Mesjasz

Małe nie­bie­skie zoo

Roz­dzie­ra zimną pust­kę wo­ko­ło

Przy­cią­ga prze­róż­nych sza­ra­ków

Pie­nia­czy i nie­bo­ra­ków

 

Jak cho­in­ka na świę­ta świe­ci

Mówi, chodź­cie do stołu dzie­ci

Mamy cu­kier­ki dla ga­wie­dzi

Bierz­cie, co chce­cie, dro­dzy są­sie­dzi

 

Jak la­tar­nia drogę wska­zu­je

Każdy pod korek tu za­tan­ku­je

Za darmo wszyst­ko do­sta­nie

Bo u nas wszyst­ko cią­gle na sta­nie

 

Tyle tu prze­cu­dow­no­ści

Głu­po­ty, spra­wie­dli­wo­ści

Zabaw, za­so­bów i mi­ne­ra­łów

De­mo­kra­cji, Adol­fów i li­be­ra­łów

 

I biała dama śle w nie­byt dusze i lice

By­dlę­ta nisz­czą swe oko­li­ce

Pi­łu­ją gałąź bez uwa­ża­nia

Kopią nu­mer­ki bez skrę­po­wa­nia

 

Żrą się i że­brzą o śmie­ci dzier­lat­ki

Za darmo gną w ka­mer­kach nie­lat­ki

Choć mogą wię­cej, to mniej robią

Cie­szą, jak smy­cze w kaj­dan­ki prze­ro­bią

 

Śli­nią, że bę­dzie wię­cej be-de-es-ema

W dupę, z przo­du, i że to nie ście­ma

Aż wszyst­kie gra­ni­ce już prze­kro­czo­ne

A ryje ta­pe­tą cią­gle skle­jo­ne

 

I nie­wia­do­mo, czy dzie­się­cio­lat­ka

Czy do­ro­sła już na­sto­lat­ka

A po trzy­dzie­stu la­tach wy­cho­dzi

Że re­ży­ser w nie­let­nią ra­do­śnie wcho­dzi

 

To gor­sze od gwał­tów jest w sztu­ce

Gdzie aktor z ma­słem na mło­dej suce

Od nie­win­nych ku­re­wek lo­li­tek

Mło­dych dupek i chęt­nych psi­tek

 

Od tego jak ar­tyst­ka naga

Mówi, rób­cie, co nie wy­pa­da

Na dwie go­dzi­ny macie mnie całą

Po­tnij­cie, jak chce­cie, żywą, wspa­nia­łą

 

Teraz każdy ma gnata, drze ryj o wol­no­ści

Wy­cie­ra dupę wspo­mnie­niem god­no­ści

Cie­szy bez­den­ną głu­po­tą in­nych

Ko­rzy­sta z krucz­ków ma­łych nie­win­nych

 

Nawet w ko­ście­le się już nie kryją

Że cza­sem czę­sto z dzieć­mi współ­ży­ją

Że za­bie­ra­ją auta od bez­dom­ne­go

Co daje, choć nie zmu­sza­ją go do tego

 

Bo z góry za­wsze przy­kład przy­cho­dzi

De­mo­kra­cja od głowy mocno się smro­dzi

A jak przy­pły­nie albo przy­le­ci

Agen­ta oran­ge spu­ści na dzie­ci

 

To wszę­dzie zo­sta­wia apa­rat­czy­ki

Co na mło­dych wkła­da­ją wnyki

Nie pa­trzą na re­zul­ta­ty

Cie­szą, że pie­niądz jest jakby z waty

 

Star­tu­ją wpierw od glo­ba­li­za­cji

Mówią, że Dar­win nie miał racji

I he­li­kop­te­rem można być do tego

Życie w grze­chu to nic w sumie złego

 

I wy­wo­łu­ją ostre re­ak­cje

Wra­bia­ją do­brych w prze­róż­ne akcje

Ma­ni­fe­stu­ją, o pier­do­łach krzy­czą

Ze skut­ka­mi nigdy nie liczą

 

A tłusz­cza się cie­szy z igrzy­ska wiel­kie­go

Za pięć stów chla, ma w dupie do tego

Co bę­dzie za rok, za dwa, za trzy lata

Czy bę­dzie coś jesz­cze czy ko­niec świa­ta

 

Ważne, że kupi no­we­go smart­fo­na

Na któ­rym nic nie do­ko­na

Nową kon­so­lę czy gówno ni­ja­kie

Co lans da i emoji wsze­la­kie

 

I tacy wiel­cy i świa­tli lu­dzie

De­cy­du­ją o przy­szło­ści cu­dzie

Wy­bie­ra­ją ko­nu­sów, co mocno się czują

Na wszyst­ko, co ważne, szcza­ją i plują

 

W czas za­ra­zy do­rzu­ca­ją do pieca

Mówią, co le­karz każ­de­mu za­le­ca

Wy­sy­ła­ją do sądów i try­bu­na­łów

I pie­przą non stop masę ba­na­łów

 

Na­sy­ła­ją in­spek­cje, a nawet księ­dza

Krzy­czą, że czeka nas tylko nędza

I choć szczyt­ne są ide­ały

Ta­niec cho­cho­ła to złego znak cały

 

Skłó­cić, znisz­czyć, prze­jąć za gro­si­ki

W zdro­ju w ma­lin­kach mieć fiki miki

Na­pu­ścić jed­nych sza­ra­ków na dru­gich

Uto­pić w roz­pra­wach prze­róż­nych dłu­gich

 

Żeby rzy­ga­li pra­wo­rząd­no­ścią

Żeby praca na za­wsze sta­nę­ła ko­ścią

Żeby do końca w ubó­stwie żyli

Na wa­ci­ki do uszu nie mieli mili

 

A mnie tak mocno to boli

Dobrze, że w Polsce nie ma tylko patoli

Z mądrymi wra­cam do mło­do­ści

Bez ko­mó­rek, hejtu i ner­wo­wo­ści

 

Do łąk i pól prze­pięk­nych ca­łych

Bez izo­to­pów sza­lo­nych ma­łych

Co od braci nam przy­le­cia­ły

I upa­dek sys­te­mu oznaj­mić miały

 

Do tych łąk ma­lo­wa­nych żytem

Pe-ge-erów i au­to­sa­nów przy­tem

Bo choć cięż­ko wtedy się dzia­ło

Za­miast uczyć się stu­dio­wa­ło

 

Ma­gi­ster nie był na pa­pie­rze

Kle­pa­li­śmy nawet wieże

Naj­waż­niej­sze jed­nak było

Że żar­cia z pla­sti­ku się nie ku­pi­ło

 

Na­uczy­ciel miał po­słuch jak gość

Cho­ciaż dawał cią­gle w kość

Nikt nie na­rze­kał na trud­no­ści

Każdy szu­kał praw­dzi­wej mą­dro­ści

 

Aż sta­nął w ogniu nasz wiel­ki dom

I za­mknął Bi­blii na placu tom

Za­koń­czy­ła się pewna era

Przy­szedł czas na de­ve­lo­pe­ra

 

Nie ma be, nie ma ku­ku­ry­ku

Ważne, co na pudlu lub w kur­ni­ku

Co Apart na świę­ta wci­ska

Czy dłu­go­pis widzi lo­do­wi­ska

 

Czy Ci­cho­pek ma męża

Czy rząd dzie­sią­tą falę zwy­cię­ża

Kto da wię­cej w in­fla­cji wy­ści­gu

Pięć­set dzie­więć­set w OFE po­dry­gu

 

Życie zna­cze­nia wy­pa­cza

Su­per­stra­ight nor­mal­nych ozna­cza

Lu­dzie są jak otę­pia­li

Idio­kra­cję wciąż widzą wiel­cy i mali

 

Bo po do­brym złe za­wsze przy­cho­dzi

Ohydą na­peł­nia, na stra­ce­nie nas wodzi

I po­ka­zu­je, kto w opór szla­chet­ny

Kto gnida, ka­na­lia, muł szpet­ny

 

Kto wier­ny nie­zmien­nym jest ide­ałom

Kto nuci śpiew­kę nie­zmien­ną starą

Że winni rzy­mia­nie, ston­ka, cy­kli­ści

Dzie­ci, ko­mu­na i ma­so­chi­ści

 

A jak już się cał­kiem roz­krę­ci­ło zoo

I zro­bi­ło cał­kiem we­so­ło

To wpa­dli nasi nad­zor­cy w wiel­ką pa­ni­kę

Że przy­nie­sie­my im po­li­ty­kę

 

Bo zo­ba­czy­li Teslę Elona Muska

Co rąbek nieba po­wo­li muska

I ra­dio­we stat­ków sy­gna­ły

Co ko­mu­nizm ra­do­śnie oznaj­miać miały

 

Ze­szli więc ze swej me­na­że­rii

Wy­sła­li kogoś do na­szej pre­rii

A że spryt­ne be­stie są nie­sły­cha­nie

Wie­dzą, że w zoo jest po­je­ba­nie

 

Wie­dzą, że pró­bo­wa­li róż­nych stra­te­gii

I po­wsta­li lu­dzie z każ­dej tra­ge­dii

Im więk­szą śrub­kę nam do­krę­ci­li

Tym szyb­ciej żeśmy się od­ro­dzi­li

 

Żeby więc smut­no nie było

To ja­kieś licho ich pod­ku­si­ło

Żeby nie­ła­two było wy­my­ślić

Co ma się lu­dziom teraz przy­śnić

 

Stąd nie wie­dzą nasi mę­żo­wie ucze­ni

Kogo wy­sła­li par­szyw­cy zie­le­ni

Czy od nich dobre czy złe są cha­rak­te­ry

Czy mi­lio­ner czy dziad że­brak szcze­ry

 

I nie wiemy co nas czeka

Czy wirus, po­wódź czy rzeka mleka

Jedno tu tylko pa­su­je

Lu­dzie do­praw­dy są szuje

 

I mamy fał­szy­wych pro­ro­ków

Eks­per­tów od grzy­ba i od tik-to­ków

Od wszy i od kra­dzie­ży

Co mówią, co ważne jest dla mło­dzie­ży

 

I sta­nął świat cał­kiem na gło­wie

Po pre­zy­den­ta nie­jed­nym sło­wie

Wpu­ścił bi­zo­na na sa­lo­ny

A on nie cał­kiem taki sza­lo­ny

 

Ka­ry­ny przy tym mocno pła­ka­ły

Że służ­by kwiat­kiem ich nie wi­ta­ły

Tra­ge­dia to na­ro­do­wa

Kon­fe­de­ra­cja pra­wie na ostrzu słowa

 

Bo słowo cia­łem się stało

Hi-tech czło­wie­ka nam od­je­ba­ło

Choć wcze­śniej nie był po­two­rem

Tylko dla od­słon nie­do­ści­głym wzo­rem

 

Ale teraz na ko­niec ka­den­cji

Po­ka­za­li praw­dę o swo­jej aten­cji

Jak równo idą po ban­dzie

Wal­czą o prawa ludzi w Ugan­dzie

 

Jak cho­rą­giew­ka są na wie­trze

Myślą, że masy to tylko wie­prze

Za­ak­cep­tu­ją nowe po­li­ty­ki

Godzą się na kne­ble i wnyki

 

A ci na górze ich po­pie­ra­li

Bo dzię­ki nim dzi­siaj wy­gra­li

Razem wy­rzu­ci­li spra­wie­dli­we­go

Który pró­bo­wał cze­goś in­ne­go

 

Po­wie­dzie­li, że to jego słowa

A pro­ce­du­ra usu­nię­cia była go­to­wa

I cheł­pi­li się swoją wy­gra­ną

Za­mknę­li drogę do sto­li­cy sta­nom

 

Stłu­mi­li swej tłusz­czy pro­te­sty

W nosie mieli nie­za­leż­ne testy

Żoł­da­kom ka­za­li spać na pod­ło­dze

Bied­ni za­wie­dli się na nich sro­dze

 

Po­mo­gli, a oni prze­ję­li wła­dzę kra­jo­wą

Hymn za­śpie­wa­ła z ko­so­gło­wa głową

Baba co się nie­szcze­rze śmia­ła

Mówią, że ze złym może spała

 

Wpro­wa­dza­li ogra­ni­cze­nia

Pro­mo­wa­li biz­nes co nie­wie­le zmie­nia

Swoim wciąż hoł­do­wa­li

Coraz mniej li­czy­li się mali

 

I dzie­ci ro­dzi­ców po­wy­da­wa­ły

Srebr­ni­ki za to po­do­sta­wa­ły

Ni­czym w sta­rej braci kul­tu­rze

Gdzie prawi czę­sto stali przy murze

 

A dzia­du­nio się tylko śmiał

Z czy­ta­niem z promp­te­ra pro­ble­my miał

Ale i tak plan był taki

Że zmie­nić go wkrót­ce mają le­wa­ki

 

I za­pła­ka­ła Karen z Ka­ry­ną

Co za­ja­da­ła się jakby strych­ni­ną

Miała po kilo dwie­ście

Jeź­dzi­ła wóz­kiem po całym mie­ście

 

Cięż­ko wes­tchnę­ła z prze­klę­te­go fo­te­la

Że serce, wiel­kie i tłu­ste, cięż­ko na­pie­ra

I zro­zu­mia­ła z fo­te­la bo­le­ści

Że zło się nigdy nie pie­ści

 

Po­pa­trzy­ła jak prze­bu­dzo­na

Że łapa coś po­więk­szo­na

Wiel­ka jak bo­chen chle­ba

Żo­łą­dek też więk­szy niźli po­trze­ba

 

I prze­je­cha­ła łapą po pro­chów pu­deł­ku

Wy­rzu­ci­ła colę w ogrom­nym wia­der­ku

Nug­ge­ty i ham­bur­ge­ry

Fry­tek kar­to­ny sto dwa i czte­ry

 

Zro­bi­ła kro­czek ku do­bre­mu

Ze­chcia­ła wró­cić ku sta­re­mu

Gdy gibka była i nie­na­pa­sio­na

I z życia za­do­wo­lo­na

 

Ta­kich Karyn po­wsta­ło wiele

Na gaba wcho­dzą nie tylko w nie­dzie­le

Co go Polak szyb­ko po­sta­wił

Czym w zdu­mie­nie świat wpra­wił

 

A u ko­smi­ty uśmiech znów gości

Wie, że zło się teraz wy­po­ści

Świat się zmie­ni na pewno cały

Nie będą śmie­ci wraki wpie­prza­ły

 

I bie­rze za­mach na polu gol­fo­wym

Myśli o ka­sy­nie ko­lej­nym nowym

Co go po­sta­wi, jak bę­dzie spo­koj­nie

Po nowej ludz­kich umy­słów woj­nie

 

Jak wy­ło­ży wszyst­ko na tacy

Wię­cej was pracy czeka ro­da­cy

Pokój na świe­cie w końcu na­sta­nie

Jak na wy­bie­gu szep­czą panie

 

Kraj bę­dzie znów wiel­ki cały

By różne wszy miesz­kać tu chcia­ły

I mur na gra­ni­cy też po­wsta­nie

Jak to nie­gdyś było w pla­nie

 

Taki to bę­dzie nowy po­rzą­dek świa­ta

Co zmie­ni wszyst­ko na lata

Gdy małe nie­bie­skie zoo

Krzy­czeć bę­dzie w pust­kę we­so­ło

 

Bo jak Ma­rian do­brze prawi

Gówno ru­szyć, to się po­pra­wi

Nie trze­ba zbyt wiele

By zmie­nić nam cele