Profil użytkownika


komentarze: 38, w dziale opowiadań: 28, opowiadania: 16

Ostatnie sto komentarzy

To musiała być obfita miesiączka :D    Na początku opowiadania jeszcze miały ręce i nogi… ale to, co teraz tu się wyprawia…

Należy stale doskonalić swój warsztat literacki; szlifować arkana sztuki, nie spać po nocach, jeno pisać po dziesięć stron, a z tych dziesięciu stron zdania najlepsze wybierać i upychać na jednej. :)   A tak bardziej na poważnie… to wiadomo, jak to w "Polandii" wygląda – wszystko przez znajomości się załatwia, a poza tym wydawnictwa oszczędzają nawet na znanych nazwiskach. Szkoda gadać…   Najlepsza opcja to nie marnować życia, tylko nauczyć się jakiegoś godziwego zawodu i uciekać na zachód. Z zarobionych pieniędzy można spokojnie, po pewnym czasie, odłożyć niezłą sumkę i samemu sfinansować druk własnej twórczości.

Rób co masz robić i idź zanim przyjdą rodzice… Nie martw się – powiedziała dziewczyna – powiem mamie, że to okres… Nie wiem, co napisać :)

Takiego zakończenia się nie spodziewałem… mocne. :) Ale piszcie jakieś ciekawsze początki tych opowiadań, tak z jajem, bo gdyby nie tytuł, to nie wiem czy bym się skusił. Dla przykładu taka moja disco-polowa zajawka:   Warszawa – westchnienie – miasto spokojne, bezpieczne… ludzie życzliwi, weseli, najszczęśliwszy w całej Polsce. Jednak ongdyś było inaczej…   …Przed wiekami, na starym mieście, grasowała bestia, co ni dla dziecka, ni dla starca nie miała litości. Pewna kobiet, której syn nocą przepadł, modliła się, a tak żarliwie przy tym ściskała w dłoniach złączonych różaniec, że aż krew poczęła jej po nadgarstkach spływać. Łkała, powtarzając bez końca tylko jedno miano:   – Ba… Ba… Zzy… Liszz… Ek…

Geenee, masz rację. Nie zapominaj jednak o tym, że jest coś takiego jak kanon :)

Noo... może byłem ciut za szorstki – w końcu to nie moje klimaty. Każdemu podoba się coś innego. Ale na przykład pierwsze zdanie to „killer”, który z miejsca odstrasza czytelnika.

 

 

„Drżąc po spotkaniu z lodowatą wodą, powolnym krokiem wróciłem do miejsca na plaży, gdzie leżał pozostawiony przeze mnie rozłożony ręcznik i torba z podręcznymi rzeczami.”

 

 

Tak, wiem – czepiam się i mam kompleksy :) Ale taka drobna rada, nie pisz takich długich zdań, bo nic z tego nie wynika. Skup się na bohaterze i posuwaj – bez skojarzeń - akcję na przód. Unikaj rzeczy w stylu: Ich obecność zdradzały jedynie niskie, lekko spienione bałwanki... Ruszyłem zastanawiającym tropem...

 

„Tu jest portal dla osób poważnych...”, pomyślała czternastolatka przeczytawszy:

 

...strzepnąłem resztki spermy z penisa i brzucha, po czym wróciłem na ścieżkę.

 

Pornografia to czy sztuka – nie mnie to oceniać.

 

Wiśniewski sprzedał więcej płyt od Niemena...

 

Co to niby jest?! Tinto Brass dla ubogich? Chłopczyku, znajdź sobie koleżankę w podobnym wieku... i zacznij uprawiać coś... co nie jest fantastyką. :) 

Nie obraź się, ale powiedzmy, że zdanie to atrakcyjna kobieta, której jednak zdarzy się czasem podkreślić swoją urodę chybionym dodatkiem. Nie piszę tego złośliwie - mnie też się to tyczy... ee... nie jestem kobietą... Rozumiesz metaforę? :)

W ramach treningu puść sobie scenę walki z jakiegoś filmu i opisz ją na dwa albo trzy różne sposoby - postaraj się zamienić kadry w zdania. Opis powinien być prosty i przejrzysty - zdaj się na czasowniki. Exturio fajnie ci doradził.

Pozdrawiam :)

Mi się podoba, mogłeś wcześniej opublikować - konkurs już się kończy powoli ;/

Powiem kolokwialnie - gdyby nie książki, bylibyśmy ubodzy, ubodzy wewnątrz nas samych. Temat rzeka, aż głowa boli. Pęd ku nieznanemu człowiek ma w genach, ale nie tylko ciekawość sprawia, że czytamy w ogóle. Książka daje przyjemność, ale także uczy, poszerza horyzonty. Jest jak zwierciadło duszy - oprócz wszelakich idei, śle refleksy pragnień, lęków... Jest dowodem magii. Magii, co głęboko w nas drzemie. Magii, która daje o sobie znać, kiedy Frodo odpływa na zachód, ku nieśmiertelnym krainą, wtedy nie można powstrzymać łez. To musi być magia, bo jak to inaczej wytłumaczyć?

Znalazłem coś ciekawego w słowniku...

Krustis It mean fuck in Lithuania. You should spell "krushtis"...

:/

Orwell się kłania...

Tekst jest intymny, stąd trudnośc w odbiorze. W ogóle nie miałem zamiaru go zamieszczać, ale mi nagle kruk wyskoczył... i pokusiło ;) Zrobiłem też grafikę, żeby nie było takie ''łyse". Napewno jest parę osób, którym coś takiego się spodoba. Jak znajdę czas to rzucę parę fajnych opowiastek ;)

Wycofuje się, tak będzie lepiej ;) Jako tekst poza konkursem może lepiej się sprawdzi.
Dzięki za Komenty.

A skąd wiesz, że mam dużo „racji", może pier*** od rzeczy. :) 

Zabrzmi to dziwnie, ale jak chcesz pisać to musisz być indywidualistą, który robi wszystko po swojemu - ale w taki sposób - żeby było to strawne dla innych.

Chłopie, pisanie polega na tym, że słuchasz swojego wewnętrznego głosu - powinieneś stosować się do rad (tych dobrych), ale tak naprawdę, wszystko zależy od ciebie. Bądź indywidualistą - jak każdy artysta - ale nie zapominaj też o zdrowym rozsądku. Postaraj się być krytycznym i surowym w stosunku do swoich tekstów.
Wykreśl wszystkie przysłówki i większość przymiotników - zdaj się na czasowniki.
Nie myśl za dużo, gdy piszesz - myślenie zostawiasz na potem. Ogólnie chodzi o to, żeby mieć najpierw pierwszy szkic; wystukujesz pierwsze „naturalne" słowa, które przychodzą ci do głowy.
Nie pisz barwnie i kolorowo, tylko rzeczowo i obiektywnie. Możesz stylizować język, ale tylko troszeczkę - tak jakbyś solił potrawę: jak dasz za dużo, to nikt tego nie zje.
Doszukuj się piękna w prostej formie. :)

Kurcze... nie da się zaprzeczyć, moja uwaga, faktycznie, jest trochę
banalna. Hmmm... i jak tu mam odkupić swój mały grzeszek?
No dobra, here we go!
Przeczytałem sobie tekst raz jeszcze - tym razem powoli i na głos (wg
własnej wskazówki). Oto co znalazłem:

- zapytał jak zwykle i mimo szarej pogody promiennie uśmiechnięty pod
sumiastym, czarnym wąsem, podszedł do baru. (wtrącenie - brak
przecinków).

- Listonosz nic nie odparł, sięgnął po leżącą na blacie gazetę i... (ja bym
zmienił na - jednak milczał).

- Może i nic nie byłoby dziwnego w starym, opuszczonym domu, gdyby nie
reakcja innych o niego zapytanych.
(brzmi słabo).

Teraz ''para'':

1# Przestała o niego pytać, ale bardzo chciała zobaczyć, co jest w
środku.

2# Tego piątkowego, bardzo zimnego popołudnia Anka... (w ogóle nie
użyłbym przysłówka ''bardzo'', a poza tym, powtarza się dwa razy w
niewielkim odstępie).

No i wreszcie sprawa kontrowersyjna:

- Na głowie widniał czarny kapelusz. (w tym przypadku sam nie wiem, co z
tym zrobić... to zdanie poniekąd się broni, jak i odsłania, ażeby w nie
ktoś godził). ;)

A teraz rzeczy przyjemniejsze...

W sumie byłem w trakcie ''The Forgotten Beasts of Eld'', ale zrobiłem
sobie przerwę i zalogowałem się na NF, właśnie wtedy natrafiłem na twój
tekst.

Zacząłem czytać, i wtedy okazało się, że protagonistka kogoś mi
przypomina... Też miałem okazje dorabiać w taki sposób, nawet ktoś
zostawił mi pocztówkę... Na szczęście nie jestem jeszcze duchem ;)
Czytało mi się przyjemnie, stare wspomnienia przywołały ''dziwną''
melancholię.
Kiedy skończyłem, zobaczyłem, że śladu w postaci jakiegoś ''komenta''.
No więc strzeliłem na szybko - lakonicznie i do tego banalnie (cholera,
wyszło na to, że niby jakiś - szwarccharakter - jest ze mnie).

Nie przeczę, warsztat masz dobry, ale trenuj - bo fajnie idzie ci to
pisanie.

Jak będę miał czas, wrzucę jakiś swój tekst. Będziesz mogła - uprzejmie
zezwalam - napisać o nim wszystko, nawet takie rzeczy, że np: Nie nadaje
się nawet na makulaturę... :D

Bardzo fajny debiut! Jednak jest jedno ''ALE'' - popracuj więcej nad warsztatem. Zdaj się na słuch, czytaj sobie głośno, co napisałaś - postaraj się wyłapać ''zgrzyty'' w tekscie. ;-)

 

Pozdrawiam!

Napeno ma to swoje drugie dno... Muszę cię jednak zmartwić, większośc ludzi nawet sobie tym glowy nie zawraca. Jakby znali chociaż troszeczkę genezę owego święta, to jeszcze pól biedy, co innego jest straszne, a mianowicie: bierność Tu chodzi o coś bardziej prozaicznego. Cieszą się bo jest okazja, żeby się powygłupiać, zarwać laseczkę, bawić się gdzieś na dyskotece...

Święto komercyjne, tak jak: walentynki, mikołaj... co tu dużo gadać

 

Do życia potrzeba kiełbasy i chleba a ja mam same jajka...

Jak na pustyni... to może czarne BMW i czterech dilerów z UZI... Albo jakiś humanoidalny muchomor, który pluje kwasem.

Zanim zasiądziesz do pisania, nastaw wodę na kawę i obejrzyj sobie z trzy odcinki Power Rangers - rób notatki. Kiedy skończysz, idź się przewietrzyć. Gdy wrócisz, potwór już tam będzie, w twoim pokoju, pod łóżkiem...

Fajny styl, co prawda lekko puszysty, ale kij z tym - są różne szkoły. Fabuły jako takiej nie ma, dostajemy za to kilka migawek - brutalnych i przygnębiających. Obiektywnie nie można tego ocenić wysoko... jednak subiektywnie powiem, że tekst, jak dla mnie, ma klimat. Napisz coś jeszcze ;) Najlepiej z w miarę logiczną i spójną fabułą.

Pozdrawiam!

Nowa Fantastyka