Kościej

Cześć,

po kolei;

– Zgodnie z umową masz tu ją przyprowadzić. Wtedy pomogę ci się pozbyć Dalestryja, ale jeżeli zawiedziesz, to przepadniesz razem z twoją wybranką.

Zaczynasz infodumpem, a to nie wróży dobrze. 

Rzucił jeszcze raz słowa przypomnienia i znikł całkowicie. Biezdar odetchnął z ulgą. Wiedział, że ma nóż na gardle, nie mógł jednak znieść, że jego ukochana Damroka wpadnie w objęcia śmiertelnego wroga. W zamian za pozbycie się konkurenta obiecał księciu ciemności przyprowadzić młodą dziewczynę o imieniu Niestanka. Nie było to łatwe zadanie z uwagi na jej brata Dargorada, który stale miał ją na oku.

W krótkim fragmencie masz nagromadzonych postaci, które będzie trudno spamiętać

Całe to opowiadanie (wgl zmień oznaczenie na szort, bo opowiadania na tym portalu zaczynają się od 10k zzs) to bardziej streszczenie jakiejś większej historii. 

Stylistycznie nie jest źle, ale historia nie porwała, bo to suche przedstawienie wydarzeń. 

Pozdrawiam

OG

Cześć,

Za łatwo się poddali, te włócznie jak dla mnie wjechały za szybko, mogliby coś powalczyć :P

Dziękuję Manau456, cenna uwaga, moim celem było przedstawienie mitu w zwięzłej formie. Siły mroku w tym wypadku były dużo silniejsze od dobra. Kościeja jest bardzo trudno zabić i potrzebne są na to wymyślne sposoby, nie da się tego zrobić na przykład włócznią. Może przemyślę to następnym razem. Jeszcze raz bardzo dziękuję za opinię.

Hej, Autorze!

Tutaj czwartkowy dyżurny.

Czarownik wyciągnął groźnie swoją trupią rękę, po czym zwiewnie zaczął się cofać. Rzucił jeszcze raz słowa przypomnienia i znikł całkowicie. Biezdar odetchnął z ulgą. Wiedział, że ma nóż na gardle, nie mógł jednak znieść, że jego ukochana Damroka wpadnie w objęcia śmiertelnego wroga. W zamian za pozbycie się konkurenta obiecał księciu ciemności przyprowadzić młodą dziewczynę o imieniu Niestanka. Nie było to łatwe zadanie z uwagi na jej brata Dargorada, który stale miał ją na oku.

Tak jak OldGuard wspomniała: za dużo informacji na tak krótki fragment.

Wbił włócznię przed własną chatą i wszedł do środka, kiedy oczy przyzwyczaiły się do mroku, ku swojemu zdziwieniu ujrzał Damrokę.

Podzieliłbym to na dwa zdania, tj.:

Wbił włócznię przed własną chatą i wszedł do środka. Kiedy oczy przyzwyczaiły się do mroku, ku swojemu zdziwieniu ujrzał Damrokę.

Napisane sprawnie, chociaż znalazłoby się pewnie kilka błędów interpunkcyjnych (jednak mistrzem interpunkcji nie jestem, więc nie będę ich wskazywał w obawie, że wprowadzę Ciebie w błąd).

Bardzo dużo informacji w bardzo krótkim czasie. Podobne imiona niektórych postaci także powodowały lekki mętlik w głowie, przez co nie czytało się tak płynnie, jak można było. Niemniej językowo jest okej.

Gdyby tekst był trochę dłuższy, to może dałoby się rozłożyć nieco lepiej informacje w tekście. Jakiś potencjał jest.

Pozdrawiam!

Quidquid Latine dictum sit, altum videtur.

Hej, czyta się dobrze, choć historia nie jest szczególnie porywająca. Odbiór jest jednak jak najbardziej pozytywny. :)

Z uwag:

– Idź stąd, bo zhańbisz i siebie i mnie.

Powinno być z przecinkiem: i siebie, i mnie.

– Niestanka zbierała swoim zwyczajem kwiaty na łące, podszedł do niej Biezdar, rozmawiali przez chwilę, po czym wasza siostra poszła na do czarnego lasu pełnego złych istot.

…poszła na do czarnego lasu… – zbędne na.

Pozdrawiam i czekam na więcej, b.

Bardzo dziękuję BarbarianCatapharct i benin za uwagi pozwalające poprawić tekst.

Przeczytałem i nie porwało mnie, z kilku powodów:

– tekst można byłoby rozbudować, bo tutaj wydaje się, że to streszczenie informacji

– duża ilość bohaterów jak na taką długość

– mówienie czytelnikowi – dawanie lekkostrawnej narracji “ukazała mu się dramatyczna scena” (zamiast tego, by czytelnicy sami czuli powagę sytuacji i domyślali się konsekwencji). 

Nadzieje chyba się spełniają, skoro jest ich coraz mniej.

Hej, hej,

czytało się nienajgorzej, dość płynnie ;) Do popracowania, jeżeli chodzi o logikę opowieści – dlaczego Biezdar plami swój honor konszachtami ze złem, dlaczego Niestanka tak łatwo godzi się pójść do zakazanego lasu, dlaczego Dalgorad i Dalestryj od razu po zniknięciu dziewczyny się przebili włóczniami, dlaczeo Biezdar, pomimo swego występku (który został przecież odnotowany) mógł dalej żyć i pojąć za żonę swoją wybrankę?

Nie zaszkodziłoby także dodać trochę więcej info o miejscu akcji, charakterystyce społecznej ludności czy też charakterze zła reprezentowanego przez tytułowego Kościeja. A skoro już przy Kościeju jesteśmy, to kiepski to pomysł na tytuł, tym bardziej, że opowiadanie nie traktuje o nim prawie w ogóle, a raczej o miłosnych historiach.

Pozdro!

Che mi sento di morir