Limeryki fantastyczne – wiosna 2022

Cytując pewną użytkowniczkę:

Fajne :)

Przyjemna lekturka na środę wieczór, dziękuję. <3

Quidquid Latine dictum sit, altum videtur.

Cieszę się, że jesteś zadowolony z lektury, a komentarz na licencji Anet zawsze adekwatny!

Ślimaku, 

Smakowite rankiem do kawy.

Dzień będzie zatem ciekawy,

Limeryki czytałem z ochotą,

sam w wierszach jestem miernotą,

bądź więc w ocenie łaskawy.

Nie ma nic lepszego niż dawka zgrabnie podanego humoru z rana. :D

Wspaniale, że sprawiłem Wam obu trochę przyjemności z rana, a humor wydał się trafiony i nie nazbyt gruby. Koalo, zupełnie zgrabny wierszyk, choć pod kątem metrycznym nie całkiem przypomina klasyczny limeryk.

Ślimaku, jeżeli przypomina nieklasyczny, ale limeryk, to i tak dobrze.  Pozdrawiam.

Wiesz, pięciolinijkowy wierszyk o układzie rymów aabba zawsze się skojarzy z limerykiem. Wymogi klasycznego limeryku są jednak bardzo ścisłe i rzadko realizowane. Chodzi po pierwsze o metrykę (limeryk powinien być pisany wierszem sylabotonicznym, najczęściej anapestem, trzeci i czwarty wers o zestrój krótsze niż pozostałe – w moich przykładach sprowadza się to do 4+6/4+6/7/7/4+6), a po drugie o wymogi treściowe.

I tutaj zaczyna się kłopot: pierwsza linijka powinna wprowadzać bohatera i zawierać nazwę geograficzną w klauzuli (zamknięciu wersu), druga – opisywać podjęte przez niego działanie, trzecia i czwarta – rozwijać akcję, piąta – podawać zaskakującą puentę (i dawniej jeszcze wymagano, aby powracała do tej samej nazwy geograficznej). Tak specyficzne założenia ograniczają możliwości autora na tyle, że we współczesnych limerykach prawie zawsze któreś jest przekroczone. I pewnie w każdym z tego małego zbiorku purysta by się do czegoś przyczepił (najbliżej klasycznych wymogów są chyba te o Świeradowie i Tolkmicku – co oczywiście nie znaczy, aby akurat one były najlepsze).

Pewien ślimak znad morza

Poezją rozbłysnął jak zorza

trzynaście wierszy

o boże święty

Aż dziw że nie należy do lożan.

Stara strażniczka znikąd

Przywdziewa swój lichy trykot

Stuka w klawisze

Coś tam popisze

Aż z komputera wyczuwa swąd

Dziękuję za wizytę i staranny komentarz! Z pewnością nie rozbłyskuję jak zorza, ale zaczynam się obawiać, czy mi się skorupa nie zarumieni. Podoba mi się rym “znikąd – trykot”, tylko nie wiem, co tu “swąd” robi do kompletu.

Z pewnością nie rozbłyskuję jak zorza, ale zaczynam się obawiać, czy mi się skorupa nie zarumieni.

Mam nadzieję, że nie doprowadzi to do zagłady

Podoba mi się rym “znikąd – trykot”, 

dziękuje :)

tylko nie wiem, co tu “swąd” robi do kompletu.

Aj, mój błąd – na usprawiedliwienie dodam, że to pierwsze limeryki, które napisałam – więc poprawiam:

Stara strażniczka znikąd

Przywdziewa swój lichy trykot

Stuka w klawisze

Coś tam popisze

A potem znów znika stąd

“Swąd” czy “stąd”, technicznie wszystko jedno, kłopot polega na tym, że akcent pada tu na ostatnią (jedyną) sylabę, więc nie można zadowalająco zrymować tego słowa ze “znikąd” czy “trykot”, gdzie akcent pada na drugą sylabę od końca.

Aaa, łapię – no cóż, jeszcze wiele się muszę nauczyć. Na razie odpuszczam, bo nic niestety nie przychodzi mi do głowy :)

Ślimaku, wygooglałem wcześniej informacje na temat limeryków dokładnie takie, jak podałeś. Z całym szacunkiem, ale są to perły rzucane przed… misia, który dobieranie rymów traktuje i będzie traktował, jak zabawę mniej lub bardziej udaną. Peace. (Użyję tego zwrotu bez licencji; nie pomnę, kto go używał) 

OldGuard, rzeczywiście trudno dobrać trzeci komponent do tej pary rymowej. Nie upieram się, że nic nie istnieje, ale możemy nie podołać wepchnięciu w ten kontekst powszechnie używanych wyrazów w rodzaju perykop czy trzydziestotrzykąt.

Misiu, obawiam się, że też nie pomnę; a na perły literackie z pewnością zasługujesz!

Ślimaku, żałuj, że nie możesz zobaczyć, jak się spłoniło futerko misia. 

Przy okazji w ramach autoreklamy może namówię Cię na mojego drabbla rymowanego “Sposób na chochlika”, chociaż Tobie nie jest potrzebny. Kilka komentarzy też jest rymowanych.

Bardzo zacna poezyjka, Ślimaku!

Czytałam z przyjemnością, a limeryki przepełzały jak stadko ślicznych ślimaczków, silnych i krotochwilnych. ;D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dziękuję za lekturę i komentarz!

Twoja pochwała niemało dla mnie znaczy, a porównanie zdaje mi się ogromnie obrazowe i urzekająco poetyckie.

Pochwała jest w pełni uzasadniona i bardzo się cieszę, że sprawiła Ci przyjemność. Dziękuję też za docenienie porównania. ;D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Szacun, Ślimaku.

To trudna forma (tak mi się wydaje) – pełna wymogów, których nawet nie ogarniam (te anapesty i inne trocheje to zdecydowanie nie moja bajka). A Ty dajesz radę i jeszcze zdołałeś wepchnąć fantastyczną treść i fabułę w te maleństwa. I to nie jeden raz.

A “Peace” notorycznie pisał Cień Burzy.

Babska logika rządzi!

Dzięki, Finklo.

Limeryk wprawdzie wymaga pewnej wiedzy formalnej i staranności technicznej, ale pod innymi kątami oczekiwania są mniejsze – nikt nie spodziewa się, aby pod wpływem lektury ludzie popadali w refleksje życiowe i doznawali wielkich olśnień, wystarczy szczątkowa fabuła z choćby minimalnym zwrotem akcji. I w naszym przypadku jakaś postać fantastyczna.

Bardzo miły punkcik do Biblioteki!

Cześć, Ślimaku!

Wprawdzie żaden ze mnie koneser poezji, bo jakoś nie dane mi się z nią było nigdy zaprzyjaźnić (poza paroma wyjątkami), ale Twoje limeryki bardzo przypadły mi do gustu. Dużo humoru, ciekawe koncepcje, pewna przewrotność historyjek i sprytne – przynajmniej w odczuciu laika – pomysły na rymy dały obraz lekkiej, a mimo to satysfakcjonującej lektury. Dobrze, że jest tu na portalu ktoś, kto się za takie rzeczy bierze.

Zgłaszam do bilbio, boś mnie nieironicznie ujął :)

Pozdrawiam,

fmsduval

PS Moi faworyci to zły troll i baca z dzirytem :)

"- Zniszczyliśmy coś swoją obecnością - powiedział Bernard - być może czyiś świat." V. Woolf

Ach, bardzo przyjemne do czytania. Podobało mi się, a szczególnie po Twoim komentarzowym wyjaśnieniu budowy limeryków, bo mogłem czegoś się dowiedzieć i sprawdzić w praktyce (choć chyba sam rzeczywiście parę razy nagiąłeś któryś z wymogów):P

Zgłaszam.

Слава Україні!

Cześć, Fmsduvalu!

Myślę, że w tym część uroku mowy wiązanej (przed określeniem poezja chybabym się jeszcze zawahał), iż nie trzeba być koneserem, aby się podobała. Wyobrażam sobie, że już jaskiniowcy musieli zauważyć, o ile lepiej słucha się opowieści i ją zapamiętuje, gdy wystukiwana w rytm bębna lub maczugi i może końcówki zdań podobne jedna do drugiej… Dobrze, że doceniasz humor i przewrotność, bo tego akurat od limeryków należy wymagać.

Sam nie mam tu wyraźnych faworytów, ale mogę się zgodzić, że akurat te dwa teksty należą do najbardziej udanych.

Witaj i Ty, Golodhu!

Przede wszystkim – cieszę się, że miałeś przyjemność z czytania! Ciekaw jestem efektów sprawdzania w praktyce – może będziesz miał czym się podzielić? “Parę razy” to mało powiedziane, w niemal każdym współczesnym limeryku dałoby się do czegoś przyczepić w stosunku do dawnych standardów, a za łączenie kilku w jeden utwór to już w ogóle puryści biją po łapach…

Pozdrawiam Was obu serdecznie i dziękuję za zgłoszenia!

Jeden satyr w masywie Giewontu

infiltrował raz nimfę od frontu,

aż ku lichej swej chlubie

znalazł się na Youtube’ie,

bo widzowie tam byli; i są tu.

No, to chyba tylko to poza łączonymi:P Puenta, zdaje mi się, jest tu w 4 wersie.

Слава Україні!

A ten o leszym w ogóle nie ma pointy, tylko logiczny rozwój akcji… A w dwóch ostatnich (nie licząc łączonych) brakuje nazwy geograficznej w klauzuli pierwszego wersu… A ten o smoku i bacy w drugim wersie wprowadza drugiego bohatera zamiast opisu aktywności pierwszego… W kilku rymy są odrobinę niedokładne jak na wymogi klasycznego limeryku, z kolei ten o poecie i nimfie dla spektakularnego efektu rymowego trochę poświęca poprawny rozkład akcentów. I tak dalej… Myślę, że przy odrobinie determinacji wszędzie dałoby się zgłosić jakieś zastrzeżenia.

A widzisz, tak dużo bym już nie zobaczył:P

Слава Україні!

Pytanie pierwsze:

Dlaczego wierszy

 na portalu mało?

Drugie pytanie:

Czyżby pisanie

kojarzono z chwałą,

której nie dostaniesz

gdy napiszesz mało?

Wiersze są krótsze,

bo myślimy prozą

i do rymu trudno

czasem dobrać słowo.

Czy słowem zabawa

to zbyt trudna sprawa?

Teraz już prozaiczny klik do biblioteki. Gdyby ktoś miał wątpia za co, niech spróbuje napisać limeryki, w dodatku z elementami fantastyki.

Cieszę się, że doceniasz starania w zakresie limeryków, a także ze zgłoszenia do Biblioteki! Wierszyk także bardzo miły, widać, że postarałeś się ująć myśli akurat w tej postaci. Słusznie wskazujesz, że utwory wierszowane są z reguły krótsze od prozatorskich, ponieważ ograniczenia w doborze par rymowych i struktury wersów spowalniają proces twórczy. Istnieją jednak rodzynki typu The Fall of Nineveh Atherstone’a. Tymczasem środowisko NF po prostu nie skupia się na wierszach… są portale, na których znajdziesz bardzo dużo amatorskich tworów rymowanych, ale prawdziwej poezji niemal na pewno nie uświadczysz.