Przedziwny organizm

Był bardzo wczesny wtorkowy ranek. Adam spał jeszcze smacznie, gdy Edyta ze swoją mamą przygotowywały się do wyjścia na grzyby, do pobliskiego lasu. Na zewnątrz zalegała gęsta mgła. Mogło padać, więc założyły peleryny. W kaloszach, z koszykami, wyposażone w małe noże opuściły dom.

By dotrzeć do lasu należało przez półtora kilometra iść lekko pod górę asfaltową drogą, następnie skręcić w dobrze wydeptaną ścieżkę znajdującą się za ostatnim domostwem.

 

***

 

Dom Kulalskich znajdował się we wsi Barówki, w województwie mazowieckim. Mieszkało w nim małżeństwo Adam i Edyta, razem ze swoimi rodzicami i czteroletnim Maciejem ich synem. Tworzyli kochającą się, spokojną rodziną. Edyta nie mogła mieć więcej dzieci, co było dla nich bardzo smutne, gdyż zawsze chcieli mieć ich gromadkę. Adam pracował w warsztacie samochodowym, w pobliskim mieście. Edyta natomiast zajmowała się domem, mieli bowiem duże gospodarstwo.

 

***

 

Kobiety nie spiesząc się szły rozmawiając o babskich sprawach. Nagle zauważyły przed sobą na samym środku drogi duży, wiklinowy kosz. Ktoś musiał go tu rozmyślnie zostawić. Zaciekawione podeszły do niego i ujrzały w środku niemowlę. Było zawinięte w szmatki i płakało. Wyglądało słodko. Edyta wyjęła je z koszyka i zaczęła mu się z czułością przyglądać. Matka Edyty, przeszukała koszyk mając nadzieję znaleźć jakiś list, jednak nic więcej w nim nie było.

– Co z nim zrobimy? – Edyta spytała matkę.

– Weźmy je do domu, zastanowimy się.

Włożyły z powrotem niemowlę do kosza i udały się w drogę powrotną, rozmawiając o swoim znalezisku. Gdy były blisko domu, Edyta powiedziała:

– Jeśli jest zdrowe, chciałabym je zatrzymać. Tak bardzo chcieliśmy z Adamem mieć więcej dzieci.

– Dobrze, razem wszystko przemyślicie i zdecydujecie.

Po powrocie kobiet do domu, Adam jeszcze spał. Gdy wstał, Edyta pokazała mu znalezione dziecko. Adam się spieszył, ale wychodząc spytał:

– Może byśmy je zatrzymali?

Po południu, gdy wrócił z pracy przedyskutowali całą sprawę. Zdecydowali się, że je adoptują. I tak też zrobili.

 

***

 

Po załatwieniu wszystkich spraw formalnych Robert, bo tak dali chłopczykowi na imię, stał się członkiem ich rodziny.

Radość była ogromna, z młodszego braciszka cieszył się również Maciej.

Minęły dwa tygodnie. Pewnego razu, gdy niemowlę leżało nagie na łóżku, a Edyta zmieniała mu pieluchę, Maciej zainteresował się dużą brodawką którą malutki Robert miał z tyłu szyi.

– Mamo popatrz – powiedział. – Co to jest?

Edyta odwróciła się i ujrzała jak Maciej trzymając w palcach dużą brodawkę, ciągnie ją jednocześnie wyjmując z szyi metalowy drut. Wyjął go cały. Drut miał około trzydziestu centymetrów długości. Lecz dopiero po chwili stały się prawdziwe cuda.

Dziecko zaczęło się zmieniać. Z tułowia po bokach wolno wyrastały mu trzy pary cienkich zakończonych czterema chwytnymi palcami kończyny. Ludzkie ręce i nogi zaczęły się zmniejszać aż zniknęły wchłonięte do wewnątrz ciała. Głowa rozdzieliła na trzy części, każde kształtem przypominające jajo. Pojawiły się na nich setki malutkich, czarnych wypustek. Trzy jajowate głowy, obrosły gęsto żółtymi włoskami i zaczęły pulsować niczym ludzkie serce. Skóra zmieniła kolor na jasnozielony. W dolnej części tułowia z tyłu wyrósł półmetrowy ogon zakończony oślizgłym zgrubieniem żółtego koloru. Transformacja nie trwała dłużej niż minutę. Edyta i jej syn Maciej byli w szoku, na łóżku leżał do niczego niepodobny, przedziwny stwór.

Zwołali wszystkich. Po chwili cała rodzina wpatrywała się w potwora, który jeszcze przed chwilą był człowiekiem.

Boże co to jest? Czy to jakieś zmutowane zwierze? Może to przybysz z kosmosu? – zastanawiali się.

 

***

 

Dziwny organizm trafił w ręce polskich naukowców. Umieszczono go w specjalnie przygotowanym, dość dużym pomieszczeniu, które wyposażono w najbardziej nowoczesny sprzęt diagnostyczny. Niezwykle podekscytowani specjaliści zaczęli go badać, uważając przy tym by nie został uszkodzony. Prowadzono obserwacje dwadzieścia cztery godziny na dobę. Rzeczą, którą można było bez obawy zrobić, to prześwietlenie rentgenem. Okazało się, że osobnik również wnętrzem nie przypomina żadnego żyjącego na Ziemi organizmu. Dalsze badania i obserwacje wykazały, że ma olbrzymi, bardzo skomplikowany układ oddechowy. Nie ma natomiast układu pokarmowego. Żywił się i istniał wyłącznie dzięki pochłanianiu dużych, znacznie większych niż dorosły człowiek, ilości tlenu. Pobierał go trzema jajowatymi głowami, które cały czas pulsowały. Dziwne było, że ten organizm również nie miał czegoś, co mogłoby być systemem rozrodczym. Kropki na jajowatych głowach musiały być oczami. Osobnik cały czas leżał bez ruchu, jedynie co jakiś czas lekko poruszył swoimi cienkimi kończynami. Jednak, gdy zostawiono go samego sobie zaczął badać swoje otoczenie. Niczym owad potrafił chodzić po ścianach i suficie używając do tego przyssawek, które były ukryte wewnątrz jego tułowia. Po kilku dniach obserwacji zdecydowano pobrać z jego ciała materiał do badań. Zrobiono to bardzo ostrożnie. Oczekiwano na wyniki z laboratorium.

Jednocześnie technicy badali dziwny drut wyciągnięty z ciała, które wcześniej było ludzkie. To z czym się spotkano okazało się niezwykłą, bardzo rozwiniętą technologią i niespotykaną rośliną. Brodawka, którą zainteresował się Maciej, chwycił ją i wyciągnął, była małym organizmem symbiotycznym pobierającym tlen i wysyłającym go za pomocą drutu do rdzenia kręgowego. Dalsze wyniki badań nie mieściły się w głowie. Ten krótki drut o średnicy trzech milimetrów pełnił niezwykłą funkcję. Zrobiono eksperyment, wbito go w rdzeń kręgowy świnki morskiej. Zwierzę zaczęło się przeobrażać w ludzkie dziecko. Nie przeobraziło się do końca, jak podejrzewano z powodu niedokładnego umieszczenia drutu. Przed zszokowanymi naukowcami leżał, od głowy do brzucha, ludzki noworodek, natomiast reszta była ciałem gryzonia.

 

***

 

W pomieszczeniu gdzie trzymano i poddawano badaniom dziwnego osobnika, chwilowo nikogo nie było. Jeden z naukowców nie mogąc się doczekać pewnego doświadczenia wszedł tam o drugiej w nocy. Założył gumowe rękawiczki i przygotowywał się do eksperymentu, chciał bowiem porazić organizm lekko prądem. Leżący na stole twór nagle, niespodziewanie zaatakował go. Z oślizgłej bulwy na ogonie wysunął się ostry szpikulec, stworzenie wbiło go w szyję naukowca. Bulwa pomniejszyła się, gdy wstrzyknięty został cały, wytworzony w niej jad. Naukowiec przewrócił się na podłogę. Wstrzyknięta substancja rozpoczęła swoje niezwykłe działanie. Miliony niezwykłych żyjątek, które znajdowały się w jadzie zaczęły wnikać do komórek i zmieniać ludzki organizm. Kości stwardniały, powiększając swoje rozmiary o dwadzieścia procent. Paznokcie zamieniły się w równie twarde, ostre szpony, włosy zaczęły wypadać a skóra rogowaciała. Transformację przeszły również oczy i mózg. Gałki oczne po wyjściu z orbit, powlekły się twardą przeźroczystą błoną. Mózg zmienił się w inaczej działający organ.

Po paru minutach przeobrażony człowiek ożył i wstał. Opuścił pomieszczenie i rozpoczął poszukiwania innych naukowców. Przedziwny organizm, który został w pomieszczeniu gdzie doszło do ataku, zaczął mocniej oddychać, jego trzy głowy pulsowały jeszcze intensywniej. Trwało pięć minut, zanim bulwa na ogonie znowu wypełniła się jadem.

 

***

 

Pół człowiek, pół potwór, opuściwszy pokój w którym prowadzono badania nad niezwykłym organizmem, gdy natrafił w korytarzu na innego naukowca szybko uśmiercił go wbijając szpony w klatkę piersiową. Następnie zawlókł go tam gdzie był chwilę wcześniej. W drugie, ludzkie ciało została wstrzyknięta kolejna dawka powodującej metamorfozę substancji.

Nim zorientowano się co się dzieje, w budynku były już trzy agresywnie usposobione przeobrażone z ludzi stwory. Naukowcy i personel w panice opuszczali to miejsce. W niespełna pół godziny informacja rozprzestrzeniła się, przybyła policja a niedługo potem wojsko i otoczono budynek.

Potwory starannie obszukiwały placówkę i gdy nikogo już nie znalazły jeden z nich wyszedł na zewnątrz. Rozglądnął się i wielkimi susami próbował uciekać, wtedy otworzono do niego ogień. Osobnik padł trupem. Istoty były na tyle inteligentne, że nie popełniły błędu swojego kolegi.

Obie strony czekały. Znajdujące się w budynku stwory były w beznadziejnej sytuacji jednak nikt nie podejrzewał o czym myślały i co planowały. Jeden z naukowców, który od początku miał styczność z dziwnym organizmem zaproponował rozpylenie w środku jakiegoś gazu bojowego, gdyż istnieje duże prawdopodobieństwo, że mogą być właśnie na to wrażliwe.

Tak też zrobiono. Rozbijając okna wrzucono do środka dużą ilość granatów gazowych. Poczekano dziesięć minut i skierowano do wnętrza latającego drona z kamerą.

Okazało się, że pomysł z zagazowaniem budynku był strzałem w dziesiątkę. Na obrazie, który przesyłał dron ujrzano najpierw leżące w korytarzu dwie wcześniej siejące śmierć przeobrażone z ludzi istoty, potem w głównym pomieszczeniu również wyglądający na martwy badany na początku organizm.

 

***

 

Przestrzegając wszelkich środków ostrożności dokonano oględzin denatów. Wszystkie były na prawie sto procent martwe.

Teraz można było badać organizmy bez strachu, że można im zaszkodzić.

Wyniki były fascynujące, biorąc pod uwagę również niezwykły drut znajdujący się w kręgosłupie dziwnego osobnika wysnuto wnioski, że organizm musi pochodzić z kosmosu. Od teraz zaczęto bez wątpliwości wierzyć, w istnienie obcych, którzy nawiedzają Ziemię. Jednak to co się zdarzyło nie napawało optymizmem. Co chcieli osiągnąć podrzucając ten dziwny organizm na wiejskiej ulicy, nikt nie miał pojęcia. W wielu ludziach zagnieździł się lęk.