Krótki pamflet o entuzjastach teorii spiskowych. Ogromne podziękowania dla DanielKurowski1, Oluta oraz PopLab za betę! Brak tu głębszych przemyśleń filozoficznych, raczej celowałem w lekki utwór humorystyczny. Proszę o uwagi i życzę miłej lektury! :)
Ludzie tłumnie ciągnęli ulicą. Środek nocy, blask księżyca oświetlał mechanicznie poruszające się ciała. Na chwilę niknęły w mroku, gdy srebrny glob przysłaniały gnające na wschód chmury, później znów pojawiały się w zimnej poświacie. Kolejna chmura. W ciemności owa masa ludzka przypominała jeden organizm, coś w rodzaju ruchliwej tkanki albo roju pokracznych stworzeń. Kamienice wokół powstrzymywały tę rzekę, ten nurt ludzkich maszyn ciągnących równym krokiem przed siebie. Tłum sprężał się i rozprężał.
Pod naporem ciał padały latarnie drogowe, samochody zaczęły płynąć razem z prądem mimo zaciągniętych hamulców, pożerane przez wzburzone fale masy ludzkiej. Cokolwiek stało na drodze tej rzece ludzi, było rozszarpywane, rozdrapywane, pożerane, zgniatane jak puszki. Tłum niszczył wszystko, a potok, czarny nurt, wzbierał zasilany strumieniami kolejnych bezosobowych twarzy, ciał, które wypływały z bram kamienic.
Palące znamię, swędzenie podniebienia, tabletka, która utknęła gdzieś na początku przełyku, głód i lęk naraz – jedyne, co można zrobić to wybiec i popłynąć ulicą razem ze wszystkimi. Wypadam więc z gorącym czołem, przerażony do granic możliwości i równie szczęśliwy zarazem, jak gdybym umknął nagle z piekła w jednym jedynym momencie wieczności, kiedy diabeł spuścił mnie z oka, mijam Chrystusa, rzucając mu krótkie quo vadis, Domine? potrącam starszego sąsiada z piętra niżej, który idzie po naszym zamku z psem cuchnącym na co dzień, a teraz o woni pomarańczy. Wyskakuję z kamienicy prosto w tłum ludzi bez twarzy, wydających ze swoich beztwarzy jeden dźwięk – słowa wymawiane z zamkniętymi ustami, a wszystko to zlewa się w jeden nieznośny jazgot. Płynę i tonę, a gdy próbuję krzyczeć, z moich ust wyrywa się jedynie lekkie zawodzenie, niemy jęk i zrywam się zaplątany w prześcieradło, spadam na podłogę, zrzucając stopą nocną lampkę, robiąc raban, jakiego w tym pokoju nie było od czasu pamiętnej imprezy sprzed siedmiu miesięcy, kiedy to Robert przypadkiem przewrócił szafę.
Dyszę jak po porządnym sprincie do autobusu, zimny pot oblewa mi ciało. Nie znoszę koszmarów.
* * *
Jest jedno bardzo ciekawe forum internetowe, którego adresu nie mogę podać – dostać się na nie można jedynie na osobiste zaproszenie – gdzie jest cała masa niesamowitych informacji z potwierdzonych źródeł. O takich rzeczach nie mówi się w telewizji. Czasami coś wypłynie na grupkach facebookowych albo na YouTubie, ale najczęściej wykrywa to algorytm i to po prostu zdejmują. Pewnie nie chcą, żeby prawda wyszła na jaw. Cała rzecz – to znaczy dostęp do forum – kosztuje niecałe dwie dychy miesięcznie, więc tyle, co nic. Raptem dwie butelki coli albo małą pizzę i to bez dowozu, a wiedzy jest tam całe mnóstwo.
Chcę poruszyć tutaj temat mojego przypadku, jak dałem się zrobić. Powinny o tym zostać jakieś informacje, nawet jeśli nas namierzą i zamkną forum. Ta myśl jest bezpośrednim powodem powstania czytanego przez ciebie tekstu.
Na początek może powiem o paru ważnych rzeczach.
Przede wszystkim nie gódźcie się na żadne szczepienia, a nawet więcej – nie gódźcie się na żadne zastrzyki! Z potwierdzonych źródeł wynika, że sprawa jest naprawdę poważna i nie chodzi wcale o osławione czipy. Otóż Oni są doskonale świadomi, że nic prostszego niż takiego czipa zneutralizować – średnio inteligentne dziecko wie, że lekkie porażenie prądem załatwia sprawę. Posunęli się o wiele dalej – otóż szczepionki mają zawierać całe armady nanorobotów (malutkich robotów), które to mają łączyć się z neuronami w mózgu, jelitach, sercu i ślepej kiszce. Tak, naukowcy ukrywali przed opinią publiczną fakt istnienia neuronów w ślepej kiszce – jej usunięcie podobno wywołuje efekty zbliżone do lobotomii. Roboty te sterowane mają być nie przez sieć 5G – to była tylko przykrywka – ale przez fale generowane z niewidocznej chmary satelitów na orbicie.
Na forum poruszyłem temat mojego dziwnego snu – rzadko pamiętam sny, a jeszcze rzadziej miewam koszmary. Zeszłej nocy miałem jednak wizję wyjątkowo niepokojącą, o tłumach ludzi, którzy niby maszyny maszerowali po ulicy. Nic dziwnego, zwykły koszmar, mógłby ktoś powiedzieć. Jednak kilka dni temu cholernie się skaleczyłem przy robocie i posłuchałem swojego durnego kolegi. Na początku byłem całkowicie przeciwny, ale tamten mnie jak zwykle wyśmiał, że o czym ja niby gadam, że jaki spisek i tak dalej. Naburmuszony pojechałem razem z nim na SOR i dostałem zastrzyk przeciwtężcowy. Wniosek nasuwa się sam – wszystko tworzy logiczną całość.
Forumowicze odpowiedzieli szybko, a ich rady były różnorodne. Wszyscy jednak wskazywali na związek zastrzyku i dziwnego snu.
Najczęściej pojawiała się sugestia noszenia czapki z folii aluminiowej albo zakupu takiej, która ma warstwę folii wewnątrz, wygląda jednak jak zupełnie zwyczajne nakrycie głowy. Nie powiem, odczuwam pewien opór względem tego podejścia – zbyt często natykam się w internecie na głosy sceptyczne wobec tej metody, jeszcze częściej na zwyczajne wyśmiewanie foliowych czapek. Zresztą dokładnie to samo robi moja żona – wszędzie musi jakieś “ale” wtrącić, że to niby bzdury wszystko, a ja marnuję tylko pieniądze. Tak, nowe buciki z wyprzedaży są ważniejsze niż bezpieczeństwo! Chociaż sobie myślę, że całe to wyśmiewanie to też może być jakaś strategia dezinformacji. Tego typu komentarze piszą po prostu boty albo ludzie zmanipulowani. Może by żonie owinąć głowę folią jak zaśnie? Wypróbuję to chyba najpierw na sobie, w domu – jeśli zadziała, to kupię czapkę, która mniej rzuca się w oczy, a chroni przed kontrolą umysłu.
Użytkownicy twierdzą również, że pomogą specjalne kryształy soli – te mają rozpraszać kontrolujące umysł fale. Kupiłem więc szesnaście paczek soli kuchennej (kryształy są dosyć drogie) i porozstawiałem je w całym domu. Stara darła się strasznie przez cały wieczór, ale chyba trochę pomogło. Następnego dnia nie śniło mi się nic podejrzanego.
Jeszcze inni polecali jakieś czary z horoskopami, ale w takie rzeczy mi się nie chce wierzyć. Teściowa cały czas grzebie w tych bzdetach (a moje teorie oczywiście wyśmiewa). Jestem przecież rozsądnym człowiekiem – nie jakimś czarodziejem na kiju. Było też coś o gęsim smalcu z lewoskrętnymi lipidami i żywą wodą – smarowanie czoła takim specyfikiem miałoby zatrzymywać promieniowanie.
Tyle na ten moment wystarczy. W następnych dniach opiszę skuteczność terapii poleconych przez forumowiczów. Mam nadzieję, że podziała i znów będę mógł być człowiekiem wolnym od wpływów podejrzanych sił.
Jeśli to czytasz, drogi czytelniku, poślij, proszę, te informacje dalej – społeczeństwo należy uświadamiać i ochronić przed zagrożeniami. Sam kupiłem trzydzieści pendrive’ów, umieściłem na nich niniejszy tekst i schowałem wszystkie w różnych miejscach w mieście – ktoś na pewno je odnajdzie i przekaże wiadomość dalej.
Razem wolni od kontroli!
* * *
– Ojj… – westchnął prezes tajnej korporacji N.W.O. (Naberius Walefor Orias – od imion założycieli), Jerry Shuros. – Ktoś za to poleci. Pytam po raz ostatni: kto dopuścił, żeby nanoroboty ze szczepionki przeciwtężcowej uaktywniły się tak wcześnie u obiektu 56394p? Przecież ten cały… – Tutaj prezes cichszym głosem zapytał stojącego obok dyrektora działu kontroli umysłów o nazwisko obiektu i po otrzymaniu odpowiedzi kontynuował. – Ten cały Marian Nowakiewicz zaczął się czegoś domyślać. To był jeden z ważniejszych obiektów, a teraz planuje nosić czapkę z aluminiowej folii! Jest już praktycznie skreślony, nic nie możemy zrobić! Nawet taktyka dezinformacyjna nie zadziałała, bo się domyślił, skubany.
Zapadła cisza. Nikt nie chciał ponieść odpowiedzialności za to, co się stało.
– Dziś wieczorem do mnie na biurko ma trafić raport, kto jest za to odpowiedzialny. – Twarz prezesa czerwieniała gdy luzował krawat. – A jeśli nie… zastosujemy odpowiedzialność zbiorową. Wracać do pracy – rzucił, obracając się na pięcie i wychodząc. Wszyscy ruszyli do porzuconych zadań, niby dobrze wytresowane zwierzątka.
Prezes wszedł do swojego gabinetu, w którym panował półmrok. Zasiadł na ogromnym fotelu przed ogromnym biurkiem. Niby wszystko było na miejscu – srebrny przycisk do papieru, stos dokumentów, stara, opasła księga z miedzianymi wstawkami na okładce, ale… coś tu się nie zgadzało. Kamerka w laptopie była włączona. Nie przypominał sobie, żeby wcześniej z niej korzystał. Myśli i wnioski popłynęły szybko.
* * *
– Ojj… – westchnął przewodniczący projektu badawczego Il’hm’hin-adti, prowadzonego przez przypominającą nieco ziemskie gady rasę humanoidalnych kosmitów. Na imię miał Thay’Ithsss Ikk. Jaszczur zebrał cały zarząd w ogromnej sali konferencyjnej, na statku, który krył się gdzieś w pasie planetoid między czwartą a piątą planetą badanego układu. – Ktoś za to poleci.
Bardzo mi się podobało. :) Może nawet nie sam pomysł, ale na pewno podobał mi się styl pisarski, jaki reprezentujesz. Nie wiem, czy czytałeś “Jak pisać. Pamiętnik Rzemieślnika.” Kinga, ale tam jest napisane, że każdego pisarza amatora można podciągnąć do poziomu dobrego pisarza. I myślę, że jeśli będziesz dużo czytał i jeszcze więcej pisał, na pewno szybko ten poziom osiągniesz, a stąd już krótka droga do poważniejszych publikacji.
Oczywiście może przesadzam, pisząc to po przeczytaniu jednego Twojego opowiadania, które w dodatku, jak sam napisałeś, jest tylko krótkim humorystycznym pamfletem, ale wyczuwam tu potencjał na rozwój. Ładnie budujesz zdania, gdybyś wypełnił je bardziej pożywnym mięsem, na pewno nikt nie wyszedłby stąd głodny.
Opis snu bardzo obrazowy, czuć klimat. Dalej trochę mniej, bo przechodzisz w groteskę i humor, ale daje radę. Trochę nie rozumiem tego zakończenia, ostatnich kilku zdań, ale to widocznie już moja wina.
Pozdrawiam i życzę powodzenia w dalszym pisaniu. :)
Dziękuję, Corrin, książki Kinga niestety jeszcze nie czytałem – pozycja jest gdzieś na ciągnącej się w nieskończoność liście “do przeczytania”.
Jeśli chodzi o zakończenie: chciałem w ten sposób pokazać brak granic myślenia spiskowego. Zawsze do czegoś zupełnie abstrakcyjnego i nierealistycznego można dopisać coś jeszcze mocniejszego, idącego dalej – tego typu myślenie wydaje mi się realizacją utartego frazesu o braku granic ludzkiej wyobraźni. Kowalskiego może kontrolować światowy spisek N.W.O., za tymi stoją reptilianie, a za gadami – kto wie? Może rasa boskich chomików z galaktyki Andromedy, żyjących w morzach ciekłego metanu.
Cieszę się, że tekst przypadł Ci do gustu. :)
Pozdrawiam!
Cześć.
Kilka detali:
Ludzie tłumnie ciągnęli po ulicy.
Po ulicy, czy ulicą? Nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że jeśli “po ulicy”, to znaczy, że coś ciągnęli.
Jeśli chodzi o nich samych, to oni ciągnęli ulicą. Chyba :P
ciała o mechanicznych ruchach
Hm, brzmi to dziwnie. Nie wiem, czy “mechanicznie poruszające się ciała” nie byłoby lepszym określeniem.
Na chwilę niknęły w mroku, gdy srebrny glob przysłaniały gnające na wschód chmury, później znów pojawiały się w zimnej poświacie. W takich właśnie momentach ciemności
Najpierw piszesz o ciemności, później przywołujesz jasność. I wtedy podsumowujesz, że “w takich momentach ciemności” – akurat wtedy, gdy właśnie mówiłeś o jasności. Wydaje mi się, że lepiej byłoby odwrócić pierwsze zdanie, abyś najpierw wspomniał tam o jasności, a później o ciemności. I wtedy drugie zdanie będzie lepiej się wkomponowywać.
Palące znamię, swędzenie podniebienia, tabletka, która utknęła gdzieś na początku przełyku, głód i lęk na raz
Zakładam, że “naraz” :)
Wypadam więc z gorącym czołem, przerażony do granic możliwości i równie szczęśliwy zarazem, jak gdybym umknął nagle z piekła w jednym jedynym momencie wieczności, kiedy diabeł spuścił mnie z oka, mijam Chrystusa, rzucając mu krótkie quo vadis, Domine?, potrącam starszego sąsiada z piętra niżej, który idzie po naszym zamku z psem cuchnącym na co dzień, a teraz o woni pomarańczy. Wypadam z kamienicy
Bardzo długie pierwsze zdanie, być może warte podzielenia (choć na tyle dobrze napisane, że nie miałem problemów z jego zrozumieniem). I powtórzenie.
Otóż Oni są doskonale świadomi, że nic prostszego niż takiego czipa zneutralizować – średnio inteligentne dziecko wie, że lekkie porażenie prądem załatwia sprawę.
Ha. Chciałbym to zobaczyć :P Skutki porażenia mogą być bardzo różne, nie da się przewidzieć efektu. Jako elektryk…
AAAAA!!! Silvanie, zamknij już dziób, wyjdź z pracy i przestań analizować wszystko naukowo! Zamknij dziób i po prostu czytaj!
Sorry :P
Roboty te sterowane mają być nie przez sieć 5g
“5G”.
Kupiłem więc szesnaście paczek soli kuchennej (kryształy są dosyć drogie) i porozstawiałem je po całym domu. Stara darła się strasznie przez cały wieczór, ale chyba trochę pomogło.
Coraz bardziej podoba mi się to opowiadanie :D
Jeśli to czytasz, drogi czytelniku, poślij, proszę, te informacje dalej – społeczeństwo należy uświadamiać i ochronić przed zagrożeniami.
OK :D
Ha, no finał na serio godny całej reszty :D
Nieźle :)
Poza tymi kilkoma pierdółkami z początku – a to raczej moje subiektywne opinie początkującego – całkiem mi podeszło :)
Jestem fanem wszelkich teorii spiskowych.
Uwielbiam dyskusję z takimi ludźmi i ich panikę / obrazę / wzburzenie, gdy nie potrafią odpowiedzieć na dwa, trzy rozsądne (naukowe) pytania. Raz nawet dostałem odpowiedź, że nauka też jest zmanipulowana.
Zawsze wiedziałem, że Newton i Einstein byli dupkami. Nie dość, że nawymyślali jakieś różniczki i teorie, którymi męczy się biedną młodzież, to jeszcze do tego to wszystko to kłamstwa!
Cześć, silvan.
Poprawiłem rzeczy, które wskazałeś.
Ha. Chciałbym to zobaczyć :P Skutki porażenia mogą być bardzo różne, nie da się przewidzieć efektu. Jako elektryk…
Z tym porażeniem to oczywiście mocno naciągane – pomysł jest oczywiście kuriozalny, ale wzięty “na logikę” w wydaniu “chłopski rozum”. Byle spięcie potrafi uszkodzić sprzęt elektroniczny, więc niekompetentny w tej dziedzinie bohater łyka podobne rozwiązania. Im więcej dziur, im prościej to wszystko wytłumaczyć, tym lepiej.
Myślenie spiskowe jest rzeczą, która też leży gdzieś w polu moich zainteresowań – niesamowite jest, co ludzie potrafią wymyślić i jak daleko w podobnych rozważaniach mogą odpłynąć. Jednocześnie są to mocne przekonania odporne na jakiekolwiek argumenty – tak jak pisałeś, zmanipulowane może być w zasadzie wszystko.
Newton i Einstein zdecydowanie maczali palce w czymś diabolicznym – od męczenia uczniów, studentów po globalny system kontroli o skrócie GPS (Globalny Plan Spiskowy)!
Zanim poprawisz, najpierw się zastanów / przegadaj z kimś mądrzejszym :D
A co do teorii spiskowych – uwielbiam płaskoziemców.
Zawsze ich pytam…:
PO CO?!
Co to komu daje?!
I milczenie :D
Pełne oburzenia milczenie :D
Z pewnością znajdą się jakieś teorie na temat tego, w jakim celu fakt płaskości Ziemi jest tak skrzętnie ukrywany, ale osobiście na żadną do tej pory (chyba) nie wpadłem. Tak czy inaczej, coś musi być na rzeczy. :D
Bez problemu można by to uzupełnić jakimiś reptilianami czy czymś podobnym, ale cóż – sprowadza się to do jednego, cudownego poziomu nonsensu.
Dobrze, Crucisie, że opisałeś sprawę lekko, łatwo i przyjemnie, bo fajnie się to czytało. ;)
Mam kuzynkę, zagorzałą zwolenniczkę rzeczonych teorii, ale jeśli zdarzy się, że muszę z nią rozmawiać, usiłuję nie wykraczać poza tematy o kwiatkach i kotach.
…rzucając mu krótkie quo vadis, Domine?, potrącam… ―> Po pytajniku nie stawia się przecinka.
Dyszę jak po porządnym sprincie na autobus… ―> Raczej: Dyszę jak po porządnym sprincie do autobusu…
…albo na youtubie… ―> …albo na YouTubie…
…czytanego przez Ciebie tekstu. ―> …czytanego przez ciebie tekstu.
Zaimki piszemy wielka literą, kiedy zwracamy się do kogoś listownie, a to nie jest list.
…a ja marnuje tylko pieniądze. ―> Literówka.
…i porozstawiałem je po całym domu. ―> …i porozstawiałem je w całym domu.
Pytam się po raz ostatni: kto dopuścił… ―> Pytam po raz ostatni: kto dopuścił…
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Dzięki, reg, cieszę się, że Ci się spodobało! :)
Trudno jest rozmawiać z osobami święcie przekonanymi o swoich racjach, a zwolennicy podobnych interpretacji świata zazwyczaj są właśnie zagorzali. Misja ewangelizacyjna raczej jest skazana na skutki podobne kichotowskim zmaganiom z legendarnymi wiatrakami.
Dzięki za łapankę, zaraz się biorę do poprawiania!
Bradzo proszę, Crucisie, i miło mi, że mogłam się przydać.
Wyznam, że czasem przeraża mnie ognień w oczach i żarliwość z jaką starają się propagować te przekonania.
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Cóż, wydaje mi się, że tego typu myślenie przybiera postać swego rodzaju fanatyzmu. Czy słyszał ktoś kiedyś o “lekkich” spiskowcach? Od zawsze to zjawisko wywoływało we mnie pewną ciekawość. Przez ostatni rok odniosłem wrażenie, że tendencje do tego typu myślenia wzrastają – wszak trudno o lepszą pożywkę dla spisku niż globalna pandemia.
No, ale są i tacy, którzy istnienie pandemii podają w wątpliwość.
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Takich również mi było dane spotkać na swojej ścieżce. Przy pierwszym razie, mimo przypuszczeń o ich istnieniu, byłem szczerze zaskoczony.
No cóż, nie dziwię się.
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Sympatycznie piętrowy spiseq.
Wprawdzie po pierwszej części się zjeżyłam – poświęcać taki kawał tekstu na opis czegoś, co “jest tylko snem”? – ale potem wyszedłeś na prostą.
Mam wrażenie, że przydałoby się jakieś urozmaicenie, ale niech Ci będzie.
A słyszałeś, że szczepionka jest podzielona na dwie raty, bo najpierw podaje się login, a potem hasło? ;-)
Babska logika rządzi!
Rozbawiłeś mnie :) Napisane lekko, piętrzysz te teorie już aż do sześcianu, ufoki na koniec mnie dobiły ;) Aż strach pomyśleć, że ludzie w to naprawdę wierzą. Fajnie, że sen z początku czemuś konkretnemu służył.
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Finkla, miło, że wpadłaś i odnalazłaś jakąś przyjemność z lektury. Co do dwóch rat: zapewne dlatego też są szczepione najpierw jedne grupy, a dopiero potem inne – serwery by nie wytrzymały takiego ataku, gdyby wszyscy na raz się podłączyli. ;)
Irka_Luz, cieszę się, taki był zamysł tego szorta. :D Z jednej strony jest to utwór humorystyczny, z drugiej wyraz sprzeciwu wobec tego typu myślenia. Ale cóż – aby walczyć z abstrakcją, trzeba być do niej trochę podobnym, jak to pisał Camus. :)
O tym nie pomyślałam… Ale jeśli większa grupa dostaje drugą dawkę w jednym czasie, to i tak serwer padnie. To by wyjaśniało, dlaczego jest tak mało szczepionek. Wszystko ma sens! ;-)
Babska logika rządzi!
O n i muszą mieć to wszystko dobrze przemyślane – wszak to globalny spisek!
Z tekstu by wynikało, że więcej niż globalny…
Babska logika rządzi!
Kto wie? Wielka konspira może sięgać daleko poza granice galaktyki albo nawet Wszechświata! :D
Również i mnie się podobało oraz uśmiechnęło pod koniec w obliczu spiętrzenia. :-)
Z takiego technicznego, warsztatowego punktu widzenia najbardziej mnie ucieszyło, że ani razu nie „wypadłeś” z założonej narracji, nie skomentowałeś. Naprawdę fajnie.
Skarżę do biblio.:-)
Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.
Jeśli uśmiechnęło, to znaczy, że osiągnąłem założony cel. :)
Dzięki za komentarz i klika!
Cześć Crucisie!
Napisałeś naprawdę dobry szort – i słowo napisałeś jest tutaj kluczowe. Masz dobry warsztat oraz umiejętności, po prostu płynąłem przez Twój tekst, niczym ten tłum na początku. Nawet z czegoś tak potencjalnie niepotrzebnego i niszczącego tekst jak zmiana narracji uczyniłeś zaletę.
Fabuła za bardzo odkrywcza, ani dobra nie jest, ale spodobał mi się podwójny plot twist na koniec.
Pozdrawiam
All in all, it was all just bricks in the wall
Cześć, Simeone!
Dziękuję za miłe słowa. Cieszę się, że odnalazłeś przyjemność w lekturze. :)
Również pozdrawiam!
Wracam jakiś czas po becie :)
Jak już wcześniej pisałem, tekst wygląda znaczenie lepiej po okrojeniu tych nawiasów w rozwinięciu historii. Ponad to, bardzo duży plus za ten wstęp i zakończenie. Opis snu jest bardzo dobrze napisany, obrazowo i dobrze technicznie – jak całość.
Ogólna historia też fajna, zwłaszcza, że odnosi się do foliarskich realiów, więc można znaleźć w niej własne obserwacje. Przyjemna, lekka, z humorem. Fajny twist na końcu.
Oczywiście ode mnie ostatni głos na bibliotekę ;)
Pozdrawiam!
,,Celuj w księżyc, bo nawet jeśli nie trafisz, będziesz między gwiazdami,, ~ Patrick Süskind
Miło, że wpadłeś, Danielu!
Dzięki za komentarz i klika, jeszcze raz dziękuję za betę! Foliarskie realia potrafią być czasami naprawdę fascynujące – nawet jeśli nie jako temat do prześmiewczego opowiadania, to jako źródło inspiracji do koncepcji naprawdę abstrakcyjnych. ;)
Łączę pozdrowienia!
Witaj.
Ciekawy pomysł, pozwalający czytelnikowi na swobodne rozbujanie wyobraźni do granic możliwości, daleko poza horyzonty rozsądku. :)
Mnie ciągle towarzyszyło nieodparte wrażenie powrotu do oglądanego przed wieloma laty pierwszego cyklu “Archiwum X” – jakbym poznawała nowy, niezmiernie tajemniczy jego odcinek.
Pozdrawiam. :)
Pecunia non olet
Cześć, bruce!
Miło słyszeć, że odnalazłaś przyjemność w lekturze. Niestety “Archiwum X” mnie ominęło, więc trudno mi się odnieść. :( Może kiedyś nadrobię, wszak to chyba klasyka.
Pozdrowienia!
Witaj, Crucis. :)
O, tak, warto tam zajrzeć, świetny serial. :)
Pozdrawiam i dziękuję. :)
Pecunia non olet
Crucis, świetny pomysł na opowiadanie! Spiętrzone do granic możliwości spiski rozbawiły, ale trochę mniej śmiesznie zrobiło się, gdy pomyślałem, że dookoła nas istnieją ludzie święcie przekonani o prawdziwości tego rodzaju teorii ;P
Ludzie wypisują w internetach wszelkie możliwe głupoty. Ledwie wczoraj natknąłem się na Facebooku na posta o treści mniej więcej takiej: Drodzy, czy wierzycie w reinkarnację? Nasz synek przyszedł na świat dokładnie w dzień wykrycia pierwszego przypadku COVID w Polsce i w ciągu ostatnich dni zauważyliśmy z żoną, że staje się bardzo zaniepokojony, gdy w telewizji mówią o kolejnych zakażeniach i przypadkach śmierci. Porusza ustami, jak gdyby chciał nam coś powiedzieć. Czy myślicie, że w naszym dziecku może być zaklęta dusza umarłego z Wuhan, który próbuje powiedzieć nam, jak walczyć z wirusem? Powiedzcie, co sądzicie. A o tym, co działo się w komentarzach, nie chcę już nawet pisać… :D
Wykonanie bardzo dobre, tekst czytało się lekko i swoje zamierzenie zrealizowałeś – dostarczył mi rozrywki :) Zabiła mnie końcówka z kosmicznymi jaszczurami.
Pozdro,
Amoniszcze
Amonie… Żartujesz, prawda?
Nie żartuję, poważnie :D Może nawet uda mi się znaleźć screena, bo chyba komuś to wysyłałem…
Kaczka.
To max, co z tego będzie.
Amonie, miło, że zajrzałeś i Ci się podobało. :)
Post, który nam zacytowałeś, jest idealnym przykładem takiego odklejonego myślenia. I fakt – na pewnej płaszczyźnie brzmi to na tyle abstrakcyjnie, że po prostu bawi. Gdy jednak się głębiej zastanowić, to idzie się złapać za głowę.
Pozdrawiam!
Dobre. Na czasie. Ktoś poleci :)
Dzięki, Koala! Ktoś polecieć musi. ;)
Widzę, że Koala jest kontrolerem jakości ;)
,,Celuj w księżyc, bo nawet jeśli nie trafisz, będziesz między gwiazdami,, ~ Patrick Süskind
