- Opowiadanie: Iwo Bylica - O pustelnikach z Iloe

O pustelnikach z Iloe

200 – czyli podwójny drabble (albo i nie-drabble)

Oceny

O pustelnikach z Iloe

Mieszkańcy Iloe są niezwykle pobożni. W klasztorach tamtejszych można niekiedy zobaczyć, oprawne w drogocenne materiały, relikwie z kości ludzkich. Miejscowi uważają, że ich dotknięcie, a nawet sam widok ma moc uświęcającą i uzdrawiającą, a kiedy w ważnej sprawie zawierają pomiędzy sobą umowy, składają na nie przysięgi. Relikwie te pochodzą od oświeconych pustelników, którzy w górskich grotach przez dziesięciolecia oddawali się ascezie. Kości owe zresztą nie są jedynym dobrodziejstwem, jakie po nich zostaje. Otóż gdy taki święty mąż dokona żywota, mnisi z największą troską zajmują się jego szczątkami, które także uważane są za coś świętego. Zwłoki są zabierane i wystawiane w specjalnie przygotowanych miejscach, gdzie pilnuje się ich dniem i nocą. Wkrótce pojawiają się w nich larwy, które otacza się szczególną ochroną, aby nie zostały wyjedzone przez ptaki ani inne zwierzęta, te zaś, które już wyrosły, zbiera się i zanurza w occie winnym. Kiedy więc owo robactwo wyżre już całą tę świętość, jaka była do wyżarcia, larwy, które same stały się nośnikami świętej materii, zakonserwowane w occie i wysuszone na słońcu, są przez mnichów sprawiedliwie rozdzielane między miejscowym ludem, aby każdy człek w potrzebie, choćby najuboższy, mógł spożyć takie ziarenko prawdziwej świętości, co uchodzi za wielkie dobrodziejstwo dla ciała i duszy.

Koniec

Komentarze

Osobliwe są drogi, którymi do świętości podążają pobożni… ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Tak, osobliwe i kręte.

Cześć!

 

Taka wzmianka, albo gawęda podróżnicza. Przyjemnie napisana, bez zgrzytów (może poza słowem “oprawne”, którego nie znam) ale zbyt krótka, by cokolwiek więcej powiedzieć.

 

Pozdrawiam!

„Poszukiwanie prawdy, która, choćby najgorsza, mogłaby tłumaczyć jakiś sens czy choćby konsekwencję w tym, czego jesteśmy świadkami wokół siebie, przynosi jedyną możliwą odpowiedź: że samo poszukiwanie jest, lub może stać się, ową prawdą.” J.Kaczmarski

Cześć!

 

Ja się przyczepię, ale tylko dlatego, że z natury jestem czepliwy ;].

 

Miejscowi uważają, że ich dotknięcie, a nawet sam widok ma moc uświęcającą i uzdrawiającą, a kiedy w ważnej sprawie zawierają pomiędzy sobą umowy, składają na nie przysięgi.

Dla mnie na granicy niejasności. W pierwszej chwili zrozumiałem, że relikwie zawierają ze sobą umowy :P. To całe bizzaro we mnie siedzi i może dlatego ;]. 

 

Relikwie te pochodzą od oświeconych pustelników, którzy w górskich grotach przez dziesięciolecia oddawali się ascezie.

Tutaj podobnie – zrozumiałem, że pustelnicy wytwarzają te relikwie, a nie sami stają się relikwiami. Zaproponuję: 

Relikwie te powstają z kości/ciał/doczesnych szczątków oświeconych pustelników 

 

są przez mnichów sprawiedliwie rozdzielane między miejscowym ludem,

Tu nie jestem pewien, ale prawidłowa odmiana to chyba: rozdzielane między miejscowy lud 

 

Czkawkę przy czytaniu miałem niewielką, reszta weszła całkiem gładko :]. Fajny wstęp do dłuższej fabuły. Mam nadzieję, że rozwiniesz!

 

pozdro

M.

 

kalumnieikomunaly.blogspot.com/

Co ciekawe, mimo makabryczności rytuału, jest to kulturowo wiarygodne. Mamy przecież tybetańskie pogrzeby powietrzne, czy rytualny kanibalizm wśród Papuasów.

Czytając tekst miałem dość kretyński pomysł, czy dla złagodzenia obrzydliwości, nie można by nakarmić tymi robakami drobiu, a dopiero potem podzielić się świętym mięsem? Chociaż istnieje ryzyko, że w ten sposób kury dostąpiłyby wniebowstąpienia, co uniemożliwiłoby ich złapanie z przyczyn technicznych. 

Jak by na to nie patrzeć, Silverze, jest to historyjka, że palce lizać. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Bardzo lubię drable. Drable podlegają jednak takim samym regułom, jak inne formy prozatorskie, tzn. jest otwarcie, rozwinięcie, najlepiej pointa, wtedy jest fajnie, zabawa ma sens. Takie fragmenty, widoczki, opowiastki, okrojone do limitu, to raczej nie to, po co zagląda tu większość czytelników. No ale bawić ci się nikt nie zabrania.

krar85

Dzięki za słowo!

Opublikowałem to w dziale ‘Drabble’ jako formę pokrewną, czyli tekst bardzo krótki (tu jest 200 słów), stąd zdawkowość.

Dawniej, już w starożytności spisywano rozmaite osobliwości. Tworzono z tego zbiory. Jakimś podgatunkiem takiego zbioru osobliwości są choćby bestiariusze. Ma to też pewien związek z dawną literaturą geograficzno-podróżniczą i historyczną, no i np. żywotami świętych.

 

Pozdrawiam!

 

 

 

 

MordercaBezSerca

Czołem!

Nie wykluczam, że jeszcze będę to edytował i wprowadzę jakieś drobne zmiany. Ale – mimo tych wszystkich zawiłości – właściwy sens daje się poprawnie odsłonić, więc chyba nie jest tak źle.

Czasem pewna dwuznaczność czy niejasność nie musi być czymś złym, może nawet być zabiegiem celowym. Pewne rzeczy pochodzą ze stylu, może z preferencji rytmizacyjnych, a inne z mniej lub bardziej udanych wyborów związanych ze ścisłym limitem słów.

 

rozdzielane między miejscowym ludem – Ta forma jednak wydaje mi się poprawna.

 

Fajny wstęp do dłuższej fabuły. Mam nadzieję, że rozwiniesz! – To jest pomyślane jako krótki kawałek, do którego można dodawać inne, jakoś tam podobne, kawałki, potencjalnie tworzące razem pewien ‘zbiór osobliwości’. Ale nie wykluczam też innych możliwości.

 

 

 

 

silver_advent

 

Cieszę się, że zwróciłeś uwagę na pewne realia etnograficzne. Przykładów tego rodzaju jest całkiem sporo.

 

… pomysł, czy dla złagodzenia obrzydliwości, nie można by nakarmić tymi robakami drobiu, a dopiero potem podzielić się świętym mięsem?

 

Widzę, że pojawiają się elementy spekulatywne;) No i o to chodzi.

Ciekaw jestem, czy ta obrzydliwość, o której wspomniałeś, to bardziej z powodu robactwa, czy z tego drugiego powodu, czyli quasi-kanibalizmu? Jedzenie robaków to nie tylko zwykła rzecz w pewnych kulturach, ale i obecnie wzbierający trend w kulturze zachodniej. Zresztą ‘Podręcznik robakożercy’ Ł. Łuczaja został wydany już kilkanaście lat temu. Czytałem, że w pewnych krajach są firmy pogrzebowe oferujące zamianę zwłok w humus; wygląda na to, że mógłby ktoś potem używać go np. w przydomowej szklarni z pomidorami.

Kury mają w sobie pewien potencjał ‘demoniczny’.

 

 

 

 

 

Regulatorzy

 

Jak by na to nie patrzeć, Silverze, jest to historyjka, że palce lizać. ;)

 

No proszę, a włochata szafa podobno budziła w Tobie wielki niepokój.

 

 

 

 

 

Michał Pe

 

Witam. Sądzę, że w moim tekście niemal każdy bez trudu może wskazać otwarcie, rozwinięcie itd. Z kolei okrojone do limitu to coś takiego, co jest w każdym drabble, bo należy to do jego istoty.

Zapewne chodzi w tym komentarzu o to po prostu, że ten kawałek NIE JEST FABUŁĄ. No nie jest. Tylko czy to oznacza, że nie jest to forma drabble? Wedle informacji, jakie napotkałem, do istoty tej formy należy LIMIT i FIKCYJNOŚĆ. Może są jeszcze jakieś inne, np. właśnie fabuła (jednostkowe zdarzenia, jednostkowy bohater/bohaterowie). Nic mi o tym nie wiadomo i zresztą nieszczególnie się tym przejmuję. Może nie jest to ‘prawdziwy drabble’ – bez bólu przejdę nad tym do porządku, kiedy ktoś mi to wykaże. W ogólności spory i medytacje nad jedyną prawdziwą ideą drabble to jest jakiś materiał na skecze w rodzaju Monty Pytona, jeśli weźmie się niektóre okoliczności pod uwagę. Natomiast forma literacka, jaką ja się posłużyłem, jest znana od starożytności. Jeśli kogoś razi to, że użyłem terminu ‘drabble’, niech rozumie to ‘pars pro toto’, czyli podobnie jak funkcjonuje ten termin w tutejszym edytorze.

 

Takie fragmenty, widoczki, opowiastki, okrojone do limitu, to raczej nie to, po co zagląda tu większość czytelników.

 

Skoro wypowiadasz się w imieniu tak wielu, to przyjmij życzenia zdrowia także w ich imieniu.

No proszę, a włochata szafa podobno budziła w Tobie wielki niepokój.

Iwo, włochata szafa była w całkiem innym gdzieindzieju. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Iwo… W tamtym drabble Freud miałby dzikie używanie :D Lepiej nie eksplorować za bardzo podobnej symboliki ;)

I znów ciekawy opis. Dobry wstęp do bardzo intrygującej historii. ;-)

 

Też mi zazgrzytało:

 

są przez mnichów sprawiedliwie rozdzielane między miejscowym ludem,

 

Wybrałbym formę, którą proponuje Morderca Pozbawiony Serca, ale może obaj się mylimy. ;-)

 

Pozdrawiam!

"Kozy mają mnie w nosie, a psy na ogonie." T. Rałowski

Fuj. Obrzydliwe, ale całkiem możliwe. W końcu, kiedyś mumie uznawano za doskonałe lekarstwo…

Babska logika rządzi!

Skoro wypowiadasz się w imieniu tak wielu, to przyjmij życzenia zdrowia także w ich imieniu.

 

Daleko mi do wypowiadania się w imieniu czyimkolwiek innym niż własne, podzieliłem się obserwacją. Niemniej za życzenia dziękuję i wszelkiej pomyślności życzę także :)

Cześć komentującym!

 

 

regulatorzy

 

Nie wziąłem wcześniej pod uwagę możliwości, o której wspomniał Silver. Stamtąd rzeczywiście powiało grozą.

 

 

 

silver_advent

 

A to mnie przestraszyłeś tym szalonym staruszkiem.

 

 

 

FilipWij

 

Dzięki!

Też mi zazgrzytało… – bardzo dobrze, że to sygnalizujesz. Wariant, który obaj proponujecie, jest prawidłowy, a co do mojego, to zacząłem mieć wątpliwości.

Kwestia: 1) biernik (rozdzielane między kogo? co?) czy 2) narzędnik (rozdzielane między kim? czym?)?

Pierwsza forma (zgodna z Waszą sugestią, biernik) jest prawidłowa i dominuje w użyciu. Pytanie tylko, czy na pewno ta druga, której użyłem, jest nieprawidłowa (występuje znacznie rzadziej, ale czy jest błędem?). Samo słowo rozdzielane bliskie jest w tekście znaczeniu słowa rozprowadzane, rozdawane. Raczej nie chodzi tu o dokonywanie jakiegoś rozgraniczenia czy nawet podziału, lecz o rozdawanie, trochę jak w zwrocie dzielić się z kimś.

Przydałby się jakiś ekspert, by to rozstrzygnąć.

 

 

Finklo,

 

bądź pozdrowiona.

 

 

 

Michał Pe

 

OK. Dzięki.

Rozdziel wśród ludzi i będzie spokój.

Babska logika rządzi!

Robaki-ziarenka? Nie mam. Ale, wiesz, one po zaoctowaniu i wysuszeniu byłyby skurczone, twardawe, no, takie małe ziarenka zbóż. Nie jesz muesli? A wiesz, tak na pewno, co tam jest w środku?

Bardziej wygląda na siemię lniane albo ciemny sezam. ;-)

Ale chodziło mi o konstrukcję zdania.

Babska logika rządzi!

Tamto zdanie wciąż jednak wydaje mi się prawidłowe.

Niesmaczne

Mi też przeszkadza pochodzenie od pustelników, bo jest mylące.

Rozbiłabym też lity tekst, ale otrzymuję zarzuty, że za bardzo siekam, więc może to moje skrzywienie;)

Lożanka bezprenumeratowa

Nowa Fantastyka