Kryształowe oczy

Ciemność, która ogarnęła przestrzeń 

zakorzenioną w twoim umyśle, 

rozlała się wśród szczątków emocji, których się pozbyłeś. 

Pozbyłeś się ich, by wciąż posiadać te beznamiętne, kryształowe oczy. 

Nienawidzę cię i każdej cząstki twojej osobowości, 

zepsutej i niebezpiecznej. 

Nienawidzę cię szczerze. 

Szczerze modląc się każdego dnia, przeklinam dzień, w którym cię stworzyłem. 

Stworzyłem twoją postać

wyglądającą jak pierwszy płomień rozpalonego ogniska.

Powstałeś w złym świecie – zbyt prawdziwym, 

żebyś się spełnił.

Zostałeś pożarty 

przez ten świat. 

Zniszczył cię, zmusił do pozbycia się uczuć, 

którymi zostałeś obdarzony. 

Karmisz się cierpieniem innych ludzi, 

z których pozostają szczątki wspomnień ich bliskich. 

Nie uronisz łzy, patrząc konającym prosto w oczy, 

które tracą blask, stają się beznamiętne, kryształowe.