komentarze: 1, w dziale opowiadań: 1, opowiadania: 1

Rozdział 1:

– w czasach powrotu z Rozproszenia Czcigodnych Macierzy nie było już rodów Atrydów i Harkonnenów, w takim tradycyjnym ujęciu. Konflikt o którym wspomniano prawdopodobnie już nie istniał. Ponadto po Rozproszeniu prawdopodobnie nikt już nie myślał o tworzeniu nowych "mesjaszy", pamiętając czym to się skończyło poprzednio (Paul i Leto II)

– Tleilaxanie wychodowali własnego Kwizatz Haderach, jest to opisane w jednym z tomów Briana Herberta (bodajże w "Paulu z Diuny"). Nie potrzebowali do tego ani genów jednej, ani drugiej rodziny. Jako mistrzowie inżynierii genetycznej sami dobrali jego genotyp tak by był potencjalnie idealny.

– sklerotyczne umysły Tleilaxan? E?!

Rozdział 3:

– doszło tu do pomieszania czasów. Praprawnuk Ganimy i Faradna i tak żył dużo wcześniej niż Siona, która jako pierwsza nosicielka atrydzkich genów była niewidoczna dla nawigatorów.

Rozdział 4:

– Tleilaxiańscy mistrzowie nie zmieniali swojego wzrostu.

– Tleilaxanie zrobiliby to inaczej: pozyskaliby komórki z obojga rodziców, a następnie umieścili w swojej kadzi atsolotlowej. Nie było by żadnych negocjacji z niewiernymi.

Rozdział 5:

– imprint to technika Bene Geserit. Tleilaxanie uwarunkowaliby swoje egzemplarze na poziomie komórkowym.