Profil użytkownika


komentarze: 88, w dziale opowiadań: 41, opowiadania: 33

Ostatnie sto komentarzy

Ciekawy pomysł, trochę jak pomieszanie “Pamięci absolutnej” i … ehh, zapomniałem tytułu :D

 

MrBrightside już wyłuszczył szczegóły, zatem –> chylę czoła i nie dodaję nic od siebie.

 

Rzuciło się mnie w oczy jeno:

 

“Jeśli człowiek znajdował się w stresogennej sytuacji, czip, potocznie zwany „trenerem”, wysyłał krótkie impulsy elektromagnetyczne powodujące szybszy przepływ krwi oraz lepszą przeminę glukozy w płatach czołowych.”

 

Dodatkowo –> Nimrodzie, wybrałeś niemalże ten sam obszar inspiracji, co ja. :) Ćwiczę bilokację żeby się wyrobić w czasie, może się uda :)

 

 

Ach, Onko-Sapiens… (tak, naprędce spolszczone :) )

Świetne, zwłaszcza że wymaga skondensowania treści → i Tobie się udało.

I te medyczne klimaty, takie lubiane przeze mnie.

 

Po imionach wnioskuję, że trąci Kwitnącą Wiśnią. Ale to pewnie nie wystarczy :)

Temat taki atrakcyjny! I tak bardzo pasuje, te kilka moich wypocin powstało właśnie w ten sposób (risercz zajmuje najwięcej), niestety nadal czekają na dopracowanie… Nie wiem, czy czasu starczy na schylenie się po rękawicę, że o podjęciu nie wspomnę. :(

Anyway → spróbować warto, a wszystkim, którzy biorą udział – kibicuję :)

A cieszę, się że przykłady zaciekawiły :)

 

Nie, niczego bym nie poprawiał :) Słownictwo narzecza różni się w zależności od regionu, nie tak dawno przebywałem wśród kilku plemion :D W sumie to i obecnie kilkoro się kręci w pobliżu.

 

Ba, już ją znalazłem, John też już istnieje :)

Interferencja do mnie przemówiła, superpozycja milczała → cóż, tak to jest, że dla mnie różniczka to wyniczek odejmowanka :) niezałatane dziury matematyczne, bywa.

Opko mnie wciągnęło, pochłonąłem błyskawicznie. Dziękuję za podróż NAZ :) Też uważam, że świetnie Tobie te klimaty wychodzą.

Zgrabna kombinacja elementów, które osobno są mi znane z książek/filmów. Brak jakichkolwiek negatywnych odczuć w tym stwierdzeniu, każda kompozycja jest inna a w tej odnalazłem mnóstwo uroku :)

Dominujące Nancy i Claire – fakt, mnie to ani nie dziwi, ani nie irytuje. Pierdołowaci Sid i Yori – shit happens. Zagadką pozostają czasem kryteria, na podstawie których ludzie dobierają się w pary, a co dopiero mówić o wyborach obcej rasy :D

Ciekawi mnie nieco, jak zwierzęta ogarnęły reprodukcję, jeśli brak było jakiejkolwiek komunikacji? Nie chodzi o aspekt techniczny oczywiście.

Finał dobry, choć odgadłem, a może po prostu zbieżnie pomyślałem.

I – o macko! – przepraszam, muszę nadrobić Most :)

Dziękuję Naz:)

 

Pewnie już to mówiłem, ale powtórzę → Finkla Rox :)

Miałem pewne podejrzenia w momencie zachwytu nad telefonem laski, choć z drugiej strony – spędziłem wystarczająco dużo czasu w kręgach IT, żeby przywyknąć do wybuchów entuzjazmu generowanych i podsycanych przez sprzęt.

Szybko i przyjemnie się czyta a przemyślenia smutne pojawiają się dopiero po chwili. Niby nie dziwi mnie zbytnio uzależnienie od technologii – to ja wyglądam jak psychopata, gdy czytam analogową książkę w autobusie lub po prostu obserwuję okolicę, zamiast utkwić wzrok w wyświetlaczu.

Science – fiction często jest już tylko science. AI pewnie nie używałaby wspomnianych wcześniej zwrotów, chociaż → to zależy, z kim by rozmawiała :)

 

przykład_tu

 

A jak spojrzałem na to…

 

…postanowiłem obejrzeć ponownie Terminatora.

 

Wracając do tematu → świetnyszort :)

Taak

Polubiłem psychiatrę. Nie jestem pewien, czy to dobrze. Może powinienem z kimś o tym porozmawiać?

Co do oceny – przypominam sobie sytuację, gdy z ciekawości (po obejrzeniu) zachciało się nam (małżonka + ja) sprawdzić ocenę “horroru” na filmwebie. Film z tych, co to → grupka przyjaciół. I Ian Somerhalder w jednej z ról. Taki dość charakterystyczny wizualnie gość.

Pierwszy komentarz na filmwebie → daję 10 bo Damon.

Także tego → daję 5 bo lekarz.

W sensie, że zdobył moją sympatię. :)

Gratulacje serdeczne :)

Dziwnym trafem przegapiłem ogłoszenie wyników, ale już nadrabiam i zapoznaję się z dwoma nieczytanymi pozycjami.

Ciekawy wariant przyszłości jednego z bohaterów “Niekończącej się opowieści” :D takie oto skojarzenie się mnie nasunęło. A następne → no tak, teraz już wiem, czemu mówią “woda ognista” :)

Z odczuć – jakbym dostał teaser. Podzielam pogląd o rozbudowaniu. Ale pomysł – moim zdaniem – świetny :)

 

P.S.

 

Faktycznie – gotowana wódka – to nieco zgrzyta. Alko paruje gdzieś koło niecałych 80 stopni Celsjusza.

Bardzo się mnie twist końcowy spodobał. :)

Od teraz → slogany typu “gorące wyprzedaże na Święta” będą brzmieć dla mnie zupełnie inaczej. :)

“Lekcja samotności” odrobiona :) Bardzo się mnie podobała, coś innego, zaczepionego o ciekawy wątek. Podzielam zdanie Bellatrix o wymianie zdań z Falco, ale rozproszenie szybko minęło :) Nowi bohaterowie – dla mnie bardzo na plus, w swoim również postawiłem na brak eksploatacji Geralta i Jaskra.

Szlagier → świetny kawałek :) gratuluję :)

W legendach tkwi ziarno prawdy :-) Nasz przesypia całe noce i jest niewiarygodnie grzeczny i uśmiechnięty :-) to praca bardziej pochłania czas. A w nocy szaleje dziecko sąsiadów. Plus sąsiadka -> zarzucę eufemizmem, mówiąc że nie ma predyspozycji do śpiewania m. in. kołysanek. Ale zawzięcie (i głośno) próbuje…

Jose, doskonale Cię rozumiem :-) mój ma zaraz 6 miesięcy. A Ty jesteś Mamą. Mama pracuje 30 godzin na dobę. Worek ziemniaków? A daleko muszę go nieść? :-) pytanie jak duży ten worek :-D W ramach pokuty chętnie dokończę moje hasło i wstawię tak o. Pliz? :-)

Przyszedłem się kajać -> niestety nie zdążę :-( smutek tym większy, wydaje się mnie, że pomysł ciekawy. Ale ukończę. I wstawię. I zbiorę cięgi. :-)

Szpieg zrobił na mnie wrażenie :)

Cyrkonia zaiste jest osią opka, a wrażenie pozostało takie → czytając, czułem się, jakbym oglądał odcinek serialu. I nie jest to wrażenie negatywne.

Faktycznie → stos ułożony został nazbyt błyskawicznie.

 

@justynian No problemo :) Przyznam, że zagadka nie była łatwa :)

 

 

@justynian – nie żebym narzekał, ale już wcześniej ufzieliłem poprawnej odpowiedzi :P Nic to jednak, niech zabawa toczy się dalej :)

Oczywiście Cieniu :)

 

“Gdy zapadł zmierzch, oddział żołnierzy wszedł na podwyższenie na dziedzińcu, na którym podczas dnia trzymany był igłowiec Dennisa. Pistolet chowano na noc, jednak poza tym niemal ciągle wystawiony był na działanie promieni słonecznych. Bez przerwy strzegło go przynajmniej sześciu strażników. Dennis wykonał w pamięci kilka obliczeń. Igłowiec z pewnością zbliża się już do teoretycznej granicy wydolności tego typu broni. Bez względu na to, jak ostatnio stał się wydajny, może wyrzucać okruchy metalu tylko z taką energią, jaką przedtem udało mu się wchłonąć za pomocą niewielkiej baterii słonecznej.

To stanowiło jeszcze jeden powód do jak najszybszej ucieczki.”

Ale wybrnęłaś :-) gdzie te wskazówki odnośnie hasła…?:-) Przeznaczenie lubi czasem nabroić ;) nie pasuje mi jedno – płuca nie mają prawa boleć, brak w nich odpowiadających za ból zakończeń nerwowych. Poza tym – są niedomówienia, które tak uwielbiam.

:-) W sumie "czyżby" przy poprzedniej jest zbędne, to na pewno właściwa odpowiedź. Poproszę o chwilę cierpliwości w kwestii kolejnej zagadki :-)

 

Edith:

 

Proszę uprzejmie:

 

“Popatrzyła na Dennisa. Z wyrazu jej twarzy wywnioskował, że

wpadła na jakiś pomysł. Mówiła o nim nieśmiało, jakby obawiając się,

że ją wyśmieje.

– Wiesz, może kiedyś napiszę książkę o tym, co widziałam, i opowiem o ludziach, z którymi się spotkałam, zanim wybuchła wojna. Czy nie byłoby to coś?

Dennis przytaknął skinieniem głowy.

– To byłoby coś.

Westchnęła i odwróciła się, żeby przegarnąć węgle.”

 

Przepraszam, że wrócę do poprzedniej zagadki:

 

Szum wzmagał się, przechodząc w końcu w łoskot i ryk. – Silver Falls, Srebrne Wodospady – rzekł Rues Whayne. – Ujrzymy je mniej więcej za pięć minut. W oczach Florence zauważył lęk. – Proszę się nie obawiać, nie takie to straszne, jakby mogło się wydawać się z tego, co się słyszy.

 

Czyżby → “Śpiewający Wilk”, autor Freder Catsen?

 

A ta kolejna to chyba → “Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości.”, autor Swietłana Aleksijewicz?

^^] Nawet hasło strzelone blisko anatomii :) Ciekawe komu się trafi :)

Świetny pomysł na konkurs btw ! :)

Improwizacja – brzmi świetnie :-) to ja również poproszę :-) strona 811, hasło 21 :-)

Zgadza się, wszczepia się stymulator do sznura tylnego w rdzeniu. Natomiast pacjent musi spełniać pewne warunki do zakwalifikowania do operacji. Dlatego poprosiłem o doprecyzowanie wątpliwości :)

@kam_mod –> podeślij mi proszę bardziej szczegółowe pytania. Czy wystarczą Ci angielskie materiały z badań klinicznych/prace poglądowe i/lub wiedza z rodzimej fachowej literatury/materiałów własnych? Tak na szybko – wymagają na pewno pielęgnacji odleżyn i kinezyterapii wykonywanej przez fizjoterapeutę (upraszczając bardzo – fizjo wykonuje ćwiczenia ich kończynami). W kwestii farmakologii muszę posprawdzać. Potrzebowałbym sprecyzowanych pytań, uderzaj na priv – chętnie pomogę.

Nie rozpisując się zbytnio –> dziękuję. Szpony lodowatego podmuchu wiatru subtelnie splotły się z moimi neuronami. Poszybowałem z lampionami, pozostając jednocześnie wśród żywych… :)

 

My trafiliśmy na ogarniętych, przekazali podpowiedzi i stwierdzili, że w wielu kwestiach i tak będziemy robić po swojemu. Zdrowia zatem, Jose życzę szybkiej regeneracji :-)

Dziękuję Finklo :)

Ano, przeczytałem wszystkie wrzucone (+ komentarze do nich) → bardzo się cieszę, że mogę korzystać z Waszych porad i uwag :)

Tak właśnie myślałem, że już się odbija… A z drugiej strony, pomimo sporej ilości tekstów – nadal jestem bardzo ciekaw tych wszystkich historii.

 

P.S.

Finklo, nie potrzebujesz akurat nikogo do betowania? :))

Gratulacje!!!! Mnóstwo zdrowia życzę Dziecku i Mamie :) Tacie zaś…ach, też zdrowia ;)

 

 

Ja chętnie poznam Wasze opinie. Natomiast wstrzymują mnie nieco dwie kwestie:

→   czy wrzucać tekst w wersji podesłanej na konkurs (przekwiecisty i uszczuplony znakowo)?

→ czy przesyt wiedźmińskich tekstów nie odbije się na ilości Czytających (i przy okazji na komentarzach)?

Może warto przywrócić wycięte fragmenty i wdrożyć zalecenia Szanownego Żury?

 

!!! NAZ WOW !!! Znaczy się, fantastic idea :)

Dziękuję Malakh, teraz mam bardziej klarowny obraz :)

Przyznaję się, że prze-język to dość wierny transfer moich wyobrażeń/myśli i może być ciężko przyswajalny. Istnieje prawdopodobieństwo, że kwiecistość okaże się być pnączami dzbaneczników, pożerającymi literackie mięso. W kwestii krótkiej notki – to jak najbardziej zrozumiałe, ale miałem pewne obawy (jak poniżej). Warto zapytać zatem u źródła, skoro jest taka możliwość :)

 

Berylu, nigdzie nie twierdzę, że jest inaczej. Bazowałem jedynie na wypowiedziach o podawaniu krótkich opinii, dzięki którym można popracować nad warsztatem. Dla mnie to bezcenne dane, zanim ewentualnie opublikuję swoje opowiadanie i rozszarpiecie je na strzępy. Ludzie różnie reagują, ja natomiast jestem tak spokojny, że owce liczą mnie jak idą spać. Werdykt przyjąłem, obawiałem się jedynie, że tak krótka recenzja (plus informacja o odrzucaniu po fragmencie) mogła być wynikiem nie zapoznania się z tekstem (a przynajmniej z większą jego częścią). Ponieważ wcześniej pojawiały się opinie dotyczące fabuły/bohaterów/konstrukcji/dialogów/etc. → taka myśl się pojawiła. Wolałem się upewnić.

 

Chwilę człowieka nie ma a tyle się dzieje. Gratuluję kolejnym finalistom! Podążając jednak tropem – mniej lub bardziej kulturalnym – Panie Malakh, rozumiem, że cytat podany pod oszczędnym feedbackiem jest końcowym etapem Pańskiej lektury tekstu "Warkocze losu"? Zrozumiałym dla mnie jest fakt, że Szanowny Juror prawo ma tekst odrzucić, a także że styl może w gust Jego nie trafić. Mile widziane są jednak konstruktywne uwagi, które pozwolą ukierunkować pracę na ulepszanie warsztatu. Reasumując -> brak tychże uwag odnośnie całości świadczy za zakończeniem lektury w okolicy wspomnianego cytatu, czyli na zapoznaniu się jedynie z fragmentem. Niech Pan mnie poprawi proszę, jeśli się mylę.

Za młodu pochłonąłem “Cyberiadę”, “Opowieści o pilocie Pirxie” Lema, “Paradyzję” i “Limes Inferior” Zajdla. Hobbita i Trylogię. W domu zawsze była “Fantastyka” więc – rozumiejąc lub nie – zaczytywałem się niezmiernie. To raczej nie jest fantastyka młodzieżowa, po takową (przykłady podane przez Was powyżej) sięgnąłem dużo później.

HP doczytałem do “Księcia półkrwi”. Mam wrażenie, że z każdym kolejnym tomem wynagrodzenie korelowało z ilością znaków.

“Eragona” nie zeskanowałem. “Zmierzch” obejrzałem, zakładam że książki lepsze. Podobały mi się “Kroniki Wampirów” Anne Rice (dojechałem do “Opowieści o złodzieju ciał”).

Chciałem przekonać się czym jest prawdziwe zło i – cierpiąc niezmiernie – przebrnąłem przez pierwszą część Greya. Oj, bolało. Kiedy po raz trzeci na jednej stronie przewijał się zwrot “wewnętrzna bogini”, blisko mi było do mentalnego wytrzewienia.

Obecnie szukam czasu na “Idź i czekaj mrozów” :).

 

Ano, Bemik, świetny materiał na powieść :-) Morele z omułkami? Mogłoby wyjść coś dobrego z tego połączenia :-)

Misię również. Mam sporo skojarzeń, a to z Ubikiem, a to z Matrixem, a to trochę z The Island. I jeszcze parę tytułów by się znalazło. Akurat jestem w trakcie lektury Bezsilnych bogów Stanisława Lema NAZ i przypominam sobie pewne wątki. Temat niby już wiele razy przerabiany a nadal można jeszcze z niego mnóstwo wycisnąć. :)

Faktycznie, końcowa konfrontacja dość szybka i gładka, może nie zaszkodziłoby dodanie trochę więcej napięcia i poszukiwań sposobu na unieszkodliwienie Demonów. Z drugiej strony → tak też i w życiu bywa, że zwycięstwo przychodzi dość łatwo, mimo spodziewanych trudności. Wystarczy podjąć działania.

Osobiście nie lubię podawania wszystkiego na tacy, dobrze jest gdy się pozostawi Czytelnikom trochę przestrzeni i pozwoli na uruchomienie trybu “kmini opcje”. :) Nie mówię o dużych lukach, gdzie ciężko połączyć szczegóły, jeno o miejscu na pewne domysły.

Cykliczność, o której wspomniał Psycho – moim zdaniem ładnie wpleciony motyw, wszakże w naturze tak to się przeca odbywa. (A i NAZ wspomina o tym u Lema).

Wymiana informacji za pomocą prostych komunikatów – zakładam, że wynika z panujących realiów → ludzi co prawda nie sprowadzono tylko do funkcji baterii, jak w Matrixie, ale opis przypomina taśmociąg z pół-cyborgami, zarówno w pracy, jak i poza nią. Mam na myśli zredukowane potrzeby mieszkańców holoświata – co za tym idzie, również porozumiewanie się sprowadzone jest tylko do prostego przekazu informacji.

Zgadzam się, że rozbudowane byłoby jeszcze lepsze, głębsze. :)

Misię :)

 

Cheers :)

 

B

Pardon, ale muszę -> nie istnieje coś takiego, jak "staw barkowy". To określenie eliminuje od razu każdego na ortopedii. Wiem, że konkurs na opowiadanie to nie egzamin na jakiekolwiek studia medyczne, ale skoro już używamy anatomicznych terminów…Bark – ok. Albo konkretny staw w okolicach barku. I zgadzam się z belhajem. Regulatorzy – jak zawsze – oko eksperta! Sieje postrach i grozę :-) I dodaje bezcenne uwagi :-)

Z niecierpliwością oczekuję coming-out'u :-) łączę się gratulacyjnie :-) póki co -> sporo dobrych opowiadań spłynęło z puli odrzuconych, warto czerpać z nich doświadczenie i miło wnikać w rozgałęzienia uniwersum :-) cheers :-) B

Och, jednym tchem :) Bardzo-mi-się :)

Księgozbiór Chimy przyprawił mnie o radosne skurcze nie tylko mimicznych kontrolerów, ale także całego pakietu mięśni brzucha :) :D Perełka, o której wspomniała Bemik → również.

Lubię niezmiernie mroczne światy z takim humorem. Nadrabiam Twoje opowiadania w czasie podróży do/z pracy i → Gravel, Twoje wizje świetnie rezonują :)

A Czarownik… → taki ludzki…

 

Cheers :)

 

B

 

Już pisałem, że świetne :-) pardon ale wrócę na chwilę do kwestii urazowej -> zwichnięcia są bardzo groźnym typem urazu, groźniejszym niż złamanie (nie mówię tu o złamaniu otwartym, wieloodłamowym i z przemieszczeniem) ponieważ oznacza to całkowitą dyslokację powierzchni stawowych co powoduje uszkodzenie (rozerwanie) okolicznych struktur – torebki stawowej, mięśni, ścięgien, nerwów i naczyń krwionośnych. Czyli w skrócie -> spora szansa na unieruchomienie + wykrwawienie. A wracając do opowiadania – Naz, urzekłaś mnie!!! :-)

Splot baśni – udany. Południca → jakbym tam był :)

Zgadzam się z Cieniem → para G & J świetna :)

Właściwie zgadzam się z wieloma Przedpiścami, toteż nie będę kopiował.

Nadmienię jeno, że podzielam zdanie uthModara → też jestem świeżo po lekturze “Opowieści ze świata wiedźmina” i odczucia mam takie same :)

 

Cheers :)

 

B

Interesująca wizja Zmierzchu Wiedźminów. Mrocznie. Ponuro. Poczułem klimat.

A przyznam, że zaskoczyłeś mnie trochę zakończeniem. Pomimo wiedzy o amputacji kończyny i kiepskiej ogólnej kondycji Nemetha, jakoś tak się spodziewałem, że sklepie Pugacza i kumpli. Zasmuciła mnie też śmierć Dalibora.

Dzięki za wstawkę :)

 

cheers :)

 

B

 

Edyta bo zapomniałem zapytać: Le Goff to zupełnie przypadkiem czy jakoś powiązany krwisto z szambelanem z Beauclair?

Bardzo się mnie podoba :)

Lorak de Orkenkumpel :D Królowa też w porząsiu :)

 

btw:

“a jest to wysokie cieśninie i wielka temperatura”

 

Oran, Uran :D od razu skojarzyło mi się z Zołto z Pratchetta :)

Dziękuję za wywołanie uśmiechu na mej twarzy, bardzo lekki i sympatyczny tekst! :)

 

cheers :)

 

B

Cieniu, wczoraj wieczorem, walcząc z opadającymi kurtynami powiek, chciwie pochłonąłem Twoje opowiadanie (ba! czekałem niecierpliwie na wrzutę, jako że ją zapowiedziałeś).

Od samego początku było dla mnie bardzo wiedźmińsko :) Podążam za Gravel w opinii, że stężenie bardzo wysokie :) świetnie i płynnie się czytało :)

Hehe, Geralt patrzył wilkiem ;)

Cieniu, gratuluję empatii! Czytając, czułem się jakbym oglądał majstersztyk aktorstwa → oni nie udają, ani nie grają. Oni są nimi. To był Geralt. To był Jaskier. Pomimo dość dobrej znajomości Sagi i opowiadań, łyknąłbym że to oryginał (przynajmniej w większości).

W momencie braku opisu przyjaciela Jaskra → już miałem swoje podejrzenia.

 

Szarlotka pyszna, klasyczna :) Ciekawym szarlotki Bemikowej. I uthModarowej. I pozostałych, już upieczonych i tych obleganych aktualnie przez hordę Celsjuszy.

 

OFFTOP → nawiasem mówiąc, czytałem wszystkie Wasze H.P.Love, nie pozostawiłem komentarzy bo wszystko co chciałem powiedzieć, przedstawili pozostali. Postanowiłem jednak stać się bardziej aktywnym członkiem społeczności, nie tylko odbiorcą twórczości. ← koniec OFFTOPu.

 

Cheers :)

 

B

 

Mroczne klimaty → takie dobre :)

Zgadzam się → relacje przedstawione po mistrzowsku.

“Samo się czytało” – to za mało :)

Motyw Gertrudy odgadłem (choć to nie było oczywiste) ponieważ przypomina mi jeden z moich ulubionych filmów → “Fallen” z Denzelem Washingtonem.

Przeplatanki damsko-męskie → fiu fiu, aż zacząłem się zastanawiać, czy prawidłowa pisownia to – pożądnie napisane :)

Uwolnienie Magdaleny → faktycznie szybko i sprawnie. Może ciut za szybko? A z drugiej strony – rytuał (zakładam, że odprawiali bo – ofiary, ognisko, krwawe wzory, etc.) został przerwany znienacka. Zatem zaskoczeni nie stawiali zbytnio oporu.

Generalnie → świetne :) Emelkali, dzięki :)

Ciekawe :) Mnie również chodzi po głowie pomysł, żeby wpleść coś w czasy współczesne. Horrory bardzo lubię, budowanie napięcia przednie, pochłonąłem cały tekst w trakcie podróży do pracy :) Nie czytałem poprzedniej wersji, więc nie mam porównania (a chętnie spojrzę :) )

Przy okazji:

“Czy ty naprawdę sądziłaś mamo, że swoim odwetem zamknęłaś ostatnie ogniowo tego łańcucha nieustającej zemsty?”

Kwestia dziecięcej opieki medycznej wcale nie jest wyssana z palca, niestety.

Mnie bardzo podobają się niedopowiedzenia (w pewnych granicach), które pozwalają na wprowadzenie elementu osobniczo zmiennej interpretacji :)

Brak Podciepa u Zaleskiej → moim zdaniem zabieg na plus :)

Hehehe :) Dokładnie, niby najciemniej pod latarnią :D

Cały czas właśnie ku temu zmierzam → niby nic, a jednak :) interpretacja pozostawiona Czytelnikowi :)

Dziękuję serdecznie, zdrowie najważniejsze! A w temacie snu – pozwala do rana :)

Cóż, jest tylko jeden sposób, żeby się przekonać :) Poczekam :)

 

Dziękuję pięknie Finklo :)

Zawsze zwracam uwagę na szczegóły (o ile mnie akurat percepcja nie zawodzi :) ) i uważam, że m.in. imiona/nazwiska to świetny kanał do przemytu easter eggów/dodatkowych informacji. Z rozbawieniem nadal wspominam moment, gdy lat już miałem naście i podczas kolejnego czytania Lema wreszcie dotarło do mnie w pełnej sile zawołanie bitewne rodu Elektrycerza Triodego :D (Miny moich Rodziców – bezcenne ;) ).

Bardziej miałem na myśli ogólny obraz, nie tylko kumpli z pracy → mianowicie brak wzmianek o różnicach otoczenia w drodze do Ewy (pojazdy, znana trasa, itp.). Ale może to być – jak już wspomniałem – skutkiem nasilenia emocji.

Tak, drzewo świetnie spina świat(y). :)

 

Dziękuję :) Szczęście na bazie serotoniny szaleje mi w krwioobiegu :) Zmiana perspektywy poszerza horyzonty.

Jeśli mój tekst pozostanie w zbiorze ocalałych, to już będzie dla mnie sukces :) Zwłaszcza, że to w 100% debiut a konkurencja wzbudza respekt. Na bank trafiły się double-space, jakieś powtórzenie i zapewne literówka, cóż – zdarza się. Pocieszam się faktem, że zdarza się także najlepszym :) Jestem w trakcie czytania antologii “Geniusze fantastyki” (z “naszą” Krajemar :) ) i widzę, że paru zacnym osobom chochliki również się wkradły. Co – moim zdaniem – w ogóle nie umniejszyło wartości tekstów.

Belhaj mnie ubiegł w czasie, chyba cierpię na syndrom spóźnionego komentarza :) Historia jeszcze bardziej alternatywna – gdy pojawiły się nazwiska :) Z tym większą ciekawością oddałem się lekturze.

Co do zakończenia – niby można się spodziewać, ale → od momentu powrotu nic nie wzbudziło żadnych podejrzeń Krzysztofa. Rozumiem, że intensywne emocje były obecne w związku z całą podróżą i mogły osłabić percepcję (i tak nieco roztargnionego) bohatera. A z drugiej strony → koktajl neuroprzekaźników, gęsty i intensywny podczas spotkania z Ewą – nie przeszkodził wyłapać Sir Transferowi detali. Zgadzam się z Werweną.

Scena z drzewem – moim zdaniem – jak najbardziej na miejscu. Podejrzewam, że sam podzieliłbym się swoją pasją z kolegą-przybyszem.

Dla mnie – świetne opowiadanie :) Finkla rox :)

 

Łączę się ciut z Unfallem – miałem przerwę w czytaniu, swojego niczego jeszcze nie podrzuciłem. Chęci i pomysłów nie brak. Gdzieś między pracą, kwileniem i uśmiechami nowo narodzonego dziecka a mozolnym zbieraniem danych do końcowego tematu studiów, zebrałem się w sobie i napisałem jedno (słownie: jedno) opowiadanie. Na konkurs wiedźmiński. Bardzo, bardzo chciałem skorzystać z Waszej pomocy i poprosić o betowanie, ale z racji wspomnianego łańcucha wydarzeń – pisanie skończyłem o 23:58 w dniu ostatecznym. Ciekawym obiektywnego zdania i konstruktywnej krytyki, niestety chyba too late w kwestii pomocy. Wybaczcie offtop :)

Bemik, dziękuję za wspaniały onejrotrip na jawie :)

Imiona i nazwiska → świetne :) Przeskok do alternatywnej rzeczywistości dosłowny – przecież sen jest równoległym światem dla mózgu.

Opowiadanie obudziło we mnie dziecko :) Dziękuję :)

Lektura mnie wciągnęła, do połowy szło szybciej niż zdąży się powiedzieć “placek z jagodami” :).

Zła persona dla mnie wiarygodna – miałem wątpliwą przyjemność poznać i popracować z ucieleśnieniem większości z cech tejże postaci. Niestety – tak – takie jednostki istnieją, to nie wytwór wyobraźni.

Historia dobrze napisana, przewidywalność fabuły zeszła na dalszy plan, przyjemność pozostała.

 

Przeskanowałem i mam wrażenie jakbym oglądał krótkometrażowy film. Oszczędne w tekst dialogi synchronizowały mi się z elektronami dryfującymi w pustce. Fajnie się szuka (i odnajduje) między słowami.

I pozostało wrażenie z końcówki, że…śmierć tętni życiem.

 

Skondensowany pomysł, dobrze się czytało :) Dopinam się do zdania Werweny – dwuznaczna gra słów świetnie wkomponowana na koniec. Odczucia co do przewidywalności fabuły zawsze bazują na indywidualnych doświadczeniach czytelnika, ja nie byłem bardzo zaskoczony ale – odbiór był pozytywny. Rachityczna magia – taka dobra :)

Świetny warsztat, interesująca historia. Mroczne opisy + kilka szczegółów anatomicznych → mnie to bardzo odpowiada. Podobało się!

Empatio, ciekawa wizja wariantu rzeczywistości. Podobało się, w razie pojawienia się edycji rozszerzonej – z przyjemnością się oddam lekturze :)

Przepraszam, ale muszę:

 

“Przeguby dłoni osadził mocno w ziemi, zaś palcom pozwoli na” → pozwolił

 

“Przemysł ubolewał nad dopuszczeniem do władzy asymilanów“ → asymilantów

 

Pozdrawiam serdecznie

 

B

 

Serdeczne gratulacje krajemar!!!

Po przeczytaniu Twojego opowiadania zapoznałem się się z mnóstwem interpretacji w komentarzach, każdy z nich przedstawia pryzmat innych doświadczeń i nie tylko autor może z nich wyciągnąć wnioski na przyszłość.

Cóż mogę powiedzieć – podobało się :) W niektórych opiniach znajduję po części własne odczucia, nie będę zatem się rozpisywał na ten temat.

Dziękuję za podróż i życzę sukcesów, z wielką chęcią sięgnę po więcej :)

Dzień dobry Szanowni!

Jestem tu “prawie nowy”, życie porwało mnie w wir wydarzeń od czasu rejestracji na forum.

Ominęło mnie wiele przez ten czas, nadrabiam zaległości (głównie w dziale opowiadań).

Witam wszystkich, którzy dołączyli w międzyczasie i kłaniam się zacnemu gronu, które mnie ciepło powitało prawie dwa lata temu.

Trochę się czuję, jakbym wstąpił na fantastyczną imprezę i musiał wyjść “na chwilę” a po powrocie okazało się, że tuż za progiem był tunel w czasoprzestrzeni.

Mój malutki, zakurzony warsztacik czeka wciąż na rozbudowę, oczyszczam prowadzącą do niego dróżkę. :)

Ukłon w stronę Autora. Głęboki. Aż powoduje zmianę lokacji cząstek podłoża, pozostawiając miejsce na rzepki gdy następny tekst powali mnie na kolana. Cudownie rezonuje z moimi własnymi słownymi odbiciami myśli. Zacząłem czytać, ekhm… pardon –> absorbować pierwszy akapit i od razu poczułem się jakby początek zmaterializował się i ujął mnie pod ramię. Wizyty po drugiej stronie lustra są uderzająco podobne w odczuciu, czyżbyś i Ty, Autorze, miał jakąś za sobą? :). Od strony technicznej – mamy już opinie Ekspertów, zresztą przyznaję –> skupiłem się bardziej na podróży niż na obserwacji, pierwsze czytanie oczarowującego tekstu pozbawiło mnie wewnętrznej lupy.

 

Dziękuję, czuję się wzbogacony :)

Lekka i pozytywna historia zamknięta w małym formacie :) opisy od razu wywoływały wizualizacje sytuacji. Rozbudzona została ma ciekawość w kwestii upartej staruszki, zapewne jeszcze gdzieś się pojawi? Puenta sprawia, że uśmiech gości na twarzy i pozostawia pewien niedosyt :D

Podoba się!

Dziękuję Wam za ciepłe powitanie :)

Żarty zażarcie się mnie trzymają, dobra atmosfera to podstawa :)

Oczywiście podzielę się przemyśleniami a i ja otwarty jestem na konstruktywną krytykę, ponoć pozwala wyeliminować niedoskonałości :) wezmę poprawkę jeśli będziecie mieć polewkę :)

Finkla, dzięki :) narzucanie niekoniecznie ale będzie mi miło jeśli podrzucisz jakieś ciekawe pozycje :) Ach – krzyczę tylko Braillem, gdy jestem w kropce ;) :)

 

Witam wszystkich, jestem Tu nowy.

Na chwilę obecną jeszcze staram się odnaleźć w meandrach forum, z entuzjazmem oczekuję na te momenty kiedy nie-trzeba-czegoś-robić-już i będę mógł oddać się lekturze (także Waszej twórczości). Zdążyłem doraźnie podczas rekonesansu struktury forum rozpłynąć się w “Żabie” Szanownej Iluzji (świetnie się wchłaniało:) ). Lubię Sapkowskiego od kiedy pamiętam, gdzieś jeszcze w rodzinnym domu leży “Fantastyka” z’86 z pierwszym opowiadaniem… Ale spektrum zainteresowań (nie tylko z obszaru literatury) mam szerokie. Fantasy, science-fiction – tak tak, a i Gęstym Woalem Mroku też nie pogardzę :)

Przez ostatnich parę lat moją lekturą były jedynie książki o treści zawodowej, co sprawiło że nie ze wszystkim jestem na czasie, mam nadzieję że uda się to nadrobić.

Liczę też, że gdy czas i energia pozwolą, sam przetransferuję zwichrowane myśli na “papier” i z Waszą pomocą będę mógł szlifować swój warsztat.

Kłaniam się zamaszyście :)

Nowa Fantastyka