Przeklęte niech będą imiona

He he he. Dobre :).

Choć u nas też można wymyślać fajne imiona: Gżdacz, Psztymucel Nulek, Fikander etc.

Ale jednak: nie imię stanowi o wielkości dzieła. Jedni z popularniejszych bohaterów komiksowych zwali się Hans i Tytus. Fee!

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Oj, wydziwiasz :) Taki Sapkowski kradnie nazwy, skąd się da. Cintra, jak się niedawno dowiedziałam, to dzielnica Lizbony.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Mam podobny problem. ;) Zgadzam się ze Staruchem, że to nie imię stanowi o wielkości dzieła (na przykład tytułowy Harry to bardzo pospolite imię), ale chyba nikt nie chciałby się utożsamiać z Balbinką, albo szaleć za Gilem. Gil to smark. ;)

Wielu pisarzy inspiruje się nazwami już istniejącymi, ewentualnie je np. spolszczając lub delikatnie przekształcając. Lubię nadawać bohaterom imiona, które mają znaczenie. Często przeszukuję mitologie różnych kultur lub legendy. 

Skoro piszesz, życzę sukcesów! :)

@SaraWinter – jedna uwaga: na forum wszyscy jesteśmy równi i zwracamy się do siebie per “ty”.

Wobec tego “Staruch” w zupełności wystarczy, a tego “pana” wykasuj :).

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Musiałam dać upust swojej frustracji. Imiona prawdę powiedziawszy mam, ale za cholerę nie mam pomysłu jak mogłoby się nazywać Stonehenge w czasach neolitu.

Fajnie, że ktoś przeczytał i jeszcze fajniej, że się podobało.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Wydaje mi się, że dramatyzujesz.

No, ale można na przykład nadać nazwę znaczącą, znaleźć jakiś mało popularny język i przetłumaczyć, a potem trochę wygładzić, ewentualnie coś zmienić, zanagramować, jeśli słowo jest raczej znane...

Na przykład: chłopiec ma być Dzielny. Grecki: gennaios. Imię: Gennaik.

Ten sam język stosujemy dla całego plemienia/ planety, żeby nazwy były z jednej parafii. A dla ich zaciekłych wrogów bierzemy łacinę, hiszpański, pendżabski... Google translator jest cierpliwy.

Babska logika rządzi!

Wiem, że trochę przesadzam, ale ja tak mam. Jak się problem nadmie do ogromnych rozmiarów, to dopiero wtedy widać, że to w gruncie rzeczy nie jest on taki straszny. ;-)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

I na tym polega parodia :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Najlepiej wymyślić własny język i wtedy najdziwniejsze i najgłupiej brzmiące imiona wydadzą się okej :P 

Oczywiście zawsze znajdzie się jakiś krytyk, który obśmieje nasze dzieło.

A kultowych Anakinów I Chewbaki ochrzcił czas – gdy GW startowały, zwiastowano im spektakularną klapę. Więc i imiona bohaterów były na początku zapewne dziwne, ale widzowie po prostu polubili je z powodu historii. 

Skywalker na przykład miał się nazywać Starkiller :P

Artykuł superaśny 

Dzięki Piotruś! :D

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Ciekawie robi się, gdy ludzie nazywają dzieci na cześć postaci komiksowych, książkowych i filmowych. Valerianów i Laurelin we Francji jest sporo. W USA właśnie trwa afera, bo matki wkurzają się, że imię Denerys nabrało zupełnie nowego znaczenia po jednym z odcinków “Gry o tron”.

Oj, tam :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Doooobre! :). Uśmiałem się serdecznie.

Lepszy byłby jedynie Gil Anonim :D

Dlatego u mnie są po części imiona pospolite, a po części znaczące. Snuff kojarzy się dzięki temu z tytoniem (nawet tabaką), A.H.Swear... wiadomo z kim itd . W jednym z większych opek czekających na publikację mam zaś zastosowane imiona i nazwiska wyłącznie historyczne.

Pisząc o XIX wieku obsesyjnie szukam nazwisk, które wtedy funkcjonowały, a także imion. Mam głównie Francję, a w necie są niezłe kompendia akurat dla tego kraju. I okropnie mnie ogólnie razi, jak autorzy wrzucają w fantastykę (czy ogólnie literaturę) historyczną imiona współczesne, nieistniejące przed XX wiekiem.

http://altronapoleone.home.blog

Znalazłam w sieci programy, które generują fantastyczne imiona losowo. Wybiera się liczbę sylab, albo pierwszą literę, resztę robi program. Efekt bywa różny, czasem udaje się znaleźć coś ciekawego.

A, cała kupa tego jest, i to z zawijaskiem. Gdzieś tam był też taki ogromniasty pdf z listami imion dla różnych kultur i okresów historycznych (dział dla Warszawy z okresu Powstania napełnił mnie jednak wątpliwościami co do fachowości autorów, jeśli nie dla ich oczytania – nie bardzo kumali, jak działa język polski).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ja mam na to inny patent. Od lat jestem nałogowym graczem w managery piłkarskie. I to właśnie jest prawdziwa skarbnica imion, nazwisk i inszych nazw. Akurat według mnie dobre nazewnictwo jest bardzo ważne. Chwytliwe, łatwo wpadające w ucho imiona bohaterów wpływają na jakość czytania. Przynajmniej dla mnie. Niedoścignionym wzorem co do wymyślnego nazewnictwa jest dla mnie Sapkowski.

Niedoścignionym wzorem co do wymyślnego nazewnictwa jest dla mnie Sapkowski.

… który bierze nazwy, skąd się da (Angouleme to miasto we Francji).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Bardzo fajny artykuł. Mam podobne problemy i nie wiem skąd te imiona się biorą. Jakoś tak same, choć nigdy łatwo. Raz nie miałem pojęcia jak nazwać czarny charakter to nazwałem go Backblak od powrót i czarny xD Tylko że brzmi trochę jak Blabla, albo Papla :P

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Hmmm, chyba może również znaczyć Czarną Dupę... ;-)

Babska logika rządzi!

Też prawda... zawsze lubiłem nietuzinkowe podejście do imion, te dwuznaczności, ukryte przekazy XD

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Mały błąd:

powójni

Co do Sapkowskiego, to co widzisz złego Tarnina w braniu nazw, skąd się da? Skoro brzmią dobrze i pasują do postaci, to chyba na plus?

Złego? A ja tak powiedziałam? Jeśli brzmią dobrze i pasują, to w porządku, ale jednak branie ich bez różnicy skąd się da może powodować pewien rozgardiasz, zwłaszcza, jeśli czytelnik przypadkiem wie, co to jest Angouleme, Fingilla (zięba) itp.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Mi też to nie przeszkadza. W końcu Sapkowski pokazał, że w sadze wiedźmińskiej może czerpać inspiracje zewsząd. Natomiast w trylogii husyckiej sięgnął do źródeł historycznych.

Mnie problem imion i nazwisk dotknął z nieco innej strony. Dawno temu, gdy usiłowałem napisać kryminał, borykałem się z problemem, jakie personalia nadać sadystycznemu zboczeńcowi.

Potrzebowałem takiej postaci do zawiązania intrygi, ale nie chciałem, żeby ktokolwiek dopatrzył się niezamierzonego podobieństwa do prawdziwych osób.

Stanęło na tym, że zamiast nazwiska otrzymał on jedynie inicjał. Dopóty siłowałem się z materią, zwał się Norbertem J. Jako, że tekst okazał się pierwszorzędną grafomanią, cieszę się, że go skasowałem.

Jeśli piszemy o czasach nowoczesnych (urban fantasy etc.), można gwizdnąć nazwiska z listy płac jakiegoś filmu. Nie te z początku – nazwiska ludzi od efektów specjalnych, muzyki, cateringu...

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

No tak. Tarninę w filmach najbardziej interesuje ta część, która ma pewne cechy wspólne z formą komentarzy :D

:P

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Je, fajnie, że ktoś to wciąż jeszcze czyta :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Problem z gatunku dla mnie nieistniejących. Raz, że nie mam kłopotu z wymyślaniem stosownych imion, nazwisk i nazw. Dwa, że lubię to robić. Trzy, jeśli akurat konieczne są takie pasujące do epoki, kraju itp. też nie mam problemu z wykombinowaniem, gdzie takie znaleźć.

"Nie wiem skąd tak wielu psychologów wie, co należy, a czego nie należy robić. Takie zalecenia wynikają z konkretnych systemów wartości, nie z wiedzy. Nauka nie udziela odpowiedzi na pytania, co należy, a czego nie należy robić" - dr Tomasz Witkowski

Może trochę uprawiam nekromancję w tym momencie, ale muszę skomentować. Świetny tekst! Wcale nie uważam, że przesadzony. Bardzo się utożsamiam. :D Z reguły udaje mi się nadawać imiona, z których jestem zadowolona, ale tylko hipotetyczna siła wyższa wie, ile czasem mnie to kosztuje. I przyznaję, że w chwilach desperacji sięgam po różne generatory – ale jedynie do inspiracji!

deviantart.com/sil-vah