Bardzo ciekawe, dobrze napisane opowiadanie. Oczywiście, łatwo było zgadnąć że rozwiązaniem paradoksu populacyjnego jest śmierć, więc czekałam na inne twisty. I nie zawiodłam się.

Pomysł, by to właśnie Budda (przepraszam, Gautama) został pierwszą z istot oświeconych, utworzonych z czystej energii, no cóż, chyba by mu się spodobał.

Rozbawiła mnie scena z kobietą sprowadzoną na statek. Inteligentna bestyjka z niej była.

Z minusów i (chyba) potknięć zauważyłam dwa: po pierwsze, zaimek “twój” w dialogu pisze się raczej z małej litery. Po drugie, skoro w opowiadaniu Gautama umarł trzy tysiące lat wcześniej (licząc z Ziemi), byłaby to przyszłość odległa o, pi razy drzwi, jakieś pięćset lat. Coś mały postęp techniczny zaszedł w tym czasie.

Ogólnie: podobało mi się.

Gratulacje dla wszystkich! Bardzo ciekawy konkurs, miałam mnóstwo przyjemności z czytania konkurencji (własnego, po ostygnięciu emocji, mniej, ale co tam, zdarza się, dlatego właśnie piszę krótkie, by inni na moje niewypały mało czasu tracili ).  Brawa i podziękowania dla Naz za organizację!

Tak mnie nagle naszło jeszcze jedno pytanie: skąd chłopak wpadł na pomysł przeczytania książki? Bo, o ile przeczytałam ze zrozumieniem, sugerujesz, że wymówka z zadaniem z literatury była fałszywa i na odczepnego. Rozumiem, że gdy dotknął dna, zaczął się rozglądać i zobaczył, iż wszystko wokół się sypie, ale skąd wiedział, że książka, i to akurat ta, wyjaśni mu pewne sprawy?

I nie kryguj się tak z brakiem uwagi :). Komentarzy, widzę, masz całkiem sporo.

Moim zdaniem, bardzo ciekawe, aktualne (aż mi się przypomina “Status ofiary ściśle reglamentowany” NowhereMana), niepozbawione wdzięku i humoru. To, że syn imperatora nie może ot tak sobie łazić po mieście, już kilka osób zauważyło, więc się znęcać nad tym nie będę. Scena na ISS – perełka!

Bardzo zabawne, interesujące, odnoszące się do koszmarów z podstawówki (interpunkcja). Tylko jedno małe, nieśmiałe pytanko: co to znaczy “anihilizujący”? Bym zrozumiała, że to “anihilujący” z błędem, ale to drugie słowo jest tuż obok. Więc w końcu nie wiem.

Jak nie przejdzie, to nie przejdzie. Trudno, cofam licznik czasu, jak Janusz w Passacie. Poza tym to mimo wszystko rzeczywistość alternatywna, nawet jeśli podobna. Kurczę, dlaczego pomysł nie może się zrealizować sam, bez przyprawiających o rumieńce potknięć? :(

Chodziło o to, żeby akcja była jak najbardziej efektowna. Poza tym, po prześlizgnięciu się przez zabezpieczenia lotniska, na pokładzie była większa szansa powodzenia.

Jak dokładnie się przedostała tam, cóż… Może ukradła klucze? Tak, wiem, prymitywny pomysł. Może wstawię, że nieco wcześniej związała podobną do siebie stewardessę, zabrała mundurek  i wykorzystała element zaskoczenia (podwójny, bo jeszcze turbulencje)?

Bohaterka też mogła mieć nakazane zrobić z zamachowcami to, co z obsługą skanerów: namieszać nieco w głowie, wystarczyło np. otumanić ich, że toaleta to kabina pilotów, albo wymazać wiedzę, jak przeprowadzić akcję. Również chodziło efektowność. Dlaczego, mam nadzieję, że wyjaśniłam w zakończeniu. Wszystko było ukartowane przez Pramatkę Ziemię.

A to ciekawe, wyszło na jaw, że facetka od niemieckiego zawsze przeoczała mój błąd. ;) Zmieniłam colę na paluszki krabowe, może być? Gdy znajomi latali samolotami, jedzenie zazwyczaj spokojnie przechodziło.

Poza tym, zamachowczyni miała jeszcze plan B, chociaż nie wspomniałam o tym w opowiadaniu, bo nie było takiej potrzeby. Gdyby były jakiekolwiek wątpliwości na temat jej bagażu, atak przeprowadziłaby już na lotnisku.

W kwestii mieszanki czasów, zamysł był taki: opowieść toczy się na bieżąco. Każdy fragment oddzielony podwójnymi enterami dzieje się w nieco innym, kolejnym momencie. Użyty czas określa, czy opisane nim wydarzenie jest dla danej chwili przeszłością, czy teraźniejszością. Czyli to nie był dobry pomysł?

Można schować wzdłuż. Albo miks obu Twoich opcji, nóż nie za duży, a pani nie za mała. Do wyboru :)

Nie musi się mieścić cały, chodzi tylko o wyważenie, by się trzymał. Bluzka resztę zasłoni. A babolki poprawiłam, chociaż to pierwsze nie jestem taka pewna, czy to błąd. Dlatego przekształciłam na wersję kompromisową. Jeszcze raz dziękuję za tropienie potknięć. Wiecie, z boku łatwiej o chłodne, konsekwentne spojrzenie.

Dziękuję za uwagi. Spróbuję jakoś przerobić tamtą nieścisłość. Z hipnozą oklepane, ale chyba najbardziej będzie pasowało do całości.