Śnieg

Jak zapisujemy daty?

pozdrawiam

I po co to było?

Jak widać - chyba jednak nie wiem. Strzelam, poprawiam - mam nadzieję, że strzał jest dobry. Jeśli nie - będę strzelać do skutku.

Dobre.

Podobało się. Odświeżająco humorystyczne podejście do oklepanego tematu.

na emeryturze

Mnie też się podobało, ale mam wrażenie, że już to gdzieś czytałam. Publikowałaś to już wcześniej?

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Nie! Napisałam to parę dni temu:). Hmmmm, szkoda, że ktoś napisał już coś tak podobnego, że mogło się pomylić. Ale cieszę się, ze się spodobało i dzięki:).

@Lassar, @ Gary joiner - dzięki.

Droga Agnieszko, znowu dobrze --- daty spotykałem w powieściach zapisywane liczbowo i nie jest to wymóg nieubłagany, tylko realizacja szkolnych zasad. Umiejętnie stopniujesz napięcie i ja nie spotkałem podobnego tekstu. Droga Basiu, twój tekst wymaga szerszego komentarza. Ewentualnie napisz do mnie na skrzynkę, wtedy podyskutujemy.

Dziewczyny, zwolnijcie trochę, bo się wypalicie.Całuję rączki.

Podobało mi się :) Tylko jeden, drobny błędzik: W końcu mieszczuch ze mnie, przyzwyczajony do tłumów ii hałasu, a tutaj najbliższych sąsiadów mam prawie dwa kilometry dalej.

Ryszardzie, mówisz o Windzie?

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Dzięki Antona:). Zaraz poprawiam, chyba mi się to zrobiło podczas edycji, bo tym razem edytor z moim tekstem też zrobił coś dziwnego i musiałam dużo ręcznie poprawiać.

Ryszard - dziękuję tradycyjnie. Tak, wiem, to drugi tekst w stosunkowo krótkim czasie, ale pomysł przyszedł mi do głowy nagle, podczas oglądania z moim mężem filmu - jak ja to nazywam - kategorii Ź (nie o bałwanach). On jest wielkim fanem, ja wręcz przeciwnie, więc sobie na boku pisałam na karteczce. A potem przepisałam, przeczytałam z dziesięć razy, poprawiłam. Spodobał mi się na tyle, że go tu umieściłam.

Na marginesie, obrazek mi właśnie mąż narysował - ładny, prawda? :).

A z tymi datami - najpierw pisałam "28 październik" itd. Poszukałam w necie,  znalazłam logiczne wytłumaczenie, dlaczego tak nie pisać, i poprawiłam.

Pozdrawiam

Rysunek bardzo ładny!

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

I tylko rysunek.

pozdrawiam cieplutko

Nie da się zaprzeczyć. Na zadupiu, bez dłuższego kontaktu z ludźmi,  można "zbałwanieć" do reszty. Pzdr.

Lekkie i przyjemne - takich opowiadań były setki, ale wszystkie takie mhohne paskudnie. A tu taka niespodzianka!

ta sygnaturka uległa uszkodzeniu - dzwoń na infolinie!

Oczywiście, Basiu.

W profilu mam podanego maila, zapraszam

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

D

roga B.Opowiadanie na pewno nie jest "do dupy". Ja będę mógł wysyłać wiadomości dopiero za jakiś czas z uwagi na nowe oprogramowanie. Internet mam dopiero od czterech miesięcy i ciągle się uczę(w moim wieku, trochę smieszne). Przepraszam A, że na twym polu.

@gwidon - dziękuję w imieniu męża i również pozdrawiam.

@andrzejtrybula - no nie da się zaprzeczyć. Dziękuję za przeczytanie.

@Russ - dziękuję. Jakoś mi na poważnie znacznie rzadziej wychodzi:).

Ryszardzie - nie ma problemu :).

Sympatyczne, chociaż temat rzeczywiście oklepany. Dobrze napisane, dobrze się czytało. Może jakiegoś wielkiego napięcia nie ma, ale bardzo umiejętnie wprowadzasz kolejne "bałwanie" smaczki. Fajny tekst.

Dzięki, Dreammy.To miał być lekki tekst, rodzaj żartu, więc też o jakieś specjalne napięcie chyba rzeczywiście trudno. Ale cieszę się, że się spodobało:). Pozdrawiam

Wracając do domu po 8 godzinach pracy w korporacji pomyslałem, że moze najwyższy czas wybrać się gdzieć daleko, napisac coś nowego...teraz mam obawy :)

Tekst uroczy, sympatyczny, jak zwykle nienadęty.

Zebrał mi sie już mały pliczek Twoich opowiadań wydrukowanych z tego portalu :) Czekam z niecierpliwośćią na całą książeczkę!

pozdrawiam

W sumie się podobało ;)

@Marcin - mam taki plan z moim mega zdolnym mężem, że zrobimy małą książeczkę, z powiedzmy 12 mini - opowiadaniami (ja teksty, on ilustracje) - i na następne święta będziemy katować rodzinę naszą manią wielkości. Każdy dostanie prezent. Jak chcesz - zapisuję Cię na listę :) "Nienadęty" - dziękuję Ci bardzo za to slowo:).

@KaelGorann - w sumie bardzo dziękuję ;)

Do świąt strasznie daleko...może zrobisz takie prezenty np przy okazji pierwszego dnia wiosny? :) Zapisz mnie, prosze  na listę! Dużymi literami :)

To będzie wersja dla wytrwałych:). Zapisane :).

zapewne podobałoby mi się bardziej, gdyby nie to, że czytałam już kiedyś bardzo, bardzo podobną historię. trudno uwierzyć, że jej nie kopiowałaś (absolutnie nie twierdzę, że tak było, po prostu pisząc "trudno uwierzyć" podkreślam podobieństwo).

tam tam samo było stopniowane napięcie. był mieszczuch, który wyprowadził się w góry (to chyba były Bieszczady, a nie Beskid Niski). mieszczuch też na początku zachwycał się śniegiem, naturą itp. też było to opisane w formie pamiętnika z datami. różnica polegała na tym, że udało mu się zachować przy życiu samochód (przynajmniej do pewnego momentu) i największą trudnością było dla niego odśnieżanie drogi, podjazdu itd..kolejna różnica - tam zamiast bałwanów były łosie (a może jakieś inne jelenie, nie pamiętam). mieszczuch zachwycał się nimi, że takie piękne, zadawał sobie pytanie, jak ktoś może na nie polować. zima trwała i trwała, śniegu było coraz więcej, zupełnie jak w Twoim tekście. wkurzenie mieszczucha rosło. finałową sceną (tak myślę) było zderzenie miesczuchowego jeepa z łosiem. samochód skasowany, a bohater mówi coś w stylu "pie*****ny łoś! powinni je byli wszystkie wystrzelać w sezonie".

bardzo zgrabnie to wszystko opisałaś, zapewne uśmiałabym się zdrowo, gdyby nie to, że, jak opisałam wyżej, znam już tak bardzo podobną historię.

Hmmm. No widzisz, to jednak szkoda. Ale wydaje mi się, że - tak jak tu ktoś już napisał - to dość oklepany motyw, bo A)mieszczuch w niesprzyjających warunkach b) zamknięcie c) narastająca "groza"

Ja to pisałam na poły autobiograficznie, bo też, jako przez całe życie mieszczuch, tej jesieni przeprowadziłam się kawał drogi za miasto. Co prawda sąsiadów mam blisko, codziennie też dojeżdżam do miasta do pracy, ale na ten śnieg naprawdę patrzeć już nie mogę. Dziś znowu napadało i już mi się od razu wszystkiego odechciało :).

Więc chyba to po prostu naturalna reakcja mieszczucha na nadmierną ilość śniegu.

A, i bemik już wcześniej pisała, że coś podobnego czytała. Może to o to samo chodziło. Zdawałam sobie sprawę z tego, że jakieś specjalnie oryginalne to opowiadanko nie jest, ale żeby aż tak... No trudno.

ocha - opowiadanie jest fajne :) nawet jesli pomysł nie jest oryginalny - przecież wykonanie tez się liczy. a może nawet bardziej. cholera wie, co ważniejsze ;)

Jasne, ale to jednak trochę głupia sprawa, że aż dwóm osobom baaardzo przypomina to coś, co już kiedyś czytały. Chociaż - na swoją obronę - jak czytam tu o elfach, krasnoludach czy wampirach, to też często mam wrażenie deja vu. A z tego, co piszesz - losy bohaterów potoczyły się jednak inaczej. Trzeba jednak mieć na uwadze, że tak może się skończyć żonglowanie zgranymi motywami. I tyle, nie desperuję więcej :). Pozdrawiam

A, nie czytałam wspomnianego opowiadania, to tak na wszelki wypadek dodaję :).

O Właśnie Fanta, nie mogłam skojarzyć, ale chyba czytałam to opowiadanie, o którym mówisz. Dość dawno to było, dlatego wydało mi się tak bardzo podobne do opowiadania Ochy!

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Ufff, to całe szczęście, że tylko jedno. I jednak trochę się różniące. 

Fanta- pamiętasz tytuł, albo autora? Chętnie bym przeczytała i porównała.

Ocha, obawiam się, że to była taka historyjka krążąca sobie w mailach pomiędzy znajomymi, jak te wszystkie zabawne obrazki czy linki do filmików na yotube. jednak to było dawno, z pięć, osiem lat temu. w wolnej chwili postaram się poguglać, może jakimś cudem na to trafię.

no i proszę, już znalazłam. już widzę, że trochę inaczej to zapamiętałam - wydawało mi się, że tekst był dłuższy i że chodziło raczej o łosie. ale idea bardzo podobna do tej z Twojego opka.

moim zdaniem Twój wykon lepszy :D

tu macie link

http://www.beka.pl/txt_bieszczady.php

autora nie widzę.

Kurcze, rzeczywiście podobne! Nawet "białe gówno"! (chociaż to akurat nie moje powiedzenie, znajomy tak to kiedyś określił, może czytał tamten tekst). Straszne.

haha, przyszło mi do głowy takie powiedzonko (ciekawe, czy już ktoś coś takiego powiedział)

Lepiej jest umieć dobrze odgrzać kotlety, niż usmażyć nowe, których nie tknie nawet wygłodniały kojot.

to nie do końca o Tobie, Ocha, bo Ty nie wiedziałaś, że te kotlety już ktoś usmażył. ale tak mi wpadło do głowy.

A

ja czytałem powieść anerykańskiego pisarza - o hotelu zakopanym w śniegu w górach i zamkniętym na głucho, z jedynym stróżem. Atmosfera podobna, tylko sto razy gorsza --- horror. Pozdrawiam utalentowanego małżonka.

Dzięki, fanta:). I cieszę się, że moje uznałaś jednak za lepsze, chociaż nie prototypowe. 

Nie powiem, przyjemne opowiadania. Pozdrawiam i ciebie, i męża! ;)

O, jak miło:). Komentarza tutaj się już nie spodziewałam. Dziękuję!

He, he dobre :)

Dzięki:).

dobre, dobre :)

A żeś trafił akurat! :). No, dzięki.

…Agnieszko droga, pomyliłem tytuł powieści S. Kinga. Oczywiście chodziło o "Lśnienie". Daruj początki sklerozy. Pozdrawiam.

Właściwie to chciałam zostawić ten tekst w przeszłości, ale mój mąż się oburzył, bo to podobno jego ulubiony. No to niech będzie:)

Zabawny horror :) Wiem, wiem jak to brzmi :) Nie zaskakuje, bo już od braku Marka i Haliny oraz dwóch bałwanów po drodze złapałem, o co chodzi. Dobrze napisane. Ale…

Ale gdzie, do ciężkiego licha, jest obrazek!? :):)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

E, średnią gwiazdkową mi zaniżacie, panie Rybo! ;)))

Horror! Nawet już kliknęłam kółeczko przy "horror", ale pomyślałam – nieeeeee, no jaki tam horror!

A obrazek – kurczę, no nie wiem, gdzie jest obrazek. Nie mogę go znaleźć. :(

Masz lepsze teksty niż śmieszno-straszna historia o zimie, bałwankach i mieszczuchu, co to się zimie nie kłaniał… :)

I bez obrazka! Bez obrazka – jak mam klikać inaczej…? :) Przecież to dobry tekst, ale ot, taka frywolna gawęda, do herbatki. A właśnie – nalać? ;)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

:)

Wychodzi na to, że lepiej wychodzi mi ból istnienia niż śmichy-chichy. :)

Skazałeś moich bohaterów na wieczne męki! ;)

Śmichy-chichy są bardzo dobre! :) Ale coś takiego… No nie wiem. Mam poczucie czytania miniaturki namalowanej jako sztuka dla sztuki, oczywiście na dobrym poziomie, ale przewidywalnej :)

Znajdź obrazek! Z obrazkiem odbiór może być lepsiejszy ;) I nie torturuj bohaterów, zabrania tego Konwencja Groteska. Wolno co najwyżej trochę ich poprzypiekać, pomęczyć, ale celem ukazania trudów w osiąganiu ukochanej fors… kobiety ;)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Mi też bardzo mocno kojarzyło się z tekstem o Bieszczadach. I jakoś tekst do mnie nie przemówił: ani śmieszny, ani straszny, ani zaskakujący…

Babska logika rządzi!

Finklo, dzięki za komentarz.

Czytałem to dwa razy. Pierwszy raz – we wrześniu, teraz – po raz drugi. Wciąż te same wrażenia – klimat. I nie chodzi o zimę i zimno. Klimat tej historyjki przenosi mnie na ekran. Wiesz, o czym mówię…? Chodzi mi o “Lśnienie”. Przenosi mnie na ekran, bo nie czytałem książki. Akcja rozwija się tutaj podobnie i rozgrywa w podobnej scenerii. Zostawiasz dużo śladów, pozwalających czytelnikowi przewidzieć zakończenie. Rozumiem, że historia nie miała z założenia opierać się końcowym twisterze. Czuję, że chodziło tutaj o klimat, a to udało Ci się znakomicie. Sposób przekazania historii zostawia też pole do popisu wyobraźni czytelnika: czy to jakieś magiczne miejsce, zmieniające mieszkańców w bałwany, czy to główny bohater – bałwan, któremu odludzie pomieszało w głowie? Przeczytałem z wielką przyjemnością.

A, tylko jedna uwaga: trooper powinien lecieć chyba małą literą. Miałem ten sam problem w “Ponurym jeźdźcu” z racerem. LadyBlack z Forum NF wrzuciła wykładnię językową – kiedy nazwy modeli i marek pojazdów piszemy z wielkiej, a kiedy z małej litery.

Dzięki, Ambroziaku. Fajnie znaleźć komentarz pod starym tekstem, a jeżeli jest miły – to podwójnie fajnie. :)

Przejrzałam sobie teraz net, żeby znaleźć zasadę zapisywania modeli samochodów. Zdań jest wiele, ale chyba rzeczywiście mała litera przeważa. Zmienię.

Pozdrawiam.

Przeczytam inne Twoje opowiadania, których nie czytałem jeszcze. Chociaż sam uwielbiam zaskakiwać czytelnika w końcówce, to w lekturze cenię wysoko nastrój.

Będzie mi bardzo miło. Jeśli szukasz klimatu – to polecam przede wszystkim “Osadę”. Jeżeli tekstu pisanego od końca – “ Królową”. :)

Dzięki za wskazówki. I tak zamierzałem przeczytać wszystko.

Dzisiaj, 19 maja, to ja sobie mogę przeczytać takie zacne opowiadanko o zimie i bałwanach. Dzisiaj śnieg nie robi na mnie żadnego wrażenia. Dzisiaj… ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

O, rany, Regulatorzy, co Ty tu robisz w maju Anno Domini 2016?! ;)

Bardzo mi miło i dziękuję serdecznie. :)

Jak to, co? Podziwiam bałwany!

Wiedziałam, Ocho, że się ucieszysz. ;-D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

:)

Cieszę się, cieszę! ;)

Jak to, co? Podziwiam bałwany!

Niejako rykoszetem, ale zawsze – czuję sie podziwiany!

Grunt to wyciągnąć z każdej sytuacji coś dla siebie! :-D

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Megaloman! ;)

Na marginesie – to jest ciekawe doświadczenie, przypominać sobie własne stare teksty.

Grunt to w każdej sytuacji móc wyciągnąć coś dla kogoś! ;-D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dokładnie. Np. trzyletni syn mojego kuzyna wyciągał ludziom z kieszeni portfele. Potencjał był, ale ojciec zaprzepaścił talent własnego dziecka.

Trudno orzec czy kuzyn krótkowzroczny był, czy raczej dalekowidz… ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Patrząc na Wiejską, stawiam na krótkowzroczność. Młodzież, po odpowiednim treningu w latach szczenięcych, mogłaby zakasowac dzisiejszych kradziejołaków.

Megaloman? Gdzie tam, po prostu wciąłem się między bałwana a zakąskę dla rozrywki ;-)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Fajne!

Przynoszę radość :)

Dzięki, Anet. Cieszę się. :)

Kurczę, to jest chyba pierwsze moje opowiadanie, które skomentowałaś.

Widocznie reszta jest gdzieś pochowana po kątach ;)

Aktualnie idę na łatwiznę i czytam ostatnio skomentowane ;)

A u Ciebie naprawdę miło spędziłam czas – lekko, zabawnie, tak jakoś spokojnie.

Przynoszę radość :)

Podobało mi się. Już sam Beskid Niski jest dla mnie smaczkiem, bo kilka dni temu tam byłem:

No dobra, teraz wrzucam trochę komentarza, żeby uzasadnić klik do biblioteki.

– Przez fragmentaryzację na wpisy do pamiętnika dobrze mi się czytało.

– Styl gładki i przejrzysty, chociaż nie szalenie błyskotliwy.

– Apokalipsa w formie żartu – zakończenie mi się spodobało :)

Pozdrawiam i oczywiście zapraszam do mnie!

Dzięki, Piotrze. Cieszę się, że Ci się spodobało. :)

Przyznam, że nie przepadam za tym tekstem. Chyba głównie dlatego, że ktoś z komentujących zwrócił uwagę na jego pewne podobieństwo z krążącym po internecie żartem. Przeczytałam potem ten żart i rzeczywiście – ma elementy wspólne. Więc się zraziłam do własnego opowiadania. ;)

Pozdrawiam.

Chyba głównie dlatego, że ktoś z komentujących zwrócił uwagę na jego pewne podobieństwo z krążącym po internecie żartem.

Usłyszałam ten żart po raz pierwszy dopiero niedawno, może z miesiąc temu, i faktycznie bardzo dziwnie mi się czytało przez to twoje opowiadanie – do pewnego miejsca są naprawdę podobne.

Dobrze, że zakończenie inne – powiedziałabym nawet, że na swój sposób urocze ;D

www.facebook.com/mika.modrzynska

Ha, no właśnie. :)

Dzięki, Kam.

Miś nie czytał nic podobnego (trudno uwierzyć?). To mu się podobało. Apoka na wesoło. 

Zastanawia się, czy w tym roku będzie zima i śnieg. Grudnik już mu zakwitł w domu. Może nie będzie grudnia?

Ja tam zawsze mam nadzieję, że zimy nie będzie, jakoś o nas zapomni albo ja się obudzę w kwietniu. Ale nie, zawsze przylezie, cholera, ze śniegiem czy bez.

Dziękuję!