Tak się zastanawiam. Czarne charaktery w świecie fantasy i ich mroczne legiony, armie nieumarłych i takie tam. Wszyscy się słuchają, nikt nie narzeka. No, a co by było gdyby ci główni źli też musieliby borykać się z powiedzmy... problemami technicznymi.
W krypcie panowała grobowa cisza i nieprzenikniona ciemność. Wejście szczelnie zasłonięto niemal półtora tysiąca lat temu i nikt nie poważył się zmienić tego stanu.
Aż do tej chwili.
Z początku w krótkim szybie prowadzącym z powierzchni dało się słyszeć jakby lekkie skrobanie, które gwałtownie przeszło w zgrzyt przesuwanego kamienia. Pierwsze promyki zaczęły wpadać do środka. Na zewnątrz ktoś otwierał wejście.
Snop światła wkrótce oświecił komorę. Nie była duża. W jej centrum stał prosty kamienny sarkofag. Na pokrywie – ledwo czytelny napis. Poza tym nie było żadnych malowideł, kosztowności ani przedmiotów.
Rozległy się kroki. Po kamiennych schodach do środka wkroczyła postać odziana w ciemną, zdobioną mistycznymi symbolami szatę. W lewej dłoni trzymała drewniany, wypolerowany kij. Kaptur skrywał twarz.
Intruz zatrzymał się przed sarkofagiem. Odrzucił nakrycie głowy, po czym sięgnął do fałd szaty i wyciągnął mały przedmiot na łańcuszku. Niewprawne oko dostrzegłoby w nim rodzaj damskiej błyskotki. Ot, jakiś, zapewne drogi kamyk w złotej, trójkątnej oprawce.
Mężczyzna podniósł klejnot na wysokość oczu i zaczął szeptać inkantacje. Ponure mruczenie wypełniło kryptę. Stopniowo podnosił ton głosu by w końcu zakrzyknąć:
– Powstań generale Amkaroth! Niezwyciężony wodzu legionów Cesarstwa Czerwonych Piasków! Powstań! Ty, który podbiłeś i zniewoliłeś niezliczone ludy w imię chwały Cesarza! Jam jest ten, który dzierży Oko Cesarza! Na jego moc i więzy poddaństwa, które cię nim wiążą, nakazuję, powstań!
Z początku nic się nie działo. Dopiero po kilku chwilach rozległ się zgrzyt odsuwanej pokrywy.
Na twarzy mężczyzny odmalował się pełen zadowolenia uśmiech.
Z wnętrza sarkofagu wysunęła się pancerna rękawica i chwyciła krawędzi. Chwilę później pojawił się hełm. Puste oczodoły wypełniły błękitne ogniki.
– Ktoś ty? – zapytał dobiegającym z otchłani głosem szkielet.
– Jestem Okmar! Nekromanta Trzeciego Kręgu! – zakrzyknął z rezonem mag. – Jam jest powiernik Oka Cesarza! Służ mi! Staniesz na czele nowej armii! Podbijesz dla mnie…
– Spierdalaj! – huknęło w krypcie.
– … królestwo… Co?
– To co słyszałeś. Głośniej powtórzyć? Nigdzie nie idę. W stanie spoczynku jestem!
– Nie rozumiem…
Szkielet westchnął.
– Przeszedłem na EMERYTURĘ, ćwoku!
– Ale ja mam Oko Cesarza. No i…
– To se miej, tumanie. Cesarstwa już nie ma! Upadło krótko po mojej śmierci. I dobrze! Najpierw ten niekompetentny, zboczony pierdoła każe ci podbijać połowę znanego świata, a dopiero po tym zaczyna się zastanawiać jak je utrzymać. I nazwali go Wielkim… – Fala zimnej pogardy trafiła do umysłu nekromanty. – A jaki sprytny miał plan: „Idź generale i nie miej litości. Dla nikogo! Niech usłyszę lament ich kobiet!” I tak w kółko. Podbij, zmasakruj, podbij, zmasakruj, a on w tym czasie obżerał się, lenił i polował na dziewki służebne w pałacu. Nawet rządzić mu się nie chciało. A ten jego synalek… – Okmar, aż się skurczył, kiedy oberwał nową porcją emocji. – Odziedziczył po tatusiu ogromne imperium, w którym jakieś trzy czwarte poddanych szczerze go nienawidziło, a reszta ledwie tolerowała. I co pierwsze zrobił ten wypierdek? Wiesz, co zrobił?
– No w sumie to nie bardzo. – Z wahaniem przyznał mag.
– Otruł mnie! Że, niby zbyt popularny byłem! Jako jedyny miałem autorytet w tym całym zapiaszczonym burdelu, a ten mnie otruł! No i pół roku później było po całym cesarstwie. Więc szacowny, jak ci tam… a propos fajna pelerynka, teraz czarusie w takie się ubierają? No więc, weź sobie tę błyskotkę i przestań mi tu chrzanić o jakiś więzach lojalności. Nigdzie nie idę. Swoje odbębniłem, a teraz mam wolne.
Szkielet wojownika wrócił do sarkofagu. Pokrywa zaczęła się zasuwać.
– Czekaj! – pisnął desperacko mroczny wędrowiec. – Jam jest Okmar! – zaczął swoje od nowa. – Nekromanta Trzeciego Kręgu! Jam jest powiernik… – Spojrzał na klejnot i szybko schował. – To znaczy… Jestem Nekromantą! Przywołałem cię. Musisz mi służyć!
– Nic nie muszę. Martwy jestem.
– Ale zapisano w Czarnej Księdze…
– Nie czytałem.
– Ale….
Generał nie odpowiadał.
– Wstawaj! Ty zardzewiała kupo kości. Nakazuję ci, wstawaj!
Nim pokrywa całkiem wróciła na swoje miejsce, na moment z sarkofagu wystrzeliła pancerna pięść. Mignął wyprostowany palec.
Zapadła grobowa cisza.
Całkiem zabawne. A odpoczynek na emeryturze – święta rzecz. Rozumiem generała.
Na jego moc i więzy poddaństwa, które cię nim wiążą przecinek nakazuję, powstań!
Nakazuje ci, wstawaj! – nakazuję
"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.
Przykro mi, ale kompletnie, ale to kompletnie, mi się nie podobało. Ani to zabawne, ani zaskakujące. I ten koniec… z tej pięści, co wyskakiwała, wystawał palec? Jakieś to fizycznie mało wiarygodne, jakbym do kogoś startowała z pięścią, to bym nie wystawiała (nawet środkowego), żeby się przy uderzeniu nie złamał ;)
... życie jest przypadkiem szaleństwa, wymysłem wariata. Istnienie nie jest logiczne. (Clarice Lispector)
Dobra historyjka, z sensem i przesłaniem dla polityków, hłe hłe… Z przyjemnością przeczytałem.
Czy to jest sygnaturka?
Fleur, ale ta pięść nie miała zadać ciosu ;)
Ubawiło mnie.
Pisanie to latanie we śnie - N.G.
@Bemik
No tak. Przecinki, przecinki… Złośliwe, małe bestie. Ciągle gdzieś umykają. Będę poprawiał.
@Fleurdelacour
No cóż. Szkoda, że się nie spodobało, ale i tak dziękuję za komentarz.
@Kchrobak
W sumie pisząc tekst o politykach nie myślałem, ale faktycznie jakby się tak głębiej zastanowić…
@Śniąca
Dzięki!
Niech Piątka będzie Piątką, i ni mniej, ni więcej, bo zaprawdę bardzo dobre to jest, jak Piątka, i na Pięć to oceniam, a jakby dłuższe było, to i na Sześć!
Pozdro! :)
A pięść, to międzynarodowy znak pokoju pokazywała. :)
/ᐠ｡ꞈ｡ᐟ\
@Zalth
To może chociaż sześć mniej, przynajmniej. Dzięki!
Całkiem ciekawe, lubię i czasem sam stosuję takie odwrócenia, chociaż zabrakło większego przytupu w puencie. Ale ogólnie szort zdecydowanie na plus.
Wniosek: fleur nie dość, że nie rozumie, co czyta, to jeszcze z poczuciem humoru cienko…
... życie jest przypadkiem szaleństwa, wymysłem wariata. Istnienie nie jest logiczne. (Clarice Lispector)
@Belhaj
Dzięki. Co do zakończenia to faktycznie próbowałem je rozbudować, ale mi nie wychodziło i została ostatecznie pierwsza wersja.
@Fleurdelacour
Oj, nie przesadzajmy… Wszystko kwestia gustu.
Niczego mi nie urwało, ale przeczytałam bez przykrości. Nie opuszcza mnie jednak wrażenie, Straferze, że stać Cię na więcej i zabawniej. ;-)
W krypcie panowała grobowa cisza i nieprzenikniona ciemność. Wejście do grobowca… – Powtórzenie.
Niewprawne oko dostrzegło by w nim rodzaj damskiej błyskotki. – Niewprawne oko dostrzegłoby w nim rodzaj damskiej błyskotki.
Najpierw ta niekompetentna, zboczona pierdoła każe ci podbijać… – Piszesz o mężczyźnie, więc: Najpierw ten niekompetentny, zboczony pierdoła każe ci podbijać połowę…
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
O bogowie!!! Niech będą błogosławieni ci, którzy wiedzą kiedy odejść i nie wracać 
@Regulatorzy
Obiecuję, że przy kolejnym tekście przyłożę się bardziej. Na razie stosuję taktykę małych kroczków. Za uwagi dziękuję, będę poprawiał (choć myślałem, że tylko na przecinkach się potknąłem).
@Homar
Dzięki!
W takim razie, Straferze, trzymam za słowo i czekam na kolejny krok. ;-)
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Zwykle czepiam się, że w tekście jest za dużo wulgaryzmów… No to dzisiaj się czepię słowa “chrzanić” – uważam, że mroczny generał na święte prawo używać mocniejszych argumentów :)
A tak w ogóle to mi się podobało. Mało zaskakujące, szczególnie dla kogoś, kto przeczytał wstęp Autora, ale lekko napisane i przyjemne w odbiorze.
nie da rady
Przyjemne, ale to tylko scenka. Może, gdybyś się bardziej rozpisał na temat niebezpieczeństw związanych ze znalezieniem grobu generała, ze zdobyciem błyskotki…
W przedmowie piszesz, że gdyby ci źli musieli się borykać z problemami… Ale z tekstu nie wynika, IMO, że nekromanta jest taki zły. Bardziej, że niedouczony. ;-)
Babska logika rządzi!
@Zapomniałemhasła
Masz rację. Tylko, że ja właśnie nie chciałem z” przeklonami” przesadzić.
@Finkla
Owszem, opowiadanko mogłoby być dłuższe, ale w sumie nie chciałem się za bardzo rozpędzać. W końcu to raptem mój drugi tekst. Nad kolejnym pomyślę więcej.
No to czekamy na kolejny. :-)
Babska logika rządzi!
Ubawiłam się przy czytaniu, fajnie uchwycone emocje truposza i zakłopotanie strasznego maga:) Może małe błędy są, ale do poprawienia. Czyta się na prawdę fajnie.
Kiedy życie daje ci w twarz, uśmiechnij się i z politowaniem powiedz: "Bijesz się jak ciota"
Sympatyczne.
Dałoby się zrobić z tego dłuższy tekst, tak jak sugeruje Finkla, ale musiałbyś pomyśleć nad dodatkowym wachlarzem gagów. Gdybyś tylko opisał problemy związane z dotarciem do grobowca i pozostawił puentę w tej formie, to na pewno byłby niedosyt ;). W tej formie daje radę, choć obyło się bez turlania po podłodze.
@Finkla – nekromancja jest zła do szpiku kości ;)) a poza tym Okmar chciał podbijać, a podboje z reguły są nieprzyjemne dla podbijanych.
Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem
Dobra, dobra, podobno wampiry też. A tu przyjdzie taki połyskujący w słonku wampiwegetarianin i zgarnie pulę… ;-)
Babska logika rządzi!
@Książkomaniaczka
Dzięki. Cieszę się, że się spodobało.
@Nevaz i Finkla
Cóż jeszcze mogę dodać…
Wampirem chyba można zostać z przypadku – czasem niepokrojona kaszanka wygląda jak zwykła kiełbasa. A Nekromanta to jak prawnik. Mówi, że nie miał złych intencji, ale magiczne formuły same się przecież nie piszą…
StraferB25, możesz dodać kolejny tekst, to przeczytamy i ocenimy ;-).
Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem
@Nevaz
Da się zrobić. Właśnie myślę nad następnym.
Fajne!
Przynoszę radość :)
Całkiem zabawne.
@Anet i Zygfryd89
Dzięki za komentarz (zwłaszcza, że pozytywny).
Podobało mi się :)
Wydaje mi się, że gdzieś jest za dużo przecinków, a gdzieś za mało, ale nie podejmuję się korekty, bo ostatnio mam jakieś gorsze dni.
Ja bym scenki nie rozbudowywała – taka długość jest w porządku, ale fajnie by było trochę postylizować mowę :) Wiem, wiem, dobre rady daję, a sama nie umiem :P
Nim pokrywa całkiem wróciła na swoje miejsce, na moment z sarkofagu wystrzeliła pancerna pięść. Mignął wyprostowany palec.
Zapadła grobowa cisza.
Świetne :)
Uchachałam się :)
@Iluzja
Cieszę się, że tekst rozbawił (taki był główny plan). Dzięki za komentarz.
Bardzo sympatyczny szorciak ;) Z jajem i z przesłaniem.
Michał Kubacki
Bardzo sympatyczny szorciak ;) Z jajem i z przesłaniem.
Michał Kubacki
