No i?

to jest refleksja na temat wydarzeń, na temat historiografii a rebours ;-), religii, zawiedzionych nadziei,

nie chodzi o opowieść o “jakimś synchronizującym Geniuszu” tylko o zabawę skojarzeniami złożonymi w nową całość i mówiącą więcej niż pojedyncze elementy…. dlatego właśnie tkam z elementów, które już były u innych, mielę je i buduję własną wizję, na którą pozwalam popatrzeć tylko jak na okruch czegoś większego, jak przez małą dziurkę od klucza, i dlatego też jest “12” a nie “dwanaście” – tu trzeba widzieć cyfrę, żeby biły po oczach skojarzenia, które są dla mnie ważne…. ale może się mylę, może to nie jest wystarczająco czytelne…

z drugiej strony taka nasycona proza, chociaż męczy, powinna być bardziej interesująca, niż typowe fabuły….

nie chcę bronić na siłę tego co “mojsze”– tylko wyjaśniam ;-) i bardzo cieszą mnie te uwagi, bo chyba jakby było zupełnie bez wartości, to nie byłoby takich dokładnych wskazówek– and każdą uwagą myślę, może nad niektórymi będę myślał jeszcze długo…

generalnie moje short short stories pisałem tak, żeby je maksymalnie nasycić

czasami mi się to udało, czasem nie– tutaj chyba się udało, bo zwolennicy twierdzą, że nawet przy którymś z kolei czytaniu widzą w tych okruchach inne rzeczy niż przy pierwszym podejściu ;-) ale nie wiem czy rzeczywiście tak jest, czy dlatego, że mnie znają i lubią ;-)

dlatego zdecydowałem się wystawić na batożenie tutaj ;-)

i oczywiście, że początek i koniec tworzą klamrę– od postępu do zaniechania, od nadziei do niechcenia… ;-)

ok zmieniłem kategorię, co do drugiego problemu– to musi być forma fabularna?