Na początku było Nic

Na początku było Nic. A Nic to wiadomo: pół litra na dwóch. Więc siłą rzeczy musiało być jakichś dwóch żeby owo Nic mogło zaistnieć.

– No to po maluszku kolego – powiedział jeden z dwóch.

– A jednego to mogę. No to do dna.

I wypili po jednym. Potem wypili po drugim i po trzecim. A że było to dopiero pierwsze Nic w historii, to bardzo szybko ich umysły zaczęły pracować na zupełnie innym poziomie.

– I widzisz, proszę ja ciebie – zagaił rozmowę jeden z dwóch – bo mnie się, widzisz, widzi takie coś, że fajnie nam się siedzi, nie?… A tak, tak, już polewam… No i widzisz tak wymyśliłem… no to zdrowie… wymyśliłem żeby może tak jakoś częściej się spotykać?

– Pomysł niby dobry… ale polej na drugą nóżkę… tylko coś jakoś smutno tu. Pusto… zdrowie… aaaach żesz, nie weszła dobrze… o czym to ja? A tak. Pusto, ciemno i w ogóle.

– No, a co ma być jak jest Nic?… No już, do dna… co znowu nie weszło? A wiesz ty co by się przydało? Żeby czymś zagryźć. Albo przepić, żeby tak w gardle nie paliło.

– O to to to . Ty to masz łeb. Ale skąd wziąć?

– Wypijemy, pomyślimy…

I wypili następnego i jeszcze jednego. Pili i myśleli, aż tu nagle pojawił się problem:

 – O żesz w mordę!… A jak nam się skończy to co tu popijamy? Skąd weźmiemy następną taką?

– No rzeczywiście, o tym by trzeba najpierw pomyśleć… no to twoje nieustające… ach…teraz to dobrze weszło… Jest! No i wymyśliłem. Stworzymy sobie takich jakichś co nam będą produkować te wyśmienitości.

– No niby pomysł dobry, ale to nie ma tak, że hop siup. My tu sobie stworzymy…a już polewam, przepraszam… Stworzymy, ale to potrzeba czasu, żeby oni wyeee …. wyle… wyelo…

– Wy-ewo-lu-o-wali. Tyyyy! Ale tu się problem pojawia malutki. Co to ten czas jest?

– To jest proszę ja ciebie, takie coś co będzie potrzebne, żeby nam się dobrze zgryzło… A propos, polane masz a nie bierzesz…

– No i znowu, franca nie weszła…To trza by go chyba też stworzyć? Ten czas znaczy.

– Trzeba, trzeba. A jak już będzie ten czas, i ci nasi wyelo-cośtam, to będą nam robić zacne trunki, i zrobią nam przegryzki i przepitki jakieś kolorowe… No powiem ci, aż się doczekać nie mogę…

– No to co bierzemy się do roboty? Od czego zaczniemy? Może byśmy jakiś świat tym naszym stworzyli, co? Albo ten czas na początek?

– Wiesz co? Zacznij od polania…