Pateyczny koronawirus

No i tytuł… w punkt.

Piękny list miłosny do książek. Przeczytałem jednym tchem a zakończenie lekko ścisnęło za serce. Proste a jednocześnie urocze :)

Hej katia72, chalbarczyk, stn, mr maras, ninedin dziękuję za komentarze i przede wszystkim za to, że zadliście sobie “trud” przeczytania mojego opowiadania. I oczywiście dziękuję tym spośród was, którzy wynagrodzili mnie kliczkiem :).

stn, rozumiem doskonale irytację amerykańskością tekstu, ale… tu mała ciekawostka – głównym powodem dla którego mój bohater bronił Wuja Sama jest “challenge coin”, która posłużyła mi za klamrę spinającą tekst i za metodę prezentacji protagonisty. To rodzaj nieformalnej odznaki, której wręczanie jest tradycją w wojsku amerykańskim, ale już nie w naszym rodzimym. Ta“moneta” (słowo umieszczam w cudzysłowie bo nie jest to moneta sensu stricte) jest traktowana jako pamiątka służby i można ją nosic w kieszeni. Nie ma z tego co wiem żadnych ograniczeń co do noszenia jej przy sobie w cywilu. Nie wyobrażam sobie by weterani jakiegokolwiekwojska postępowali równie swobodnie z formalnymi medalami i odznakami. Challenge coin ma też z punktu widzenia mojego tekstu drugą zaletę. Można ją “customizowac”. Zaprojektowałem ją więc na potrzeby opowiadania po swojemu w oparciu o zdjęcia, które znalazłem w sieci i znaną mi symbolikę marines. I tak udało mi się w nieoczywisty sposób powiedziec coś o przeszłości bohatera. 

Uffff… więcej tłumaczenia tekstu niż samego tekstu, ale może znajdzie się jakiś fan militariów, który wyłapie i doceni taki detal ;).

Ninedin, dziękuję za twoje uwagi. Jeśli chodzi o rakiety nie było ich w pierwotnym szkicu i wahałem się czy je dodawać. Zdaje sobię sprawę, że nieco zaburzają estetykę utworu. Zadecydował fakt, że po pierwsze – w realnym świecie taka próba pewnie zostałaby podjęta – i po drugie – dzięki temu tekst był odrobinę mniej przewidywalny i można było mieć przez chwilę nadzieję, że do zderzenia nie dojdzie. Poza tym jako fan Pixies i Toma Waitsa lubię gdy tekst jest odrobinę “chropowaty” i nie do końca gładki, melodyjny i przewidywalny.

Zarzutu o umiejscowienie tekstu sci-fi na stacji kosmicznej za bardzo nie rozumiem. Zakładam, że chodziło raczej o to o czym napisał stn, że całość jest dość “typowa” dla tego gatunku. Cóż, taki trochę był mój zamiar. Oryginalna miały być tu jedynie dwie rzeczy. Po pierwsze perspektywa. Perspektywa widza a nie uczestnika zdarzeń. Widza, który będąć bezsilnym wobec nadciągającej katastrofy jednocześnie jest świadom, że jest to dopiero pierwszy strzał w nadciągającej wojnie z Obcymi i to wojnie w której sam jako doświadczony żołnierz pewnie będzie zmuszony wziąć udział. Po drugie fakt, że nigdzie w tekście nie jest wprost powiedziane, że to zderzenie jest aktem agresji i początkiem dłuższego konfliktu. Mam nadzieję, że nikt nie przeczyta tego komentarza przed przeczytaniem samego opowiadania :)

AAAAAA, rozjechało mi tekst przy kopiowaniu do edytora na stronie. Bałem się, że nie zdąże przed północą i ostatnia 1/3 opowiadania wygląda bardziej chaotycznie niż powinno. Moja wina, moja bardzo wielka wina. Tak to jest gdy się kończy pisac na ostatnią chwilę. A gdy mowa o zamiarach – liczebniki podawane prze komputer są celowo zapisane numerycznie (w końcu to maszyna). Celowo też w kilku miejscach odpaliłem CapsLocka. Nie ma też w błędu w zapisie słowa warta w cudzysłowie na początku opowiadania i bez cudzysłowu na końcu (a dlaczego tak jest pozostawiam inteligencji czytelnika). Reszta błędów jest rezultatem pośpiechu i półanalfabetyzmu autora. Liczę, że w składzie jury nie zasiada za wielu członków gramatycznego NSDAP ;)

Hej, katia72. Dziękuję za kliczek i za słowa wsparcia :) Pozdrawiam.

Hej NoWhereMan, dzięki wielkie, aż mi banan wypłynął na twarz :). Cieszę się, że doceniłeś stenogramy. W ramach “riserczu” zmusiłem się do odsłuchania kilku wystąpień sejmowych. Widzę, że moje cierpienia nie poszły całkiem na marne. Chciałem uchwycić poselskie manieryzmy językowe takie jak nadmiar patosu i skłoność do budowania wielokrotnie złożonych zdań, które prowadzą donikąd (moje ulubione zdanie w całym opowiadaniu: “Pojawienie się de facto nowych „ras” małp – biorę to słowo w cudzysłów – bo nie są to przecież nowe rasy, ale w każdym razie modyfikacje jakim poddaliśmy mocą naszej ludzkiej inteligencji i zdolności technicznych już istniejące gatunki małp – i innych zwierząt, bo o nich też w tym projekcie wspominamy – choć nasza uwaga koncentruje się ze zrozumiałych względów na małpach.” :) ).

Daty poprawiłem. Dzięki wielkie za klika!

Hej regulatorzy, dziękuje za czas, który poświęciłaś nie tylko na lekturę, ale też na wyłuszczenie tych wszystkich błędów językowych. Wynikają one trochę z braku wprawy w pisaniu beletrystyki (nie miałem na przykład pojęcia, że obowiązują tu bardziej surowe reguły odnośnie zapisu liczebników), trochę natomiast ze ślepoty na własne błędy. O interpunkcji mi nie wspominaj. To mój wróg numer 1. Przepraszam, jeden ;)

W każdym razie naniosłem poprawki. Nie usunąłem jedynie niektórych błędów z dialogów (wyłącznie tych, które popełniłem świadomie). Celowo np. napisałem “Daj tableta”. Jest to błędna odmiana, z którą spotkałem się już parokrotnie w mowie potocznej. Tutaj jest użyta właśnie po to by dać dialogowi więcej “życia”. Podobnie powtórzenia w mowie potocznej są czymś normalnym. A bandyci “byli ubrani w kominiarki” to skrót myślowy policjantki, która chciała po prostu powiedzieć “byli ubrani w kominiarki, więc kamery monitoringu nie zarejestrowały ich twarzy”. Co do dialogów mam nadzieję, że nie podobały Ci sie jedynie błędy w zapisie. Bo z ich realizmu i z tego jak pomagają utrzymać szybkie tempo opowiadania akurat jestem bardzo zadowolony. Dziękuję za konstruktywną krytykę i za słowa zachęty :)

Jakieś imiona trzeba nadać swoim bohaterom, prawda :)? To taki mały “smaczek”. Naniosłem poprawki. Bardzo się cieszę, że Ci się podobało.

Hej drakaina, dzięki za komentarz i za poprawki. Interpunkcja to moja pięta achillesowa. Oprócz imion i inteligentnego szympansa sama historia nie ma nic wspólnego z Tytusem, Romkiem i Atomkiem. ITeż nie wiem jak określić tę formę.

Świetne! Przeczytałem jednym tchem. I muszę zapamiętać “ideały należy serwować sobie w niewielkich porcjach, by nie spowszedniały.” Wyrwane z kontekstu brzmi pretensjonalnie, ale tu użyte jak trzeba. To autorski bon mot?

Hej rybak, wielkie dzięki za pozytywny komentarz! Z tym liderem związkowym to dobry pomysł, ale nie chciałem skrawać tego tekstu pod żaden konkurs. Bardziej zależało mi na tym by zrobić go po swojemu – to mój debiut – niż na laurach. Inna sprawa, że alternatywnym pomysłem na to opowiadanie było uczynienie głównym bohaterem jednej z małp, która przeżyła masakrę w porcie i uciekając przed prześladowaniami staje na czele małpich rebeliantów (to by pasowało do Jestem legendą!), ale ostatecznie poszedłem w mniej ponurym, ale chyba bardziej oryginalnym, nie tak bardzo PlanetoMałpowym kierunku. Pierwotnie wysłałem tekst do papierowego numeru NF, ale nie spodobało się więc publikuję go na stronie w nadziei, że przynajmniej parę osób będzie miało okazję go przeczytać. Cieszę się, że komuś się spodobał :) Pozdrawiam.