Moje zainteresowania koncentrują się wokół nauk ścisłych, filozofii, religii, muzyki, literatury, fotografii, grafiki komputerowej, polityki i życia społecznego - niekoniecznie w tej kolejności.

Absurd, satyra, groteska i bizarro - przede wszystkim

https://www.facebook.com/profile.php?id=100063930647445

Administrator portalu Nowej Fantastyki.

Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Kilkukrotnie próbowałem się zarejestrować, żona raz spróbowała – oto jestem Sanderką.

hmmm....

Stu­diu­ję we­te­ry­na­rię, śmiesz­ku­ję i piszę opo­wia­da­nia. Do tego gram na gi­ta­rze i wy­cho­wu­ję świn­ki mor­skie. Po­sta­no­wi­łem roz­wi­jać swoje umie­jęt­no­ści tutaj, na por­ta­lu, ale tak samo chciał­bym po­ma­gać innym.

Certyfikowany koneser prozy Joe Abercrombiego.

jestem albo mnie nie ma

Cześć, niedawno rozpocząłem swoją przygodę z pisaniem. Moim celem jest dostanie się do biblioteki, cały czas pracuję nad warsztatem.  Zachęcam do przeczytania moich opowiadań. Z góry dzięki za wszystkie opinie. 

Oszczęd­ność słów to cnota.

Masz pro­blem z za­im­ka­mi? Sko­rzy­staj z Betomatu:

https://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/28903

Wciąż żyję!

Jeżeli masz do mnie jakąś sprawę – śmiało pisz prywatną wiadomość.

https://www.facebook.com/marcin.mon.autor

W przerwach od pisania staram się jak najwięcej czytać, komentować i klikać. Parę razy zdarzyła się nawet beta...

Z góry uprzedzam, że wyżej cenię sobie dobre pióro od dobrej rozpierduchy, podobnie jak rozgwieżdżone niebo od pokazów fajerwerków ;) Najchętniej sięgam po fantasy w jego przygodowej odmianie, ale zdarza mi się znajdować perełki w różnych muszlach.

Jeśli za bardzo się mądrzę, zawsze można kompletnie się nie przejmować moją opinią :)

Jeśli uważasz, że w powodów różnych (krótkiego stażu na portalu, okresu konkursowego, dużej konkurencji o czytelnika itd.) nie otrzymałeś należytej uwagi, a swój tekst oceniasz na bardzo dobry i chciałbyś skonfrontować go z czyjąś opinią, nie krępuj się pisać na PW. Na pewno przeczytam. 

Pospolity Paradoks http://silmaris.pl/silmaris-42017/ 

Koń by się uśmiał https://niedobreliterki.wordpress.com/2018/03/04/kon-by-sie-usmial-by-jastek-telica/ 

Złoty deszcz http://szortal.com/node/14263 

Obszarpani smokobójcy http://magazyn.bialykruk.org/ magazyn/ kwiecień – czerwiec 2018

Larwa http://magazynhisteria.pl/lipcowa-histeria-5/ 

Nauka topienia smutków http://abyssos.eu/2018/10/01/numer-9/ 

Syn idealny http://magazynwizje.pl/03-2018/ 

Odmieniec http://www.szortal.com/node/15638 

Ludzie mają inaczej http://magazyn.bialykruk.org Magazyn Biały Kruk - nr 7 styczeń - marzec 2019

Dwie wieszczby https://magazyn.bialykruk.org Magazyn Biały Kruk - nr 10 październik - grudzień 2019

Chce mi się https://niedobreliterki.wordpress.com/2020/08/24/chce-mi-sie-by-jastek-telica/ 

Dziewczynka z mandarynkami (drabble):
https://weryfikatorium.pl/forum/viewtopic.php?t=19973

“Stare kino” (tribble):
https://weryfikatorium.pl/forum/viewtopic.php?t=22259

“Gdy papier zapłacze”, tekst 1 bitwy:
https://weryfikatorium.pl/forum/viewtopic.php?f=43&t=22730

“Karykatura”, tekst 6 bitwy.

(Ilustracja do obrazu  Honoré Daumiera “Massacre de la rue Transnonain”):

https://weryfikatorium.pl/forum/viewtopic.php?f=236&t=22330

O tekstach DYSKUTUJĘ.

Jesli betuję tekst nie potrzeba mi podziękowań, za to oczekuję, że autor odniesie się do uwag, jeśli ktoś czyta mój tekst – ja się do niektórych uwag prawdopodobnie odniosę i oczekuję dyskusji/uzasadnień, a nie stwierdzeń w rodzaju “polemika zbyteczna, zrobisz jak chcesz”. Wiadomo, że zrobię, ale czasami uzasadnienia się przydają.

Dla kogo pisać? Po co? Dla siebie? Dla innych? No cóż, jedni rozwiązują krzyżówki, grają w gry umysłowe, a drudzy ćwiczą pamięć i rozwijają wyobraźnię w nieco inny sposób? Drudzy snują te właśnie opowieści dziwnej treści. Uważają, że są winni sobie i innym coś – tym innym, którzy dawno odeszli. I dlatego wspominają bliskich i własne dzieciństwo, a wspominając skrobią.

Albo zmyślają od zera historyjki, by uciec od szarej rzeczywistości, by teleportować się za pomocą miejsca akcji gdzieś daleko, daleko, het, het.

Albo jeszcze inaczej: prowadzą dziennik, by uciec przed tym fatalnym rodzajem czasu, który przelatuje przez palce. Bo chcą zatrzymać czas i ten dzień, który jest dla nich z jakiegoś powodu ważny, jest wart zapamiętanie i zastopowania. Chcą, by ich marne życie nabrało sensu, by coś znaczyło. Najgorzej jest, jeśli człowiek się ciągle ogłupia, jeśli pachnie mu chmiel i alkohol, których wpływ na mózg jest zgubny. Wtedy być może pisarstwo staje się jedynie sprawdzianem tego, czy się już kompletnie nie zgłupiało.

Ach, no i pozostaje jeszcze tworzenie opowiadań na kanwie prawdziwych faktów. Opisujemy nasz pobyt na Słowacji, w Anglii czy Italii, trochę zmyślamy, a trochę trzymamy się faktów, by zachować całe wspomnienia tudzież ich urywki.

A co jest najbardziej dołujące dla tych, co uprawiają prozę i piszą opowiadania? Ano jej wielość i różnorodność. I brak możliwości monetyzacji twórczości lapidarnej, bo przecież kto by chciał płacić za szorty i opowiadania. Nasza praca ginie więc w całej masie podobnych. Liczymy na to, że ktoś nas zauważy, że nas odkryje, a tymczasem (może to wina nasza i naszego niedoskonałego warsztatu, zbyt małego talentu)... a tymczasem praca, którą wykonujemy jawi się jako nikomu niepotrzebna na tle tylu innych lepszych, bardziej kunsztownych czy wręcz wybitnych. Cóż na to można poradzić, że jesteśmy ludzką masą, że jest nas obecnie tak wiele miliardów na świecie? A swoją drogą, to dziwne, że nawet kajzerka w sklepie ma swoją ustaloną cenę, a nowelki-bagatelki nie mają, bo zero nie jest wartością.

Ponawiam więc pytanie: dla kogo i po co uprawiać ten rodzaj sztuki? I odpowiadam: dla siebie, a przy okazji też dla innych, dla zwykłej ludzkiej satysfakcji, choć z drugiej strony... ta satysfakcja to objaw próżności, którą ja osobiście potępiam. 

maciekzolnowski@wp.pl