Rozmowa o pracę

Tymczasem w biurze klubu, rekruter wyciągnął właśnie z teczki CV oraz dokumentację nowego kandydata. 

– Dziękuję za wypełnienie testów psychologicznych. Wyjaśnię teraz z czym wiąże się pańska praca w naszym klubie. Proszę mi nie przerywać dopóki nie skończę. Później odpowiem na pańskie ewentualne pytania. Szanujmy swój czas.

Widzi pan, mimo iż pańskie życie nie jest warte tyle co zakup androida, ani nawet jego roczne serwisowanie, to w świetle prawa zabicie człowieka nadal jest przestępstwem. Ludzie mogą sobie gnić bez grosza przy duszy, staczać się, nie dbać o własną edukację, wegetując w swej głupocie i śmierdzieć, a nadal są pod ochroną.– Spojrzał na kandydata z półuśmiechem Mona Lisy.

– Dlatego obecność człowieka w naszym klubie jest zabezpieczeniem. Zatrudniamy jednego przyzwoitego człowieka, ponieważ zdarzało się w historii klubu niezwykle brutalne niszczenie mienia.

Z nieznanej przyczyny klienci czasem atakują androidy. Rzadko, ale jednak. Przez brak kary, poza oczywiście finansową, bo w przypadku zniszczenia androida należy pokryć koszty serwisowania, lub gdy naprawa jest niemożliwa, zakupić nowy, czują się nieograniczeni, bo nasi klienci finansowo są nieograniczeni. Z jakiegoś powodu nasze androidy, jeżeli to się zdarza, a zaznaczam, że zdarzało się niezwykle rzadko, są…, że tak to ujmę, niszczone z niezwykłym poziomem przemocy, okrucieństwa, sadyzmu wręcz. Odnoszę wrażenie, że przyczyną może być to, że byt organizmu sztucznego, nie jest chroniony przestarzałym w mojej prywatnej opinii prawem, chroniącym tylko życie naturalne. Wyzwala to w napastnikach najgorsze instynkty, pozbawiając ich wszelkich hamulców. Nie wyobraża pan sobie, co potrafią zrobić z niejako ludzkim ciałem ci… niech to pozostanie między nami. – Spojrzał porozumiewawczo na kandydata. – Zwyrodnialcy.  Innego określenia nie znajduję…-

Kandydat ściągnął nieśmiało brwi, jakby chciał wyrazić troskę i zrozumienie. 

Rekruter kontynuował.

– Wie pan, ja pracuję z androidami od lat i walczę o ich prawa, niestety nieskutecznie…-

Zamilkł. Nowy pracownik zastanawiał się czy rekruter skończył już monolog.

– Dlatego obecność człowieka jest dla nas zabezpieczeniem. Za zabójstwo człowieka ze szczególną brutalnością nadal grozi dożywocie, więc jak wśród wszystkich naszych androidów jest jeden człowiek, to nasi szanowni klienci hamują się zdecydowanie bardziej. Chociaż mam obowiązek pana poinformować, że mimo tego zdarzały się ataki. Może to wynikać z bezmyślności, a może z obecności jakiegoś dodatkowego bodźca, podniety. Wie pan, jak na loterii, lub może bardziej rosyjskiej ruletce, czy trafi się człowiek? …

Westchnął zbierając myśli.

– W każdym razie gdy się trafi, klient ponosi konsekwencje. Mi to wystarcza.