Rozumiem, zgrzeszyłem. Proszę o pokutę i rozgrzeszenie, jeśli jest to jeszcze możliwe.

Nie wiem czy się wstydzić, czy cieszyć. Czyli jednak przesadziłem? Myślałem, że jest to w miarę łagodne, ale jak widać się myliłem. Jeśli chodzi o strukturę shorta, to jest dobrze? Czy również w tej sferze wywołałem zgorszenie ? 

None, dziękuję za omówione fragmenty. Chętnie postudiuję. Nie potrzebna mi pełna łapanka. To jest tekst na raz.

Asylum, bardzo dziękuję za ciekawe uwagi. Jeśli mogłabyś przedstawić na “konkrecie”, to będę wdzięczny.

Witam! Przeczytałem opinię. Nie mogę powiedzieć, że jestem zachwycony, ale to moje pierwsze spotkanie z konstruktywną krytyką – w końcu przywyknę. Widzę, że oczekujesz w swoich opowiadaniach (i zapewne też w powieściach) realizmu. Niestety postapokalipsa w “Sanktuarium Wędrowca” jest tylko otoczką, a ( SPOILER!) możliwe, że tylko ułudą ( SPOILER!). To może być jednak moja wina. Wydaje mi się, że narrator pierwszoosobowy mógłby lepiej określić pewne bariery, które dla ciebie najwyraźniej są niewidoczne. 

Pomijając niezgody, które napotkamy na linii realista – idealista, mam kilka pytań i jestem gotów na poprawę. Oczywiście nie pracy, ale całego warsztatu. 

„Komplikujesz proste komunikaty”

„Używasz słów w niewłaściwym kontekście”

„Fatalny zapis” – byłbym bardzo wdzięczny za podanie przykładów do tych trzech problemów.

Do ograniczenia ozdobników od razu się zastosuję, bo w tym przypadku strzeliłeś prosto w cel. Faktycznie tekst jest gdzieniegdzie niepotrzebnie rozbudowany. 

Dziękuję za intrygującą opinię. Czekam z niecierpliwością na odpowiedź.