Apokalipsa Nowa

Ciekawy pomysł, i formalnie, i treściowo. Piękna wizja :)

„Bóg jest Panem aniołów i ludzi, i elfów” – J.R.R. Tolkien

Nie przemówiło do mnie w żaden sposób. Może przez to, że mam alergię na wszystko, co stylizowane w formie i treści na Pismo Święte (tak to odbieram).

Dlatego, po prostu, nie przejmuj się moją opinią.

Przeczytałem i wiem, że to było dobre.

Forma mnie zaskoczyła (w jak najbardziej pozytywny sposób!), treść ciekawa i tytuł, prosty, ale ciekawy. Apokalipsa kojarzy się przede wszystkim ze zniszczeniem znanego nam świata przez katastrofy naturalne, meteoryty, wirusy, demony, potwory, kosmitów czy co tam jeszcze, ale znany nam świat można “zniszczyć” w inny sposób: naprawiając go. Popkultura tak skupiła się na tym niszczącym etapie apokalipsy, że często można zapomnieć, że po tych katastrofach, według Biblii, ma nastąpić Boże Królestwo. A to co Boże, to dobre, przynajmniej według doktryny chrześcijańskiej. Więc tutaj Bóg wybrał nieco mniej drastyczne środki do skończenia tego naszego (a może wcale nie naszego?), zepsutego świata.

Nie wiem, czy taki miałeś zamysł Autorze, ale takie są moje przemyślenia po lekturze :)

Pozdrawiam :)

Forma ciekawa, dla niektórych pewnie będzie plusem, ja jednak mam awersję do wszelkich podniosłych tekstów, przeładowanych pochwałami jakiegoś podmiotu. Dlatego jestem na nie, bo tak naprawdę nie znalazłem w opowiadaniu niczego, co przemówiłoby do mnie i zyskało moją uwagę i klucz do tego miejsca w mózgu, w którym siedzą rzeczy dla mnie warte zapamiętania. Wybacz, że tak obcesowo, ale chyba nie jestem targetem, a staram się być szczery w opiniach.

Pozdrawiam serdecznie

Q

Known some call is air am

Hej,

nati-13-98 – Miło mi i cieszę się, że się spodobało :)

Adler – Rozumiem. Zresztą pisząc tekst miałem trochę świadomość, że ta specyficzna forma nie każdemu przypadnie do gustu (z różnych względów). Tak czy inaczej dziękuję, że przeczytałeś ^^

PanDomingo – Dzięki. Przyznam też, że o samym tytule nie myślałem w ten sposób (o katastrofach naturalnych, kosmitach etc.), raczej miał bezpośrednio nawiązywać do Apokalipsy św. Jana. Natomiast jeśli przywiodła takie skojarzenia, to bardzo dobrze :P

Ale koniec końców to mniej więcej jeden z tych rejonów, o których myślałem. Wszak nasze dzieje nie muszą skończyć się tragicznie, choć pewnie takie pozytywne zakończenia są zwykle nie tylko mniej prawdopodobne, ale i nudniejsze i ciężej je opisać w interesujący sposób.

No i rzeczywiście tego miłosiernego Boga z NT nie wyobrażałbym sobie jako niszczącego świat, stąd zapewne przywiódł mi skojarzenia z jakąś omnipotentną i dobrotliwą SI, która mogłaby jego zamiary rzeczywiście zrealizować. Choć można (mam nadzieję ;P) interpretować to dwojako – albo jako rzeczywistego sprawcę, który realizuje swój boski plan fizycznym narzędziem; albo też, mniej dosłownie, tylko jako symbol.

Outta Sewer – Jasne, rozumiem; jak wyżej liczyłem się trochę z tym. Być może rzeczywiście koniec końców w którymś miejscu forma okaże się jednak (a może i już okazuje), wbrew zamierzeniom, obciążeniem – bo i nie wychwalanie czegokolwiek było jej celem, więc jeśli rzeczywiście takie zostawia odczucia, to chyba znak, że źle rozłożyłem akcenty i będę musiał w przyszłości bardziej uważać. A być może faktycznie pozostała treść ma małą wartość… Tak czy inaczej dzięki za poświęcenie chwili czasu na przeczytanie i komentarz :)

Слава Україні!

Witaj.

Mocno urzekła mnie taka forma zapisu tworzenia Wszechświata/Kosmosu przez Boga. 

W dodatku – celowo, jak rozumiem – dzień siódmy dopiero się zaczyna. :)

W moich wspomnieniach pojawiła się oglądana w dzieciństwie filmowa baśń radziecko-amerykańska “Błękitny ptak”, pokazująca m. in. fantazyjny świat ludzi jeszcze nienarodzonych. 

Cały tekst tchnie pozytywem, wiarą w dobro i przyszłość, kształtującą się w najjaśniejszych kolorach, przesiąknięty jest ogromnym optymizmem, co osobiście bardzo mi się podoba. :)

Pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

Witam i cieszę się, że się spodobało ^^ . I tak, to akurat popełniłem celowo :)

A o “Błękitnym ptaku” dotąd nie słyszałem, ale może jeszcze kiedyś go obejrzę.

Слава Україні!

Dla mnie też bardzo nieczytelny zapis. Niestety, nie przebrnęłam.

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Na pewno na plus niespodziewana forma, nawiązująca bezpośrednio do pism biblijnych. Również treść szła w ciekawym kierunku i szczerze mówiąc aż do końca czekałem na jakiś końcowy zwrot lub zaskoczenie lub może zdanie, które nawet gdyby samo w sobie nie zaskakiwało, to jednak dało się wyraźnie zapamiętać. Tak więc szło w dobrym kierunku, ale potencjał pomysłu nie został wykorzystany – a szkoda.

Asylum – W takim razie przykro mi :(

Wilku - Serdecznie dziękuję za komentarz (i za całą organizację konkursu). Zachowam to sobie jako cenną lekcję na przyszłość :)

Слава Україні!

Mnie bardzo podoba się forma zapisu i przekaz.

Bardzo interesujący tekst.

Pozdrawiam.

"bądź dobrej myśli, bo po co być złej" Lem

No cóż, przykro mi to mówić, ale nie spodobał mi się ani pomysł, ani treść, ani sposób jej przekazania.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

GOCHAW – Dzięki za przeczytanie, cieszę się, że się podobał :)

regulatorzy – Jasne. Dziękuję za lekturę i mam nadzieję, że w przyszłości jednak przekonam cię innym utworem :)

Слава Україні!

Golodhu, podzielam Twoją nadzieję. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Zapis ciekawy, ale cały czas czekałam na jakieś bum. Wydawało mi się, że ktoś się tu podszywa pod Boga. Ale nie, ot Bogu się odmieniło i postanowił uporządkować świat. Nic, co zapamiętałabym na dłużej.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Dzięki za przeczytanie i komentarz :)

W sumie ciekawy pomysł, pewnie w takiej wersji bajka była ciekawsza. Tak czy inaczej przyszłości spróbuję pisać ciekawsze zakończenia ^^

Слава Україні!

Szczerze mówiąc, widząc biblijną stylizację byłam pewna, że tekst mi nie podejdzie, a mimo to – podobało mi się. I to nawet bardzo. Stylizacja jest udana, co ważne, bo wystarczyłaby pojedyncza niezręczność, aby popsuć dobre wrażenie. Jak już ktoś wspomniał, piękna wizja, a że marzycielka ze mnie, to do mnie przemówiło. Widząc jednak konstrukcję (podział na dni i nawiązanie do dzieła stworzenia) spodziewałam się jakiegoś przewrotnego twistu na sam koniec. Czegoś, co by wyłamało się z sielanki, niekoniecznie o pesymistycznym wydźwięku, ale coś, co by zapadło w pamięć, co podkreśliłoby przesłanie, no ogólnie… coś ;) Średnio też dostrzegam związek z tematem konkursu.

deviantart.com/sil-vah

Dzięki za przeczytanie i szczególnie cieszę się, że stylizacja wyszła, mimo oczekiwań ;) Z twistem na pewno masz rację, w przyszłości będę uważał, żeby utwory lepiej domknąć i może czymś zaskoczyć.

A co do związku z tematem konkursu… Koniec końców mówi w pewnym sensie o ludzkim tworze (nawet jeśli natchniętym przez siły wyższe), który zapewnia koniec końców nieśmiertelność – więc właśnie tutaj widziałem ten kamień. Choć przyznam, że też miałem wątpliwości.

Слава Україні!

Witam i cieszę się, że się spodobało ^^ . I tak, to akurat popełniłem celowo :)

A o “Błękitnym ptaku” dotąd nie słyszałem, ale może jeszcze kiedyś go obejrzę.

Cała przyjemność po mojej stronie.

Wspomniany film warto obejrzeć choćby ze względu na grającą w nim najpiękniejszą kobietę świata, Liz Taylor. :)

Pecunia non olet

Bardzo fajna forma, ale obawiam się, że odrobinę przerosła treść. Czekałam na jakiś twist, puentę, łupnięcie, coś… Ale ogólnie na plus.

Babska logika rządzi!

Dziękuję za lekturę Finklo. Cieszę się, że forma się spodobała, a treści faktycznie zabrakło. Mam przynajmniej jakąś naukę na przyszłość :)

Слава Україні!

Podobało mi się :)

Przynoszę radość :)

:)

Слава Україні!

Ciekawy koncept, forma dobrze dobrana do treści. Wydaje mi się że wcześniejsze komentarze wyjaśniły już wystarczająco, mój tylko by powtarzał to, co już napisane ;P

Dziękuję za lekturę!

¡Hola!

Nie ma za co; miło mi, że przeczytałaś :P

Слава Україні!

Przegapiłam to opowiadanie w konkursie, a teraz przeczytałam i mnie zaintrygowało.

Użyłeś niezwykłej formy, ale co ważniejsze, znalazłam w tym opowiadaniu ciekawe przemyślenia.

Intryguje mnie, czy siódmy dzień da odpoczynek, czy coś całkiem innego. 

Lożanka bezprenumeratowa

Hmmm… Pisząc to towarzyszyła mi taka trochę przewrotna, a trochę naiwna myśl, że siódmy dzień nie będzie miał końca. Że będzie tym wiecznym, radosnym życiem tych wszystkich bytów :)

I miło po takim czasie zobaczyć bibliotecznego klika; może kiedyś uda się i tu przekroczyć tą barierę :P

Слава Україні!

Go 4,5

:-)

Trochę niekonsekwentny podział wersetów. 

Go 4,5

:-)

No trudno :)

Trochę niekonsekwentny podział wersetów. 

Hmmm… Tak? Chyba starałem się brać ten podział +/– z księgi rodzaju i tam chyba też bywa trochę niekonsekwentnie. Ale może się mylę :P

Слава Україні!

Hej! Podoba mi się pomysł – z pewnością tak mogłaby wyglądać apokalipsa, gdyby pisano ją w dzisiejszych czasach (choć wtedy myślę, że język nie byłby tak archaiczny). No chyba że to mrugnięcie w kierunku znacznego rozwoju antycznych cywilizacji (”Starożytni kosmici” lubią to). Tak czy siak, czytałem bez przykrości, natomiast przez wzgląd na brak wyrazistej puenty, nie mogę z czystym sumieniem kliknąć. Pozdrowienia!

No rzadka rzecz – rzeczywiście udana, wiarygodna, nie przesadzona stylizacja, podchwytująca ważne cechy oryginału i je imitująca umiejętnie i bez przesady.

ninedin.home.blog

MrB,

trochę to prawda, że brakowało puenty (i tak by wynikało z wcześniejszych komentarzy), chociaż miałem nadzieję, że pozostałe elementy tekstu to zrekompensują.

Co do antycznych cywilizacji, to raczej o tym nie myślałem:P Pomysłem było raczej uwspółcześnienie apokalipsy (i skorzystanie z moich spostrzeżeń, że jej obietnice mogłyby się w przyszłości zrealizować za pomocą techniki).

ninedin,

a dziękuję:) Pamiętam, że z całą niedzielę poświęciłem na szlify, więc cieszę się, że doceniasz:)

Слава Україні!

Misiowi taka apokalipsa się podoba.

Dziękuję, Misiu:)

Слава Україні!