Ragnarok cz.2 [M2013]

Loki za pomocą sobie tylko znanych sposobów znalazł się na Ziemi przed asteroidą. Czekał tam już na niego Thor. Cały uśmiechnięty.

– Zapewne wiesz, że mój młot może w jednej chwili sprawić, że to – kiwnął w górę – się rozpadnie?

– Owszem. A ty myślisz zapewne, że to jakaś zwykła asteroida?

– A co? Niby nie mam racji?

– A jeśli bym powiedział że leci ku nam Walhalla?

Chwila ciszy.

– Z nią sobie nie poradzisz, co? –uśmiechnął się. – Mogę przekierować jej tor lotu, ale musisz spełnić jeden warunek.

– Jaki?

Wyciągnął miecz.

– Poddaj się.

***

Gdy Loki przekłuwał Thora, ten jeszcze ostatkiem sił zapytał:

– Na pewno dotrzymasz słowa?

– Tor asteroidy nie zakładał zderzenia z Ziemią.

– Ty… zdrajco.

– Nie. Mów mi raczej – zastanowił się. – Kłamca.

– Walhalla bez potomków władcy… – zastanowił się. – Chyba wtedy…

Wtedy asteroida rozpadła się na tysiące kawałków.

Koniec

Masz szczęście, że nie uwzględniłam wymogu chronologii w zasadach konkursu ;)

Napisaem to po skończeniu Kłamcy Ćwieka.

Średnio, moim zdaniem.

Robię postępy.

Wcześniej było słabo, a teraz średnio :)

Nie napisałem, że było słabo, tylko mi się nie spodobało za bardzo :)

Jeśli mówisz o moim tekście Ragnarok (w domyśle część pierwsza) to nie chodzi mi o to, tylko o Prezent

Nie bardzo mi pasuje określenie, że ktoś jest "cały uśmiechnięty". To jakaś wariacja na temat powiedzenia "cały w skowronkach"?

Co do strony fabularnej to i ta część niezbyt mi się podobała.

Zaufaj Allahowi, ale przywiąż swojego wielbłąda.

Powtórzę się, ale znowu musze napisać: takie sobie.

„A co? Nicy nie mam racji?” –– Co znaczy nicy?

„Gdy Loki przekłuwał Thora, ten jeszcze w ostatku sił zapytał…” –– Gdy Loki przekłuwał Thora, ten jeszcze ostatkiem sił zapytał…

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.