Trzech króli fantastyki: Gene Wolfe, Roger Zelazny i Ray Bradbury.

Smutno musi być.

Żeby pisać, trzeba pisać, tylko to, co się chce napisać, powiedzieć, opowiedzieć, pokazać innym, nic innego, oczywiste… zwyczajnie opowiadając, jak znajomym w knajpie, albo lepiej dzieciom w przedszkolu (bo wtedy trzeba się kontrolować, żeby ładnie opowiadać)... aby nie zanudzać nigdy, oczywiste...

Nie przyjmuję zaproszeń do betowania bez informacji, o czym opowiadanie jest. Zdecydowane pierwszeństwo przy betowaniu mają ci, którzy komentują moje opowiadania.

Potwierdzamy wszem i wobec, że i owszem jest nas sztuki dwie - Jaaf i Aeli.

Życzymy miłego rozdwojenia.