Better-life

Tak mnie zaskoczyła jakość i liczba komentarzy do moich fragmentów Arystokratów, że postanowiłem poprosić o jeszcze. Tym razem samodzielnym opowiadaniem. Może się czegoś przydatnego nauczę do Arystokratów. 

Odrzucenie propozycji chińczyków było kosztowną decyzją, ale jedyną słuszną i warto było uniknąć zdań odrębnych

Czy raczej nie “zdań odmiennych”? Zdaje mi się, że odrębne to od jakiegoś konsensusu czy popularnej opinii, takie raczej osobne niż inne.

Zrób to proszę

Tutaj chyba przecinka brakuje.

Skoro stajemy się źli, to kto nas powstrzyma panie Rozterko?

Przecinek przed “panie”.

Przy dużej liczbie interwencji polityka wymuszała kontrolę losowych, niezależnie od niepewności

W tym zdaniu coś nie gra.

– Widzi pan co narobiliśmy? – … – Trzy miesiące temu tu był las.

Tutaj się gubię, co kto mówi.

Trochę nie jestem pewien tego twistu: czy Maciek wykupił pakiet “Ekologia”, aby uciszyć sumienie i teraz się to wyrwało spod kontroli, czy też wykupił to niezależnie, a teraz mu ześwirowało i chce przesuwać plac budowy, mimo że na to, że lasu nie ma, i tak nic nie poradzi?

Mocno to niejasne.

Dzięki, trochę zmieniłem. Może na lepsze.

A ja pozwolę sobie tylko dorzucić jedną uwagę: "KAROLA jechał na plac budowy." – literówka ;) Pewnie znalazłoby się więcej punktów przyczepienia (np. przecinków), ale nie będę marudzić (zwłaszcza, że z telefonu niewygodnie). Do końca szukałam tego lasu, no i proszę, jest, był, może będzie :) Fajne, nieźle się czytało. A implant melatoninowy to i ja poproszę :D Pozdrawiam!

Spodziewaj się niespodziewanego

A nie, jeszcze o jednym zapomniałam, co mnie wytrąciło: w beletrystyce jednak nie zapisujemy 17% tylko siedemnaście procent itd. ;)

Spodziewaj się niespodziewanego

Poprawiam. Choć zakładałem, że to może być wyjątek, w związku z prezentacją w tle.

Z tą regułą mam największy problem. Przez ostatnie 15 lat pisałem tylko maile w korpo :)

Może być wyjątek, gdyby to był przytoczony fragment tekstu wyświetlonego na owej prezentacji ;) albo zacytowany mail z korpo :)

Spodziewaj się niespodziewanego

Miś przeczytał. Lubi otwarte zakończenia.

Jak na mój gust trochę za dużo tu gadania, a za mało lasu. No, ale skoro tak to sobie wymyśliłeś, przyjmuję opowiadanie z całym dobrodziejstwem inwentarza. ;)

– Teraz czas na Bet­ter-li­fe z Pol­ski – usły­sze­li. → – Teraz czas na Bet­ter-li­fe z Pol­ski. – Usły­sze­li.

Tu znajdziesz wskazówki, jak zapisywać dialogi.

Wy­dłu­ży­my życia użyt­kow­ni­ków… → Wy­dłu­ży­my życie użyt­kow­ni­ków…

Życie nie ma liczby mnogiej.

Od­rzu­ce­nie pro­po­zy­cji chiń­czy­ków było… → Od­rzu­ce­nie pro­po­zy­cji Chiń­czy­ków było…

Prze­mek też chwy­cił za piwo. → Prze­mek też chwy­cił piwo.

Aler­tów z nie­pew­no­ścią po­wy­żej 0,7 pra­wie nie było. → Aler­tów z nie­pew­no­ścią po­wy­żej zero siedem pra­wie nie było.

Liczebniki zapisujemy słownie. Uwaga dotyczy także przypadków w dalszej części tekstu.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

zenont, będzie, chyba, zimny prysznic od czytelnika Asylum, lecz wiedz, że jest tylko pojedynczym osobnikiem! 

Dla mnie opowiadanie bliskie współczesności za wyjątkiem gadżetu Better-life lekko przypominającego Metę skojarzoną z aplikacją noworoczną, więc z fantastyką krucho, ale ok. ;-)

Technicznie jest, moim zdaniem so-so. "Leci" mniej więcej tak: X zrobił coś tam; dialog; Y coś tam; dialog. Jasne, może tak być i może moje czepialstwo. Powiesz, że zawsze tak jest. I tak, i nie. Za mało życia czuję w tekście, tj. w bohaterach – są niczym gadające głowy. 

Z drobiazgów:

*w pierwszych trzech linijkach przyjrzałabym się powtarzalności „stukania”, wydaje mi się iż niekoniecznie pełni jakąś znaczącą funkcję;

*dialogi – są lekko sztywne, przeczytaj sobie na głos, a korpo znam – jakby co;

*w ostatniej odsłonie

W swoim gabinecie, żeby nie wzbudzać sensacji na open space. Wziął trzech użytkowników na dziennej zmianie. Konwencja pozwalała na pięćdziesięciu, ale nie chodziło o liczbę.

Może "z dziennej zmiany". Dodatek o konwencji do pięćdziesiątki niewiele wnosi, przecież jest członkiem Zarządu. w większości obecnych przypadków ma to w głębokim poważaniu; a jeśli nie i na tym budujesz, ma wątpliwości i chce sprawdzić to, skąd wzięła się cyfra – trzy, jak ich wybierał i czy z grona obecnych użytkowników Better-life; czyja „zmiana”: jego, opiekuna, użytkownika? Wygląda mi na jego „zmianę”, ale jeśli był w Zarządzie – miał ją, to był przecież eksperyment, próbka?

Kreus84, przestępca seksualny, który skrócił wyrok za terapię. Opiekun był w tym dobry. Wykrywał rosnące podniecenie i reagował. Alertów z niepewnością powyżej 0,7 prawie nie było. Zgodnie z polityką firmy akceptacja takich interwencji nie wymagała analizy, a kontrolą wsteczną zajmował się nadzór.

Hola, zastopuj, co tak szybko i na skróty. Poniżej – moje odczucia:

1/ Przestępca seksualny – sam sobie skrócił wyrok, czy był to jego cel. W czym był dobry opiekun? Kto odczuwał podniecenie – bohater, opiekun, Kreus? Dalej jest bełkot korpo, czego dotyczył alert, kto dokonał interwencji (nadzór, interwencja, doprecyzowałabym).

2/ Malamalutka – niejasne, abstrahuję od merytoryki związanej z DDA (choć może bym tak nie epatowała po pojęciach, etykietach).

3/ Karol – podobnie, w kontekście firmy.

Las jest raczej w dużym domyśle, właściwie go nie ma, prócz wzmianki o e. w ostatnim zdaniu.

Przykro mi, ale tak to czytam. 

Powodzenia w konkursie!

Fot. A. Wajrak. Myśl i koncept są fajne (copyrighty Anet),  choć niedostatecznie bądź po łebkach wyklarowane, będzie więc ekosystem, biorożnorodność, którą zapewniają martwe drzewa, brak ingerencji. 

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

@regulatorzy, @Asylum, dzięki za uwagi – cześć zmian wprowadziłem. 

Z liczebnikami mam problem. Zero przecinek siedem? Zero siedem? Zero, siedem ;) Pierwsze dwie opcje wprowadziłem przy szkicach i wyglądały mi słabo.

@Asylum – żeby był zimny prysznic, to trzeba mieć rozgrzane oczekiwania. To moje pierwsze opowiadanie w życiu (kartek z kalendarza Arystokratów nie liczę), więc nie mam takich.

Tak, to się dzieje jutro i za cztery lata. I to mnie przeraża najbardziej, że jest takie bliskie i realne. Za cztery lata może powstać rozwiązanie, który może sterować twoimi neuroprzekaźnikami, powodując, że rzucasz wszelkie nałogi i złe przyzwyczajenia, piszesz (o ile piszesz i to twój cel) 40k zzs, odczuwając wielkie zadowolenie z każdego kolejnego znaku i fizyczną rozpacz, gdy celu nie zrealizujesz.

IMO nie trzeba wielkiej fantastyki czy futurystyki na 500 lat, żeby poczuć i zacząć się zastanawiać nad nowym społeczeństwem, nową etyką, nowym człowiekiem.

A do tego starałem się dołożyć i realistyczną ścieżkę tworzenia i nierozwiązywalne moralnie dylematy, które prowadzą do tego, że staniemy się wszyscy pacynkami. Jakbyś była Robertem, to czy sterowałabyś ludźmi nieco bardziej niż oni chcą w stronę ekologii (czy jakichkolwiek innych wartości jaki uznajesz za wyższe – np. braku agresji)?

Także tego – może to zrobiłem niewprawnie, może za szybko (pierwotnie to było 1500 zzs i zacząłem ciąć żeby się zmieścić w tej ścieżce i posłuchać uwag), może z papierowymi bohaterami, ale fantastycznego, trudnego i ciekawego świata proszę mi nie odmawiać ;)

trzeba mieć rozgrzane oczekiwania

Cieszę, że tak podszedłeś  do mojego komentarza!

Za cztery lata może powstać rozwiązanie, który może sterować twoimi neuroprzekaźnikami, powodując, że rzucasz wszelkie nałogi i złe przyzwyczajenia, piszesz (o ile piszesz i to twój cel) 40k zzs, odczuwając wielkie zadowolenie z każdego kolejnego znaku i fizyczną rozpacz, gdy celu nie zrealizujesz.

Spokojnie, zenont, nie powstanie, chyba że sami się podłączymy do takiego systemu. Vide protesty wewnętrzne pracowników wielkich firm technologicznych. Kiedyś było o tym głośno, teraz już nie tak powszechne, co nie znaczy, że tam nie wrze. Ktoś przecież musi wymyślać, a „osobowość” nakierowana tylko i wyłącznie na zysk i marżę  niestety nie jest kreatywna, zwłaszcza współcześnie. ;-)

Zobaczymy, co będzie, choć przewiduję gorsze kłopoty niźli dalsze podążanie jednostek w stronę większej indywidualizacji i sprawdź poziom „trollowania” na popularnych platformach. Ludzie, stety czy niestety, są cholernie fizyczni. Liczby naturalne zaczęły swój żywot, odkąd rolnik posiadający kilka krów, zgiął pierwszy palec, potem drugi, trzeci, licząc swoje krowy. Przy odejmowaniu zaczęły się schody, bo co, jeśli odjął więcej krów niż sam miał? Tak to się zaczęło. Chodzi mi o to, że w określony sposób ujmujemy rzeczywistość i tego nie przeskoczymy.

nie trzeba wielkiej fantastyki czy futurystyki na 500 lat, żeby poczuć i zacząć się zastanawiać nad nowym społeczeństwem, nową etyką, nowym człowiekiem.

Zdecydowanie nie trzeba, tj. zgadzam się z Tobą i uważam za bardzo wartościowetakie przemyśliwanie! :-)

Dla mnie, w tym tekście, nie pokazałeś wyraźnie o co chodzi. Bardzo lekko naszkicowałeś dylemat, a e. wspomniałeś w ostatnim zdaniu, szkoda.

(pierwotnie to było 1500 zzs i zacząłem ciąć żeby się zmieścić w tej ścieżce i posłuchać uwag), może z papierowymi bohaterami, ale fantastycznego, trudnego i ciekawego świata proszę mi nie odmawiać ;)

Piszesz o znakach, a nie słowach? W konkursie wilkowym jest chyba ograniczenie odnośnie liczby słów?Jeśli pierwotnie było 1,5k słów, mógł zaszkodzić limit przy tak krótkim tekście. To prawda. 

Nie, nie, świata nie odmawiam, zwłaszcza że pomysł do mnie dotarł. xd Z pewnością pokazanie go jest trudne: jak dostosować przekaz do limitu, co pokazać i poprzez co?

Pzd srd,

a

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Cześć!

Całkiem niezły pomysł, trochę mi na myśl przywiódł “Czarne oceany” Dukaja i tamtejsze apki osobowości. Końcówka trochę słabo moim zdaniem wybrzmiała, bo ten las zdaje się na końcu mocno pretekstowy.

Pozdrawiam serdecznie

Q

Known some call is air am

Hmm, gdyby ta apka miała możliwość pobudzania kreatywności delikwenta, nie musiałoby się tak skończyć. Zamiast wycofania się z placu budowy, Korol mógłby zaprojektować osiedle współgrające z lasem. Pewnie sporo osób wrzuciło sobie ekologię, więc klientów miałby wielu ;)

Zastanawiam się, jak oni doszli od implantu melatoninowego, do tego, co pokazałeś w późniejszym stadium. Wydaje mi się, że to dość daleka droga. Ludzie wsadzający paluchy w funkcjonowanie apki też tak średnio do mnie przemawiają. Piekielnie mało wiemy o ludzkim mózgu i jego funkcjonowaniu i przypuszczam, że byłby to większy problem, niż Ci się wydaje.

Trochę skrótowo wyszło, tekst nieco chropowaty stylistycznie, ale czytało się nieźle.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Cześć zenont !!!

Przeczytałem! Ale nie wiem czy ci to zaliczą, mało jest lasu w tym.

Jestem niepełnosprawny...

Wydaje mi się, ze wcześniej było 1000 słów, a teraz jest 1001 (gwiazdek nie liczę). Przymknę oko, ale proszę poprawić długość do mieszczącej się w limicie :)

Bardzo podoba mi się pomysł na opowiadanie, a szczególnie wizja spania jak dziecko. Ach sama dałabym sobie rękę odciąć, żeby mieć taki gadżet. Twoja wizja przyszłości jest ciekawa i – o zgrozo – realna, co przyprawia o dreszcze i skłania do przemyśleń.

Muszę jednak trochę pomarudzić na to opowiadanie, bo uwielbiam ciekawych bohaterów, a tu mi trochę tego zabrakło. Jedyne, co mogę powiedzieć o głównych bohaterach to to, że jeden z nich przez chwilę ma rozterki na temat ich produktu, drugi nie, a potem ma. Brakowało mi kilku rozmyślań, może jakichś wątpliwości – poza dialogami – w których mogłabym lepiej poznać Przemka i Roberta.

Po komentarzu wyżej domyślam się, że opowiadanie miało limit słów, więc to może być powód, przez który opisy i myśli bohaterów odrobinę ucierpiały. Może warto byłoby obciąć mniej ważny dialog lub wydarzenie i poświęcić chwilę na rozmyślania? Z drugiej strony, moja polonistka mi powtarzała, że obcinanie części opowiadania jest jak obcinanie palców własnego dziecka, więc może nie mam racji :p

Well, my social anxiety is getting the best of me; I'm taking a walk. Goodbye.

Przyjemnie się czytało :)

Przynoszę radość :)

Hmmm. Fajny pomysł na sterowanie ludźmi, apkę i całą tę resztę. Ale mam wrażenie, że nie dostał tyle miejsca, ile potrzebował, żeby w pełni rozkwitnąć. Przedstawiasz wszystko skrótowo, po łebkach, byle tylko zmieścić się w limicie. Skompresowany ten tekst.

Babska logika rządzi!

Pomysł nietypowy, a całkiem ciekawy. Co prawda trochę jakby nadmierny przeskok od samej melatoniny do ogólnego manipulowania osobowością (dopiero po pewnym czasie można załapać, że to już bardziej rozwinięta technologia).

Ogólnie całość zdaje się mieć całkiem spory potencjał, który jednak chyba został pocięty w kluczowych fragmentach – na przykład jakby czegoś brakuje przy rozterkach jednego z założycieli, rozterkach, które ostatecznie nie zostają ukazane mocniej.

Za to puenta… Puenta dość zaskakująca :-) Taka nieoczywista, ale pokazująca, jak nagle może dojść do zamieszania między wartościami biznesowymi, a jakąś krztyną marzenia o „zwykłym świecie”. Taki dialog niby znikąd, a jednak jakiś taki prawdziwy – nawet jeśli to bardziej mruknięcie pod nosem.

Niestety tekst trochę się rozminął z tematem konkursu. :(

Mamy tu motywy typowe dla socjo SF bliskiego zasięgu: wirtualna rzeczywistość, implanty podskórne, aplikacje zarządzające życiem, przewijają się pytania związane z wpływem technologii na człowieka. Słowo „las” pada dopiero pod koniec, ale tekst mógłby też obyć się bez tej wzmianki. Opowiadanie stawia na worldbuilding, co lepiej sprawdziłoby się w dłuższej formie, a tutaj jednak przytłacza nadmiarem informacji; korzystniej byłoby na przykład skupić się na jednej postaci korzystającej z Better-life i przedstawić działanie usługi w praktyce. Literacko jest trochę monotonnie, bo opisywany świat poznajemy głównie z dialogów, a fabuła sprowadza się w zasadzie do ekspozycji; zabrakło czegoś na poziomie kompozycji, jakiegoś zwrotu, wyraźnego punktu kulminacyjnego.

Remplis ton cœur d'un vin rebelle et à demain, ami fidèle