Kolejność pytań

Macie jakieś pytania?

Po przeczytaniu spalić monitor.

Widzę, że produktywnie spędzasz przerwę od pisania :) Zgrabny szorcik. Czytałam ciekawa, jakie będą kolejne odpowiedzi, a one same mnie nie zawiodły – niby proste, a człowiek sam by nie wpadł. Jeszcze nie wiem do końca, co do tego wszystkiego miała kolejność pytań, bo jak dla mnie zostały one zadane w odpowiedniej kolejności (gdyby to ostatnie zadał na początku, nie poznałby odpowiedzi na pozostałe dwa?), ale pomyślę nad tym. 

kwaterę WWZ zaśmiecały kości przedstawicieli wszystkich ras galaktyki(-,) posiadających szkielet.

Twoi poprzednicy poprzestawiali zazwyczaj na jednej

Zapewne chodziło o poprzestawali.

napisał(+,) co miał napisać(+,) po czym oddał zestaw gruokowi.

i poklepując po brzuchu(+,) dodał

Cześć, Marasie :)

Podoba mi się podjeść do tematu – bardzo filozoficzne. Trudno jest napisać taki tekst, by był przyswajalny i ciekawy. Jak dla mnie – jest. 

Podoba mi się koncepcja pytań. No właśnie, kolejność jest ważna. O ile dobrze rozumiem, trzeba je zadać w taki sposób, by nie “spalić” pozostałych odpowiedzi. 

Językowo – spójnie, patetyczność jest tu jak najbardziej na miejscu.

Zgłaszam do biblioteki. :)

Duża frajda! Jak ja lubię, kiedy autor najpierw pomyśli, a potem zaczyna pisać ;)

Drobne uwagi stylistyczne:

W pierwszym zdaniu myląca jest nietypowa, żeńska forma imienia bohatera – intuicyjnie “Zunta” wydaje się być dopełniaczem od “Zunt” i łączyć z “odpowiedzi” a nie z “Dociekliwy”.

“zawitał pod niebem” – “zawitać pod” jednak z biernikiem.

Klikane było.

EDIT: Z logicznego punktu widzenia dwie ostatnie wypowiedzi są jednak sprzeczne. Tryb przypuszczający ostatniej neguje pewność przedostatniej.

Dzięki za wizytę, komentarz i klika, Sonato. Obiecałem kiedyś Wilkowi, że coś skrobnę. Tekst oparty na pomyśle i napisany spontanicznie. Dzięki za wskazanie usterek technicznych. Oczywiście "poprzestawali".

Tobie także dziękuję za lekturę i klika, Rossa. Dzięki również za miłe słowa. Dobrze, że się podobało i było ciekawie. Ja też uważam, że kolejność miała znacznie ;)

Witam serdecznie Cobolda. Dzięki za wszystkie miłe słowa i uwagi (oraz klika). Odnośnie pierwszego zdania. Traktuję Zunte Dociekliwego jako pełne imię. Trochę się nieszczęśliwie tekst rozłożył w edycji. Nie wiem czego tam brakuje (przecinka?), innego szyku? żeby było w pełni klarownie. 

Co do logiki. Hmm. Jeśli weźmiesz pod uwagę, że Zunta nie znał kompletnie odpowiedzi i konsekwencji swoich prośb, a WWZ nie miał pojęcia jakie będą pytania i prośby, to chyba jednak ciężko mówić o jakiejś sprzeczności?

Po przeczytaniu spalić monitor.

Nie chcę krytykować bo jestem za słaby ale spoko podziwiam, że w takim krótkim tekście można zawrzeć tyle treści.

Pozdrawiam.

Jestem niepełnosprawny...

Dzięki za odwiedziny i komentarz, Dawidiq150. Śmiało możesz krytykować. 

Po przeczytaniu spalić monitor.

Jak zauważył Cobold, z pewnością przemyślane, dobrze zaplanowane i podane w odpowiedniej kolejności :) Przeczytałam z przyjemnością. Podobnie jak przy tekście Tsole, tak mało słów i tak dużo treści. Poza tym lubię takie filozoficzne rozważania ubrane w fantastyczną otoczkę.

I bardzo fajnie opisałeś Wielkiego Wytatuowanego Zabójcę ;) Sama nazwa też mi się bardzo podoba.

Oczywiście klikam bibliotekę i życzę powodzenia w konkursie.

Dziękuję za wizytę i opinię, Katiu72. Oczywiście cieszy mnie kolejny zadowolony z lektury czytelnik. Wielki Wytatuowany Zabójca również dziękuje za ciepłe słowa, pozdrawia i zaprasza na pogawędkę.

Dzięki za klika!

Po przeczytaniu spalić monitor.

Nie mam żadnych pytań. ;-)

Fajna koncepcja, spodobała mi się. Interesujące podejście do konkursu.

Babska logika rządzi!

Dzięki, Finklo. Jak się podobało, to się cieszę.

Ps. Jesteś pewna, że nie masz żadnych pytań? WWZ czeka…

Po przeczytaniu spalić monitor.

Inteligentne i pomysłowe, odrobinkę jakby Lemowskie z ducha. Zderza lekką formę z pytaniami bohatera (i pokazuje go może jako dociekliwego, ale też z lekka naiwnego). Czytałam z dużą przyjemnością. 

ninedin.home.blog

O witam też Ninedin. Oczywiście bardzo mi miło, że podejrzewasz mnie o pomysłowość i inteligencję ;). Forma rzeczywiście lekka, bohater naiwny, a pytania jakby nieco egzystencjonalne… :)

Ps. Dzięki za kliczka!

Po przeczytaniu spalić monitor.

Bardzo dobrze napisane. Pytania ciekawe. Przemyślany zwrot. Ze skórą piękne, drugie pytanie też w punkt. Z trzecim bym polemizowała.

Skarżę do biblio, choć pewnie już niepotrzebne. :-)

Zastanowienia:

Kurcze, dlaczego Zunta, a nie Zunt? Chyba też podmieniłabym jakąś literę na „r” albo co innego, aby imię było mocniejsze, aby do równej walki stawali, przecież w desperacji poszukiwał odpowiedzi, choć jesteś konsekwentny, gdyż później jest stropienie się w obliczu WWZ i w ogóle odczuwał respekt.

,Gruok wytarł tabliczkę o rękaw

Podmieniłabym subiektywnie, co czym wycierał, czyli „wytarł rękawem tabliczkę”. 

Powodzenia w konkursie i srd pzd! :-)

a

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Nie mam pytań. Naprawdę kawał dobrego opowiadania. Czytało się z przyjemnością, czekając na kolejne odpowiedzi. Ostatnie zdanie nie zaskoczyło, bo po śmierci Zunty i odczytaniu ostatniego pytania, nie mogło się to skończyć inaczej. Ale to dobrze, bo dla mnie, jako czytelnika, było potwierdzeniem wcześniejszych domysłów. A to daje dodatkową satysfakcję z lektury. Gratuluję opowiadania.

Pozdrawiam

Q

Known some call is air am

Ps. Jesteś pewna, że nie masz żadnych pytań? WWZ czeka…

Tak, czeka i aż mu w brzuchu burczy od tego czekania. Owszem, jestem pewna. ;-)

Babska logika rządzi!

Bardzo zgrabne, bardzo dobre. Znakomity pomysł z kolejnością pytań. Natomiast po raz drugi po kaf(w)ce mam weird uczucie, że gdzieś tam głęboko nasze teksty są koncepcyjnie podobne. I to nie zarzut, bo poza tym są całkowicie różne, podobnie jak tam, żadne z nas nie czytało tego drugiego przed napisaniem swojego, ale tu podobnie odwracamy kwestię, czym jest granica.

Bibliotekuję, oczywiście :)

http://altronapoleone.home.blog

Maksimum wyrazu mimo oszczędności środków. Czytało się bardzo przyjemnie, a kreacja bohatera tak dwuznaczenego i wielopłaszczyznowego jak WWZ zdecydowanie na tak. Kolejne opowiadanie w tym konkursie, które przekonuje mnie, że warto czytać sf. 

I klikam oczywiście.

Dziękuję za wizytę, Asylum. Z trzecim pytaniem zawsze polemizujemy ;). Dlaczego Zunta? A bo mi z Gunty wyszedł Zunta. Pisałem na spontanie. Z tabliczką zostanie, zdanie "Gruok wytarł rękawem tabliczkę i odparł" nie brzmi jakoś, gubi rytm i hamuje przed odparł. Za klika też dziękuję :)

Tobie także dzięki za lekturę i komentarz, Outta Sewer. Dzięki za miłe słowa. Oczywiście, w pełni popieram (i stosuję) trick z potwierdzeniem domysłów czytelnika. Rzeczywiście to daje satysfakcję. Nad pytaniami jeszcze pomyśl. WWZ czeka…

Dobrze dedukujesz, Finklo ;)

Dziękuję za miły komentarz i klika, Drakaino. Czy jest tam jakieś podobieństwo "koncepcji" powiem po lekturze Twojego tekstu. Oczywiście do innych tekstów konkursowych też postaram się zajrzeć.

Witam, Oidrin. Zawsze warto czytać s-f! Dzięki za klika i pozytywny odbiór tekstu . WWZ poleca się na przyszłość. Masz jakieś pytania, wal jak w dym na Ragardian.

Po przeczytaniu spalić monitor.

Bardzo ogólne ;) Chyba na jeszcze głębszym poziomie niż w weirdach

http://altronapoleone.home.blog

Nie mam pytań. Jestem introwertykiem, więc lubię, jak coś mnie oddziela od Wszechświata, coś mojego ;) Fajny pomysł, to raczej przypowieść, niż opowieść, ale pasuje do limitu. Uśmiechnęło mi się, naiwność tak na mnie działa ;)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Dziękuję za opinię, Irka_Luz. Fajnie, że fajne :)

Po przeczytaniu spalić monitor.

Z trzecim pytaniem racja. xd

Z rękawami i tabliczką – już elegancko. Chodziło mi tylko o to, co czym wycierane, czyli w gruncie rzeczy - o”, ale nie spostrzegłam, że w nim tkwi sedno . ;-) 

Fajnie, źe napisałeś spontanicznie. Wiem, nie zawsze się tak da, ale czasami – tak i przyklaskuję. :-)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Ładnie napisane, takie trochę na pograniczu Klapaucjusza i Tichego. Pierwsze zdanie, to po prostu majsersztyk, aż pozwolę sobie zacytować:

W poszukiwaniu odpowiedzi na najważniejsze pytania bez odpowiedzi (…)

Może się zdziwisz, ale dla mnie, to było trzymające w napięciu opowiadanie – bardzo byłem ciekaw tych pytań, no i oczywiście tego, czy Zunta zada to ostatnie.

Jeśli komuś się wydaje, że mnie tu nie ma, to spieszę powiadomić, że mu się wydaje.

Dzięki, Fizyku111. Ja się cieszę oczywiście, że trzymało w napięciu i że przejąłeś się losem Zunty. Na kolejne porównanie do lemowskich klimatów (nawet odległych i niewyraźnych) mogę tylko odpowiedzieć: gdzie mi, żuczkowi małemu, do Lemowskich klimatów?

Po przeczytaniu spalić monitor.

A ja mam pytanie!

Próbowałem rozkminić kolejność pytań, czy Zunta w przypadku zadania trzeciego pytania na początku ocala życie. Biorąc pod uwagę, że odpowiedź na dwa pozostałe przekierowywała uwagę pytającego ze świata zewnętrznego ja jego własną osobę, czyżbym dobrze domyślał się, że podobnej odpowiedzi powinien oczekiwać na pytanie o Boga, zaś uświadomiwszy sobie, że sam jest dla siebie absolutem, nie potrzebowałby zadawać dwóch pozostałych pytań, w tym śmiertelnego – o czas?

Tak czy siak, chciałbym zobaczyć Zuntę próbującego swoich sił w różnych konfiguracjach, tak żeby wyjść cało, ale z jak najobszerniejszą wiedzą.

Dzięki za wizytę i komentarz, Pgujda. Powiem tak… Nie ma tak łatwo ;)

Oczywiście możemy sobie pogdybać, ale całą frajdę z rozszyfrowywania kolejności pytań, zależności kolejności pytań i możliwych odpowiedzi wolę pozostawić czytelnikowi.

Przyznam jednak, że ciekawie kombinujesz i sensownie. Bardzo mnie cieszy, że dostrzegasz to przekierowanie “z zewnętrznego świata do wnętrza postaci” w odpowiedziach ;).

Jednak… Wiem, ale nie powiem. Od odpowiedzi podanej na tacy przez autora, wolę ewentualne domysły i rozkminki czytelników.

Oczywiście ktoś mógłby zarzucić, że Twoja wymowa szort jest bluźniercza z punktu widzenia chrześcijanina. Jak to Zunta ma Boga w sobie? Sam jest Bogiem? Podobne zarzuty mogą się pojawić jeśli zinterpretujemy to tak: odpowiedź na pytanie trzecie brzmi – nie ma Boga, więc nie można go spotkać i Zunta, bezpieczny po tym pytaniu, może zadawać następne. Ale co jeśli odpowiedź brzmi – Bóg jest, ale nie można go spotkać? Albo tak, Bog istnieje ale wtedy Zunta zginie, chcąc go zobaczyć, a WWZ po prostu wolałby zabić gościa już po pierwszym pytaniu (na przykład żeby go zjeść?). A może chodziło o to, że to jedyne pytanie, na które nawet WWZ nie zna odpowiedzi? A może… itd itd.

Po przeczytaniu spalić monitor.

Przyjemny szorcik, choć ciężko było się nie spodziewać, że Zunta umrze w trakcie spotkania. To zgrabnie napisany tekst, ale wydaje mi się nieco zbyt banalny. Jakoś mnie nie zachwycił, czytałam znacznie lepsze teksty w Twoim wykonaniu. ;)

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

O, całkiem fajny szorcik. Lekko filozoficzny, ładnie poprowadzony. Nie wiem, co by tu więcej dodać. 

Nie mam pytań. ;)

Powodzenia w konkursie!

Dzięki za odwiedziny, Verus. Szort nie zachwycił, ale było przyjemny – cieszę się z pozytywnego odbioru. Czy jest banalny? Hmm. Starałem się w bardzo rozrywkowej i klasycznej, space-operowej konwencji przemycić nieco egzystencjonalnych pytań i szczyptę filozofii. Oczywiście całkiem możliwe, że to wszystko jest banalne.

Tobie również dziękuję za lekturę, SaroWinter. Skoro fajne to się oczywiście cieszę. Szkoda, że nie masz pytań, bo WWZ już burczy w brzuchu.

Po przeczytaniu spalić monitor.

Sympatyczne :)

Przynoszę radość :)

Komentarz może być trochę kombinowany i dziwaczny, bo nie zawsze da się jeden do jednego ubrać odczucia z lektury w słowa. Inna rzecz, że u mnie to akurat żadna nowość. ;)

Tekst lekki, głęboki w swej prostocie, a przy tym perfidny jak diabli. ;-)

A teraz wyjaśnienia:

Lekki, bo jest w nim takie lemowskie, nieco żartobliwe podejście do obalania, nazwijmy to, górnolotnych haseł czy tematów. Pierwsze, co przyszło mi na myśl przy tym Twoim pomyśle na interpretację granic nieskończoności, to choćby właśnie lemowska altruizyna, bo ten schemat czy szkielet obalania wielkich tematów (albo idei) ma w obu przypadkach elementy wspólne.

Poza tym jeśli jakikolwiek tekst choć przywodzi na myśl dzieła Lema to zawsze miłe dla czytelnika.

Dalej. Głębokie w swojej prostocie, bo jednak w tej niepozornej w jakiś sposób historii, WWZ udziela odpowiedzi na zadane pytania. A niechby nawet towarzyszyło tym odpowiedziom poczucie, że w sumie nie dowiadujemy się niczego nowego, to i zaraz przychodzi refleksja, że, cholera, jednak cały czas sobie te pytania zadajemy. A zatem i cały czas trzeba tych odpowiedzi udzielać.

Jest to w końcu szort perfidny, bo “bezczelnie” próbuje sprowokować czytelnika do rozważań, czy to w formie prób innego ułożenia pytań, czy szukania własnych. Owa perfidność jest tu oczywiście zaletą, bo to zawsze dobra cecha tekstu, jeśli potrafi “wyjść poza ostatnią kropkę” i zachęcić czytelnika do rozważań czy pozostania przy tekście (w formie rozmyślań właśnie) na dłużej.

Oczywiście jako osoba leniwa i odporna na tego typy prowokacje nie miałem i mam żadnych pytań do WWZ. Czasem beztroska niewiedza bywa kluczem do szczęścia. ;-)

Tyle.

Pozdrowił i poszedł.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Dzięki, Anet.

A Tobie, CM, wielkie dzięki z ten obszerny, interesujący i niezwykle miły komentarz. Naprawdę bardzo celnie uchwyciłeś trzy ważne kwestie ;). Oczywiście miało być lekko, nie za płytko i nieco perfidnie. Trzecie już porównanie do podejścia lemowskiego bardzo mi schlebia, chociaż oczywiście zachowuję proporcję i znam miejsce w szeregu.

Pytania zawsze warto stawiać, chociażby żeby usłyszeć tak proste odpowiedzi. Za perfidię nie przepraszam :), „prowokowanie" czytelnika do namysłu i lekkiego wysiłku podczas lektury to przecież czysta frajda dla piszącego. Fajnie, że się udało Twoim zdaniem :)

Po przeczytaniu spalić monitor.

Fantastyka: jest.

Motyw konkursowy: jest.

Fajna humoreska, choć z gatunku tych, o których trudno napisać coś dłuższego. Podobało się, uśmiechnąłem się, przewrotność zrobiła swoje, no dobry reset od poważniejszych tekstów :-)

Ogólnie jednak muszę się zgodzić z Verus. Choć trudno cokolwiek tekstowi zarzucić, to jakoś specjalnie mnie nie ruszył. A jednocześnie mam świadomość, że ogólnie piszesz znacznie lepiej. Tym niemniej nie z mojego głosu, ale tekst trafił na listę kwalifikacji.

Przyjemny szorcik. Czy tylko mi WWZ skojarzył się z Jabbą z Gwiezdnych Wojen? On też zdecydowanie stosował strategię przesuwania granic Wszechświata w ten sposób. W ogóle ciekawy koncept z tą granicą-skórą. W sumie dostrzegam tu pewne podobieństwo do mojego toku myślenia jeśli chodzi o interpretację tematu konkursowego.

Czytało się bardzo lekko, jak to zwykle u Ciebie, nie było się doczego przyczepić. Miejscami uśmiechało, ale tytułowa kolejność pytań nie zatrzymała mnie na dłużej. Chociaż – wróć. Zastanawia mnie, czemu WWZ i jego asystenowi szkoda było, że pytanie o Boga nie zostało zadane jako pierwsze. Bo chyba nie dlatego, że wtedy mogliby go od razu do tego Boga wysłać i mieć sprawę szybciej z głowy?

Sympatyczny szort, podobało mi się połączenie opowiastki filozoficznej ze sztafażem "science fantasy", przypomina niektóre teksty Pratchetta. Choć myślę, że ten Zunta nieco był naiwny. Powinien był zażądać odpowiedzi na cztery pytania i najpierw zapytać, jaki będzie najkorzystniejszy z jego perspektywy układ następnych trzech ;)

Obgadaliśmy już trochę ten tekst pozaportalowo, Wilku, więc znam Twoje zdanie i ocenę. Dziękuję za komentarz jurorski. Czy to reset? Możliwe. Krotochwila ledwie, która szczęśliwie spodobałą sie pozostałym jurorom.

Tobie również dziękuję za odwiedziny i komentarz, Nir. Masz rację, pewne podobieństwa chyba są (wpsominam o tym pod Twoim tekstem). Kolejność pytań i sens owej kolejności tudzież konsekwencji zmiany kombinacji pozostawię juz lepiej czytelnikom.

Z pewnością jesteś sptryniejszy od Zunty, Światowiderze ;). Mój bohater rzeczywiście okazał się nieco naiwny, ale zauważ, że prawdopodobnie poznał odpowiedzi na wszystkie swoje pytania. A przecież to było celem i sensem jego życia…

Po przeczytaniu spalić monitor.

Przyjemna lektura. Czytało się gładko, choć na początku trochę miałam wrażenie, że za bardzo starasz się uciec od powtórzeń przy określeniach postaci. (Mam na myśli choćby to zdanie :Po tych słowach przybysz zmieszał się nieco, ale zaraz odzyskał rezon, przyznając w duchu rację gospodarzowi. Zgrzytnął mi przybysz.).

Bardzo fajnie dopasowana treść do limitu – miałam poczucie, że autor wie, co robi i że przekazał dokładnie to, co chciał przekazać – tempo jest dobrze wyważone i pewna powtarzalność sytuacji nadaje opowiadaniu rytm. I przy tak skonstruowanym tekście nie przeszkadzało mi wcale, że właściwie od razu było wiadomo, jak to się skończy. Szczególnie, że Zunta jest typowym “poszukiwaczem prawdy”, więc i skończyć nie mógł inaczej.

Słysząc to WWZ pokiwał wielką głową i rzekł: –> brakujący przecinek

It's ok not to.

Dzięki wielkie za wizytę i miły komentarz, Dogsdumpling. Ten przybysz chyba zawsze i wszędzie zgrzyta ;).

Oczywiście masz całkowitą rację, Zunta to klasyczny “poszukiwacz prawdy” i jego los nie był chyba dla nikogo zaskoczeniem. Cieszę się, że uznałaś, że autor wiedział co robi. On też ma taką nadzieję…

Po przeczytaniu spalić monitor.

Ciekawy tekst, dobrze się czyta. Podoba mi się zestawienie wszechświata i czasu z jednostkowym ich odczuwaniem, z patrzeniem przez pryzmat jednostki. Mam sporo pytań i refleksji, które jednak bardziej nadawałyby się na rozmowę przy drinku niż dyskusję w komentarzach ;) Odpowiedzi w tekście rodzą we mnie kolejne pytania, a i postać WWZ jest niebanalna. No nic, zostawię moje refleksje dla siebie ;)

Che mi sento di morir

Dziękuję za wizytę i komentarz, BasementKey. Jeśli ten krótki i humorystyczny (poniekąd) tekścik wywołał jakieś refleksje i podsunął kilka pytań, to jako autor jestem usatysfakcjonowany. A jeśli jeszcze są to refleksje i pytania z gatunku takich, które najlepiej obgadać przy drinku, to chyba prawidłowo odczytałeś mojego szorta ;).

Fajnie, że się spodobało. WWZ też dziękuje i pozdrawia. Na niektóre Twoje pytania tylko on będzie wstanie odpowiedzieć.

Po przeczytaniu spalić monitor.

Fajnie, że się spodobało. WWZ też dziękuje i pozdrawia. Na niektóre Twoje pytania tylko on będzie wstanie odpowiedzieć.

Być może każdy ma swojego WWZ, zamiast pytać go o różne ważne kwestie, może trzeba po prostu się z nim zaprzyjaźnić ;) Stopniowo podzieli się tym, co uzna za stosowne.

Che mi sento di morir

Każdy ma takiego WWZ na jakiego zasłużył ;)

Po przeczytaniu spalić monitor.

O proszę, to Mr. Maras. Pamiętam, że mi się ten tekst spośród granicznych bardzo podobał, a jakoś mi umknęło, że to Twój ;) Fajnie udało Ci się w tak króciutkiej formie zbudować mikroświat, dobry klimat i wyłożyć ciekawe rozważania filozoficzne.

On wszedł w antologię nie? Gratuluję. 

Dzięki za wizytę, Koimeoda. Fajnie, że tekst się spodobał i jakoś utkwił w pamięci. Z tego co wiem, wszedł do antologii, chociaż raczej przy biernej niechęci Wilka ;) i głosami pozostałych członków jury :)

Po przeczytaniu spalić monitor.

Dlatego mają tam trzech jurorów i demokratyczne wybory :) Jeszcze raz gratki! 

Fajne :) (na lic. Anet) Zakończenie super.

Dzięki, Koala75, za wizytę, lekturę i ślad tej wizyty. Fajnie, że się spodobało (zwłaszcza zakończenie) :)

Po przeczytaniu spalić monitor.

Cześć, szort mi się podobał. 

Tekst ma swój klimat i ciekawą puentę. Proste, ale przyjemne do czytania. Nic mi nie zgrzytało, więc ze smutkiem stwierdzam, że nie mam do czego się przyczepić :) 

W moim subiektywnym rankingu twojej twórczości ten tekst w skali szortów plasuje się na drugim miejscu zaraz za “Husarzem”. 

Pozdrawiam. 

Sen jest dobry, ale książki są lepsze

Hej, fajnie, że się podobało, Młody Pisarzu.

To rzeczywiście tylko prosta opowiastka z przymrużeniem oka i w klimatach space opery. Akcja toczy się (być może, nie jestem pewny na 100%) we wszechświecie znanym z „Drugiej strony osobliwości”. Trzeci tekst z tego (luźnego) universum to „Trzecie prawo wszechświata”, które, mam nadzieję, ukaże się gdzieś za jakiś czas. 

Dzięki za wizytę, komentarz i miłe słowo. Pozdrawiam również i czekam, co tam wrzucisz niedługo.

Po przeczytaniu spalić monitor.