Po Zagładzie (drabble?)

Witam. Wiem, że jest za dużo słów. Zainspirowane dokumentem o tym samym tytule. Dwuznaczność zdania z "wokół" zamierzona.

PO ZAGŁADZIE

Świat stanął w miejscu.

Słońce miało już nigdy nie wzejść.

Pustka i zniszczenie przerodziły się w apatię.

Oczekiwano końca.

Nie wtedy, kiedy skończyły się światowe zapasy ropy. Nie kiedy z braku benzyny samochody zamarły na drogach. Nie kiedy światła zgasły. Nie gdy zabrakło żywności i leków. Nie gdy przestępczość wzrosła, a siły porządkowe nie były w stanie opanować rodzącego się chaosu.

To stało się pięć lat później.

Osamotniona dziewczyna siedziała na opuszczonym przystanku. Świat stanął w miejscu, ale jednak czas płynął. Słońce miało już nigdy nie wzejść, ale jednak pierwsze oznaki świtu rozświetliły horyzont. Mimo pustki i zniszczenia wokół ludzie spieszyli się by zdążyć ze swoimi sprawami. Sens odszedł, ale koniec nie nadszedł. Ból trwał.

Kiedy zrobiło się już całkiem jasno, dziewczyna wstała i ruszyła w stronę swojego mieszkania.

Koniec

Przyznam, że nie rozumiem…

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Obawiam sie, że tajemnicą Autorki pozostanie, co miała na myśli…

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Śmierć konwencjonalnej cywilizacji wobec obojętnej ciągłości natury nic nie znaczy.

I po co to było?

A będzie jeszcze fantastyka po zagładzie?

Mam wrażenie, że chodzi o rozpacz i beznadziejną niemoc. Takie sobie

Ja mam takie odczucia jak Homar. Sprecyzowałabym nawet bardziej: rozpacz i beznadziejna niemoc po stracie/zdradzie ukochanego.

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Jak jest za dużo wyrazów, to nie jest to drabble. Na tym polega sztuka – ma być sto wyrazów, liczonych ze spjnikami i partykułami, ani jednego mniej, ani jednego więcej. Trzeba o tym pamietać. Pozdrówko.

Po pierwsze: to nie drabble. Po drugie: chyba nie do końca zrozumiałem zamysł Autora. Pozdrawiam

Mastiff

Zamysł Autorki rozumiem, ale pozostaję bez emocji. Myślę, że gdyby wykonanie było lepsze, tekst mógłby się osiągnąć zamierzony efekt. Pozdrawiam.

Pustka i zniszczenie przerodziły się w apatię. – Hy? Też nie ogarniam zamysłu.

Zaufaj Allahowi, ale przywiąż swojego wielbłąda.

Pomysł bardzo fajny, wykonanie mierne. Jeśli dobrze rozumiem wszystko się spie*doliło, i ludzie myśleli "jest źle, ale to już koniec", a tu okazuje się, że trzeba żyć dalej.

ta sygnaturka uległa uszkodzeniu - dzwoń na infolinie!

Aaa… że niby innego końca świata nie będzie?

Tylko kiszej kapusty zabrakło :P

Zaufaj Allahowi, ale przywiąż swojego wielbłąda.