Pulpa

No, dobrze, ale “coraz częściej”…

Jeszcze jeden tekścik o frustracji autora tworzącego w mękach. Nic nowego, ale nie jest źle. ;)

Co raz czę­ściej wska­zy­wał błędy… –> Coraz czę­ściej wska­zy­wał błędy…

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Kula papieru raczej nie wyda plaśnięcia w zetknięciu ze ścianą – co innego niepomięte kartki :P

It's ok not to.

Napisz drabbla, zapomnij o nim na kilka miesięcy (jeśli nie dłużej). Wróć do niego, popraw. Odstaw na parę dni, znowu popraw. Zostaw w tekście “co raz”. *facepalm*

Dzięki za komentarze @Facies_Hippocratica i @regulatorzy!

Dobrze się czytało :)

Przynoszę radość :)

Bardzo fajne :)

A edytor chciał dobrze…

Aż strach skomentować. ;-)

OK, jest jakiś pomysł na puentę, chociaż tematyka nienowa.

Babska logika rządzi!

Aha.

Total recognition is cliché; total surprise is alienating.

Spoko drabelek :)

Interesujący, chociaż niepokojący drabelek. Aż strach takiemu autorowi wytknąć jakiś błąd :) Na szczęście w tym tekście żadnego nie zauważyłam. Początkowo zastanawiałam się, dlaczego kartki uderzały w ścianę z plaśnięciem. Dopiero później zrozumiałam, że były nasączone krwią. Biedny edytor, kto by się spodziewał, że to zawód podwyższonego ryzyka ;) Dodam, że niedawno sama mierzyłam się z podobną tematyką. Wyszło nieco mniej krwawo, chociaż wmieszał się diabeł.

Fajne. :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Tekścik oparty na jednym, dosyć oklepanym, finałowym żarcie. Tutaj, wśród piszących portalowiczów, którzy znają ból tworzenia, grozę braku weny i upierdliwość edytorów/redaktorów, możemy pokiwać głową ze zrozumieniem i bardzo delikatnie się uśmiechnąć. Ale nic poza tym. Chyba zdajesz sobie z tego sprawę?

Zdanie napisane poprawnie, całość do przeczytania i zapomnienia chwilę potem. Największą wadą tekstu jest totalny brak fantastyki.

Po przeczytaniu spalić monitor.