Dziękuję za komentarze!

[SPOILERS AHEAD]

@Irka_Luz Do uwag technicznych się zastosowałem. W kwestii noża – chciałem zaznaczyć, że wahał się pomiędzy wyborem broni. Dodałem odpowiednie zdanie, które lepiej oddaje owo wahanie. Ostatecznie skorzystał z pistoletu maszynowego, który cały czas miał przewieszony przez ramię.

Tag pozwolę sobie zostawić, ponieważ kontekst komunikatu jest tutaj istotnym elementem gry z czytelnikiem.

Z tymi urojeniami to ciekawa interpretacja, podoba mi się. Ale, prawdę mówiąc, pisząc to miałem w głowie obraz nie człowieka, który uroił sobie wszystko, a chłodnego socjopaty, który historię wmówił porwanym dzieciom. W takiej interpretacji historia chyba zachowuje psychologiczne prawdopodobieństwo (a przynajmniej jest jej do niego znacznie bliżej). Poza tym uważam, że zbytnia dbałość o aspekt wiarygodności choroby psychicznej jest w tym przypadku (oraz wielu innych tekstów kultury) zbędna i niezgodna z konwencją. Myślę, że moja wiedza na temat chorób psychicznych nie ma zbyt wielkiego związku z interpretacją tego tekstu.

Nie zgodzę się też z twoją oceną moralną, ale szanuję twoje zdanie. 

Tym niemniej jednak raz jeszcze dziękuję za wartościowy komentarz!

Frytki.

Dziękuję za dalsze komentarze, do uwag technicznych się zastosowałem.

Co do monologu Zenobiusza – uważam, że w tym przypadku taka jego forma ma uzasadnienie w treści. Nie planuję tutaj na ten moment nic zmieniać, ale uwaga odnotowana. Przekleństwa, hm… wyobraźnia i codzienne poruszanie się warszawskim zbiorkomem (który swoją drogą jest cudowny!).

 Odnośnie do łopatologii – jak się teraz zastanawiam, to faktycznie masz rację, jest jej trochę za dużo. Tak szczerze, ciężko jest znaleźć właściwy balans pomiędzy niedopowiedzeniem a irytującą dosłownością, szczególnie w fantastyce. Weterana z magiem wysłać mogłem, faktycznie, ale wtedy przestałby on być decoy protagonist, a zależało mi na wykorzystaniu tego zabiegu. Może faktycznie lepiej by było, gdyby więcej osób podróżowało dyliżansem. Z drugiej strony, bandyci raczej napadaliby jedynie na te prawie puste pojazdy, bo ubezpieczeni byli i tak podróżnicy “zwykli”.

W ogóle, a propos Gildii Gramatyków, to chodzi mi po głowie pomysł na dłuższy tekst, fantastykę ekonomiczną osadzoną w ekwiwalencie XVI-XVII wieku, eksplorującą temat bezsensowności systemu gildyjnego i związanymi z nim absurdami, szczególnie w połączeniu z kilkoma charakterystycznymi dla fantastyki motywami (smoki, alchemicy, nieumarli itd.). Ale boję się, że to będzie za blisko Pratchetta. :)

Frytki.

Dziękuję za dalsze komentarze. Cieszę, że opowiadanie się mniej lub bardziej spodobało.

Killman, z tym XIX wiekiem to pojechałeś trochę. :D Pisząc miałem w głowie wczesny wiek XVII, gdy wciąż w użytku był kusze i zamki, ale gdy powstawały już dyliżanse pocztowe i korporacje ubezpieczeniowe. Tym niemniej wpadł mi dzięki tobie do głowy pomysł na tekst osadzony w fantastycznej wersji XIX wieku, więc dziękuję. 

Co do kompozycji – prawdę mówiąc tym opowiadaniem chciałem poćwiczyć moje umiejętności właśnie kompozycji, ale także narracji. Opko powstało w ramach ćwiczeń pisarskich, ale na tyle mi się spodobało, że postanowiłem umieścić je tutaj, a nie wrzucić w limbo. Wszak opinie czytelników są bardzo cennym źródłem wiedzy!

W kwestii ubezpieczeń – prawdopodobnie masz rację, ale pamiętajmy, że opowiadanie dzieje się w świecie dość nisko rozwiniętym, a ubezpieczenie zapewniane jest przez skarb państwa. Na czymś takim zawsze łatwiej jest robić wałki niż na prywatnych ubezpieczycielach. Co do żartów z gwałtu – cóż, ze wszystkiego śmiać się można, ale nie we wszystkich kontekstach komunikacyjnych. W tym wypadku gdy tworzę świat przedstawiony, który jest patriarchalny, tego typu niesmaczne żarty, szczególnie wśród mniej wykształconych jego przedstawicieli, są na porządku dziennym i immanentnie wynikają z kultury panującej w społeczeństwie. Sam mam lewicowy światopogląd i aktywnie wspieram uświadamianie ludzi odnośnie do przemocy seksualnej… Ale mam też czarny humor. :)

A humor… Cóż, wiem, że mój jest dość czerstwy. :D Z natury rzeczy są ludzie, którym się spodoba, a są ludzie, którym się nie spodoba.

Pozdrawiam i raz jeszcze dziękuję!

Frytki.

Dziękuję za komentarz. Prawdę mówiąc, postawiłem na pewien eksperyment – chciałem spróbować napisać tekst, w którym konflikt zostaje ujawniony dopiero w drugiej połowie opowiadania, a pierwsza część to głównie monologo-rozmowy. Przepraszam, jeżeli przez tą decyzję się przez część tekstu wynudziłeś. Następne moje opowiadanie (zapewne jakoś w lutym) będzie już znacznie bardziej dynamiczne i normalniejsze (choć i w nim zabawię się formą). 

Raz jeszcze dziękuję za opinię!

Frytki.

Przeczytałem. Baaardzo mi tutaj nie gra narracja, która operuje łopatologiczną dosłownością. No i ta fabuła, prosta jak but. Abstrahując od błędów językowych, przypominają mi się licealne fanfiki pisane przez koleżanki pod maratonach horrorów w kinie.

Frytki.

Bardzo dziękuję za dalszy feedback, Wasze uwagi czytam z ogromnym zainteresowaniem! Dziękuję Wam za to, że opowiadanie trafiło do biblioteki! :)

Frytki.

Dziękuję za kolejne komentarze. Literówkę poprawiłem – to fascynujące, że sprawdzałem ten tekst kilak razy, a i tak jakaś się wkradła. ;) W przyszłości na pewno zwrócę znacznie większą uwagę na logikę świata przedstawionego.

Frytki.

Shortu czy shorta? A może szorta? :)

Frytki.

Hej, dziękuję za obszerny komentarz. Tak, dobrze zrozumiałeś, takie było założenie. [SPOILER] Z częścią zarzutów się zgodzę, są bardzo ciekawy eksploatacją konsekwencji wprowadzenia do świata tego typu bytów, natomiast chciałbym tylko jedną sprostować – ostatnie zdanie miało w założeniu wprowadzić, jak ja to nazywam, “burdel interpretacyjny”. Otóż mamy kilka opcji interpretacji:

1. Pożarta osoba literalnie nie żyje.
2. Pożarta osoba literalnie żyje ale została opętana/nie ma duszy.
3. do tego chciałem podkreślić dylemat: czy narrator jest kimś czy jednak czymś?

Do końcowej rady się zastosowałem, faktycznie to określenie wybija z klimatu. Natomiast generalnie dziury w logice można łatwo załatać (i to było poniekąd moim założeniem) – otóż spojrzenie w lustro i ujrzenie swojego oblicza odbiera manekinom możliwość ruchu i, zarazem, wraca ich do stanu bycia jedynie biernymi, głodnymi obserwatorami. Zastanowię się, jak dodać to do treści opka. Dzięki wielkie za pomoc! :)

Frytki.

Naprawdę miło mi to słyszeć, raz jeszcze dziękuję za opinię!

Frytki.

Dzięki za opinię. A czy udało mi się wywołać uczucie niepokoju lub chociaż trochę cię zaciekawić, czy jednak niezbyt? :)

Frytki.

Wielkie dzięki za opinie! Zarzuty co do sposobu obranej przeze mnie narracji są jak najbardziej słuszne, ale cóż, taką przyjąłem tutaj strategię. Miło mi wiedzieć, że dostrzegacie w tym klimat Conana i starego fantasy, choć nie było to z mojej strony świadome nawiązanie. 

Frytki.

Dziękuję za wszystkie dotychczasowe komentarze. Wskazane błędy i literówki poprawiłem. Postać Tanahory faktycznie jest bardzo stereotypowa, ale właściwie chciałem, żeby taka była. Opowiadania “z żywą fabułą” też pisuję, ale akurat to konkretne miałem chęć napisać w taki “opowiastkowy”, który moim zdaniem w tym przypadku całkiem pasuje do fabuły.

Raz jeszcze dzięki za każdy feedback!

Frytki.

Jeżeli ktoś z czytających znajdzie jakieś (co zapewne bez trudu się uda), byłbym bardzo wdzięczny za ich wskazanie. Tym niemniej niektóre z nich mogą być celowe. 

Frytki.

Użycie liczby jest jak najbardziej celowym pogwałceniem wspomnianej przez ciebie zasady. Tytuł pozostanie w niezmienionej formie, tym niemniej dziękuję za zwrócenie uwagi. :) 

A, tak swoją drogą, wszelkie narzekania na zasadę licentia poetica uważam za odnotowane i zasadne. 

Frytki.

Hej, dziękuję wszystkim za uwagi, są bardzo cenne i rozwijające, zrobiłem drobne poprawki w treści, a te uwagi, których nie uwzględniłem ze względu na moje zamiary, wezmę do serca i zapamiętam na przyszłość. Chaos wraz z nietypową stylistyką (to “rwanie”) miały oddać stylistycznie obcość umysłów kosmitów. Podoba mi się określenie “tekst-zdjęcie”, chyba właśnie to chciałem osiągnąć, to miała być taka pocztówka z wojny okiem obcych. ;)

@regulatorzy Rzecz sprowadza się do tego, że albo ludzie odzyskają planetę i uwolnią swoich hodowanych na jedzenie pobratymców, albo skończą jako kubełek KFC na stole obcych. ;)

Frytki.

Też wolałbym zostać pożartym, tylko trawienie by mogło ciut za długo trwać, jak na moje gusta. :/ Bardzo dobry drabble.

Frytki.

mr.maras, kiedyś była taka gra Sid Meier’s Pirates, zagrywałem się w nią godzinami jakoś na początku podstawówki, tak czy siak główny bohater, pirat, był dość wykształcony. Można? Można. Inna sprawa, że w sumie to zwykła, dość durna gierka na deszczowe wieczory. :D Anyways, dzięki za kolejne komentarze oraz zaproponowane poprawki, wprowadziłem do tekstu korektę.

Frytki.

A mnie się podobało, szczególnie ze względu na dużą ilość militarystyki oraz sympatię do przedstawionych czasów historycznych. :D Tylko chłopów z początku czwartej cząstki treściowej szkoda.

Frytki.

Chciałbym bardzo serdecznie podziękować za dalsze opinie, w szczególności zaś regulatorom, która w swej szczodrości wyłapała błędy językowe. Pozwoliłem sobie przepisać i dodać pewien dość istotny fragment; jeżeli to nie byłby problem i ktoś przeczytałby mój komentarz, byłbym bardzo wdzięczny za opinię, czy pasuje on do reszty tekstu. Jest to jedna, dodatkowa (przedostatnia) cząstka treściowa tekstu. Raz jeszcze dziękuję wszystkim komentującym oraz czytającym. ;)

Frytki.

Właśnie Laska Asklepiosa to Laska Asklepiosa, ma jednego węża i to zupełnie inny symbol, od kaduceusza (symbolizuje mądrość i spryt). To byłby błąd rzeczowy, bo kaduceusz nie jest symbolem medycyny, ba, medycy obrażają się czasem, gdy ktoś to myli. ;)

Jeżeli chodzi o fabułę, czuję się winny wytłumaczyć (a może i po pracy dodać parę zdań, żeby bardziej to ukazać). Naszego bohatera wywalili za burtę, budzi się w knajpie i nie pamięta co się przedtem działo. Potem dowiadujemy się, że jest zooombieee (uuu!), kapitan statku, który ma się go pozbyć sugeruje, że zawarł pakt z diabłem, ale sam protagonista po prostu nic nie pamięta. W oryginalnej wersji po tym, jak wywalili bohatera do wody po raz drugi była scena, jak kraken owija macki wokół protagonisty i mówi w jego podświadomości, że nie wykorzystał danej mu szansy życia po śmierci i zgodnie z umową zabiera go wprost do piekła. Niemniej jednak wywaliłem scenę, bo uznałem, że jest zbyt dosłowna i mi nie wyszła technicznie.

Po pracy chyba jeszcze raz ją przepiszę i dodam do tekstu.

Frytki.

Dzięki za opinię. Na razie nie czuję się jeszcze warsztatowo na siłach, bo pisać bardziej ambitne i nowatorskie teksty, po prostu mam wrażenie, że jeszcze trochę mi brakuje do odpowiedniego poziomu, dlatego też piszę na razie zwykłe opowiadania w ramach ćwiczeń. ;) Ale cieszę się, że nie było aż tak źle.

Frytki.

Całkiem ciekawe, ale ten obraz miał potencjał na stworzenie czegoś znacznie lepszego i dłuższego na jego podstawie. No i gdzie tu fantastyka, aż prosi się o jakieś morskie potwory, statki widmo czy cokolwiek innego, a tu nic. Ale czytało się miło. :)

Frytki.

Z tego co wiem w rosyjskiej milicji o chorążych mówiono już jako o oficerach, oczywiście tylko grzecznościowo. A w oryginalnej wersji przed korektą Yenkov był podporucznikiem, więc to pochodzi stamtąd. Dzięki panowie za przydatne i szczere opinie, właściwie zgadzam się z wami we wszystkim. W następnym opowiadaniu przyłożę się nieco bardziej do konstrukcji fabuły i twistu(ów).

Frytki.

Obitych skórą chyba faktycznie brzmi o wiele lepiej, a i bliżej temu do prawdy.

Frytki.

Dzięki za komentarze, poprawiłem wszystkie uwagi poza jedną (moja nauczycielka od rosyjskiego z przyczyn mi nieznanych była wielką fanką angielskich transliteracji, toteż z wrodzonej krnąbrności pozostawiłem taką formę zapisu imion i nazwisk). 

Tempo nie może być "stoickie" – sprawdź, co to jest stoicyzm.

Wiem, co to stoicyzm, ale jakoś zawsze z przyczyn mi nieznanych kojarzył mi się z powolnością. Ot, taki warsztatowy nawyk, który należy wyplenić. 

Ooj, bo mnie kusi, żeby wrzucić dowcip o Stirlitzu.

Autor uprzejmie donosi, że jego też kusiło. :)

 

Wiesz, że to materialiści dialektyczni i w piekło nie wierzą, prawda?

Wiem, pomysł na opowiadanie narodził się, gdy czytałem o tym nurcie filozoficznym.

Overall dzięki za konstruktywne, wartościowe opinie! :)

Frytki.

Dzięki za opinię, błędy już poprawiam, jedno pytanko – dlaczego zwroty z języka potocznego takie jak mieć banana na twarzy czy drink nie mają tutaj racji bytu?

Frytki.

Hej, dzięki wielkie za komentarze, błędy wskazane przez rosabelle poprawiłem. W kwestii nadużywania przekleństw – celowy zabieg, zrobiłem to by wprowadzić dodatkową dysproporcję między zdawałoby się typowymi motywami fantasy, a niepasującym do nich językiem, ale w stu procentach macie rację, że to zabieg co najmniej dyskusyjny, za który przepraszam. :P 

Frytki.