Zgadza się, większego doświadczenia brak, ale wszystko przede mną… I dobrze. Dziękuję pięknie za komentarz. :) 

Nazgulu – ogromnie się cieszę, że Ci się spodobało, dziękuję bardzo. Pytanie o to, czy na pewno mam piętnaście lat dostaję już nie pierwsze, a jednak to prawda, ha! :)

Adamie – zdaję sobie sprawę, że interpunkcja często (bardzo często) u mnie szwankuje. Widzę różnicę, musiałam przeoczyć to niedociągnięcie (jak wiele innych) przy sprawdzaniu. Dziękuję Ci bardzo za komentarz. :)

Poprawione, dziękuję pięknie :)

Finklo, Adamie – dziękuję Wam bardzo za opinię i rady. Na pewno spróbuję poprawić co nieco. ;)

Dziękuję bardzo za opinię, błędy oczywiście poprawię.

Bardzo się cieszę z powodu pozytywnej oceny :D

Postaram się jeszcze sama coś wyłapać, niemniej dziękuję.

Może nie do końca o dzieciach kwiatach, bo ich styl życia opierał się głównie na zażywaniu narkotyków, w końcu to oni rozpropagowali LSD, a teraźniejsi hipisi żyjący tymi pierwotnymi zasadami… nie istnieją, właściwie. 

Bardziej chciałabym uciec od miasta, od tego, że są określone rzeczy, które muszę zrobić. Każdy musi, ja wiem, ale marzenia też powinny być, bo co by było bez nich :).

No i muzyka – Stonesi, czy Janis Joplin, przez to ma się ochotę żyć gdzieś w leśnej chatce.

Dziękuję bardzo za komentarz, regulatorzy.

I niezmiernie cieszę się z otrzymanych rad, cieszę się, że poświęciłaś czas na wypunktowanie mi ich. Postaram się co nieco poprawić…

A co do tego, że się kupy nie trzyma: cóż, może i racja w tym jest, ba, jest na pewno! Ale… Wzięło się to z tego, że jakaś hipisowska część mnie marzy o czymś takim. O pustelnictwie, jakkolwiek to brzmi.

Dziękuję jeszcze raz. :)