Persefona

Nieprzenikniona ciemność,nieprzenikniony strach.

Pośród tego wszystkiego uwięziona ona. Przez wyrok Mojr i wolę ojca swego.

Piękna Persefona.

W gęstej ciemności, w gęstym strachu zbłądziła. Prastara Ceres, matko Demeter gdzie jesteś w tą chłodną noc, gdy woła Cię najpiękniejsza z twych córek?

W dłoni kwiat– narcyz. W korytarzach jej wnętrza ból i chłód.

Boska Persefono, gdzie ojciec twój?

Co robisz w tym miejscu z dala od twoich kwiatów i łąk?

Nieszczęśliwa małżonko.

Kamień nie rani twych stóp, a zimno nie wypełni twojego serca.

Tylko ta przeklęta ciemność i przeklęty strach.

Tylko ty możesz napić się ze Styksu, tylko ty nie płacisz obola by przejść na drugą stronę.

Królowo Persefono, Pani Elizejskich Pól, Erebu i Tartaru.

Gdzie jest małżonek twój?

Czy znów zasiadł na tronie z kości?

Czy dziś i po wieki wieków jest sędzią?

Zarzucasz na bok swoje siwe włosy, nie od starości, a popiołu. Przeglądasz w rzece swoją siną twarz,nie od choroby, a ciemności.

Co Ciebie trapi?

Miliony oczu wpatrzone w prastarą Korę.

Pamiętasz jak jeszcze tak na Ciebie wołali? Pamiętasz jak stałaś po prawicy ojca swego? Najweselsza z jego córek?

Teraz jesteś tutaj, złożona w miłosnej ofierze dla jego brata.

Ty i twoje białe stopy, nie od zimna, a od braku kolorów. Tutaj jest tylko czerń i biel.

Smutna Persefono.

Ona ciągle Cię wzywa.

Depcze ślady na ziemi, nie wiedząc, że Ciebie dla ziemi już nie ma.

Matka Demeter. Nie odbijesz się już nigdy w strumieniu, jeziorze, potoku.

Widzę Cię już tylko przeglądającą się w księżycu i mym sercu pełnym ciemności i pełnym strachu.

Chwytasz go za rękę, a on milczy jak zawsze gdy prowadzi Ciebie do swych pięknych białych komnat gdzie zasypiasz sama z kwiatem w swojej dłoni.

Do Ciebie modlę się w Eleusis zanim z pochodnią wejdę do morza.

Oddzielasz mnie od brudu i prochu. I staję przed Tobą. I staje się lepszy.

Zdradzona Persefono. Wydana przez ziemię i piorun. Słyszysz jak nadchodzi twój małżonek?

Bądź dla niej dobry prastary Hadesie, bo nie było i nie będzie lepszej od królowej podziemia.

Bez niej już tylko ciemność i strach.

Tenebris et phobos.

Koniec

> Nieprzenikniona ciemność,nieprzenikniony strach.

Brak odstępu po przecinku.

> Pośród tego wszystkiego

Czego wszystkiego? Wymieniłeś tylko ciemność i strach. Mnie to zgrzyta.

> Uwięziona ona

Może subiektywne: ten sąsiedzki rym jest lichy, dziecinny i jakiś discopolowy ("uwięziona-ona-nanananana").

> Przez wyrok Mojr i wolę ojca ~~swego~~

Tnij zaimki, które nic nie wnoszą, ich nadmiar to szkolny błąd. W tym wierszu(?) wyraźnie rozwadniają treść i osłabiają nastrój.

Jeśli uważasz, że teraz za krótko – możesz rozwinąć “ojca” treściwie (np. “potężnego”).

> Prastara Ceres, matko Demeter gdzie jesteś w tą chłodną noc

Prastara Ceres, matko Demeter,[+] gdzie jesteś w tę chłodną noc

> W dłoni kwiat– narcyz.

Daj spację przed półpauzą.

> gdy woła Cię najpiękniejsza z ~~twych~~ córek

Czemu "cię" od dużej litery? To nie list. Drugi zaimek raczej zbędny.

gdy woła cię najpiękniejsza z córek

Gdybyś dużymi literami chciał zaznaczyć szacunek podmiotu lirycznego względem bogiń, do których się zwraca, konsekwentnie powinieneś pisać: Twój, Twoich, Twoje… Odradzam jednak to rozwiązanie. Porównaj:

http://hamlet.edu.pl/safona-doafrodyty

https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/do-matki.html

> Co robisz w tym miejscu z dala od ~~twoich~~ kwiatów i łąk?

Ciąłbym.

> Gdzie ~~jest~~ małżonek twój?

I tak masz sporo "jestowania". Ciąłbym, skoro się da.

> Zarzucasz na bok ~~swoje~~ siwe włosy, nie od starości, a popiołu.

Nie – a to błąd. Po zaprzeczonym wypowiedzeniu przeciwstawiamy, stosując inny spójnik (ale, lecz). Nigdy "a".

Zarzucasz? Gwałtownym ruchem głowy? Jak wesoła nastolatka? W ogóle jakoś słabo to brzmi. Może po prostu: "odgarniasz”?

Odgarniasz siwe włosy, nie od starości, lecz popiołu.

> Co Ciebie trapi?

Raczej:

Co cię trapi?

> Pamiętasz jak jeszcze tak na Ciebie wołali?

Pamiętasz,[+] jak jeszcze tak na ciebie wołali?

Lepiej: jak -> gdy (lub kiedy).

Pamiętasz, kiedy jeszcze tak na ciebie wołali?

> złożona w miłosnej ofierze dla jego brata

złożona w miłosnej ofierze jego bratu

lub

złożona jego bratu w miłosnej ofierze [wtedy ofiara lepiej wybrzmiewa]

albo

złożona w miłosnej ofierze stryjowi

> Ty i twoje białe stopy, nie od zimna, a od braku kolorów.

Ty i twoje białe stopy, nie od zimna, lecz braku kolorów.

Tutaj i równolegle przy siwych włosach sugerowałbym drobną zmianę – dla upłynnienia przekazu. Zastosuj na przykład utartą konstrukcję z powtórzeniem:

Ty i twoje białe stopy. Białe nie od zimna, lecz [+od? albo +inny przyimek?] braku kolorów.

> Pamiętasz jak stałaś po prawicy ojca ~~swego~~? Najweselsza z ~~jego~~ córek?

Oba zaimki można tak naprawdę wyciąć. I kawałek zabrzmi lepiej.

> Ona ciągle Cię wzywa.

Ona ciągle cię wzywa.

> Depcze ślady na ziemi, nie wiedząc, że Ciebie dla ziemi już nie ma.

Depcze ślady na ziemi, nie wiedząc, że ciebie dla ziemi już nie ma.

> Widzę Cię już tylko przeglądającą się w księżycu i mym sercu pełnym ciemności i pełnym

strachu.

IMO jedno "pełnym" tutaj wystarczy. Ale jak wolisz.

Widzę cię…

> Chwytasz go za rękę, a on milczy jak zawsze gdy prowadzi Ciebie do ~~swych~~ pięknych białych komnat gdzie zasypiasz sama z kwiatem w ~~swojej~~ dłoni.

Chwytasz go za rękę, a on milczy jak zawsze,[+] gdy prowadzi cię do pięknych białych komnat,[+] gdzie zasypiasz sama z kwiatem w dłoni.

> Do Ciebie modlę się w Eleusis zanim z pochodnią wejdę do morza.

Do ciebie modlę się w Eleusis,[+] zanim…

> I staję przed Tobą. I staje się lepszy

I staję przed tobą. I staję się lepszy

> Słyszysz jak nadchodzi ~~twój~~ małżonek?

Słyszysz,[+] jak nadchodzi małżonek?

Jeśli uważasz, że skrócone pytanie "nie wybrzmiewa", dodaj na początku "czy".

> Bądź dla niej dobry prastary Hadesie, bo nie było i nie będzie lepszej od królowej podziemia.

Skreśliłbym "od".

Bądź dla niej dobry,[+] prastary Hadesie, bo nie było i nie będzie lepszej królowej podziemia.

Prastara Ceres (BTW, czy rzymska Ceres jest tu potrzebna?), prastara Kora, prastary Hades. Monotonne. W dodatku takie powtarzanie osłabia siłę słowa.

Przy okazji: “matka Demeter” to dwuznaczne, narzuca się interpretacja “ta, która urodziła Demeter”. I nadmiarowe, bo przecież imię zawiera już “meter” (matka). Z drugiej strony lingwiści mówią, że “wirus HIV” jest dopuszczalny. Poza tym trzeba czasem założyć, że czytelnik potrafi myśleć. A starożytni lubili podkreślać atrybuty bóstw. Sygnalizuję więc kontrowersję, ale nie podważam połączenia.

> Tenebris et phobos

Albo “tenebrae et timor”, albo “skotos kai phobos”. Zdecyduj: łacina czy greka.

Sugeruję to drugie, skoro imiona – oprócz Ceres – z mitologii greckiej.

Mam wątpliwości, czy to wiersz, choć jest poetycko. Rytm śladowy. Rymy incydentalne (można by z nich zrezygnować).

W każdym razie: jest zacny temat, jest klimat – są pozytywy :) Szlifuj warsztat, pisz dalej. Najlepiej prozę. Tu lubią prozę.

Total recognition is cliché; total surprise is alienating.

Niechętnie czytam wiersze, ale w Persefonie wiele wiersza nie znalazłam, raczej prozę poetycką. Jednakowoż muszę wyznać, że od prozy poetyckiej zdecydowanie wolę prozę napisaną prozą.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ja tam całkiem lubię taką prozę poetycką i mi podeszło. Ładnym stylem napisane. Może tego typu teksty nie są popularne, ale znajdą się czytelnicy, więc chętnie zobaczyłbym więcej.