Wszyscy Piszemy Historię - Edycja II - Start

Barabasz zaklął, gdy w powietrzu poczuł zapach siarki, który z pewnością nie zwiastował niczego dobrego.

http://tatanafroncie.wordpress.com/

Nie mylił się; do miasta zbliżała sie ogromna chupacabra.

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

-Pan wzywał milordzie?-zapytał wychylając się zza rogu przygłuchy El Russo.

ta sygnaturka uległa uszkodzeniu - dzwoń na infolinie!

Barabasz westchnął, zrezygnowany; z jednej strony chupacabra, z drugiej El Russo - w tej sytuacji brakowało mu już chyba tylko byłej żony, Józefiny, na karku.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Gdzie poczuł właśnie zimny dotyk lufy beryla, którego - jak zauważył kątem oka - nie trzymał nikt inny, tylko ona.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Nie, nie była to Józefina, lecz Rosalinda, miejscowa burdelmama.

Sama wolała określenie "menadżer od spraw rekreacji płciowej", wiązała się z tym ciekawa i nieistotna historia.

- Rosalindo, wiem że mój dług wobec ciebie jest wysoki, ale czy to naprawdę... konieczne? - zapytał Barabasz, odruchowo kładąc dłoń na rękojeści przypiętego u pasa rewolweru.

- Inaczej byś mnie nie posłuchał - zapewniła go menadżer rekreacji Rosalinda, dźgając go berylem i zakończyła złośliwie. - A dzisiaj właśnie nadszedł dzień na spłatę twoich zobowiązań, najlepiej zanim dotrze tu chupacabra.

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

- Musimy poczekać - sapnął Barabasz. - Po ostanich przygodach mam objawy amnezji i tylko moja nowa przyjaciólka Chupacabra wie, gdzie jest schowałem kartę kredytową, że o gotówce nie wspomnę.

Kobieta skierowała lufę beryla w stronę usiłującego czmychnąć cichaczem El Russa i wysyczała złowrogo:

- No to poczekamy.

– I jeśli nie masz nic przeciw temu, a w obecnej sytuacji mieć nie możesz, opowiedz nieco o Chupacabrze, bo całe miasto o niej szepcze, choć nikt jej nie widział i tylko twoja była żona Józefina, nie ma najmniejszego pojęcia, że jest istota gotowa drastycznie pozbawić ją przynajmniej połowy alimentów, a może nawet zamieszkać u niej, na strychu.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Barabasz już otwierał usta, by udzielić mniej lub bardziej sensownej odpowiedzi, gdy nagle przed nimi z błyskiem zielonego światła pojawił się niewysoki człowieczek w długiej, zaniedbanej todze koloru amarantowego i z rozbieganym spojrzeniem jednego brązowego oka - bo drugie przesłaniała mu czerwona przepaska; dojrzał starego El Russo, rzucił się na niego z wściekłym okrzykiem: "Ty!!!" i, po krótkiej szarpaninie, obaj z zielonym błyskiem zniknęli.

Przez chwilę byli w stanie jakby omdlenia, przemierzając czas i przestrzeń, po czym obudzili się na zielonej łące, która smakowała jak czekolada, a stąd to El Ruso wiedział, że wylądował twarzą do ziemi.

Po tym doświadczeniu El Ruso do końca świata miał zapamiętać, że zdecydowanie lepiej przemierzać czas, niż cholerną nieustępliwą przestrzeń.

http://tatanafroncie.wordpress.com/

- Ty!!! - wyrwało go z zamyślenia. - Pieprzony prokrastynatorze! Nie jesteś mi czegoś winien?!

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

-Doprawdy - zaczął El Russo, ze stęknięciem podnosząc się z czekolady - nie mógłby panicz powtórzyć raz jeszcze,ale nieco głośniej?

ta sygnaturka uległa uszkodzeniu - dzwoń na infolinie!

-Kasa na dzieciaka!- zdenerwował się mężczyzna- Co? Myślałeś, że nie dowiem się, że moja córka jest z tobą w ciąży?

El Russo przeklął w myślach swoją głupotę.

http://tatanafroncie.wordpress.com/

- Myślałem, że troszkę przytyła... - mruknął, spuszczając głowę. - Wracajmy, a jak będzie dzieciak, to i kasa będzie, bo za samą ciążę płacić nie zamierzam! - zapewnił, mając nadzieję, że wszystkie jego problemy rozwiąże Chupacabra.

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

Mimo buńczego tonu, El Russo nie był jednak d końca pewien, która z córek porywacza odwzajemniła jego pieszczoty kolejnym potomkiem.

ta sygnaturka uległa uszkodzeniu - dzwoń na infolinie!

Postanowił, że tą kwestią zajmie się później, teraz zaś teleportował się z powrotem do domu Barabasza; pech chciał, że źle wycelował, i wylądował kilka kilometrów dalej - prosto na głowie Chupacabry.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Człowieczek w amarantowej (drodzy mężczyźni, zerknijcie do encyklopedii) todze, znaczy, ten walczący o kasę, postanowił, że nie będzie przecież stał jak ten debil na łące o smaku czekolady, dlatego również się teleportował, w ślad za El Russo, tyle, że w przeciwieństwie do tego ostatniego, wylądował na głowie Rosalindy.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Jednak pech chciał także, aby w momencie, w którym pani menadżer usiłowała z powrotem naciągnąć na łysawy czerep zrzuconą przez niespodziewanego przybysza perukę w kolorze sprany mahoń, zza winkla wychynęła, tym razem nikt inny, tylko wzburzona Józefina.

- Dam ci to, co już posiadam, a o czym nie wiem! - jęknął zdesperowany Barabasz, mając nadzieje, że znajdzie się w domu jakiś rachunek-niespodzianka.

To jakaś zagadka... - zaczęła zamyślona Rosalinda. - Nie lubię zagadek - oświadczyła po chwili i pociągnęła za spust, dziurawiąc plecy Barabasza serią pocisków z beryla.

Nie tylko dla Barabasza ten dzień okazał się całkiem pechowy, przekonał się o tym El Russo, utykając w przełyku Chupacabry, co samo w sobie świadczyło, jak wielka bestia zbliżała się - choć El Russo chwilowo ją spowolnił - do miasta.

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

Barabasz czuł się trochę głupio z dziurami w plecach, ale mimo wszystko postanowił pomóc El Russo'wi w tej przykrej sytuacji, jaką niewątpliwie jest tkwienie w przełyku Chupacabry.

Wyciągnął sprężynowy kozik i ostrożnie zaczął zbliżać się do potwora, który jednak w tym momencie zacharczał, obryzgując wszystko dookoła toksyczną śliną oraz postawił oczy w słup.

Wypluł przy tym tkwiącego w gardle utykającego El Russo, który stanął na glebie i, ciągle kulejąc, patrzył niemym, zachwyconym wzrokiem na dorodne dziury Barabasza.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dziury owe powoli zaczęły znikać, zarastać i El Russo wiedział już, że oto stoi przed nim zaginiony syn Wolverine'a.

A jego matką była  - o czym nikt z zebranych nie mógł wiedzieć -  biedna Chupacabra, która chciała tylko wypić parę szklaneczek whiskey ze swoim ukochanym synem i poplotkować na temat ojca.

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

Tymczasem tragedii całej sceny przyglądał się skarlały jegomość odziany w, jakże typowy o tej porze roku, czarny płaszcz z kapturem.

ta sygnaturka uległa uszkodzeniu - dzwoń na infolinie!

Rosalinda i Józefina, o których wszyscy zapomnieli, zaczęły naradzać się w kącie, jak można zmusić Barabasza, którego kule się nie imają, do zwrotu pieniędzy, a był im obu winny niemało.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Nie miały na to wiele czasu, gdyż Chupacabra zdawała się skończyć wspominać ojca swego dziecka i wraz z Barabaszem i biednym El Russo, ryszyła w stronę ścisniętych na ciasnej przestrzeni kobiet - sytuacja wydawała się beznadziejna, jednak niski przybysz zjawił się znikąd obok niewiast i bez słowa wcisnął w rękę Józefiny niewielki ciężki przedmiot, który, jak rozpoznała bezbłędnie dziewczyna, był granatnikiem wz. 1974 podwieszanym pod beryla.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Nie mogła wiedzieć, że dostała świstoklik skradziony z planu filmowego trzynastej części Harry'ego Pottera, magiczny przedmiot właśnie się aktywował.

Tuż po aktywacji z wnętrza przedmiotu wydobył się ledwo słyszalny dźwięk, po którym nastąpiła eksplozja - przedmiot tak naprawdę był miniaturową bombą termojądrową, a nie świstoklikiem.

Po wybuchu bomby nie został prawie nikt żywy - zmiotło Chupacabrę, dwie kobiety, El Russo, a nawet Barabasza; pozostał tylko tajemniczy, zamaskowany zamachowiec.

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

Po czym siadł on i zapłakał, nie wiedzieć czemu.

Jego łzy spadały na zebrane trupy ożywiając je - zamachowiec okazał się być przebranym feniksem z wyrzutami sumienia.

Zmartwychwstańcy wstali, spoglądając na siebie ze zdumieniem i niesmakiem - wyglądali naprawdę paskudnie a biedna Rosalinda zapłakała nawet w duchu uznając, że lepiej było jej zginąć z kretesem niż powrócić w tak nieapetycznym ciele.

Skutkiem albowiem wymiany atomów, wszystkie ciała z członkami i bez, wymieszały się pomiędzy sobą, i głowa Rosalindy trwała teraz na szczycie ciała El Russo, który z niedowierzaniem patrzył na wszystkich, także niewierzących, z wysokości karku Chupacabry.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

- No, nie, bez jaj! - jęknęła głowa Józefiny, spoglądając to na ciało Barabasza, które teraz było jej ciałem, to na swoje ciało, które teraz było ciałem Barabasza, a który bezczelnie je obmacywał - nie wiadomo - czy to w zachwycie, czy to w niedowierzaniu.

***

Tymczasem w odległej krainie, gdzie żadnego znaczenia nie miały ani reformy emerytalne - które i tak nikogo nie obejmowaly - ani też protesty członków koła przyjaciół lakierek zapinanych na rzepy przeciwko wprowadzeniu obowiązkowego podatku odprowadzanego od każdego zakupionego oraz zutylizowanego rzepa, pradawny potwór Sridziajawardanapurakotte otworzył jedno oko i ni to spoglądając na świat, ni to jedynie w sennym koszmarze zobaczywszy kształ mglistej rzeczywistości nie oparł się pokusie, by wyrwać się z sennych oparów i na powrót stać się postrachem świata, tego świata, który przed wiekami zupełnie zapomniał o pradawnym potworze Sridziajawardanapurakotte i na dźwięk jego imienia nikt już nie reagował niekontrolowanym oddaniem moczu, tudzież kału.

http://tatanafroncie.wordpress.com/

Sridziajawardanapurakotte otworzył drugie, a po chwili i trzecie oko, spoglądając na śpiącego brata Piurdzioemzetatinaterrakote, na którego widok większość ludzi wpadała w zachwyt i zakochiwała się w nim po mniej lub bardziej czyste uszy, od razu pragnąc go przytulać i pieścić, co było bardzo niebezpieczne, szczególnie dla krwiożerczych zamiarów bliźniaczego Sridziajawardanapurakotte i jego diabelskiego ego.

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

Nadmienimy tutaj, że Sridziajawardanapurakotte zył w podziemnym pałacu, wypelniajacym wnętrze niebotycznych Himalajów, o szerokości dwustu mil angielskich i dlugości tysiąca mil --- też angielskich  --- położonym na głębokości ponad tysiąca jardów, oczywiście licząc od poziomu morza. 

Jednym oddechem uśpił brata na kolejne pięćset lat --- zadanie opanowania świata wykluczało obecność  Piurdzioemzetatinaterrakote, lalusia, gogusia i szczerze mówiąc, po prostu damskiego pieszczocha, gustującego zwlaszcza w pewnej ziemskiej kobiecie o wdzięcznym imieniu i nazwisku Wspaniali Regulatorzy.

Tymczasem to leża pradawnego potwora zbliżał się tajemniczy wędrowiec o tajemniczym wyglądzie i jeszcze bardziej tajemniczych planach.

Był nim Samuel Filip Cavendish -- zdradźmy to czytelnikowi --- największy as wywaiadu na świecie i  zarazem nawybitniejszy krytyk literacki wszechczasów, czasami, dla rozrywki, oceniajacy teksty na jednym z bardzo znanych portali fantastycznych w pewnym dopiero dorabiającym się państwie.  

Koniec.

Gdybym miała wąsy, to bym była dziadkiem, a tak jestem sygnaturką!

*Kurtyna* :D

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

Owacja na sojąco! Czyżby publiczność prosi o bisy...?

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.