Owsianek

Dobra, jest jakiś pomysł na weird, ale zabiłeś go, a w każdym razie straszliwie okaleczyłeś wykonaniem. Poczynając od formatowania, które utrudnia lekturę – zrób coś, żeby tekst był w całości wyjustowany – pewnie masz gdzieś niepotrzebne końce wierszy, bo inaczej edytor portalu by sobie poradził. Czasami zaś brakło z kolei entera i masz narrację w dialogu (ostatni akapit drugiej cząstki tekstu). Poza tym przecinki i zapis dialogów bardzo kuleją.

Pomysł jakoś szaleńczo oryginalny nie jest, zwłaszcza samo zakończenie (dalsze losy chłopca), ale coś w obsesyjności tego tekstu do mnie przemówiło, więc mimo lektury bardzo utrudnionej przez wzmiankowane powyżej technikalia dobrnęłam do końca.

http://altronapoleone.home.blog

Spodobał mi się ten owsiankowy horrorek na dobranoc i jestem przekonana, że lektura dostarczyłaby mi więcej przyjemności, gdyby nie fatalne wykonanie.

– Pysz­na, pysz­na i zdro­wa – opo­no­wa­ła bab­cia i duża srebr­na łyżka wę­dro­wa­ła do jej bez­zęb­nych, sior­bią­cych ust – Nie mów z pełną buzią. ―> Brak kropki po didaskaliach.

Tu znajdziesz wskazówki, jak zapisywać dialogi: http://www.forum.artefakty.pl/page/zapis-dialogow

Bab­cia od­kro­iła srebr­ną łyżką ćwierć kost­ki masła. Wrzu­ci­ła ją do owsian­ki… ―> Bab­cia od­kro­iła srebr­ną łyżką ćwierć kost­ki masła. Wrzu­ci­ła je do owsian­ki…

Babcia wrzuciła do owsianki masło.

-Jedz, jedz. Bę­dziesz dużym, zdro­wym chłop­cem. ―> Brak spacji po dywizie, zamiast którego powinna być półpauza.

Po śnia­da­niu, Chłop­czyk pełen owsian­ki, wy­to­czył się na dwór. ―> Dlaczego wielka litera?

A mały Chłop­czyk razem z psem… ―> Jak wyżej.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Wykonanie jak wykonanie. Wielcy przedpiścy o tym wspomnieli ale ogólnie fajne. Cholerka, coś jest z tymi (jak mniemam) jedynakami… do tego wychowywanymi przez samotne, nadopiekuńcze babcie… brrr

Pozdrawiam

Ale paskudna ta babunia, wciskała owsiankę nawet psu. Fajna historyjka, która w humorystyczny sposób pokazuje, jak traumy z dzieciństwa wpływają na późniejsze wybory ;) Ciekawy pomysł z “łzami owsianki”.

Tak jakby dziecko pisało.

Przynoszę radość :)

Cześć i czołem.

Każdego ranka, chłopczyk

Bez przecinka.

patrzył jak

Patrzył, jak.

olbrzymią srebrną

łyżkę, pełną cieplutkiej owsianki małemu chłopczykowi wpychała prawie do gardła

Coś tu jest nie tak z szykiem, ale to może być celowa dziwność – nie rozumiem za to, skąd przejście do nowego wiersza po "srebrną"? I przecinek też jest zbędny.

oponowała babcia

Nie wiem, czy "oponowała" tu pasuje. Takie niedziecinne słowo.

łyżkę, z ciepłą

owsianką

Tu bez przecinka. I znów dziwna nowa linia.

Wrzuciła ją do owsianki

Je – wrzuciła masło.

Chłopczyk pełen owsianki, wytoczył

Albo bez przecinka, albo: Chłopczyk, pełen owsianki, wytoczył.

być głodny jak wróci

Być głodny, jak wróci.

Tak jak

Tak, jak.

chłopca, ze śladami

Tu bez przecinka, bo to chłopiec ma te ślady, nie my.

nic, nic

Nic, a nic. Albo: niczego.

Uch, rozkoszne i życiowe, patrz tutaj. Gdyby nie te entery z kosmosu…

Tak jakby dziecko pisało.

Owszem, ale na tyle duże dziecko, że wie, że pisze jak dziecko i robi to specjalnie. Chyba. Ayertonie, nie rozczaruj mnie!

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Największy horror wszystkich niejadków i jeszcze na dodatek owsianka! Podobało mi się, zabawne. Szkoda tylko, że babole wciąż niepoprawione.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

-> Irka_Luz: poprawione :)

-> Anet: tak miało brzmieć

-> Ando: dziękuję.

-> Peter Barton: "przedpiścy" :) dziwnie się to kojarzy

->regulatorzy: poprawione i dziękuję za link do dialogów (nie Platona) ale przeczytałem z zainteresowaniem. I zachowałem. 

-> Tarnina: tak, jak dziecko. Szyk o którym wspomniałaś, to niestety mój błąd podczas edycji. Inne błędy poprawione. Dzięki za Waligórskiego :)

-> drakaina: "straszliwie" to kaleczy edytor, z którym nawet teraz, podczas poprawiania wskazanych błędów walczyłem i przy okazji zauważyłem, że ma (edytor) różne zapędy do automatycznego poprawiania, justowania 9np. w osi) ,niekoniecznie zgodnie z moim zamysłem. 

(o, po enterze tu sam robi wcięcie, którego nie chcę) Akapity, entery, justowanie – owszem – ręcznie da się wykonać. Przy wklejaniu gorzej, niezależnie, czy tekst jest przeniesiony z Worda, notatnika… muszę się nauczyć z nim pracować. :(

Co do samego opowiadania, nie chodzi ani o oryginalność, ani o o dalsze losy chłopca. Ma być delikatnie zabawny, nieco bajkowy, taki z przymrużeniem oka i kawałkiem masła.

Dziękuję Wszystkim za przeczytanie Owsianka.

Czy są tu jakieś powiadomienia o wpisach od czytelników?

Ayertonie, bardzo się ciesze, że mogłam pomóc. ;)

Czy są tu ja­kieś po­wia­do­mie­nia o wpi­sach od czy­tel­ni­ków?

Owszem, przy tytułach opowiadań pojawiają się złote gwiazdki.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ciekawe, Ayertonie, i okropnie smutne, rozpaczliwe. Tak, jest taki mechanizm! Tuczysz jak kaczkę. Okropne wspomnienia.

Z zatrzymań – chyba bym nie pisała każdego zdania od nowej linijki. Chodzi mi o początek. Pierwsze cztery zdania umieściłabym w jednym akapicie. Zastanowiłabym się też nad powtórzeniami: zdanie trzecie i czwarte, ale to tak w ogóle, gdyż może warto napisać coś innego, np. na ogłoszone konkursy. Będzie więcej komentarzy, tak myślę. Pisanie polega na pisaniu, tak myślę (powtórzenie).

Poproszę o klika bibliotecznego, bo mocny przekaz, też byłam tuczona w niemowlęctwie;)

pzd srd, a

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Waligórski forever :D

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Waligórski świetny, Tarnino!

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Nie lubię owsianki (co innego musli z jogurtem), więc solidaryzuję się z bohaterem.

Trochę mało fantastyki – właściwie tylko owsianka wylatująca różnymi nietypowymi otworami. Ale niech Ci będzie.

Babska logika rządzi!