie wyglądu jak się okazało w finale, dostrzegam tutaj niekonsekwencję) i obojętności na ofiary. Niby myśli jak człowiek, czuje jak człowiek, ale zarazem wie, że jest czymś innym i całkiem mu z tym dobrze gdy wysysa duszę. Niby zna swoje trzy matki manekiny, a przeraża go własna manekinowa facjata. Nijak nie trzyma się to kupy, moim zdaniem.

Ale skoro jedynie o klimat chodziło, to jest ok.

Ps. Słaby chwyt w postaci rozpoczęcia zdania/akapitu od "Pewnego razu…" zawsze kojarzy mi się bajkami, a najmniej z horrorami.

Po przeczytaniu spalić monitor.

Hej, dziękuję za obszerny komentarz. Tak, dobrze zrozumiałeś, takie było założenie. [SPOILER] Z częścią zarzutów się zgodzę, są bardzo ciekawy eksploatacją konsekwencji wprowadzenia do świata tego typu bytów, natomiast chciałbym tylko jedną sprostować – ostatnie zdanie miało w założeniu wprowadzić, jak ja to nazywam, “burdel interpretacyjny”. Otóż mamy kilka opcji interpretacji:

Pożarta osoba literalnie nie żyje.
Pożarta osoba literalnie żyje ale została opętana/nie ma duszy.
do tego chciałem podkreślić dylemat: czy narrator jest kimś czy jednak czymś?

Do końcowej rady się zastosowałem, faktycznie to określenie wybija z klimatu. Natomiast generalnie dziury w logice można łatwo załatać (i to było poniekąd moim założeniem) – otóż spojrzenie w lustro i ujrzenie swojego oblicza odbiera manekinom możliwość ruchu i, zarazem, wraca ich do stanu bycia jedynie biernymi, głodnymi obserwatorami. Zastanowię się, jak dodać to do treści opka. Dzięki wielkie za pomoc! :)

Frytki.

Oj… Gdyby dało się z tego wyklarować głód manekina do zdobycia tożsamości, zdobycia duszy, twarzy, bo z tekstu to raczej wybrzmiewa mi dalej termin “pokarm”(coś, co nie jest celem samo w sobie, a jedynie środkiem do zaspokojenia głodu) określający ludzi/dusze ludzkie, a to już nie takie fascynujące… Tak, czy inaczej bardzo ciekawa próba :)

Pozdrawiam Czwartkowy Dyżurny

Chyba nie napiszę nic, czego mr. maras już nie ujął w swoim komentarzu. Klimat jak najbardziej jest, ale mi również trochę się rozjeżdża logika świata przedstawionego.

three goblins in a trench coat pretending to be a human

Całkiem niezły szort i jakoś lubię teksty o manekinach, już same manekiny, gdy na nie patrzę budzą we mnie niepokój… Technicznie też na plus, dobrze się czytało. Ode mnie kolejny, biblioteczny kliczek :)

Katiu – obiecałaś, ale nie kliknęłaś. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

O, Reg, jak dobrze, że Ty nad wszystkim czuwasz :) Bardzo dziękuję :)

Hej, jestem nowy i bez obeznania natomiast osobiście uważam że w historiach takich jak ta najważniejszy jest klimat i to uczucie niepewności/strachu(?) a logika świata przedstawionego schodzi na dalszy plan (co nie zmienia faktu że nie jest ona bez znaczenia). Czytało się bardzo przyjemnie ;)

Pisz to co chciałbyś czytać, czytaj to o czym chcesz pisać

Dobry szort! Bardzo ciekawy:)

Jednak trochę będzie, na nie. Niektóre słowa niepotrzebne, ale ważniejsze, jest to, że mieszasz dwa punkty widzenia. Skąd się wzięły matki, rodzice w doświadczeniu głównego narratora?

Klimat jest i fajerwerki, niektóre słowa mocne, bardzo.

Z zauważonych:

‘a w raz z nim

chyba razem „wraz”

I ja poskarżę się w bibliotece:)

pzd srd :)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Dziękuję za kolejne komentarze. Literówkę poprawiłem – to fascynujące, że sprawdzałem ten tekst kilak razy, a i tak jakaś się wkradła. ;) W przyszłości na pewno zwrócę znacznie większą uwagę na logikę świata przedstawionego.

Frytki.

Bardzo dziwne, więc czytałem z dużym zainteresowaniem. Zakończenie zaskakujące, chociaż spodziewałem się czegoś bardziej… mocnego :D

Ale ogólnie jestem na tak. Klimat fajny, opowieść dobrze napisana, wiec cóż… podobało mi się :)

Ogólne wrażenia są całkiem niezłe, ale przy bliższym spojrzeniu widać sporo problemów. O większości pisał w swoim długim komentarzu Maras. Ale tak naprawdę gdyby poszukać, to można znaleźć tego więcej (co to znaczy, że manekiny “bezdźwięcznie szeptały” w ciemnościach? W sensie, jak szept może być bezdźwięczny, skoro nie ma szeptu to jak mogą cokolwiek usłyszeć, jest ciemno to nie zauważą ruchu warg, a i tak ani warg nie mają ani się odwracać nie mogą). Do tego co wspominasz w odpowiedzi do Marasa “otóż spojrzenie w lustro i ujrzenie swojego oblicza odbiera manekinom możliwość ruchu i, zarazem, wraca ich do stanu bycia jedynie biernymi, głodnymi obserwatorami” to bardzo, bardzo zły pomysł, głównie dlatego, że pojawia się zupełnie znikąd i nic nie przemawia za logiką takiego rozwiązania, paskudne deus ex machina, tak wygląda niestety leniwe pisarstwo. A przeglądając pozostałe komentarze pozwolę sobie zauważyć, że ze wszystkich najistotniejszy jest chyba ten Blacktoma – bo gdybyś przyjął jego rady i przebudował tekst w tym kierunku, to miałbyś szanse uzyskać coś świetnego. A tak to co prawda czyta się nieźle, klimat jest, ale jednak brakuje zadowalającego obrazu całości.

Może nie wyglądam, ale jestem tu administratorem. Jeśli masz jakąś sprawę - pisz śmiało.

Hmmm. Końcówka wszystko zaciemniła. Jeśli narrator jest manekinem, to dlaczego tak go zaskakuje twarz manekina? A jeśli jest mężem, to skąd trzy matki. No właśnie, do manekina matki słabo pasują. Przecież powstaje w fabryce albo warsztacie… Gdzie tu rodzice i wychowanie?

Koncepcja z lustrami mogłaby być ciekawa, tylko IMO nie wynika z tekstu.

Babska logika rządzi!