Przegr(ż)any (GRAFOMANIA 2013)

Wychodzi, że poza konkursem, bo przespałem termin, a szkoda bo jakoś tematyka bliska sercu memu ;)

Posłowie:

W karczmie było ciemno i ciasno. Hanna dostrzegł to już zanim pchnięciem otworzył ciężko się otwierające na zewnątrz odrzwia. -Tak jak myślałem– pomyślał i ruszył szybko, nieśpiesznym krokiem kierując kroki ku samotnemu stolikowi, stojącemu w głębi pomieszczenia otoczonego ciasno innymi ławami.

– Siedzi tam jak by nigdy nic– pomyślał, znów zdenerwowany. Nieliczni goście tylko zerknęli przelotnie w jego stronę mierząc go dokładnie spojrzeniem i wystawiając mu ocenę zaszufladkowali jako stróża prawa a może i nocnego. Połechtało to mile jego ego, bo on lubił robić wrażenie na wejściu od razu po przyjściu, gdy dopiero co wszedł. Gdy już dopadł stolika osoby obserwowanej od wejścia po przyjściu, stanął grzecznie obok czekając na jakąkolwiek reakcję gościa siedzącego przy tym stoliku między ławkami, który przypominał samotną wyspę w atolu pełnym małych wysepek na Morzu Barętsa.

– Witaj Neli– rzekł, mówiąc do siedzącego przy stoliku miedzy ławami, pijącego piwo lub miód pitny, co nie miało w tej chwili i tak większego ani mniejszego znaczenia, bo mógł siedzieć przecie przy barze przy zupie cebulowej, co by nic nie zmieniało w wystroju tej chwili nabrzmiałej, napięciem jak napęczniały balon, gotowy pęknąć lada moment i uwolnić to ściśnięte w napięciu powietrze hukiem erupcji w eksplozii rozwolnienia.

– Witaj Hanna – odpowiedział Neli, nie okazując wcale, że się wogóle przejmuje tym napięciem nad nim wiszącym w powietrzu w postaci jakby balona z grożącym uwolnieniem rozwolnienia.

– Siadaj– warknął grzecznie i ze spokojem w głosie.

– Usiądę jak dopiję– odpowiedział równie grzecznie– tak mi się lepiej przyswaja alkohol, lepiej powiedz co Cię tu sprowadza na chwilę, przed nieuniknioną i nagłą konfrontacją zbliżającą się po woli.

Hanna klapnął ciężko na drewniane krzesło, ledwie je muskając swoją muskularną sylwetką, krzesło jękło pod ciężarem najemnika obutego w stalową kolczugę.

– Czemu zgrywasz takiego twardziela Neli?– spytał, wzdychając ciężko, słychać było, że mu z czymś ciężko na wątrobie.

– Hanna, wiesz, że taki już jestem, będę a pewnie i byłem. Znamy się wszak nie od dziś. Już od wczorajszego naszego pierwszego spotkania na zamku w Selegna Sol wiedziałeś, co ze mnie za człowiek jestem– odpowiedział zawadiacko tonem poważnym jak grobowiec puszczając oko.

Hanna nie wytrzymał i gwałtownie podniósł się nagle, szybkim ruchem z miejsca gdzie siedział spokojnie na stołku. Świecący pustkami lokal nagle i gwałtownie się wyludnił, nawet oberżysta przyszedł popatrzeć na tę konfrontację, która będzie jutro.

– Nil, jutro któryś z nas zginie i nie dożyje jutra, bo jestem tu szeryfem i nie mogę pozwolić by ktoś umarł i na to co się dzieje– mimo, że Cię nawet nieco polubiłem i obdarzyłem trochę sympatią tu w tym miejscu, jest miejsce tylko dla jednego z nas– dodał w myśli Hanna, rzucając mu te słowa prosto w twarz jakby chciał w nią splunąć odwracając się na pięcie do tyłu jak tylko on potrafił.

– Jutro będzie gorączka– odpowiedział równie tajemniczo i enigmatycznie Nil dodając w myślach "ja Ciebię też" i dopijając piwo, które zdążyło już wystygnąć porządnie wstał skinąwszy głową ku plecom Hanny który odpowiedział mu skinieniem zza pleców wychodząc.

Jutro nastąpi konfrontacja oraz starcie i walka tych dwóch silnych mężczyzn, a miasto nie będzie dla nich już dłużej takie samo jak było później dla innych.

Pisane późną nocą ku uciesze, nie ukrywam, swojej ;)

Pozdrawiam I.