Czyta sie latwo, lekko i przyjemnie i ciekawe gdzie to sie wszystko poturla? Przyjemnosc czytania zadrapuje chwilami niezbyt poprawna stylistyka i co najmniej jeden blad ortograficzny, ale kto by sie przejmowal takimi drobiazgami (oprocz redaktora i polonistow)?... Z jednej strony ma sie nadzieje, zeby nie byla to powtorka z "Eragorna", a z drugiej strony co nowego mozna napisac o gadzich jajkach w rekach nastolatkow?
Slowem: keep going!

Przeczytalam opowiadanie i musze przyznac, ze poczatkowo zaintrygowalo mnie i wciagnelo, jednak w miare lektury zaczela ciazyc mi bezsilnosc i daremnosc wszelkich przejawow anielskich buntow przeciw bogu. Wydaje mi sie, ze autor/ka dobrze oddala atmosfere ambiwalentnej prawdy o "wolnej woli" i "wszechmocy boga", ktore stoja w opozycji do siebie (skrotowo: wolna wola moze byc zaprzeczeniem wszechmocy i boskiego planu oraz na odwrot) i dlatego nic nie moze sie tutaj udac - kazde powstanie bedzie daremne. Ten klimat jest oddany bardzo wiernie i to poczytuje na plus dla opowiadania.
Inna sprawa, ktora wydaje mi sie dyslogizmem, to fakt stworzenia przez istote niedoskonala (Lucyfera) postac bedaca bardziej doskonala od swego stworzyciela (Lorelei). Sam/a autor/ka zaznaczyla, ze bog jest nie w pelni doskonaly i stwarza anioly, ktore sa jeszcze mniej doskonale, a nastepnie swiat i ludzi (=> degeneracja toczy sie coraz szybciej do przodu). A tu zaskok: aniol tworzy boga?! Ewolucja czy jak? Troche mi sie to gryzie, niestety...
Generalnie: jesli jestes mlodym autorem/autorka, to nie przejmuj sie pojedynczymi bledami, tylko ucz sie na nich i wyciagaj wnioski. Pisz dalej, czytaj wiele, rozwijaj sie (szkola, wlasne studia, warsztaty)  i mam nadzieje, ze wkrotce pogratulujemy Ci dobrego tekstu!