Wyrzuty sumienia

Stąpała cicho, nie chcąc nikogo obudzić. Przekradła się przez korytarz. Dotarła do kuchni. Delikatnie otworzyła drzwi. Zimne, białe światło zalało małe pomieszczenie. Wstrzymała oddech. Wzrokiem przebiegła po wszystkich półkach. Dopiero na samej górze, w samym tyle dostrzegła to, po co przyszła. Zawinięty w papier ludzki język kusił bardziej niż cokolwiek innego. Wiedziała, że to co robi nigdy nie powinno się zdarzyć. Mimo to sięgnęła po ludzinę. Wyciągnęła też masło, ale po chwili rozmyśliła się. Olej będzie lepszy. Wstydziła się tego co robi. Czuła obrzydzenie do samej siebie. Miała wyrzuty sumienia, że przez to nocne żarcie, znów będzie miała gruby tyłek.