Gdzieżeś chciał bywać, czarny baranie?

Czarny baran krzyknął do reszty:

– Tylko nas strzygą i strzygą, wyjść poza miejsce wypasu nie można, do tego pasza nieświeża! Czy coś z tym zrobimy, stado?!

Towarzystwo rozbeczało się jeden przez drugiego. Wrzaski przywołały hodowcę, który z batem w ręku wbiegł w ten motłoch, krzycząc:

– A co to za protesty?! Cicho siedzieć, bo smokiem poszczuję, a i w korycie połowa dziś będzie.

Białe barany stuliły uszy po sobie i grzecznie zaczęły skubać wyschnięte trawiaste wypustki. Ich czarny towarzysz przywarł do płotu, ze smutkiem wpatrując się w klucz ptaków zrywających się na podniebną wycieczkę. Zabeczał przeciągle, a po chwili usłyszał świst.