Inwazja zła

O pierwszej dwadzieścia cztery w nocy, na niebie nad Polską można było zaobserwować dziwne zjawisko. Jasnoczerwony punkt mknął jak spadająca gwiazda. I nikogo by to nie zdziwiło, gdyby nie fakt, że ten obiekt najpierw poruszał się bardzo szybko, a potem znacznie zwolnił.

Obiekt zbliżał się do Ziemi i końcu wylądował na polu z rosnącym zbożem, jakieś dwa kilometry od siedzib ludzkich. Czerwone, identyczne kule, o średnicy około dwóch metrów przyczepione do siebie, teraz rozłączyły się i utworzyły, jakby kolonię gigantycznych egzotycznych purchawek. Te kuliste przedmioty miały bardzo niską temperaturę, tak, że ziemię wokoło skuł lód. Po chwili, z każdego wyłoniło się unoszące w powietrzu jajo o niebieskiej barwie. Poruszając się wolno, energetyczne jaja skierowały się we wszystkie strony.

To, które dotarło do osiedla mieszkalnego jako pierwsze, zbliżyło się do jednego z domów i przeniknęło przez jego ścianę. Znalazło się w pokoju dziecinnym, gdzie w łóżeczku spało niemowlę. Zanim dziecko się obudziło, niebieski byt zbliżył się i zaczął je wchłaniać. Potem drżąc, zmienił na kilka sekund swój kolor na jasny biały, by następnie przejść w stan letargu, który miał trwać przez resztę nocy i cały kolejny dzień.

Rano, matka dziecka weszła do pokoju. Temperatura była tu tak niska, że zaczęła drżeć, a z ust buchnęła jej para. Zszokowało ją to co ujrzała, lecz nie zastanawiała się, teraz myślała tylko o jednym. Podbiegła do łóżeczka i zrozpaczona zaczęła głośno szlochać, bo jej mały chłopczyk był teraz zamarzniętym na kamień trupem.

Tej nocy przybysze z kosmosu uśmierciły jeszcze sześć osób. Poruszały się wolno, ale konsekwentnie i bezlitośnie. Gdy wzeszło słońce, wszystkie zapadły w letarg i były niegroźne, choć nadal bardzo oziębiały otoczenie.

Sprawa rozniosła się dzięki mediom. Pewnie mało kto by uwierzył w atak obcych, gdyby nie nagrania pokazane w telewizji. Ludzie na całym świecie ujrzeli zamarznięte zwłoki pechowców i niebieskie, budzące teraz grozę istoty.

Pewien mężczyzna strzelbą, wypalił dwa razy do nieproszonego gościa. Naboje przeleciały jakby nie napotkały żadnej przeszkody. Ktoś inny próbował polać obcego benzyną i podpalić. To również nie odniosło żadnego skutku.

Trzeba było coś zrobić, bo sytuacja wydawała się bardzo groźna. Jedyne co mogło być rozsądne to ewakuacja. Potem, gdy zaszło słońce zjawy rozpoczęły swoją zabójczą ekspansję planety Ziemi.

I tak, drugiej nocy życie straciło kolejne cztery osoby. Za każdym razem sytuacja była identyczna. Zjawy brnęły do przodu, przenikały ściany, i w żaden sposób nie można było ich powstrzymać.

Poruszały się powoli. Tak więc z bezpiecznej odległości, naukowcy mogli prowadzić obserwacje i eksperymenty.

Zauważyli jak istoty po około dwudziestu godzinach od uśmiercenia człowieka zaczęły się rozmnażać. Gdy to robiły, zatrzymywały się, następnie wydając dziwne buczące dźwięki powielały się. Z jednego niebieskiego jaja powstawało kilkadziesiąt innych.

Wszystkich ogarnęło przerażenie.

&&&

W więziennej jednoosobowej celi, na pryczy leżał dwudziestoośmioletni mężczyzna o imieniu Tomek, odbywający karę dożywocia za morderstwo. Dokonał je na zboczeńcu, który zgwałcił jego dziewczynę.

Tak jak wszyscy, zafascynowany śledził w telewizorze niezwykłe wydarzenia ostatnich dni. Godzina była już późna, zamknął więc oczy i próbował zasnąć. Rozmyślał o ataku przedziwnych istot i kompletnie nie podejrzewał jak ważną rolę w tym wszystkim przyjdzie mu zagrać. Nie minęło wiele czasu, jak zmorzył go sen.

Sen ten był tak realistyczny, że na początku myślał, że umarł. Naokoło niego były gwiazdy, a przed nim planeta Ziemia. Znajdował się bardzo daleko od niej, pewnie jakieś kilka tysięcy kilometrów, lecz był pewny, że to Ziemia. Widać było niebieskie oceany i zielone lądy. Zbliżał się do niej z ogromną szybkością. Po niespełna minucie, znalazł się na lądzie, a był nim północny biegun polarny. Ujrzał po lewej żerującą grupę pingwinów, a naprzeciwko jaskinię lodową. Z niej po chwili wyszedł osobnik o tak dziwnej budowie, że Tomek choćby chciał, nie potrafiłby go opisać w szczegółach. A gdyby spróbował zajęłoby mu to więcej niż dziesięć minut.

– Jesteś wybrany – powiedziała istota. Następnie wytłumaczyła mu jak ma zniszczyć obce byty, na które wydawałoby się nie ma sposobu.

Potem się obudził i analizował to, co właśnie mu się przydarzyło. Tej nocy już nie zasnął.

&&&

Robił co było w jego mocy, by opuścić więzienie. Dzwonił i pisał do mediów, napisał też do prezydenta. Tłumaczył, że miał wizję i wie jak zniszczyć istoty, które przybyły z kosmosu i zabijają ludzi. Większość tych, z którymi się skontaktował pomyślała, że zwariował inni, że to pretekst, by wyjść na wolność. Dlatego jego starania nic nie dały.

Musiał czekać na przepustkę, którą miał dostać za szesnaście dni.

W tym czasie, istoty z kosmosu penetrowały ziemię zabijając każdego człowieka, który stanął im na drodze, a także rozmnażały się. Nie było żadnego wyjścia, prócz ucieczki. Dodatkowo odkryto, że miejsca, przez które przeszły jajowate, niebieskie byty, zostały czymś skażone i działały destrukcyjnie na organizm ludzki. Zarówno fizycznie jak i psychicznie.

W momencie, gdy mężczyzna, który miał ocalić ludzkość wyszedł na przepustkę, było już sześćset dwanaście morderczych jaj i nadal nikt nie znał sposobu jak je zabić.

&&&

Gdy Tomek uśmiercił pierwszą obcą istotę, rozniosła się o tym plotka. Dopiero wtedy uwierzono, że jest wybrańcem.

Zjechali się reporterzy, i teraz miał uczynić to na oczach wszystkich. Nie było to wcale trudne, ani skomplikowane, ale potrzebował do tego swojej dziewczyny, mogli zrobić to tylko razem.

Stojąc dwa metry przed niebieskim unoszącym się w powietrzu jajem, chwycili się za ręce i wymienili pocałunek, następnie podeszli i dotknęli go dłońmi. Jednocześnie działo się coś dziwnego, ale widzieli to jedynie zgromadzeni w pomieszczeniu, Tomek i jego dziewczyna dowiedzieli się o tym później.

Po pocałunku zamienili się w jasną gorącą kulę, która zbliżyła się do niebieskiego jaja, a gdy zetknęła się z nim, pękło wydając głośny huk i nic z niego nie zostało.

Wszyscy zaczęli krzyczeć i wiwatować z radości. Tomek jednak zasłabł i osunął się na podłogę nieprzytomny. Zawieziono go do szpitala. Tam lekarz po zbadaniu określił, że wszystkie czynności życiowe są w normie i chyba nic mu nie jest. Nie potrafił nic więcej powiedzieć.

Bohater ocknął się po dwóch godzinach i odezwał się do swojej dziewczyny, która przy nim czuwała:

– Muszę coś powiedzieć do wszystkich ludzi. Najlepiej jakbym wystąpił w telewizji. Przekaż moją prośbę, jak się pospieszymy może już nikt nie zginie.

– Dobrze – odpowiedziała delikatnie gładząc go dłonią po twarzy. – Poinformuję kogo trzeba.

Nie minęło pół godziny, jak wszystko zostało przygotowane. Tomek siedział na krześle, a kilka kamer zwróconych było na niego. Dano mu znak i zaczął mówić:

– Witajcie, mam na imię Tomek i kilkanaście dni temu przyśniła mi się istota, która powiedziała mi jak zapobiec zagładzie ludzkiego gatunku na Ziemi. Odbywałem wtedy karę w więzieniu. Robiłem wszystko, by wyjść na wolność, lecz wzięto mnie za wariata. W śnie dowiedziałem się, że byty, które nas zaatakowały, są zupełnie innej natury, niż ludzie. Przemierzają kosmos by zabijać. Żywią się bólem i strachem. Są „złe” w pełni znaczenia tego słowa. Można je zabić tylko miłością. Musi jednak to być miłość naprawdę niezwykle silna. Silniejsza od ich nienawiści. Na świecie jest bardzo mało osób żywiących do siebie aż tak mocne uczucie. Po niezwykłym śnie, który miałem w więzieniu w mojej głowie, niczym zapisane na kartce, pojawiły się informację o tych osobach. Teraz je wymienię i chyba każdy domyśla się, że trzeba je tu sprowadzić.

Następnie zamknął oczy i powoli mówił: „Niemcy, miasto Essen, małżeństwo o nazwisku Wankle, Lukas i Helga. Stany Zjednoczone, miasto Henderson, rodzeństwo Miller, Johan i Katherine. Brazylia, miasto Manaus, przyjaciele Lavinia Weira i Miguel Souza…”

Nie trwało to długo, wymienionych par było bowiem osiem.

Nagranie Tomka poszło w świat i obejrzeli je ludzie we wszystkich państwach świata. Wymienione osoby również zobaczyły materiał, który puszczano wiele razy a także udostępniono go na internecie.

Wszyscy wymienieni na nagraniu niezwłocznie wyruszyli do Polski. Później padło pytanie, zadane im przez ciekawskich; „Czy faktycznie się kochacie”? Odpowiadali radośnie, że rzeczywiście, ich uczucie jest silne. Zresztą nawet mało bystra osoba widziała, jak na siebie patrzą, jak do siebie mówią i jak zachowują się w swoim towarzystwie.

&&&

Nikt z ludzi już nie zginął. Stało się to dzięki ewakuacji tych, którzy byli zagrożeni i oczywiście dzięki kochającym się ogromną miłością parom. Bez problemu zniweczyły one plany tej niezwykle dziwnej, zagadkowej, ale i przerażając swoją naturą zbiorowości unicestwiając ją wyłącznie manifestowaną przez siebie miłością.

Gdy ostanie niebieskie jajo zostało zniszczone, ruszyli w miejsce, gdzie wszystko się zaczęło. Gdzie wylądowały czerwone kule, z których wyłoniły się agresywne istoty.

Nie zdążyli jednak, zanim dotarli do nich uniosły się i odleciały. Prawdopodobnie skierowały się niszczyć inne cywilizacje, w których nie istniała miłość.