Penisopeja

Penisopeja

 

 

Więc zaczęło się od tego, że pewien stary Cygan miał interes.

 

Facet zaczepił mnie na ulicy, co jeszcze nie było dziwne. Wszyscy przecież wiedzą, jacy oni są. Łapserdaki i nieroby. Ba!, żeby tylko. Zwykli złodzieje! Wszyscy tacy sami. Chociaż nie, ten typek był trochę inny. Ubrany w grubą kurtkę i dziwne, jakby babskie spodnie wyglądał trochę egzotycznie w trzydziestostopniowym upale. Coś jakby osiemdziesięciolatka w Playboyu. Powiadam ci, odechciewało się patrzeć.

 

Po co mnie zaczepił? Myślałem, że wiem.

 

– Proszę pana, jest interesik – zawołał. A ja wtedy, głupi, nie dostrzegłem w tym pytania.

 

Obładowany zakupami wychodziłem z supermarketu, a alergiczny gil zwisał mi z nosa. Czułem, jak gęsty śluz spływa mi po koszulce. Nie miałem jak go wytrzeć. Facet trafił na naprawdę zły moment.

 

– Co ja, bankomat? – spytałem odruchowo. Żeby spojrzeć na niego musiałem wsadzić głowę między torbę wypełnioną żelem a reklamówkę z odżywką. Uśmiechał się od ucha do ucha, ale nie patrzył na mnie, znaczy nie na moją twarz. Wytrzeszczał gały na moje krocze. Aż się cofnął, żeby ogarnąć je wzrokiem.

 

Tak, to prawda. Miałem wzwód. Mam go, odkąd tylko pamiętam. Uważam, że prawdziwy macho powinien być przygotowany w każdym momencie do działania. Poza tym, bardzo pomagało to przy noszeniu zakupów.

 

– Jest interesik – krzyknął radośnie Cygan i złapał mnie za fiuta.

 

Nawet nie zdążyłem krzyknąć, czy w jakikolwiek sposób zaprotestować. Zaledwie kątem oka dostrzegłem błysk w jego dłoni i już było po sprawie.

 

Cygan trzymał mojego penisa owiniętego w skrawek spodni. Szczerze mówiąc, to nie od razu pojąłem, co ten facet mi zrobił. Ba, nawet mnie nie bolało! Stał głupio uśmiechnięty i potrząsał moim członkiem jak jakimś trofeum.

 

Moje ciało zareagowało instynktownie. Wychyliło plecy w łuk, a z przeciętego wentyla strzeliło potężną strugą krwi zmieszanej z moczem. Mój penis nie mógł wyobrazić sobie piękniejszej salwy honorowej.

 

Mieszanka trafiła wprost w rozradowaną gębę Cygana.

 

Jego rzednąca mina była ostatnią rzeczą, jaką zobaczyłem przed utratą przytomności.

 

Po odzyskaniu świadomości zauważyłem, że mój finalny wytrysk chyba nie był aż tak obfity jak sądziłem. W każdym razie nie był niszczący dla mojego organizmu. Żyjesz gościu, raz po raz przypominało miłe dla mych uszu pikanie. Pewnie ktoś musiał zatamować krwotok.

 

– Witamy wśród żywych – powiedział jakiś facet. Chciałem oprzeć się na łokciach, żeby go zobaczyć, ale szybko mi przerwał. – Proszę się nie ruszać, jeszcze jest pan za słaby.

 

Zadośćuczynił moim zachciankom i nachylił się nade mną. Młody był, ten mój mały, osobisty rezurektor. Ale całkiem niezły w swoim fachu.

 

– Witamy wśród żywych – powtórzył.

 

Nie odpowiedziałem. Bo i co niby? W tamtym momencie moja męskość była nad krawędzią przepaści. Albo inaczej: została mi z niej sama krawędź.

 

– Uratowaliśmy pana.

 

– Wiem, kurwa. Przestań pieprzyć, facet. – Nie wiem czy rozróżnił słowa wśród tych płaczliwych dźwięków, bo roześmiał się tylko i rzekł:

 

– Mam dla pana dwie informacje: dobrą i złą. Od której zacząć?

 

Gdybym mógł, wzruszyłbym ramionami. Byłem strasznie osłabiony.

 

– Ma pan znowu penisa. Przyszyliśmy.

 

Boże.

 

– Dawcą narządu był pana ojciec. Sam chciałbym mieć takiego . Pozazdrościć. – Uśmiechnął się szeroko, ale dodał po chwili ze wzrokiem wbitym w podłogę. – Ojca, oczywiście.

 

Moja ręka strzeliła w kierunku krocza, ale nim dotarła do celu złapał ją doktor.

 

– Proszę nie dotykać, jeszcze by pan coś uszkodził. Nie ma pewności, czy narząd się przyjmie. Lepiej nie zmniejszać sobie szans.

 

– Panie doktorze.

 

– Tak?

 

– Czy mój ojciec… Czy on żyje?

 

– Oczywiście, że tak. Przekazał panu swojego członka z własnej woli. Mówił, że przyda się panu dużo bardziej, niż jemu. No wiadomo przecież: stary już jest. Aha, jeszcze jedno. Tamtego Cygana niestety nikt nie dorwał.

 

Wziąłem głębszy oddech, bo aż mnie zatkało.

 

– Skąd pan wie, że to był Cygan? Widział pan?

 

– Wszyscy wiedzą. Jest pan gwiazdą Internetu.

 

– O matko.

 

– Matka? Jest tutaj. Zawołać ją?

 

– Och. No tak, proszę.

 

Zawołał. Wpadła na salę, wypełniając ją swym łkaniem. Miałem nadzieję, że ten płacz nie powstał w wyniku złości.

 

– Synu. – Obłapiła mnie rękami i przyłożyła głowę do klatki. Poczułem, jak szpitalna koszula robi się mokra. Myślałem, że od łez. Dopiero później zauważyłem, że jest także cała we smarkach. Alergia na pyłki, to jedyna chyba rzecz, jaką odziedziczyłem po matce. – Ty pieprzony idioto, głupi, niewydarzony szczylu. – Woń alkoholu, którą roztaczała, zdominowała szpitalne aromaty. Co za idiota ją wpuścił?

 

– Mamo?

 

Zaczęła tarmosić mnie za fraki.

 

Kompletnie nie wiedziałem co robić. W pobliżu nie było nikogo. Doktor zostawił nas samych sobie, pewnie chcąc stworzyć nastrój jak z telenoweli. Faktycznie, było w tym coś brazylijskiego.

 

– No oddaj go, oddaj go, słyszysz. Słyszysz, ty cholerny egoisto!?

 

– Mamo, przestań. Co ty wyprawiasz? – pytałem tym słabym, umęczonym głosikiem.

 

– Zabrałeś go. I co ja teraz zrobię?

 

To było jak deja vu. No prawie.

 

Matka zabrała jedną rękę z mojej klatki i sięgnęła nią do kieszeni. Po chwili sprężynowiec wystrzelił mi przed samym nosem, który jednak nie był obiektem ataku.

 

Puściła mnie i cofnęła na krok od łóżka. Przez chwilę miałem wrażenie, że po jej twarzy przebiegła dawna matczyna troska. Nawet jeśli była, zaraz została przegnana szaleńczym uśmiechem Jokera.

 

Naprawdę, nie miałem siły się bronić.

 

Jednym sprawnym ruchem odrzuciła przykrywającą mnie pościel.

 

– Kochanie – powiedziała i ucięła mi członka.

 

Znowu odpłynąłem w ciemność.

 

Obudziłem się w szpitalu, ale nie działo się tam nic godnego uwagi. Żaden dobry Samarytanin nie oddał mi cząstki siebie. Wszędzie tylko te zachłanne sukinsyny, tylko ja i ja, moje, moje! A brakowało mi naprawdę niewiele do pełnych rozmiarów, zaledwie parę centymetrów. Gdyby ktoś się poświęcił…

 

– A świnia? – Zapierałem się w drzwiach tym pytaniem, ale doktor spokojnie mnie przepchnął.

 

– Że niby dawca? Przykro mi, to nie przejdzie.

 

– Sztuczny implant?

 

Pokręcił tylko głową.

 

I w takim wybrakowanym komplecie wróciłem do domu. Parzyłem sobie miętę, zieloną herbatkę oraz inne ziółka uspokajające. Byłem mocno roztrzęsiony, to fakt. Nie było to wynikiem tylko mojego niespodziewanego kalectwa, ale również nagłego pogorszenia relacji z ojcem. Po tym, co nas spotkało, jakoś nie mogliśmy spojrzeć sobie w oczy. Tym bardziej, że przez nas matka trafiła do szpitala psychiatrycznego.

 

No i jest jeszcze jedna rzecz, o której muszę ci powiedzieć: znalazłem tego skurwysyna.

 

No wiesz. Są pewne miejsca zawsze odwiedzane przez ludzi, uwierz mi. Nie ma na znaczenia tutaj forma, bo liczy się wyłącznie cel.

 

Występował w filmie pod tytułem „Krzywa wieża w Piździe”. Przebrany za wielkiego czarnoksiężnika wróżył ponętnej blondynce z kart, ale słabo mu to wychodziło. Kompletnie nie widział jej przyszłości. Powiedział, że z ręki na pewno coś odczyta.

 

Wiesz, chyba mam wiedzę o wróżbiarstwie na jego poziomie.

 

– Tak ci staje, jak los daje – powiedział i wykręcił blondynę za rękę.

 

Z cichym westchnieniem padła na brzuch. Nie wyglądała na jakoś szczególnie zaskoczoną. Była raczej pomocna we wszystkich czynnościach.

 

No i wtedy go zobaczyłem: mój penis był na samym wierzchołku połączonych ze sobą członków Cygana. Nie wiem z ilu części się składał ten pyton, ale było tam różnokolorowo. Czarno, biało i różowo. To różowe było moje. Mały aż ślinił się na widok wychylonego tyłka blondyny.

 

Kochanie, przykro mi, że muszę ci to mówić, ale sama widzisz. Chyba nie możesz mieć więcej pretensji o moje rozmiary?