Definicja zła

Możesz usunąć tytuł z tekstu, edytor sam go wstawia na górze.

 

Jedyna chyba pochodnia w osadzie tliła się przy głównym wejściu do karczmy. – To zdanie znaczy, że w osadzie mieli jeno jedną pochodnię, a nie że tylko jedna pochodnia się tliła.

 

Wyrżnął w coś i stracił przytomność. – Chwilę wcześniej upadł i patrzył na inkwizytora. W jaki sposób więc w coś wyrżnął leżąc? Chyba, że rzucił się do ucieczki czy coś, ale o tym nic nie napisałeś.

 

A może – nie wiedział w jaki sposób i czym myśli – to już droga na tamten świat? – Nie wiedział czym myśli? Jedyny mądry chłopak w osadzie to był, to raczej wiedział, że myśli się mózgiem :P A tak serio coś tu nie gra.

 

Napisane zgrabnie. Do przeczytania, ale bez szału. Mam na myśli to, że w temacie inkwizycji nie napisałeś nic szczególnego, a trochę już tej tematyki się przewinęło. Procesy w wiosce, ciemny lud, zły inkwizytor okazujący się sługą szatana. No nic mnie tutaj nie zaskoczyło. Forma trochę nużąca jak dla mnie. Jedynymi dialogami są dwa przemówienia inkwizytora a reszta to opowieść narratora, i to napisana z pewnym dystansem, niczym opowiastka o dawnych czasach, przez co w żaden sposób nie mogłem związać się z jakimkolwiek bohaterem. Nie czułem ich emocji, motywacji, nie było mi żal płonących na stosach. Nazwisk i imion pojawiło się wiele, ale przez formę jaką przyjąłeś nie wprowadziłeś w nich życia. Przynajmniej według mnie.

Ale! Zajrzałem do Twojego wcześniejszego tekstu i przypomniałem sobie, że sam tam zaznaczyłem, jak długie i nieporęczne zdania stworzyłeś. Tutaj takich nie doświadczyłem. Czytało się lepiej, jest więc postęp, przynajmniej w tym aspekcie. No i jeśli zdecydowałeś się zostać na tym portalu to, na wszystkich bogów, nie oceniaj sam sobie tekstu, tak jak zrobiłeś to za pierwszym razem.

Reasumując: Nie jest źle, ale jest nad czym pracować. Więc do dzieła!

Pozdrawiam :)

Historia na kolana nie powala, widać lekka inspirację cyklem inkwizytorskim Piekary. Do tego jak na tak krótki tekst puenta nie wybrzmiewa jak trzeba, do tego jest przewidywalna i mało zaskakująca. Wydaje mi się również, że opowiadanie zyskałoby gdybyś zastosował bardzie fabularne rozwiązanie, zamiast opowieści przedstawionej w bloku tekstu.

Podsumowując nie jest źle, czytało się całkiem nieźle, ale niczego nie urwało.

Czytało się świetnie, ale zgodzę się z użytkownikiem Realuc, że brakuje życia w postaciach, które notabene mają ogromny potencjał. Dopiero zaczynam swoją przygodę z fantastyką i tematyki inkwizycji jeszcze nie ruszyłam, może dlatego nie odniosłam wrażenia, że “to już było” i “nie ma nic nowego”. Mnie bardzo podobał się tekst, a przede wszystkim językowo jest zgrabny i lekki.

Skoro historia odbywa się we w miarę konkretnym kontekście historycznym, trzeba zachować choćby minimalną dbałość o realia. Otóż w żadnym kraju chrześcijańskim krzyż nigdy nie był używany jako narzędzie kaźni.

Witam! 

Miałem już kręcić nosem na zbyt złożonego zdania, które w zasadzie nie są złe (poza nienajlepszą interpunkcją) bo warsztat jakiś masz, ale ich uproszczenie zdecydowanie dobrze zrobiłoby tekstowi, a przede wszystkim jego dynamice, zwłaszcza że prawie nie ma tam dialogów. 

(ha, też całkiem długie, nie? :-) 

Ale z ciekawości zajrzałem do "Lwów". I stwierdzam – jest postęp i to wyraźny. No i pewne skomplikowanie można złożyć na karb stylizacji. W sumie, mimo że styl wydał mi się nieco jeszcze rozdygotany i mało precyzyjny, czytało się całkiem dobrze. 

Natomiast treść… Okej, pal sześć jechanie według nieprawdziwych stereotypów. Pal sześć to, że Inkwyzycja nie zwracała sobie głowy takimi pierdołami jak tajemnicze zatrucia i pomór świń. Pal sześć kaźń (racje ma Nikolzollern z tym krzyżem) za którą inkwizytor sam poszedłby pod sąd. To w końcu Twój świat (choć choć użycie prawdziwych, geograficznych nazw sugeruje naszą, historyczną rzeczywistość) i może w tym świecie to normalne (choć warto byłoby to zaznaczyć), a może wszyscy współpracownicy Inkwizytora są opętani i tylko czekają na okazję zadymy w jakiejś odizolowanej mieścinie (i to też warto byłoby zaznaczyć). 

Bo dajesz czytelnikowi poznać kilka postaci, budujesz klimat tajemnicy opisując tajemnicze wydarzenia, tworzysz dramat wprowadzając psychopatycznego Inkwizytora, a potem sru – ktoś tam zobaczył w Inkwizytorze diabła i koniec. Nie wyjśniasz o co chodziło, co powodowało "dziwne" zdarzenia, jaki był cel Inkwizytora, dlaczego rzeźnik nie mógł się tłumaczyć i co się z nim stało… I w ogóle, co było dalej. Bo to że syn burmistrza zobaczył diabła, to żadne zakończenie. I żadna puenta. 

Jeśli tekst jest fragmentem, jak "Lwy", to okej, ale jako zamknięte opowiadanie słabo się broni. 

A z plusów – wygląda na to, że Twój styl ładnie się rozwija. Oczywiście nie wiem – może "Definicja zła" powstała przed "Lwami", ale jest lepiej napisana, więc uważam, że w tym kierunku powinieneś iść. 

Pozdrawiam! 

Dla podkreślenia wagi moich słów, Siłacz palnie pięścią w stół!

To banał: zło do wspólnot chrześcijańskich przychodzi z zewnątrz – ze świata pogan, ateistów itp. Ten pogląd zgodny jest z kościelną propagandą. Znacznie jednak ciekawsze byłoby wyjaśnienie zjawiska szczerej wiary w Chrystusa, która prowadzi do zła. Poza tym – gdzie jest ta definicja?

Marcinie, gdzie zasłyszałeś takie bzdury? Według chrześcijaństwa zło przychodzi z wnętrza ludzi, z grzesznych namiętności, ukorzenionych w ich sercach, które też czynią ich podatnymi na manipulacje szatana. Poganie i ateiści są do nawracania. Mogą też być prześladowcami, co nie jest wnoszeniem zła do wspólnot chrześcijańskich tylko ich atakowaniem, co je raczej wzmacnia.

Natomiast zjawisko o którym mówisz nazywa się zwiedzeniem. Nie można go nazwać szczerą wiara w Chrystusa, bo u podstaw ma oszukiwanie samego siebie, czyli hołubienie własnych grzesznych namiętności pod płaszczykiem wiary. Dla przykładu fanatyzm religijny jest maskowaniem namiętności gniewu, pychy i żądzy władzy pozorami pobożnej gorliwości. Oczywiście zwiedziony jest święcie przekonany o szczerości swojej wiary.

Marcinie, gdzie zasłyszałeś takie bzdury?

 

Jak napisałem, w kościelnej propagandzie.

 

Natomiast zjawisko o którym mówisz nazywa się zwiedzeniem. Nie można go nazwać szczerą wiara w Chrystusa, bo u podstaw ma oszukiwanie samego siebie, czyli hołubienie własnych grzesznych namiętności pod płaszczykiem wiary.

 

Mogę kryterium “zwiedzenia” uznać za poprawne do oceny moralnej chrześcijan, pod warunkiem, że wykorzystamy je obiektywnie także do oceny innych religii lub zespołów idei. Na przykład:

 

“Nie jest szczerą taka wiara w Allaha, u której podstaw leży oszukiwanie samego siebie, czyli hołubienie własnych grzesznych namiętności pod płaszczykiem wiary”.

 

Albo:

 

“Nie jest szczerym komunistą ten, czyje ideowe zaangażowanie jest tak naprawdę oszukiwaniem samego siebie, czyli hołubieniem własnych aspołecznych namiętności pod płaszczykiem ideowości”.

 

Jeżeli sprawiedliwie wszystkich, a nie tylko chrześcijan, będziemy oceniać według kryterium “zwiedzenia”, to nie mam nic przeciwko jego stosowaniu.

 

Ale zrobiła nam się tu dyskusja teologiczna, a przecież chodzi tylko o to, że omawiane opko jest dość banalne w swoich konstatacjach: zło przychodzi z zewnątrz organizacji (chrześcijańskiej, muzułmańskiej, komunistycznej itp.). Jak to się jednak dzieje, że szczery komunista zaczyna oszukiwać samego siebie i pod płaszczykiem zaprowadzania na Ziemi komunizmu buduje łagry? Oto jest temat na całą powieść, a nie tylko opowiadanie.

Mogę kryterium “zwiedzenia” uznać za poprawne do oceny moralnej chrześcijan, pod warunkiem, że wykorzystamy je obiektywnie także do oceny innych religii lub zespołów idei.

Zwiedzenie jest chrześcijańskim terminem ascetycznym i teologicznym. Wynika z tego, że percepcja rzeczywistości po upadku ludzkości w prarodzicach jest spaczona przez ukorzenione w człowieku grzeszne namiętności. Co do stosowania tego terminu na innych obszarach, to niektóre religie, idee lub zespoły idei są zwodnicze same w sobie, czyli powstały ze zwiedzenia stworzone przez ludzi zwiedzionych.

Systemy ascetyczne innych religii wypracowały własne odpowiedniki tego pojęcia, wychodząc z własnych założeń doktrynalnych.

Jasne, pojęcie “zwiedzenia” powstało, aby wyjaśnić, dlaczego chrześcijaństwo jest dobre, chociaż jego wyznawcy zachowują się w sposób trudny do etycznej obrony (np. dlaczego wyznawcy Chrystusa stworzyli torturującą i palącą ludzi na stosach inkwizycję, albo dlaczego istnieją księża-pedofile). Analogiczne pojęcia można jednak stworzyć dla islamu, komunizmu a nawet neoliberalizmu (dlaczego np. neoliberalne reformy w Chile wymagały zaprowadzenia zbrodniczej dyktatury Pinocheta?). Każdy zespół idei jest dobry, tylko wśród jego zwolenników występuje jakiś odpowiednik “zwiedzenia”, to oczywiste.

Masz typowo marksistowsko-leninowskie pojmowanie tematu wsparte totalną ignorancją w dziedzinie historii chrześcijaństwa. :) Pojęcie “zwiedzenia” pochodzi z literatury monastycznej IV wieku, stworzonej przez pierwszych mnichów, wcale nie po to by tłumaczyć czyjeś zachowania, ale w charakterze podręczników poruszania się po polu minowym życia duchowego, po to by nie dać się zwieść i wykryć zwiedzenie w sobie.

Co się tyczy inkwizycji, to, nie usprawiedliwiając owej instytucji, trzeba powiedzieć. popularna “wiedza” na jej temat pochodzi przeważnie z protestanckiej i masońskiej propagandy XVI-XVIII wieku, która do potęgi wyolbrzymiała jej znaczenie, zasięg i okrucieństwo. Jedynym krajem w katolickiej i protestanckiej Europie, gdzie nie było polowania na czarownice, była Hiszpania. Właśnie dzięki inkwizycji, która w zarodku stłumiła zbiorową histerię i spaliła łowców wiedźm, którzy przyszli z Francji. To jest fakt historyczny.

W Prawosławiu nawiasem mówiąc nigdy nie istniała.

Masz ty­po­wo mark­si­stow­sko-le­ni­now­skie poj­mo­wa­nie te­ma­tu wspar­te to­tal­ną igno­ran­cją w dzie­dzi­nie hi­sto­rii chrze­ści­jań­stwa. :)

 

Mogę się zre­wan­żo­wać: masz ty­po­wo mark­si­stow­sko-le­ni­now­ski spo­sób dys­ku­to­wa­nia. :)

 

Po­ję­cie “zwie­dze­nia” po­cho­dzi z li­te­ra­tu­ry mo­na­stycz­nej IV wieku (…)

 

Ale po­cho­dze­nie tego po­ję­cia jest mało istot­ne dla na­szej dys­ku­sji. Uży­łeś go dla wy­ka­za­nia, że ide­owy chrze­ści­ja­nin nie może czy­nić zła, a ja po­ka­za­łem, w jaki spo­sób ana­lo­gicz­ne po­ję­cia mogą słu­żyć do obro­ny do­wol­ne­go sys­te­mu idei.

 

Co się tyczy in­kwi­zy­cji (…)

 

Cóż, dla mnie tor­tu­ro­wa­nie i pa­le­nie ludzi na sto­sach jest czymś głę­bo­ko od­ra­ża­ją­cym, nie­za­leż­nie od tego ilu ludzi w ten spo­sób zgi­nę­ło i w ja­kich hi­sto­rycz­nych oko­licz­no­ściach to się stało. Nie chciał­bym żyć w świe­cie z in­kwi­zy­cją, nawet ła­god­ną. Ale zdaję sobie sprawę, że to wszyst­ko za­le­ży od po­zio­mu i ro­dza­ju mo­ral­nej wraż­li­wo­ści i dla kogoś in­ne­go nawet krwa­wa in­kwi­zy­cja hisz­pań­ska może być czymś do­pusz­czal­nym. Ro­zu­miem to, ale nie chcę, żeby lu­dzie tego po­kro­ju prze­ję­li kie­dy­kol­wiek wła­dzę w Pol­sce.

 

W Pra­wo­sła­wiu na­wia­sem mó­wiąc nigdy nie ist­nia­ła.

 

Ale też prze­śla­do­wa­no in­no­wier­ców albo heterodoksów. Nie je­stem zresz­tą pe­wien (bo czy­ta­łem to dość dawno temu), ale zdaje się Cyril Mango w swo­jej “Hi­sto­rii Bi­zan­cjum” wspo­mi­na o in­kwi­zy­cji za­pro­wa­dzo­nej za ce­sa­rza Alek­se­go I Kom­ne­na. Któ­ryś z ów­cze­snych bi­zan­tyj­skich po­etów miał się przed nią ukry­wać na dachu Hagia So­phia.

 

Wra­ca­jąc do te­ma­tu: fak­tem jest, że wy­znaw­cy roz­ma­itych idei mogą w imię tych idei czy­nić rze­czy uzna­wa­ne za zło. Mo­że­my teraz przy­jąć, że wszyst­kie te idee są jakoś ułom­ne albo od­wrot­nie – wszyst­kie one są dobre, tylko ułom­ny jest re­ali­zu­ją­cy je czło­wiek (za spra­wą “zwie­dze­nia”, “odej­ścia od isto­ty idei”, czy cze­go­kol­wiek in­ne­go). I to są o wiele cie­kaw­sze te­ma­ty niż za­kła­da­nie, że zło może po­cho­dzić wy­łącz­nie z ze­wnątrz danej wspól­no­ty ide­owej.

I to są o wiele ciekawsze tematy niż zakładanie, że zło może pochodzić wyłącznie z zewnątrz danej wspólnoty ideowej.

Tego nawet inkwizycja nie zakładała. Herezja zawsze powstaje wewnątrz wspólnoty. Komuniści mieli własnych heretyków – ukłonistów prawych i lewych, trockistów i innych istów. A teraz nas czeka inkwizycja w imię tolerancji i poprawności politycznej.

Tego nawet inkwizycja nie zakładała. Herezja zawsze powstaje wewnątrz wspólnoty (…)

 

Ale koncepcja oblężonej twierdzy zakłada, że w środku są ideowi katolicy lub komuniści i jeżeli cokolwiek zagraża realizacji ich idei, to zawsze są to ludzie nieideowi lub nie w pełni ideowi (na przykład niepojętne jeszcze, “lgnące” do księży dzieci, czy też mało rozgarnięci wierni, którzy naczytali się nieprawomyślnej literatury albo wraże środowiska, które samą swoją obecnością i niewłaściwym wyglądem sprowadzają ludzi prawomyślnych lecz niedoświadczonych na manowce). Nigdy w tej koncepcji źródłem zła nie może być więc ten zespół idei, który wyznają w pełni pojętni prawowierni.

 

A teraz nas czeka inkwizycja w imię tolerancji i poprawności politycznej.

 

Terror tolerancji to koncepcja wymyślona przez ludzi, którzy nienawidzą tolerancji, sami więc chętnie stworzyliby coś w rodzaju inkwizycji, aby ją zwalczać. A przecież to tolerancja sprawia, że ludzie o odmiennych poglądach mogą razem przejechać kilka nawet przystanków autobusem bez wywoływania publicznej awantury, więc co w niej złego?

 

A przy okazji: przyszło mi do głowy ogólne pojęcie, które moglibyśmy wykorzystać do obrony dowolnego systemu ideowego. Otóż każdy system ideowy jest dobry, tylko ludzka percepcja tych idei jest wadliwa.

 

 

Nie mam zamiaru bronić każdego systemu ideowego, jeśli jest tworem ludzi i może być z góry wadliwy.

Tolerancja to akceptowanie wolnej woli drugiego człowieka i absolutnie nic poza tym. Czyli nie rozwalam łba temu gościowi, bo wierzy w pierdoły, bo ma wolną wolę. Z tego nie wynika, że uważam, że to w co wierzy jest dobre i słuszne, ewentualnie percepcja jest wadliwa. A to jest już pomieszanie prawdy i kłamstwa, dobra i zła w mikserze do stanu postmodernistycznej papki.

Terror tolerancji kwitnie na Zachodzie na całego. Ludzi zwalnia się z pracy za noszenie krzyżyka, teraz w Wielkiej Brytanii ze szpitala zaczęli wyrzucać pacjentów za to, że komuś się nie podoba LGBT, to nie jest terror? Według mnie jest.

Na tym kończę swój udział w dyskusji. Mam nadzieję, że sprawiła radość autorowi powyższego dzieła, bo napisaliśmy kupę długich komentarzy ;)

Nie mam zamiaru bronić każdego systemu ideowego, jeśli jest tworem ludzi i może być z góry wadliwy.

 

Wszystkie systemy ideowe są tworem ludzi.

 

Tolerancja to akceptowanie wolnej woli drugiego człowieka i absolutnie nic poza tym. Czyli nie rozwalam łba temu gościowi, bo wierzy w pierdoły, bo ma wolną wolę.

To niezłe ujęcie.

 

Z tego nie wynika, że uważam, że to w co wierzy jest dobre i słuszne, ewentualnie percepcja jest wadliwa.

Też tak nie uważam. Pokazałem tylko, że Twój sposób obrony chrześcijaństwa nadawałby się także do obrony islamu, komunizmu i wielu innych systemów ideowych.

 

Terror tolerancji kwitnie na Zachodzie na całego. Ludzi zwalnia się z pracy za noszenie krzyżyka, teraz w Wielkiej Brytanii ze szpitala zaczęli wyrzucać pacjentów za to, że komuś się nie podoba LGBT, to nie jest terror? Według mnie jest.

To są tak zwane miejskie legendy, najczęściej niewiele mające wspólnego z prawdą.

 

Na tym kończę swój udział w dyskusji. Mam nadzieję, że sprawiła radość autorowi powyższego dzieła, bo napisaliśmy kupę długich komentarzy ;)

Widać, że dziełko okazało się inspirujące. ;)

Nie bardzo wiem, Mr.Wolfie, co miałeś nadzieje opowiedzieć, zwłaszcza że chyba zapomniałeś zmieścić w tekście jakieś wyjaśnienie, że o braku sensownego zakończenia nie wspomnę.

Wykonanie pozostawia sporo do życzenia.

 

…gdyby nie po­stę­pu­ją­ce po nim w krót­kich od­stę­pach cza­so­wych na­stęp­ne… ―> Brzmi to nie najlepiej.

Proponuję: …gdyby nie na­stę­pu­ją­ce po nim w krót­kim cza­sie kolejne…

 

Trze­cie­go dnia mie­sią­ca miały miej­sca aż dwa nie­po­żą­da­ne eks­ce­sy. ―> Czy to na pewno były ekscesy?

Proponuję: Trze­cie­go dnia mie­sią­ca miały miej­sce aż dwa nie­po­żą­da­ne zdarzenia.

 

…dwaj mo­car­nie uspo­so­bie­ni Prze­słu­chu­ją­cy… ―> Dziwnie to brzmi. Dlaczego wielka litera?

Może: …dwaj, wyglądający na silnych, przesłuchujący…

 

…szyb­ko za­bra­li się za wy­cią­ga­nie ze­znań… ―> …szyb­ko za­bra­li się do wy­cią­ga­nia ze­znań…

 

…niebo za­cią­gnę­ło czer­nią. ―> …niebo za­cią­gnę­ło się czer­nią.

 

– Nie­wia­sto, wiedz, że ten Świę­ty Ogień… ―> Dlaczego wielkie litery?

 

– Za spra­wą tego Ognia… ―> Jak wyżej.

 

…pa­trzył na scenę do sa­me­go końca i, mógł­by przy­siąść, że… ―> Zmęczyło go stanie i dlatego mógłby/ chciałby przysiąść?

A może miało być: …pa­trzył na scenę do sa­me­go końca i, mógł­by przy­siąc, że…

 

…dość bez­tro­sko prze­je­chał ręką po siwej ton­su­rze… ―> Tonsura to wygolone kółko na czubku głowy, a skoro wygolone, to bezwłose, więc tonsura nie może być siwa.

 

…zie­lar­ka nie mogła zro­bić tych wszyst­kich rze­czy. ―> Raczej: …zie­lar­ka nie mogła przyczynić się do wszystkich wydarzeń.

 

Próż­no było nad­sta­wiać ucho za ra­do­snym śmie­chem. ―> Próż­no było na­sta­wiać ucha za ra­do­snym śmie­chem.

 

…skie­ro­wał swe in­kwi­zy­tor­skie macki Al­brecht Men­sze. Swe tezy… ―> Czy oba zaimki są konieczne?

 

…za­miast słów wpar­cia kie­ro­wa­li w jego stro­nę zgni­łe po­mi­do­ry. ―> Skąd mieli pomidory?

Proponuję: …zamiast słów wsparcia, rzucali w jego stronę zgniłe jajka.

 

Cała tłusz­cza za­po­mnia­ła o łą­czą­cych z tym czło­wie­kiem re­la­cjach… ―> Cała tłusz­cza za­po­mnia­ła o łą­czą­cych ją z tym czło­wie­kiem re­la­cjach…

 

Men­sze nie za­mknął na noc drzwi – za­go­to­wał się. ―> Kto się zagotował?

 

W izbie, prze­dzie­lo­nej po po­ło­wie pa­ra­wa­nem… ―> W izbie, prze­dzie­lo­nej w po­ło­wie pa­ra­wa­nem…

 

…roz­cho­dzi­ła się cięż­ka, nie­na­tu­ral­nie zło­wro­ga po­wło­ka czer­wo­na­we­go świa­tła do­cho­dzą­ce­go zza prze­gro­dy. ―> Nie brzmi to najlepiej.

Może: …snuła się dziwna, nie­na­tu­ral­nie zło­wro­ga poświata czer­wo­na­we­go świa­tła, do­cho­dzą­ce­go zza prze­gro­dy.

 

…we­wnętrz­na siła i zwy­czaj­na cie­ka­wość zmu­si­ły go, by iść dalej. ―> …we­wnętrz­na siła i zwy­czaj­na cie­ka­wość zmu­si­ły go, by szedł dalej.

 

…Jo­na­than po­czuł, jak upły­wa­ją z niego wszel­kie siły. ―> …Jo­na­than po­czuł, jak odpły­wa­ją z niego wszel­kie siły.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

No, nie porwało :(

Przynoszę radość :)

Mnie też nie rzuciło na kolana. Dużo stereotypów z bardzo złymi inkwizytorami. Mało oryginalnych elementów.

Czy gęsi jada się już w październiku?

Położona w Górnej Bawarii miejscowość Defschtubel, choć leżała w bliskości

Źle to wygląda.

Babska logika rządzi!