Hot dog, który był ironiczną apoteozą konsumpcjonizmu

Za dużo absurdu jak dla mnie. Chyba domyślam się przesłania, ale miałem wrażenie podglądania jakiegoś wariata podczas ataku. Czytałem z chorą fascynacją i wrzutem sumienia, że nie powinienem.

Czaszka mówi: klak, klak, klak!

Niby ilość absurdu przekroczyła wszelkie normy. Niby nie ruszają mnie wulgaryzmy. Niby jestem ponad taki humor.

Ale, kurcze, śmiałem się jak głupi. Nie wiem, nie umiem powiedzieć czemu. Opis sztuki, opis kontrmanifestacji, przeklinanie narratora – wszystko zagrało. No masz szczęście, trafiłeś w moment jakiejś takiej mojej głupawki :)

To jest Arka Gdynia Kurwa Świnia. 

Lechia Gdańsk pozdrawia :)

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

Akanirze, dlaczego to uczyniłeś… Tak chciałbym napisać pierwszy raz na tym forum, że tekst jest fenomenalny, ale nie mogę! Nie mogę, gdyż wciągnąłeś tasaki i maczety. Dlaczego nie poprzestałeś na szarpaninie? Która byłaby nieporadna, jak całkiem spora część nowoczesnej sztuki? Czyż to nie byłby piękny finał tego świetnego tekstu?

Tym razem drodzy przedmówcy, to nie jest tekst absurdu, to jest opinia Autora i jego osobiste zdanie o dzisiejszej sztuce. Tak przynajmniej ja to odbieram i podpisuję się pod tym.

W oparach absurdu uleciał mi gdzieś sens tego szorta. Do czasu nawalanki było całkiem zabawnie, ale potem… za duży chaos. :p

Darcon ma rację pisząc, że: ”to nie jest tekst absurdu, to jest opinia Autora (…) o dzisiejszej sztuce”. Też tak to odbieram i też się przyłączam. I, być może dlatego, wcale się nie śmiałem jak głupi, choć chyba chciałbym.

Czy to jest sygnaturka?

Coś jest ze mną bardzo nie tak, skoro tekst nie był dla mnie absurdalny. Był raczej kwintesencją sztuki nowoczesnej, choć raczej smucił, niż bawił. Choć w kilku miejscach miałam poczucie, że ich jedynym celem jest oburzenie kogoś nieco na siłę – ale to może zboczenie wynikłe z nadmiaru czasu spędzonego w internecie.

Za to zakończenie mnie też rozczarowało. Nawet nie ten moment o maczetach, ale sama końcówka. Liczyłam jednak na coś więcej.

Mimo użytej formy uważam, że ten tekst jest najbardziej poważny z dotychczas opublikowanych przez Autora na tym portalu. Nie nazwał bym tego jednak opowiadaniem, a zbeletryzowanym lekko felietonem

Dzieje się, oj, dzieje… Jednego zabrakło – teksańskiej piły mechanicznej. Szkoda.

Pozdrówka.

Mnie tam absurd nie przytłoczył, przesłanie chyba zrozumiałem. Podobała mi się wartka akcja, humor też jest, chociaż w mniejszych dawkach niż poprzednio :) 

Pozostali ludzie wtórują. Podludzie też.

Nietzsche jest dumny ;)

Przede mną ugnie się każdy smok, bo w moich żyłach pomarańczowy sok!

Dobre. Absurdalne, ale nie za bardzo. Zabawne, ale nie na siłę. Niezłe przesłanie. Odejście od poprzedniej konwencji, nutka czegoś nowego.

Polecam i pozdrawiam!

Precz z sygnaturkami.

Mieszam się z tłumem, mieszam się z błotem.

Miało być zabawnie, a wyszło głęboko. Jakoś tak się przy tym zamyśliłam :D

 

Jest równo dwudziesta pierwsza dwadzieścia jeden, jak przystało na sztukę dotyczącą dwudziestego pierwszego wieku.

 

– To jest, kurwa, sztuka! Każdy błądzi, każdy szuka. Wszystko po to, by poruchać!

To jakiś mickiewiczopodobny poeta, tyle że niedorozwinięty. Znaczy – raper.

W ogóle to było jeszcze sporo zabawnych fragmentów, ale w większości dotyczył feministek, więc co ja tu będę się narażać :D Generalnie to mi się podobało. Że absurdalnie wiadomo, bo to Twój tekst :) Ale to pierwszy Twój tekst, pod którym aż tak zebrało mi się na myślenie. I to takie w czarnych musztardowych barwach ;)

To jest Arka Gdynia Kurwa Świnia.

Lechia Gdańsk … szajs. Nie no, żartuję, Gdańsk pozdrawia ;)

Witaj Akanirze!

Absurd Cię widzę trzyma, ale to dobrze :)

Tym razem jednak nie było dla mnie śmiesznie. Podpisuję się pod zdaniem poprzedników. Nie wiem, czy umyślnie, czy nie, ale stworzyłeś szorta refleksyjnego! Niektóre Twoje fragmenty zatrzymują na dłużej…

Co do przesłania, to ma ono sens i być może (choć nie w takiej formie…) się ziści. Nieraz poruszano w sztuce podobne kwestie, ale dzięki Twojemu stylowi nabrały one nowego wydźwięku. Dobrze działa tu Narrator – człowiek raczej prosty i wulgarny, ale wydaje się bardziej cywilizowany od reprezentantów “wyższej sztuki”…

Pozdrawiam serdecznie!

Jai guru de va!

Dziękuję. Jest jeszcze nadzieja. 

A jak zdrowie? 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

:D

Żeby nie było, że komentarz niekonstruktywny to dodam, że po lekturze trochę gorzej przez te smętne rozważania ;D

Nawet myśl o nich zatruwa nam życie. Jakby nie wystarczyło, że istnieją. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Gdybym dostawała za każdą smętną myśl złotówkę, to byłabym taka bogata, że nie musiałabym mieć już więcej żadnych smętnych myśli. I z czego ja bym wtedy żyła… :D

A dziękuję, że pytasz! Dobrze, dobrze, wszak lato już wygląda za oknem. Jak tu być chorym w takiej scenerii? :)

Jai guru de va!

Zgadzam się z opinią na temat współczesnej sztuki.

Ale uważam, że warzywka nie powinny ciąć nożami. Pnączami wiązać! Konopnymi linami, sznurami z bawełny… Garotować w ostateczności. ;-)

Fakt, absurdu sporo.

Mogłem ubrać takie przyciemnione, przez które nie przejdzie żaden foton,

Okularów się nie ubiera. Ani żadnych ubrań.

Babska logika rządzi!

Dzięki za wsparcie. 

Ubrań się nie ubiera, mówisz? Przyjrzyj się.

Te bluzy wyglądają na ubrane w kurtki. Dalej jesteś pewna, że ubrań się nie ubiera? 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Owww, pozamiatane!!!

Czaszka mówi: klak, klak, klak!

Fala uderzeniowa tej riposty obiegła z siedem razy Ziemię! Walnęło mocniej niż Car Bomba :)

Jai guru de va!

:-D

OK – przyznaję. Ubrania można ubrać w inne ubrania. Ale to patologia jakaś jest i żaden człowiek nie robi tego z własnej woli. Nawet małe dzieci wiedzą, że lepiej ubierać chociaż lalki. ;-)

Babska logika rządzi!

Ale to patologia jakaś jest i żaden człowiek nie robi tego z własnej woli.

Nie zgodzę się, Finklo.

Za przykład wystarczy podać podróżników, którzy celem zaoszczędzenia pieniędzy wybierają lot samolotem z samym tylko bagażem podręcznym, zaś nadmiar odzieży… Mają na sobie. Najpierw zakładają koszulę, a później ubierają ją w bluzę, kurtkę itd… ;D

Sam szort – zbyt abstrakcyjny dla mnie. Być może, gdybym się zastanowił, przemyślał część spraw… no, ale nie chce mi się :D

Czytało się w każdym razie dobrze :)

"Tam, gdzie nie ma echa, nie ma też opisu przestrzeni ani miłości. Jest tylko cisza."

O nie, Hrabio! Ubrania mają na sobie. Czyli ubrali w nie siebie, a nie bieliznę.

Babska logika rządzi!

Stężenie absurdu odpowiednie do mocy, którą poraża współczesna sztuka.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

W moich oczach to realizm.

Chyba rzeczywiście się kończę, skoro “szort” nawet nie dostanie tego śmiesznego znaczka “OK/bib”, jak poprzednie.

Albo kończę się w waszych oczach. 

Dziękuję, że ze mną byliście.

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Nie patrz na to, czy kończysz się w czyiś oczach, czy nie. Choć wiem po sobie, że łatwiej doradzać, niż samemu robić. Niekoniecznie widzisz to tak, jak naprawdę jest. Kilka osób załapało realizm, choć faktycznie, jesteśmy w mniejszości. Nie tylko ty jesteś rozgoryczony tym co widzisz w sztuce, choć mój “ból” musi być mniejszy, gdyż sam nie sięgnąłbym po tasaki :)

Może trafiłeś w zły czas z tym tekstem, świat ciągle pędzi, może coraz szybciej i nie łatwo go zatrzymać chociaż na chwilę. Przeczytałem tutaj w chu… tekstów i na palcach mogę policzyć, które mną wstrząsnęły i zapadną w pamięci. Ten jest jednym z nich.

Autorze, jeśli dobrze odczytałem myśl nadrzędną, to celnie pokazałeś, co się dzieje, kiedy, cytując Goyę: "Gdy rozum śpi, budzą się upiory". Smuci ta scenka z dziejów "ludycznego" sprzeciwu przeciwko sztuce współczesnej i artystycznej wolności. Nie zabrakło często ostatnio używanych epitetów: "feministki", "postpeerelowski", "lewacki", "pedał" – symboli psucia języka jako gruntu pod eskalację nienawiści. Do tego finałowa scena bicia "wykolejeńców" – projekcja brutalnych fantazji każdego kto gardzi tymi, którzy odstają od tzw. normy lub ją otwarcie kontestują. Oczywiście, co znamienne i bardzo współczesne, napastnicy nie z podniesioną przyłbicą, lecz w przebraniu. Gorzkie przypomnienie dusznej atmosfery lat 30-tych XX wieku i gromów ciskanych wówczas przez faszystów jak i bolszewików na ówczesną sztukę awangardową. Jak łatwo zapomnieliśmy, że sztuka zawsze może stać się chłopcem do bicia, dziś znów wydanym na pastwę troglodytów. Co dzieje się potem, gdy "zgorszeni" nakładają mundurki i dostają do rąk broń, każdy z historii powinien pamiętać. To nie bliska przyszłość, lecz smutna teraźniejszość.

Przyczajony użyszkodnik

To wygląda na sensowny komentarz. Dziękuję. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

przewraca się na bryłę barwy bułki

Już trzeci raz wspominasz o tej barwie bułki, trochę za dużo, może zamień na jakiś synonim?

I nagle całe to lewackie, wegańskie, nowoczesne tałatajstwo odzyskuje siły i uderza na nas.

Nie rozumiem tego przejścia, przecież przed chwilą bili brawo i im się podobało.

Wiedziałem, czego się po Twoim tekście spodziewać i dokładnie to dostałem, z jednej strony spoko, z drugiej, nie wnosi to żadnej nowej jakości, śmieszko-shorty, które mogłoby być copy-pastą. Zapowiadałem się, że jak będziesz ciągle w tym samym schemacie to mi się przestanie podobać a i tym razem jest jakoś mniej śmiesznie niż poprzednio.

Akanir89 skończył się na Kebabie!!!1

No nieźle.

Dziękuję. Przypomniałeś mi pewną sytuację. 

Pewnego wieczoru poszedłem na kebaba. Tam, gdzie ostatnio, bo tam mi smakował. Kupiłem, zjadłem, podszedłem do Turka i powiedziałem:

– Wiedziałem, czego się po Twojej potrawie spodziewać i dokładnie to dostałem, z jednej strony spoko, z drugiej, nie wnosi to żadnej nowej jakości, mięso w cieście, które mogłoby być fast foodem. Zapowiadałem się, że jak będziesz ciągle w tym samym schemacie to mi przestanie smakować a i tym razem jest jakoś mniej smacznie niż poprzednio. 

Odwróciłem się do klientów i krzyknąłem:

– Abdul skończył się na kebabie!!! Jeden! 

A wychodząc, mruknąłem pod wąsem:

– No nieźle.

Powaga, tak było. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Kebab był, hotdog był… To chyba kolej na pizzę! Może coś o mafii? ;-)

Babska logika rządzi!

Ale po co?

Piszę rozrywkowo. Mówią, że się powtarzam. Jakby to było łatwo napisać coś krótkiego, zabawnego i oryginalnego. Jakby 99% opowiadań nie powtarzało schematów i nie “wnosiło żadnej nowej jakości”. 

Co ja się będę narzucał z moimi egzotycznymi kebabami, jak oni i tak wolą prostackiego schabowego z kapustą? 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Wiesz, chyba chodzi o to, że same schabowe albo same kebaby mogą się szybko znudzić. Trzeba się odżywiać w sposób urozmaicony. I trochę węglowodanów w bułce/ ziemniakach, i trochę witamin surówki/ kapusta, i trochę białka… A na podwieczorek kawałek ciasta, a na kolację twarożek… :-)

Babska logika rządzi!

Nie zjadłbym niczego w restauracji, w której dawaliby to wszystko. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Ale odwiedzałbyś ciągle tę samą? Bo ja bym testowała różne, najlepiej z odmiennymi kuchniami. I nigdy dwa razy z rzędu do jednej. :-)

Babska logika rządzi!

Nie. A czy ktoś tutaj czyta tylko mnie?

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

OK. Uznaję argument. No to kolejny stopień zróżnicowania: w tych różnych knajpach zamawiałabym różne rzeczy. Jeśli w polskiej w poniedziałek był barszczyk, to we wtorek w ukraińskiej już barszczu nie wezmę, ale może pierogi… Jeśli ostatnio w meksykańskiej była fajita, to tym razem może tacos albo zupa paprykowa…

Babska logika rządzi!

Finklo, ale przecież dostajesz różne rzeczy… Zarówno Kebab jak i powyższy tekst są opinią, manifestacją poglądów. Tak to odebrałem, jako czytelnik.

W Kebabie Autor naśmiewa się z obrońców praw zwierząt i wegetarian, jakby człowiek nie rąbał mięsa od zarania dziejów. Tutaj z pseudo artystów i performsrerów, którzy malują na żywo, zamykają się w galeriach na tydzień, gdzie można ich obserwować, a za chwilę zaczną srać w przeźroczyste muszle na postumencie. Czy każdy z nas we własnych opowiadaniach nie wyraża własnych opinii, dylematów czy empatii? Czy każdy z nas nie ma własnego stylu? Ma go i Akanir, charakterystyczny i być może kontrowersyjny. Ale krzywdzące jest mówienie, że każdy tekst jest taki sam. Ma ten sam styl, ale jest o zupełnie różnych sprawach.

Mam wrażenie, że część z was “przeleciała” tekst jak tanią dziwkę i wypowiada się w roli ekspertów od prostytucji.

OK, poglądy dotyczą różnych spraw. Ale cała reszta wydaje mi się podobna. Wyrażam swoją opinię, że może warto spróbować poeksperymentować i zobaczyć, co z tego wyjdzie. A może poszło o to, że nie przepadam za absurdem?

Babska logika rządzi!

Darcon. Dziękuję. 

Każdy pionier ma pod górkę, więc słowa zrozumienia są pokrzepiające. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Mi się ten tekst podobał. Odczytuje to jako wątek dyskusji nad sztuką nowoczesną, a w zasadzie jej całkowitą nijakością, która idzie jedynie na szokowanie i podążanie z poprawnie politycznymi dogmatami. Bardzo lubię, gdy absurd stara się zmusić do jakieś refleksji. Tutaj wyszło to fajnie, a przy okazji pośmiałem się w kilku miejscach.

Zarzuty do eksploatacji weganizmu mają sens, bo w sumie w kebabie to miało sens. Tutaj bardziej wygląda to jakby autor bardzo nie lubił wegan i szukał tylko pretekstu, by znowu o nich napisać. A przecież tego hotdoga i warzywa można znaleźć miliony innych rzeczy, aby sparodiować sztukę nowoczesną.

W sumie zgłosze ten tekst do biblioteki. Chyba mogę? :)

Tymczasowy lakoński król

Niestety, OneTwo, nie możesz. Skomentowałeś za mało opowiadań. :(

http://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/17812

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ja pozwalam. Możesz zgłosić. 

Dzięki za wsparcie. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

@OneTwo

Cytując: “Mi się ten tekst podobał. Odczytuje to jako wątek dyskusji nad sztuką nowoczesną, a w zasadzie jej całkowitą nijakością, która idzie jedynie na szokowanie i podążanie z poprawnie politycznymi dogmatami.”

Wygłaszanie ex catedra tak stanowczych opinii powinno obligować do posiadania dogłębnej wiedzy z zakresu omawianego tematu (a przynajmniej wypadałoby ją posiadać, by nie wyglądać na osobę typu "nie znam się, ale się wypowiem"). Ciekaw jestem zatem nazwisk artystów i tytułów ich prac lub działań performatywnych oraz powodów dla których uznajesz je za “całkowicie nijakie. Wyjaśnij także jak coś może “iść jedynie na szokowanie”, pozostając zarazem w zgodzie z “poprawnie politycznymi dogmatami”? Może warto tu przypomnieć, że miłośnicy science fiction oraz jej autorzy (przynajmniej niektórzy) jadą i często jechali na jednym wózku ze sztuką współczesną. Literatura science fiction także trafiała na indeksy dzieł zakazanych w państwach totalitarnych/wyznaniowych, które jak wiadomo, odrzucają “poprawnie polityczne dogmaty” takie jak swoboda wypowiedzi czy wolność artystyczna. Przykład? "451 stopni Fahrenheita".  

Przyczajony użyszkodnik

Hmmm. Lubię SF, ale chyba nie bardzo chcę być na jednym wózku ze sztuką współczesną. Fantastyka może po prostu bawić, może ostrzegać, pokazując, w jakim kierunku zmierza świat, może pokazywać wyobraźnię twórcy ukierunkowaną na budowanie świata.

A co robi rzeźba nieodróżnialna od treblinek do kombajnów albo malowanie na obrazie kolejnych liczb naturalnych?

Babska logika rządzi!

@Finkla

Sztuka współczesna mówi o tych samych rzeczach, które wymieniłaś w odniesieniu do “saj faj”, choć przekazuje je innymi środkami wyrazu. 

Co do przykładów to punkt za Opałkę.

To ceniony na całym świecie, nieżyjący już niestety strukturalista, autor sztuki wanitatywnej, czyli takiej, która przypomina o upływie czasu i naszej wobec niego znikomości. Ciekawostka: On nie tylko te coraz dłuższe liczby zapisywał na płótnie, ale też nagrywał je na dyktafonie.  

Z treblinkami do kombajnu niestety kulą w płot – to przykład podobnych, “ludycznych” śmichów-chichów ze sztuki współczesnej jak w omawianym tekście Akanira 89, użyty w filmie "Nie lubię poniedziałku” z 1971 roku, (Skądinąd ciekawa, zabawna, propagandowa pocztówka Warszawy ery wczesnego Gierka, inspirowana formalnie m.in. filmem "Playtime" Jacquesa Tati. ). Żart ten porusza jednak ciekawy temat obiektów wytworzonych przez przemysł, które stały się następnie dziełami sztuki. Tu polecam postać Marcela Duchampa i jego "Fontannę", zaprezentowaną dokładnie sto lat temu.

Przyczajony użyszkodnik

Czy Ty tworzysz sztukę współczesną? 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Wiem, że treblinki są z filmu. Ale chyba reżyser sam tego nie wymyślił? Po prostu ta forma sztuki tak do mnie nie trafia, że zapominam, jeszcze zanim zdążę odwrócić wzrok. Ale chyba były różne dziwne rzeczy od ekskrementów do martwych zwierząt.

Liczby i upływ czasu. Nie prościej było namalować zegarek? Już w szkole doszłam do wniosku, że jeśli poeta/ artysta/ ktokolwiek nie chce mi powiedzieć, co miał na myśli, to widocznie nie ma nic ciekawego do przekazania albo wcale mu nie zależy na odbiorcach lub rozprzestrzenianiu komunikatu. No to czym się mam przejmować?

A taki Zajdel czy Lem pisali dla mnie. :-)

Babska logika rządzi!

@Akanir89

Nie wiem czy tworzę – niech oceniają to odbiorcy, byle surowo :-) Na pewno staram się sztuką współczesną interesować. Skąd takie pytanie?

@Finkla

Racja, nikt nie namawia żebyś się zaczęła przejmować Romanem Opałką, Damienem Hirstem (to ten gagatek od rekinów i krów w formalinie), czy Mariną Abramović  :-) Obcowanie ze sztuką to zawsze sprawa dobrowolna, a jej odbiór subiektywny i oby tak zostało :-) Jeśli odważysz się jednak kiedyś opuścić na ogół bezpieczne terytoria sztuki figuratywnej, jako przewodnik polecam książkę "Granica współczesności 1909-1925". 

Przyczajony użyszkodnik

Autorze drogi, nie podobało mi się ani trochę. IMO infantylnie podciągasz pod absurd głupawy sraczkomedialny (tak nazywam kanały/radia/strony dla idiotów) przekaz o sztuce, o dietach, o feministkach; IMO takie media głównie topią się w fekaliach i nimi też rzucają, i niestety poczułam, jakbym rykoszetem dostała takim pociskiem poprzez kontakt z twoim tekstem.

Sztuka współczesna bywa oszałamiająca i refleksyjna. Widziałam rzeczy, które do teraz sprawiają, że z przejęcia drżą mi ręce. Takie żarty z feministek, sorry, nie śmieszą mnie (a jest sporo śmieszkowych dla mnie), i w ogóle nie obchodzi mnie, czy ktoś rzuci nieśmiertelny DYSTANS. Żarty z diet i wszystkiego pozostałego też nie bardzo, bo po prostu nie odebrałam ich jako inteligentnych. Twój twór to jest IMO właśnie taka "sztuka nowoczesna”, którą piętnujesz, i żałuję, że mam te cholerne zerówki na nosie ;)

Niestety, fantastyki w tym opowiadaniu nie uraczyłam. W ogóle, niczego tu nie uraczyłam, poza podejrzaną wonią. Ostatnio trafił mnie gołąb i czułam się podobnie.

Powiedzcie, że nie zrozumiałam wielkiej sztuki, absurdu albo niewinnego żarciku. Połechtacie mnie, bo jestem z tego dumna. Zresztą, nie musicie nic mówić, bo i tak do opka nie wrócę. Za dużo tych gołębi ostatnio. Ale nie zniechęcam się! Zapominam, jaki tutaj nick się kryje. O, już nie pamiętam.

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

Nikt nic nie powiedział.

…

Dziękuję za komentarz.  

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

Eeee…

Ja bym tak nie piętnowała Akanira, nawet biorąc pod uwagę, że nie wpadłam w euforię po lekturze.

Mnie się – niestety – szuka współczesna kojarzy głównie z tym, że “twórca” każe mi ją dostrzegać we wszystkim (palto na wieszaku i gwóźdź wbity w ścianę), czyli w mojej nieskromnej również opinii tam, gdzie jej nie ma. Do tej kategorii zaliczam też wszystkie “szokujące” happeningi, które wywołują jedynie wzruszenie ramion. Nie muszę się znać na sztuce, żeby wiedzieć, czy mi się coś podoba czy nie.

Przynoszę radość :)

O ile pamiętam, to chyba Topor napisał podobne opowiadanie, w którym wernisaż ograniczył się do rzucania fekaliami w publiczność. A może to nie Topor? W każdym razie – Akanira trochę rozumiem. Nachalne propagowanie “czegoś”, co na propagowanie nie zasługuje, budzi taką reakcję. I choć częściowo rację mają Mechaniszkin i Naz, że bywają oszałamiające dzieła sztuki współczesnej, to są przygniecione taką masą chłamu, że właściwie są niezauważalne. A kwintesencją współczesnej sztuki jest marketing i skandal. Niestety!

I jeszcze co do napastliwego wpisu Naz – czyż zwykle nie boli nas atak na to, co w głębi ducha popieramy?  Jednych nie śmieszą żarty z feministek i zerówek, innych z aborcji i tupolewa. I nie jest to niczym złym. Coś złego – to odbieranie drugiej stronie takiej możliwości. I tu mam trochę pretensji do Naz – po co ta tyrada? Nie wystarczy – “to nie pasuje do moich poglądów”? Ale nie, bo przecież jak ktoś ma inne poglądy niż moje, to znaczy że to gołębie guano. Nieładnie!

Co do opowiadania – nie porwało, a fantastyki za grosz. 

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Mnie też nie porwało. Żarty z feministek i wegetarian, przynajmniej w tym wydaniu, nie rozśmieszyły. Naigrywanie się ze sztuki współczesnej w powyższym tekście jest bardzo uogólniające i ograniczające. O ile w samych uogólnieniach nie ma nic złego, tyle nie za bardzo wnioski, do których prowadzą, odpowiadają rzeczywistości. Mam wrażenie, że tekst prezentuje opinię odnośnie sztuki współczesnej kogoś, kto o tej sztuce niewiele wie i dowiedzieć się nie chce. Oczywiście nie znaczy to, że trzeba być znawcą, żeby nam się mogło coś nie podobać. Dziś rzeczywiście mnóstwo rzeczy określa się mianem sztuki. Tyle, że tekst nie mówi nic nowego. Niby kontrowersyjnie, ale to wszystko już było. To całe smarowanie się musztardą, machanie maczetami właściwie do niczego nie prowadzi. Poznałam opinię Autora. Tyle.

It's ok not to.

Dziękuję za kolejne komentarze. 

Po namyśle zdecydowałem się odpisać c21h23no5.enazet w dłuższy sposób.

Kim ty w ogóle jesteś, żeby pisać mi takie rzeczy? 

O, przypadkiem odpowiedź jest na twoim profilu. 

“Jestem absolwentką filozofii, etyki…”

Tu się zatrzymam. 

Tego się nauczyłaś na tych studiach, żeby porównywać przeczytanie czyjegoś opowiadania do oberwania gołębim gównem? 

Tego się nauczyłaś na tych studiach, by zalewać innych swoimi poglądami, zamiast otworzyć umysł, oczy, spiętą dupę (metafora dla kumatych)? 

Taka z ciebie pisarka, że nie umiesz odróżnić przerysowanego popisu wyobraźni od opiniotwórczej publicystyki? 

“Hot dog, który był ironiczną apoteozą konsumpcjonizmu” kpi sobie ze wszystkich. Ale to tylko sztuka lub “sztuka”. Jeśli ktoś myśli, że jest to głos w sprawie, który miałby kogokolwiek do czegokolwiek przekonać – niech się puknie w czoło. 

Opowiadanie miało dostarczyć rozrywki lub sprowokować do dyskusji. Kulturalną dyskusję potrafili poprowadzić Finkla i Mechaniszkin. 

Nie służyło do tego, by dać komuś okazję do wylewania swoich kompleksów (”Takie żarty z feministek, sorry, nie śmieszą mnie”), problemów zdrowotnych (”Widziałam rzeczy, które do teraz sprawiają, że z przejęcia drżą mi ręce” – albo coś z oczami, albo Parkinson?), traum (”Ostatnio trafił mnie gołąb i czułam się podobnie”). 

A już na pewno opowiadanie nie miało sprawić, by najeżdżała na mnie nieznajoma osoba. Zawsze się grzecznie witam, dziękuję za komentarze, próbuję rozluźnić atmosferę żartem. Jeśli kogoś obraziłem, przepraszam – ale przypominam, że tylko głupi człowiek czuje się obrażony, gdy słyszy słowa, których nie rozumie. 

Szkoda, że po tylu miłych chwilach na tej stronie spotkałem się z taką postawą jak twoja. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

No to się uśmiałam^^ Kiedyś raz w życiu poszłam do muzeum sztuki współczesnej i raczej już tam nie wrócę.  Trochę szkoda, że wtedy nie miałam okazji poczytać czegoś podobnego, bo taki tekst byłby świetną przeciwwagą do tego, co tam przeżyłam.  Ehhh i to jeszcze była wystawa na temat miłości… tylko tej cielesnej :( No więc, wyhaftowane erotyczne-porno fantazje były rozwieszone na całej ścianie muzeum i można było sobie to przeczytać. Oczywiście całkowity brak szacunku do kobiety i wielkie zafascynowanie jej “pizdą”. Później mogłam podziwiać zdjęcia drążka zmiany biegów w maluchu 125 i gdzieś tam kobieca noga była. Uwaga. zdjęcia wcale nie były artystyczne. Ktoś tam sobie tam takie normalne strzelił. Więcej rzeczy nie pamiętam, ale to może dobrze. Nie uważam, że cała sztuka nowoczesna jest taka, ale wiem, że absurdy to tam się zdażają, a ten tekst bardzo dobrze je obrazuje :)

c21h23no5.enazet, Akanir89:

Wydaje mi się, że oboje idziecie ciut za daleko w swoich komentarzach. Niezależnie od emocji, jakie wywołał tekst oraz niezależnie od emocji, jakie wywołał komentarz do tekstu – wolałbym, by dyskusje na portalu przebiegały w lepszym stylu. Mam nadzieję, że tak będzie. Potraktujcie to jako oficjalne upomnienie.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Zbłądziłam tu przypadkiem, ale nie żałuję. O ile “Kebab” do mnie jakoś nie przemówił, to tutaj się uśmiechnęłam. Niektóre żarty niezbyt dla mnie śmieszne, ale niektóre świetne. Tekst krótki, więc nie zdążył znużyć.

Nawiasem mówiąc, Twój tekst przypomniał mi o, coś takiego.

Słowem wyjaśnienia: dwukrotnie udałam się do dwóch różnych muzeów sztuki współczesnej, plus zdarzyło mi się widzieć jakieś wystawy w losowych miejscach. Naprawdę próbowałam, ale nie wyszło. Nie podoba mi się to i nie rozumiem, czemu na przykład czarny obraz z jednym czerwonym kwadracikiem pośrodku miałby być bezcennym dziełem sztuki. A jeszcze lepsze są “dzieła” łączące różne środki wyrazu. W jednym z wyżej wspomnianych muzeów w jednym z pomieszczeń leciał filmik – widok na jakieś skrzyżowanie, przez które w te i we wte przejeżdżały samochody. Do tego ambitnego wideo był, niestety, dołączony dźwięk. Jakiś gość wykrzykiwał: “Samochody jadą! Samochody jadą! Tramwaje też jadą! Samochody jadą! Samochody! Jadą!”. Serio. W muzeum. Nie rozumiem i nie chcę rozumieć.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Zapomniał o rowerach :P U mnie różnie. Widziałam takie performance, które mi się podobały (niestety nie na żywo – tylko nagrane na YT), z polskich artystów uważam, że np. Zbigniew Libera jest ciekawy, Strzemiński, ogólnie eksperymentalne rozwiązania w teatrze itp.

Za to totalnie rozbroił mnie facet, który maluje portrety penisem…

Edit: Choć Strzemiński to bardziej awangarda.

It's ok not to.

Dziękuję za kolejne kulturalne komentarze. 

Dobrze, że nie wszystkim drżą ręce na widok sztuki współczesnej. XD

I przypomniałyście mi o pewnej kobiecie. Wpychała sobie jajka z farbą do pochwy, a następnie wypychała je nad płótnem. W ten sposób powstał “obraz”. Ta sama kobieta chodziła nago po mieście i nago z niemowlęciem na rękach po galerii sztuki. 

To było piękne. 

Wszyscy kiedyś spotkamy się pod jakimś memem.

A niemowlę też nagie? Czy to by była pornografia dziecięca czy sztuka? Ale gdyby zrobiło rzadką kupkę na pół sali muzealnej, wyszedłby niezły happening. ;-)

Babska logika rządzi!

To już u Felliniego było. Choć tam kobieta wciągała do pochwy perły i monety ;)

It's ok not to.

Jak już tak panie offtopujecie, to przypomnę jeden wiersz, po którym stwierdziłem, że nowoczesna poezja to jednak nie dla mnie. Na początku lat dziewięćdziesiątych koleżanka, studiująca na polonistyce, przytaszczyła jakieś wysokoliterackie pismo. A tam znalazł się wiersz Zbigniewa Sajnoga “Flupy z pizdy”. Od tego czasu omijam nowoczesną literaturę szerokim łukiem.

Pomnę też, że moje duże zainteresowanie wzbudził na jakiejś wystawie w Zachęcie pingpong, zatytułowany skromnie “Bóg”.

Ale z drugiej strony – np. niektóre performance’y Mariny Abramović czy Libery “LEGO. Obóz koncentracyjny” robią duże wrażenie. Nie jest więc tak prosto i jednoznacznie.

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Nie znam się na sztuce współczesnej, ani na sztuce w ogóle. Opowiadanie przywiodło mi na myśl z bezdennych otchłani mej pamięci motyw kręcenia feministycznego pornola z “Idealnego faceta dla mojej dziewczyny” i reportaże z biegów feministek (chyba gdzieś w Skandynawii) po mieście. Truchtały jak koniki. Aha, jeszcze oznaczanie piętnem jak bydło. I w ogóle cały ten feminazistowski syf. 

Z tym kojarzy mi się ten szort. Nie ze sztuką, bo na sztukach w życiu byłem paru tylko w teatrach i operach, na maksymalnie dwóch wystawach i może w czterech muzeach (nie wliczając w to Natur Bornholm).

No, a tak poza tym, że faktycznie fantastyki było w tym raczej… w ogóle, to gdybym właśnie nie obżarł się warzywami z kaszą (dietka…), to śmiałbym się do rozpuku.