Domowy.

“Wielki słownik języka polskiego” – Redakcja naukowa prof. Andrzej Markowski 

Warszawa 1999

Opracowanie: Prof. dr hab. Andrzej Markowski

Opracowanie haseł: Zespół pod kierunkiem Marii Derkacz-Strybel w składzie: Dorota Adamiec, Aleksandra Grzyb, Ewa Rudnicka

Opracowanie redakcyjne:  Zespół wydawnictwa WILGA pod kierunkiem Anny Sikorskiej-Michalak i Olgi Wojniłko 

Wydawnictwo naukowe PWN

PLUS słowniki internetowe.

Nie mam pojęcia czy to dobry argument, ale tłumaczenie – “deep breath” oznacza właśnie głęboki oddech, a przecież logicznie rzecz biorąc, odwołanie w języku polskim nie mogłoby istnieć bez obecności podanej frazy.

Jeśli jestem w błędzie, proszę mnie z niego wyprowadzić, ale uważam, że jest to poprawnie sformułowanie.

Bellatrix

Moje “odcinki” w żadnym wypadku nie są pisane “na odwal”. Robię to, bo lubię dawać ludziom coś od siebie. Nie wpycham czytelnikom w mordę czegoś, co nie uważam za dobre. Co do “dłużyzny” i cięć tekstu – nie zrobię tego. Wątki są tak powiązane, że wszystko ma znaczenie. (Proszę wierzyć mi na słowo, bo przecież całego tekstu jeszcze nie ma ;D) Ale faktycznie, opowieść przez trochę czasu poleży w szufladzie, bo z mojego skromnego doświadczenia wiem,  że nawet po kilku dniach pojawiają się jakieś zastrzeżenia. Odniosę się jeszcze do chaotyczności: Tak. To wielka wada mojego pisania, ale walczę z tym. Nielogiczność bardzo mnie polubiła, ale mam nadzieję, że kiedyś pozbędę się jej całkowicie. Jestem na dobrej drodze!

regulatorzy

Dziękuję za uwagi dotyczące tekstu, choć –  “Biorę głęboki, orzeźwiający oddech.” –  według słownika jest zdaniem poprawnym. Czyżby cały świat był w błędzie? :O

Agroeling

Oczywiście, że czytać powinno się na papierze i gdzieś w zaciszu, ale po pierwsze: nie zmuszam nikogo do szukania części w sieci, a po drugie, jeśli masz pożyczyć piętnaście tysięcy na wydanie książki w tradycyjnej wersji, to ja chętnie się zgłoszę. ;D Tylko nie przesadzajmy z oprocentowaniem. 

Lubię utrudniać ludziom życie. 

Dzięki za “pochwalenie” mojego stylu. Może następnym tematem opowiadania trafię w dziesiątkę.

Dementory? Oh, darujmy sobie te porównania.

Fragment był i jest początkiem do pozostałych trzynastu opublikowanych (już) części. Jeśli wzbudziłam jakąś ciekawość tym krótkim wprowadzeniem, to zachęcam do wpisania w wyszukiwarkę “Wciąż patrzą” Wujek Google pomoże odnaleźć drogę do pozostałych fragmentów.

Doświadczenia bohaterki są przedstawiane proporcjonalnie do kolejnych wydarzeń. Zapewniam, że jest tego o wiele więcej, a to, że w tej części tak to przedstawiłam… cóż lubię mieć klarowne spojrzenie na sytuację. Głupotą byłoby wyłożyć wszystkie problemy w jednym wątku, a następnie pozwolić, by czytający po prostu zapomniał. Poza tym, taki jest mój styl pisania. Nie widzę sensu w usypianiu czujności i robienia BENG BANG BADUM. Ciche, oczywiste elementy budują klimat, który chcę uzyskać – czyli na pewno nie jest to King, choć tego pana bardzo szanuję. Myślę, że w literaturze chodzi o łamanie pewnych nudnych, umownych schematów, dlatego staram się stworzyć coś ciekawego, nie zapominając o idei, którą chcę przekazać. 

Historia najwyraźniej nie zna mnie ;D < Przepraszam za nakarmienie swojego ego> Mam już 12 części i na pewno nie poplączę się w fabule. I dziękuję za rady, to bardzo mi pomaga.

@AdamKB

Nie. To jedna pięćdziesiąta.