Nowa Fantastyka

Tekst inspirowany życiem i po odkryciu antologii „Interwencja informatyka”.

Ja też przed komputerem osiem godzin dziennie pracuję a brzuch rośnie… Jak Ci informatycy to robią!?

Ten siedzi dłużej i nie je.

Rozbawiło mnie :)

Przynoszę radość :)

Ten mi się bardzo podoba, Misiu! Ale to na pewno nie o mnie – ja bym bez jedzenia i picia nawet pół dnia nie przeżył. No i żaden ze mnie informatyk… :P

Realuc, to proste – nie je, nie pije… Ale takie życie to chyba nie dla mnie…

Nie zabijamy piesków w opowiadaniach. Nigdy.

Anorektyk jakiś;)

I nie zauważa dziewczęcego strojenia się. Czyli paprok;)

Lożanka bezprenumeratowa

Trzeba mu było piec ciasteczka, podobno informatycy je lubią ;)

Known some call is air am

Skarga zakochanej dziewczyny.

Osobliwa to skarga, skoro potrafi rozbawić. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dziękuję, Misiu, za uśmiech na dobranoc ;)

Pisanie to latanie we śnie - N.G.

Miś cieszy się, jeśli udaje mu się kogoś uśmiechnąć.

Fajne. Są i patyki. :-)

Tak w ramach jojczenia na chłopaków, mężczyzn. xd Pociągnijmy. Nie trzymają mnie się dowcipy, ale jeden sobie odpomniałam. Suchar i muszę lekko skrócić, choć i tak będzie długaśny.

Nagły huragan zatopił statek wycieczkowy. Jeden z pasażerów obudził się na plaży sam, bez jedzenia, picia i narzędzi. Dookoła mnóstwo owoców tropikalnych. Jako że był prawdziwym mężczyzną, przywykłym do pięciogwiazdkowych hoteli, nie wiedział co robić. Przez następnych kilka miesięcy jadł więc banany i popijał mlekiem kokosowym, rozmyślając nad urokami życia, jakie prowadził do tej pory. Często chodził na plażę i godzinami wypatrywał w bezkresie oceanu jakiegoś statku. Pewnego dnia zobaczył zwykłą łódź wiosłową, a w niej najpiękniejszą kobietę jaką zdarzyło mu się spotkać w całym jego życiu.

– Skąd się tu wzięłaś ?

– Z drugiej strony wyspy. Znalazłam się tam, gdy zatonął mój statek.

– Wspaniale! Nie wiedziałem, że ktoś jeszcze przeżył. Ilu was tam jest? Miałaś szczęście, że zmyło cię z łodzią!

– Nie ma nikogo poza mną. I nie zmyło mnie z łodzią.

– To skąd masz łódź ? – stropił się.

– Z materiałów, które są na wyspie.

– Jak ci się to udało? Nie masz przecież narzędzi!

– Łatwe. Z mojej strony wyspy jest nietypowa skala. Odkryłam, że można wytapiać z niej żelazo. Z żelaza robię narzędzia, których używam do robienia innych rzeczy. Ale dość tego. Gdzie mieszkasz?

Lekko zawstydzony odpowiedział:

– Ciągle na plaży.

– Płyńmy do mnie.

Po kilku minutach wiosłowania dziewczyna przycumowała łódkę, mężczyzna rozejrzał się wokół i o mało nie wpadł do wody. Przed nim biegła kamienna droga prowadząca do eleganckiego domku pomalowanego na biało-niebiesko. Gdy szli, dziewczyna, krygując się lekko, powiedziała:

– To może nie jest wielkie, ale nazywam domem.

Mężczyzna, lekko oszołomiony, nic nie odpowiedział.

– Usiądź. Drinka? – Podała mu coś do picia

– Mam dosyć mleka kokosowego!

– A co powiesz na Pina Coladę?

Bez wahania wziął drinka i łyknął, na twarzy pojawił się wyraz zadowolenia. Usiadł na kanapie, opowiedział dziewczynie swoją historię i wysłuchał jej. Po jakimś czasie dziewczyna poszła się przebrać w coś wygodniejszego, a odchodząc zapytała, czy nie chciałby wziąć prysznica, ogolić się i, że w łazience na górze jest brzytwa. Nie ujawniając zaskoczenia, posłusznie poszedł na górę, umył się i ogolił. Kiedy zszedł na dół, zobaczył dziewczynę ubraną w strategicznie rozmieszczone liście i cudownie pachnącą.

– Czy, będąc tu tak długo – mówiła, zbliżając się do niego – nie czułeś się samotny? Jestem pewna, że chciałbyś teraz zrobić coś, na co czekałeś od bardzo dawna, od miesięcy. No wiesz… długą chwilę patrzyła mu głęboko w oczy.

Mężczyzna wstrzymał oddech, nie wierzył własnym uszom, po czym zapytał:

– No, nie gadaj, masz Internet?!

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Hehe, informatycy żywią się przez kabel od USB ;P No i obowiązkowo, flanelowa koszula w kratę, ostatni krzyk mody wśród informatyków od jakich lat 80 ;)