Stary ład

Szort bardzo zgrabny. :) Tak się składa, że miałem przyjemność czytać Twoje wcześniejsze opowiadanie o Quetzalcoatlu, więc jestem w temacie. Humor sytuacyjny, jak i słowny, na wysokim poziomie. Niektóre zwroty wywołały u mnie szczere rozbawienie.

Fabuła nie jest jakaś porażająca, ale jak na humorystycznego szorta na 4000 znaków, to w sam raz.

Zakończenie nieco przewidywalne, spodziewałem się dokładnie tego, co się stało…

Ogólnie jednak jestem na tak, choć “złotego przycisku” nie nacisnę. :D

Pozdrawiam i czekam na kolejne teksty z azteckiego uniwersum!

Oj, CMie, uciąłeś tę opowieść chyba jeszcze gwałtowniej, niż ja Cthulhu w fun-tastyce :D CO BYŁO DALEJ? Brakuje mi tu jakiegokolwiek wyjaśnienia :(

Poza tym – poznaję w końcu Ciapka (pierwszy tekst o nim siedzi sobie spokojnie w poczekalni i pewnie to jego bym właśnie czytała, gdyby nie KONKURS!). I lubię Ciapka. Chociaż motyw ze sługą mądrzejszym od pana oklepany, podobnież powracanie starych bogów do chwały (i trochę Pratchett, i trochę Gaiman), to lektura mnie nie znużyła. Czytało się przyjemnie, lekko. Zazgrzytał mi może motyw z klawiszem, mam wrażenie, że “taki klawisz” byłoby niewystarczającym wyjaśnieniem, w końcu to dość nowoczesne pojęcie, zwłaszcza dla starego boga. Troszeczkę miejscami pierzasty wąż mi się wydawał zbyt sztampowo-infantylny, ale zaraz obok były też fragmenty naprawdę pomysłowe, jak chociażby:

I tylko Quetzalcoatl, naraz spokojny, przyglądał się temu z obojętnością. U niego zbiór liczb kończył się na dziesięciu.

No tu się śmiałam :D Na wcześniejszym “Kto to jest Enter?” także.

Podsumowując – przyjemny rejs. Bez wodotrysków, ale milutkie 4k.

Przeczytałam z przyjemnością, uśmiechając się w kilku miejscach. A choć nie pierwsze to Twoje opowiadanie o Quetzalcoatlu, to mam nadzieję, że i nie ostatnie. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

O, Ciapek wreszcie wrócił! :D

Podoba mi się Twoje podejście do konkursu. Podoba mi się Ciapek w nowej odsłonie. Zakończenie jest doskonałe. Uśmiechnęło mi się w kilku miejscach. I w ogóle zadowolona jestem.

Klik. :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

To opowiadanie mi przypomina, że zupełnie zapomniałem przeczytać twój wcześniejszy tekst o Quetzalcoatlu, a przecież obiecałem! Postaram się to nadrobić w nieodległej przyszłości. A jeżeli chodzi o obecne opowiadanie: przyjemne :) Widać, że to lekka zabawa i ćwiczenie z twojej strony i ani trochę to nie razi. W sam raz do przemknięcia wzrokiem i uśmiechnięcia. 

Może nie wyglądam, ale jestem tu administratorem. Jeśli masz jakąś sprawę - pisz śmiało.

Hi hi. Taki wredny i irytujący ten Twój Quetzalcoatl, że zupełnie mi go nie żal :D . Uśmiechnęłam się parę razy przy lekturze. Tekst jest dużo lżejszego kalibru, niż wiele konkursowych, ale czytało mi się go bardzo dobrze, chyba najlepiej z “Quetzalowego” cyklu. Klik ode mnie. 

ninedin.home.blog

Bardzo przyjemny szort, CM. Niestety nie znam dobrze Ciapka oraz twojej wersji azteckiego boga, ale podoba mi się ta wizja. Tylko nie wiem czy bóg sam w sobie jest taki naiwny, czy nastąpiło pewne upośledzenie spowodowane brakiem wiernych oraz ofiar.

Czytałem z uśmiechem na ustach, tylko szkoda, że opowiadanie tak naglę się urywa. Chciałoby się więcej.

A jeśli mogę czymś się odwdzięczyć za Twoje komentarze, napiszę Ci o jednym zabiegu, którego nauczyła mnie książka Kinga (więc jest czymś poparte, nie że gadam jakieś wyssane z palca głupoty). I o ile możesz się nie zgadzać, bo to sprawa subiektywna, to może akurat pokaże Ci coś fajnego.

Używasz bardzo wielu przysłówków, kiedy to wcale nie jest potrzebne. Właściwie ograniczając przysłówki (oczywiście nie wszystkie), robimy bardzo wiele dla tekstu. Nie musimy nazywać emocji każdej cechy lub czynności, można je pokazać. Wtedy wychodzi to naturalniej, ma lepszy wydźwięk.

Dopadłszy klawiatury, Pierzasty Wąż grzmotnął w nią energicznie.

Chcę się skupić głównie na tym zdaniu. Masz tu słowo “dopadłszy” oraz “grzmotnął” dwie bardzo dynamiczne czynności. Czy to “energicznie” jest takie niezbędne i potrzebne? Ja, jako czytelnik, już wiem, że robi to w taki sposób, pokazałeś mi to, więc ten przysłówek jest niepotrzebny, a tak naprawdę psuje brzmienie zdania. Nie lepiej wygląda:

“Dopadłszy klawiatury, Pierzasty wąż grzmotnął w klawisz.” Teraz wydaje się szybsze, bardziej naturalne. Widzimy to, a nie dowiadujemy się, że coś jest jakieś.

– Superaplikacja „Stary ład”, wespół z potężnym internetem, sprawią, że już wkrótce, w przeświadczeniu mas nastąpi powrót dawnego porządku – dodał wyczerpująco, po czym, nieco zmieszany, zamilkł.

Tutaj możemy spojrzeć tak samo. O ile “po czym, nieco zmieszany, zmilkł” bardzo mi się podoba, to możemy zadać sobie pytanie czy “wyczerpująco” jest koniecznie potrzebne? Moim zdaniem można wywalić, ewentualnie, jeśli odpowiedź Ciapka była bardzo wyczerpująca, zamiast przysłówka, możesz w wstawić “dodał, wypluwając z siebie niemal całe powietrze”, wtedy dajesz nam kolejną wizualizacje, ale to tylko przykład, do tego dość nieudany :P

Ciapek kiwnął głową twierdząco.

O to też jest takie średnie. Można kiwnąć głową zaprzeczająco? Ograniczyłbym to do “Ciapek kiwnął głową”. W skrócie zamiast opisywać “jak” to robił, staraj się układać zdania tak, aby same czynności wykonywane przez bohatera, jego ekspresja pokazywały jak to robi.

Bardzo ładne konstruujesz zdania. Wprowadzasz bardzo trafne porównania.

Skoro Quetzalcoatl, gadający posąg o ogładzie kamienia, mógł być symbolem azteckiej wiary, dlaczego zatem i informatyk nie miałby zostać wielkim szamanem?

A to w ogóle jest cudne.

Masz naprawdę przyjemny sposób opisu, prezentacji świata i bohaterów. Tylko moim zdaniem trochę za mało pokazujesz, przez co momentami jestem o krok obok świata, jakbym oglądał go przez okno, zamiast być w centrum wydarzeń, pomiędzy bogiem a Ciapkiem.

Bardzo mi się podobało, będzie nominacja.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Dobry wieczór wszystkim! :)

Bardzo mi miło, że w tak krótkim w sumie czasie tekst zdążyło już przeczytać tyle osób. Kłaniam się Wam nisko. Przybyłem z ambitnym zamiarem odpowiedzenia na komentarze, tyle że… nie byłem przygotowany na taką ich ilość. :)

Pozwolę sobie zatem podziękować Wam dziś za poświęcony czas i opinie, jutro zaś odniosę się do każdego komentarza z osobna.

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Mój ulubiony motyw: kiedy wszyscy patrzą się na monitor, nagle wyskakuje błąd. Wrzuciłem to do dwóch opowiadań:)

Od czasów Gaimana motywy z bogami stały się o wiele popularniejsze, ale ja tego nie czuję. Z kolei duety kontrastujących ze sobą postaci, połączone jakąś relacją, uwielbiam, od czasów Diderota zawsze na propsie.

Rozśmieszyły mnie uwagi o Cortesie, liczbach do dziesięciu i sombrero.

Bardzo przyjemnie dla oka wykonanie.

Quetzalcoatl, to łamiące język imię, pamiętam go. :)

Przyjemne opowiadanie, zgrabnie napisane. Też w kilku miejscach uśmiechnęło. 

“– Kto to jest Enter?” – hihi, mam z tym kilka skojarzeń.

Pozytywnie. :) Nominuję.

Na razie klikam :)

 

A teraz wracam z komentarzem… Bardzo przyjemny szort, taki do uśmiechnięcia. I moje pierwsze zetknięcie z Ciapkiem – bardzo pozytywne. Muszę przyznać, że od razu go polubiłam.

Powodzenia w konkursie :)

No proszę, jest i Ciapek. <3

Znam poprzednie opowiadania o Quetzalcoatlu, więc już dość swojsko się czuję w klimatach. Jak zwykle bardzo fajna ta dynamika między Ciapkiem i Quetzalcoatlem, a humor udany (informatyk-szaman, winda, sombrero i marakasy). Naprawdę szkoda, że tak szybko się kończy, można by jeszcze rozwinąć wątek superaplikacji (ja bym tutaj widziała na przykład rozszerzoną rzeczywistość z wirtualnym imperium). Ale dzięki przystępnej długości to też dobry wstęp do pozostałych opowiadań z serii. ;)

Remplis ton cœur d'un vin rebelle et à demain, ami fidèle

Edytka: moja odpowiedź ma więcej znaków niż dwa takie szorty. :-)

 

No to po kolei. :-)

 

Corrinnie, podziękował za wizytę. Jeszcze tak ekspresowego komentarza nie dostałem. :)

Fabuły, jak sam zauważyłeś, za wiele w tym tekście nie ma. Ot, taki krótki “występ” bohaterów, do których mam sentyment. Jeśli ten szort potrafił Cię rozbawić, to dla mnie już bardzo dużo. Miałem trochę obaw o odbiór, bo też, jak wspomniałem w przedmowie, tekst do szczególnie ambitnych nie należy. Ten Twój komentarz miał więc dla mnie taki charakter uspokajający. :)

Jeszcze raz dziękuję za poświęcony czas.

 

Nir, nawet nie wiesz, jak mnie ucieszyły Twoje odwiedziny, bo… mam w końcu okazję się pokajać. Kiedy wymienialiśmy uwagi o Ciapku pod “Modernizacją koszmaru”, nie miałem nawet większego pomysłu, kto mógłby być autorem czy autorką. Kiedy już się tego dowiedziałem, to aż mi się głupio zrobiło, bo nie dosyć, że przebijałaś się, biedna, przez morderczy szlak stu opowiadań, to ja Ci jeszcze niechcący “dowalam” tekst o długości ponad 30 000 znaków.

Tyle uciszania sumienia, a teraz już o opowiadaniu.

Tekst jest prosty jak drut. Nie ukrywam tego, nie czaruję, że jest inaczej. Jak pisałem powyżej, napisałem go z sentymentu do bohaterów, którzy, jak się przekonałem choćby w czasie Fun-tastyki, pożyli sobie znacznie dłużej niż samo opowiadanie. Stąd też na jakieś fajerwerki w przypadku tego opowiadanie nie ma nawet co liczyć, bo bazuje on głównie (i bezczelnie:-)) na dobrym odbiorze “Czekając na Quetzalcoatla”.

Bohaterowie są mocno sztampowi, bo też w przypadku tamtego opowiadania bardzo mi to pasowało, a tutaj już nie wypadało za bardzo ich zmieniać. Z tym “klawiszem” masz pełną racją, dodam nawet więcej: tam było szersze wyjaśnienie, tyle że… wpadłem na ten pomysł z Ciapkowym biurem informacji i musiałem sobie zrobić na niego miejsce. :)

Zakończenie napisałem po najmniejszej linii oporu, tego również nie ukrywam, ale żeby było śmieszniej, ono mi tam fajnie pasowało na poziomie metaforycznym (choć ta metafora jest trochę naciągana). Jeśli połączyć to ostatnie zdanie, z poprzedzającą je wypowiedzią bóstwa, to wychodzi, że te bitwy o jeńców, czy rytualne ofiary są takim nieoczekiwanym błędem systemu. Trudno, co prawda, nazwać kulturę Azteków systemem, tym nie mniej, taki rozwój kultury, który wprowadza, jako integralną jej część, składanie ludzi w ofierze (a zatem, pisząc wprost, mord) uważam za nieoczekiwany błąd właśnie i stąd nawet za bardzo nie myślałem o innym (bardziej kreatywnym) zakończeniu.

Fajnie, że lektura Cię nie znużyła. Fajnie, że potrafiła czasem rozbawić. Również dziękuję za odwiedziny i poświęcony czas. A ponieważ zalegam Tobie (i bodaj dziewięciu innym osobom) z komentarzem, możesz być pewna rewizyty…

… najdalej do końca przyszłego tygodnia. :-)

 

Reg, kłaniam się nisko za ekspresową wizytę. Nawet nie wiem, co mnie bardziej zaskoczyło: klik (bo naprawdę nie zakładałem w przypadku tego opowiadania biblioteki) czy brak błędów. I tak, wiem, że w przypadku tak krótkiego szorta to żaden wyczyn, ale przecież trzeba się umieć cieszyć i z najmniejszych rzeczy.

Bardzo się cieszę, że tekst przypadł Ci do gustu i że ten mój (jak to ładnie napisano w wątku nominacji bibliotecznych) bóg rozgarnięty na pół gwizdka jeszcze Cię nie znużył.

Nie będę się silił na synonimy i na końcu tradycyjnie podziękuję za poświęcony czas.

 

Irko, powitał.

O, Ciapek wreszcie wrócił! :D

Jego nie było raptem pięć miesięcy. :)

Swoją drogą, sama go poniekąd “ściągnęłaś” wraz z kilkoma innymi osobami, bo gdyby nie te pojawiające się cyklicznie wzmianki o Ciapku, to nawet bym nie pomyślał, żeby do niego wracać.

Bardzo się cieszę z dobrego odbioru tego szorta, bo jak już wspomniałem, bardziej on bazuje na pozytywnych wspomnieniach z poprzedniego opowiadania, niż na mojej inwencji twórczej. :)

Swoją drogą, widzę, że nie tylko ja wpadłem na pomysł “ściągnięcia” swojego bóstwa z urlopu na potrzeby tego konkursu. :)

Dziękuję za poświęcony czas. 

 

Arnubisie, powitawszy.

W pełni rozgrzeszam Cię z pominięcia tamtego tekstu, bo i jak przymierzałem się do Twojego opowiadania o Aztekach (kiedy wisiało na becie), ale za diabła nie byłem w stanie poskładać tego czasowo. 

Mój szort to taki trochę krótki tekst “na rozprężenie”, jeśli udało się przemknąć przez niego bez bólu, z uśmiechnięciem, to akurat tyle, ile bym sobie życzył.

Żeby być konsekwentnym: Tobie również dziękuję za poświęcony czas.

 

Ninedin, dzień dobry.

Twój komentarz spodobał mi się o tyle, że byłem święcie przekonany, że ani Tobie, ani Drakainie taka (wybitnie humorystyczna i przerysowana) wersja boga nie przypadnie do gustu, dlatego na Mitologie Inaczej przybyła jego mocno odmieniona wersja.

Na przyszłość będę mądrzejszy. :)

Bardzo się cieszę, że szort potrafił wywołać uśmiech. Tak, jak piszesz, tekst jest dużo lżejszy od większości opowiadań konkursowych, ale przecież nie zawsze chodzi o to, żeby “bić się” o wyróżnienia. Pisanie to przecież w gruncie rzeczy forma przygody czy hobby, która przede wszystkim ma sprawiać frajdę, a dopiero w drugim rzędzie przynosić jakieś zaszczyty i wyróżnienia.

Pięknie dziękuję za wizytę.

 

MaSkrolu, witam.

Na początku się pokajam, że moja odpowiedź będzie znacznie krótsza od Twojego komentarza, ale jak widzisz, piszę w tym przypadku “długodystansowo”, a chciałbym na raz odnieść się do każdej opinii.

Tylko nie wiem czy bóg sam w sobie jest taki naiwny, czy nastąpiło pewne upośledzenie spowodowane brakiem wiernych oraz ofiar.

On zawsze taki był. Wiesz, to taka przerysowana wersja boga, który istnieje tylko po to, żeby… być wielbionym bogiem. W związku z tym nie potrzebuje żadnych szczególnych atrybutów, rozumu nie wyłączając.

Bardzo się cieszę, że opowiadanie potrafiło wywołać uśmiech. Z urwanej końcówki tłumaczyłem się już powyżej (i będę to jeszcze robił poniżej), więc tutaj tylko napiszę, że skoro sam szort jest napisany trochę po najmniejszej linii oporu, to nie wypada, żeby zakończenie… jakoś odstawało w tym względzie. :)

Na koniec podziękuję za tę wzmiankę o przysłówkach. Bardzo przydatna, bo to jeden z elementów, na który sam za diabła nie zwróciłbym uwagi. To właśnie lubię we wrzucaniu tutaj kolejnych opowiadań, bo zawsze znajdę w komentarzach taką jedną czy dwie sugestie, dzięki którym mogę sobie stopniowo rozwijać ten swój warsztat.

Nie robiąc żadnych wyjątków, Tobie także dziękuję za poświęcony czas.

 

Bronchospaźmie, bienvenue (daruj francuski, ale kończą mi się synonimy:))

 

I jak lubię ten motyw, bo choć pospolity i oklepany, to jednocześnie tak podły i wredny, że aż korci, by go wykorzystać. Z kolei ten duet kontrastujących postaci ma coś takiego w sobie, że nawet mimo ogromnej wtórności cały czas potrafi się bronić.

Fajnie, że znalazły się w tym tekście elementy, które potrafiły rozbawić. 

Będąc w pełni konsekwentnym, dziękuję za poświęcony czas.

 

Saro, 欢迎 (translator podpowiada, że to chińskie: “witaj”, zmuszony jestem zatem zawierzyć mu na słowo). :)

Quetzalcoatl, to łamiące język imię, pamiętam go. :)

A ja dalej, z uporem osła, męczę się, budując z tym nieszczęsnym imieniem zdania. :)

Swoją drogą, zauważyłem, że coraz więcej osób pisze w komentarzach pełne imię. Znaczy, warstwa edukacyjna działa!

Albo bezczelnie kopiujecie! :)

Bardzo się cieszę z pozytywnego odbioru opowiadania. Naprawdę nie myślałem, że przy tak prostej fabule będzie w stanie się wybronić.

Pięknie dziękuję za poświęcony czas.

 

Katiu, bienvenida (mam nadzieję, że lubisz hiszpański oraz że nie znasz go za dobrze, bo również zawierzyłem tłumaczeniu translatora). :)

 

Twój komentarz to właściwie kwintesencja odbioru, na jaki liczyłem po tym szorcie. Cieszę się więc z niego bardzo. Zwłaszcza, że on poniekąd trochę potwierdza, że jednak ten tekst jest w stanie samodzielnie funkcjonować, bez znajomości pierwszego opowiadania. O to akurat miałem największe obawy. Że będzie to taki szort, który owszem, trafia do czytelników, ale tylko tych, którzy znają i pamiętają…

Dziękuję za poświęcony czas.

 

Black_cape, dōmo arigatō za odwiedziny.

Przede wszystkim bardzo mi miło, że czujesz się już swojsko w tych klimatach, bo, przyznaję uczciwie, nawet mimo dobrego odbioru tej pierwszej części (który dostarczył mi mnóstwo frajdy, uśmiechu i pozytywnych wrażeń) nie liczyłem, że po kilku miesiącach będę mógł tak swobodnie do tego tekstu nawiązać, bez większej obawy, czy aby nie zdążył on już pójść w zapomnienie.

Fajna sprawa. :)

A sam tekst?

Jak już wspominałem powyżej (dużo powyżej:)), tekst jest prosty jak drut. Opieram się na humorze, wspomnieniach (tak swoich, jak i w sumie innych, którzy przy różnych okazjach wywoływali tego Ciapka “do tablicy”), nie czarując nawet, że opowiadanie zawiera w sobie jakąś głębię (bo, że nie zawiera fabuły, to widać na pierwszy rzut oka). Słowem, to taki trochę “okazjonalny” tekst, spontaniczny i mogę się tylko cieszyć, że oferując w sobie nieszczególnie wiele historii i szczególnie banalny pomysł, jednak zostaje odebrany pozytywnie.

Jeśli chodzi o zakończenie, szanowny organizator dał mi taki kapitalny argument o treści: to wszystko przez limit! Będę jednak uczciwy i przyznam, że prostotę zakończenia najzwyczajniej w świecie dostosowałem do prostoty całego szorta. Wiesz, ja z góry wiedziałem, że w tych czterech tysiącach znaków nie będę w stanie rozwinąć odpowiednio tego pomysłu ze “Starym ładem”, dlatego, zamiast robić to “po łebkach”, wolałem przedstawić ten tekst jako taką swoistą scenkę rodzajową, zaś pomysł zostawić sobie na osobne opowiadanie i ewentualnie tam zaprezentować go już w pełni, bez żadnego oglądania się na limit.

Na teraz uważam to za dobrą decyzję, zwłaszcza, że nie muszę już nawet szukać pomysłu na rozszerzenie, bo… ten Twój jest naprawdę przedni. :) Jeśli tylko wystarczy mi wyobraźni, żeby sklecić z niego (bądź jego wariacji) jakąś sensowną, interesującą tak dla czytelnika, jak i dla mnie koncepcję opowiadania, to za jakiś czas… staniesz się współwinną kolejnego powrotu Quetzalcoatla i Ciapka.

Zakończę tradycyjnym: dziękuję za wizytę.

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Wiesz, to taka przerysowana wersja boga, który istnieje tylko po to, żeby… być wielbionym bogiem.

Bardzo, ale to naprawdę bardzo podoba mi się taki motyw.

Bardzo przydatna, bo to jeden z elementów, na który sam za diabła nie zwróciłbym uwagi.

Cieszę się, że mogłem pomóc. :D

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

CM-ie, cała przyjemność po mojej stronie. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

No wreszcie Ciapek powrócił!:) Niesamowicie zabawnie porównujesz (tzn. podobało mi się), np. 

‚– Jak? – Rozum dawnego bóstwa natychmiast zgłosił awarię.

‚Droga do świadomości Quetzalcoatla przypominała kręte, niekończące się schody. 

Pozostajesz w obrębie słów z obszaru opowiadania (problemu, zagadnienia, tematu, którego dotyczy) na niejako dwa sposoby: dawno i współcześnie.

I ja mam nadzieję, że to nie ostatnie Twoje opowiadanie o Q. :) Muszę się przecież wreszcie nauczyć poprawnie zapisywać imię „wielkiego” przestającego z Ciapkiem.

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Z podrzuceniem oryginalnego tekstu o Ciapku to się nie martw ani nie kajaj, w końcu ostatecznie ciągle jeszcze czeka na moją wizytę :) wtedy czytałam szorty, żeby zdążyć i myślałam, że po konkursie sobie w końcu odbiję, ale wpadł wilk z interwencją i… znowu szorty!

Sztampowość bohaterów sama w sobie nie jest zupełnie zła, tym łatwiej wybrzmiewa ich charakter. Po prostu w pewnych fragmentach pokazałeś to kapitalnie, a w innych mniej i wtedy te drugie wypadają bladziej, bo mają wyśmienite towarzystwo obok.

Na ten metaforyczny wydźwięk zakończenia to chyba bym sama nie wpadła… w sumie teraz mnie to nawet bawi (ach, te rytualne mordy takie śmieszne xD), ale też zastanawia – skoro to błąd systemu, to kto stworzył ten system i przy okazji boga, który ten błąd w system wprowadza? Nie znam się niestety na azteckich wierzeniach, a to się wydaje ciekawe.

お疲れ様 (zapis w romanji: otsukaresama) czyli z japońskiego: dobra robota! No bo to opowiadanie to po prostu dobra robota jest. :)

 

Jestem pod wrażeniem, że chciało Ci się tak indywidualnie każdemu inaczej odpowiedzieć, a i nawet w różnych językach. To miłe. :) 

Quetzalcoatl – ja wciąż kopiuję, ale pewnie większość już nie. :D

Asylum, cześć! (cuduję z obcojęzycznymi synonimami, a tu takie podstawowe powitanie mi umknęło)

No wreszcie Ciapek powrócił!:)

Może się powtórzę, ale… nie było go raptem pięć miesięcy. :-)

A już poważniej.

Pięknie dziękuję za wizytę, komentarz i tak pozytywny odbiór. Wiesz, bałem się trochę, że ten tekst może być potraktowany jak taki odgrzewany kotlet, więc każde dobre słowo sprawia mi mnóstwo frajdy. Cieszę się, niczym małe dziecko skaczące beztrosko po kałuży. :)

Muszę się przecież wreszcie nauczyć poprawnie zapisywać imię „wielkiego” przestającego z Ciapkiem.

Oj, tam. Po to wymyślono sekwencję: kopiuj – wklej, żeby dać odpocząć pamięci od tak wymyślnych imion. :)

Jeszcze raz dziękuję za odwiedziny.

 

Nir, 

Sztampowość bohaterów sama w sobie nie jest zupełnie zła, tym łatwiej wybrzmiewa ich charakter. Po prostu w pewnych fragmentach pokazałeś to kapitalnie, a w innych mniej i wtedy te drugie wypadają bladziej, bo mają wyśmienite towarzystwo obok.

A widzisz, to źle zrozumiałem. W przypadku nierównego poziomu to już nie mam nic na swoją obronę. Chyba, że reflektujesz na jakąś cudowną, fantastyczną historię, zgodnie z którą ów nierówny poziom to tak naprawdę metaforyczne ujęcie niesprawiedliwości na świecie. XD

Na ten metaforyczny wydźwięk zakończenia to chyba bym sama nie wpadła

Bo to tak “głęboka” metafora, że wie on niej tylko autor. I tak, “głęboka” jest w tym przypadku synonimem “naciąganej”. :)

skoro to błąd systemu, to kto stworzył ten system i przy okazji boga, który ten błąd w system wprowadza? Nie znam się niestety na azteckich wierzeniach, a to się wydaje ciekawe.

Ja nie znam dokładnie historii azteckiej kultury czy religii. Research robiłem dość ograniczony, bo i humorystyczna konwencja większego nie wymagała. Nie wiem, czy Arnubis nie będzie miał jakiejś większej wiedzy na ten temat, bo on pisał o Aztekach na poważnie, a zatem “nierozsądnie” odebrał sobie podstawowy argument, którym można się bronić przy ewentualnych brakach w researchu, a mianowicie: nie wszystko musi się zgadzać, w końcu to tylko humor. :)

Wiem tyle, że składając ofiary Aztekowie karmili niejako słońce, więc była to nie tyle jakaś barbarzyńska rozrywka, co raczej efekt naiwnych w pewien sposób wierzeń. Co nie zmienia naturalnie faktu, że jest to postawa, delikatnie rzecz ujmując, godna potępienia.

 

Saro, 

Jestem pod wrażeniem, że chciało Ci się tak indywidualnie każdemu inaczej odpowiedzieć, a i nawet w różnych językach. To miłe. :) 

Wiesz, każde z Was poświęciło mojemu opowiadaniu czas, który mogliście przecież zagospodarować na sto innych sposób. Można było w tym czasie przeczytać jakikolwiek inny tekst, sięgnąć po książkę, obejrzeć telewizję, wyjść na spacer czy spotkać się z przyjaciółmi. Jeśli więc jednak poświęcacie ten czas na moje opowiadanie (wszystko jedno które, piszę ogólnie), na przeczytanie go i podzielenie się opinią, to tym bardziej wypada mi, jako autorowi, okazać Wam szacunek i odnieść się do każdego komentarza indywidualnie, niechby i w kilku prostych zdaniach.

A różne języki? Tekst, czego specjalnie nie ukrywam, powstał dla zabawy i ta zabawa wcale nie musi się kończyć na ostatnim zdaniu opowiadania. Można ją “przenieść” również i na obszar komentarzy. :)

Quetzalcoatl – ja wciąż kopiuję, ale pewnie większość już nie. :D

Pod jednym z opowiadań Asylum straszyłem dwudziestoma opowiadaniami o Quetzalcoatlu. Ja was jeszcze wszystkich nauczę! :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

:D

Przywracanie starych bogów do łask poprzez internet? Cóż, w pewnym stopniu to zjawisko zachodzi zapewne i rzeczywiście, bo ktoś może się nawrócić na wiarę przodków, natknąwszy się na informacje o niej w internecie, aczkolwiek sposób opisany przez Ciebie w szorcie z pewnością jest bardziej spektakularny ;) Czytało się fajnie.

Sugestie poprawek:

 

sprawią, że już wkrótce[-,] w przeświadczeniu mas nastąpi powrót dawnego porządku – dodał wyczerpująco

Zbędny przecinek.

Those who can imagine anything, can create the impossible - A. Turing

Wickedzie G, pięknie dziękuję za odwiedziny i komentarz. Sam tekst był na tyle schematyczny, że choć ten pomysł na przywrócenie bóstwa do łask musiał mieć w sobie jakiś element efektowności.

Cieszę się, że czytało się fajnie. Przecinek usunę, jak tylko Wilk ogłosi wyniki (dla mnie, co prawda, chyba trochę mniej istotne niż reszty, tym nie mniej, wypada się trzymać reguł).

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Wrzutka boga do rzeczywistości lub sci-fi to średnio mój klimat. Czytało się dobrze, w paru miejscach rozbawiło, jednak zakończenie jest zbyt gwałtowne. Takie urwane. Może lepiej by było dopisać raptem parę zdań wyjaśniających kulisy błędu (nawet jeśli często przecież bywa tak, że błędem komp sypie prosto z d… :D). Ale wtedy nie zmieściłbyś się w limicie.

Aryu, podziękował za odwiedziny i komentarz.

Jeśli nie są to Twoje klimaty, to tym bardziej jestem Ci wdzięczny, że zechciałaś poświęcić swój czas na tego mojego szorta. 

Zakończenie faktycznie urwane. Tak, jak już pisałem powyżej. Szort to właściwie taka lekko sentymentalna scenka rodzajowa. Lepiej było zostawić sobie pomysł na dłuższe opowiadanie, niż zamykać go jakimś skleconym w dwóch, może trzech zdaniach zakończeniem.

Biorąc pod uwagę, że to opowiadanie niejako “wiezie się” na odbiorze tego z Geofantastyki, to i tak jestem niebywale zadowolony z obioru (a poniekąd i waszej wyrozumiałości).

Pozdrawiam.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Powrót Ciapka. Wydaje mi się, że tekst może być w pełni samodzielny, ale cien wątpliwości pozostaje.

 

Fabuła dość prosta, finał nie dokręcony tak, jak mógłby być dokręcony, ale środek tekstu czytało się bardzo fajnie. Można powiedzieć, że jest tu ten rodzaj frajdy, jaką można odczuwać przy oglądaniu odcinka lubianego serialu animowanego :-) Humor dobry, nienachalny, lekki, ale wyraźny. Scena z wciskaniem klawiszy łbem świetna ;-)

 

Podobało się, aczkolwiek wczesniejsza częśc była jednak lepsza.

Wilku, podziękował za komentarz jurorski.

 

O samym opowiadaniu już za wiele nowego nie napiszę. Walkę o jakiekolwiek zaszczyty w tym konkursie, jak już wspominałem, oddałem walkowerem. Nie to jest przecież w nim najważniejsze. Przynajmniej tak zawsze tłumaczą przegrani. XD

Sam tekst jest właściwie wyłącznie uśmiechem w kierunku osób, które w ostatnim czasie wspominały w różnych wątkach Ciapka, przedłużając w jakiś sposób jego literackie życie. A po części również taką formą podziękowania, bo nie ma co ukrywać, że jest to dla autora przyjemne. Podziękował za konkurs, bo to właściwie on dał mi pretekst do tego “gościnnego występu”. Tylko w tak małym limicie można było podjąć ryzyko wstawienia tekstu w zasadzie o niczym konkretnym. A że wcześniejsza część była lepsza? Całe szczęście! Pierwsza historia była w końcu pełnoprawnym opowiadaniem (tutaj mamy tylko scenkę rodzajową). Gdyby nie była lepsza, to właściwie mógłbym już sobie dać spokój z pisaniem. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Hmmm. Fajne, fajne, ale pierwotny tekst był lepszy.

Zapewne marudzę dlatego, że dostałam niewiele nowości – bohaterów znałam już wcześniej (to w końcu mój konkurs ich stworzył!), a i komputer nie raz mnie wkurzył.

No właśnie – czułabym się bardziej usatysfakcjonowana, gdyby boskie powody krytycznego błędu wynikały z tekstu, a nie z komentarzy. Może gdyby chociaż tuż przed wyświetleniem komunikatu kursor przybrał kształt słońca albo innego atrybutu? Queatzalcoatl miał chyba coś specjalnego, podobnego do pięciu oczek na kostce…

Fakt, że ten ich system nie mógł się sprawdzić w długim okresie, bo bardzo osłabiał państwo. Nowy król wręcz musiał zaczynać rządy od wojny z sąsiadami i pogorszenia sobie stosunków dyplomatycznych, coby zdobyć serca jeńców i zadbać o przychylność bogów.

Babska logika rządzi!

Pierwszy raz czytałam o Ciapku, ale już go lubię :) Zabawna historia, z ciekawymi bohaterami. Podobało mi się zakończenie.

Powitał Finklów.

Hmmm. Fajne, fajne, ale pierwotny tekst był lepszy.

Właściwie to na taki odbiór miałem nadzieję, więc mogę być zadowolony. Miałaś pewnie okazję przejrzeć wcześniejsze komentarze, więc okoliczności powstania tego tekstu są Ci znane. :) Zresztą, zamysł powstania tego opowiadania chyba najlepiej podsumował Wilk:

Można powiedzieć, że jest tu ten rodzaj frajdy, jaką można odczuwać przy oglądaniu odcinka lubianego serialu animowanego :-)

Opowiadanie daje tylko tyle i nawet nie próbuję czarować, że jest inaczej. :-)

I tak, wiem, że zakończenie po najmniejszej linii oporu, ale zwróć uwagę, że nawet tak prosty tekst powstał niemal na ostatnią chwilę. Nie chciałem już kombinować.

to w końcu mój konkurs ich stworzył!

Kto by tam o tym pamiętał. ;-)

Podziękował za odwiedziny i komentarz.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Finklowie machają na powitanie.

Tak, czytałam komentarze. Tu, i pod innymi Twoimi tekstami. Lud ewidentnie wołał o Ciapka.

Wiesz, ta zmiana kursora to jest jedno dodatkowe zdanie. Aha, ten kształt Węża nazywał się kwinkunks.

Babska logika rządzi!

ANDO, dzień dobry.

O samym opowiadaniu już nic odkrywczego nie napiszę. Fajnie, że polubiłaś Ciapka, zwłaszcza, że to taki bohater mocno zaimprowizowany, który zyskał zaskakująco długie życie na tym portalu. :)

Cieszę się, że uznałaś tę moją prostą historię za zabawną. 

Pięknie dziękuję, że poświęcony czas i opinię.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Wiesz, ta zmiana kursora to jest jedno dodatkowe zdanie.

No właśnie! Całe jedno zdanie! Wiesz, ile to się trzeba nakombinować, żeby je wymyślić. I jeszcze napisać bez żadnych błędów. :-)

A końcu by się pewnie okazało, że przez to zdanie przekroczyłem limit. :)

 

Aha, ten kształt Węża nazywał się kwinkunks.

Nazwa jest na tyle charakterystyczna, że na pewno zapadnie mi w pamięć. :)

Dyskretnie pomijam fakt, że pisząc o Quetzalcoatlu powinienem był o tym wiedzieć. :)

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Spoko, ja też kiedyś popełniłam tekst o Quetzalcoatlu (tak, przy okazji zapamiętałam imię ;-) ) i właśnie wtedy się dowiedziałam, że miał coś takiego. Ale to był poważny tekst. Przynajmniej mnie się tak wydawało. ;-)

Babska logika rządzi!

Dotarłem :D

 

Superaplikacja „Stary ład”, wespół z potężnym internetem, sprawią, że

Internetem – czemu mała litera?

 

Nie znałem się z Ciapkiem, ale zdaje się całkiem sympatyczny i niegłupi. Szorcik przyjemny, bóstwo przygłupie, Ciapek sakrastyczny, koniec przewidywalny, no jakby się nie zawiesiło, to bym sobie poszedł pomodlić się do Quetzalcoatla!

 

(…) – Naraz posmutniał. – Pierzasty Wąż, w kretyńskim sombrero, grający jak dureń na marakasach. Oczywiście stopami, bo w piórach ich przecież nie utrzymam. Żenada! Kogo to w ogóle bawi?!

Wszystkich, pomyślał sługa, chichocząc bezgłośnie pod nosem.

– No, gotowe – oznajmił naraz informatyk.

Niby te naraz, są daleko do siebie, ale jednak, to zwrot dość charakterystyczny i w szorcie okazały się wystarczająco blisko siebie, by zwrócić na siebie uwagę. Chyba, że to tak celowo, ale ja ograniczyłbym się do jednego naraz, a drugie czymś zastąpił :-)

 

Pozdrawiam!

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Finklo, ja to już dzisiaj sobie nawet sobie nie wyobrażam poważnego opowiadania o Quetzalcoatlu (tego z Mitologii nie liczę, bo to wprawka). :-)

I pomińmy litościwym milczeniem fakt, że napisanie tak “obszernej” odpowiedzi zajęło mi całe dwa dni.

 

Mytrixie, powitał.

I jak się komentowało tekst… właściwie o niczym . ;-)

Internetem – czemu mała litera?

A dlaczego wielka?

 

To “naraz” faktycznie zastąpię. 

no jakby się nie zawiesiło, to bym sobie poszedł pomodlić się do Quetzalcoatla!

Ewentualnie, w pesymistycznej wersji, wylegiwałbyś się na rytualnym stole, spoglądając na jegomościa w efektownym pióropuszu, dzierżącego efektowny nóż z obsydianu. :)

Pięknie podziękował za wizytę i komentarz.

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Z Internetem różna jest polemika, generalnie Internet to nazwa wlasna, to co ogólnie nazywamy Internetem to raczej WWW (World Wide Web).

Można zerknąć tu: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Internet-czy-internet;228.html

 

Internet jest nazwą własną konkretnej globalnej sieci komputerowej. Jednym ze źródeł wątpliwości co do pisowni tego słowa jest fakt, że Internet ma strukturę hierarchiczną i w konsekwencji laikom może się wydawać, że istnieje wiele "internetów". Drugą przyczyną wątpliwości jest utożsamianie Internetu z konkretnymi usługami dostępnymi w tej sieci, w szczególności z "wszechświatową pajęczyną", czyli WWW, lub też z usługą zapewnienia dostępu do Internetu. Takie postrzeganie Internetu sprawia, że można spotkać się z pisownią analogiczną jak telefon, dalekopis itp., tj. małą literą, tendencja ta nie zasługuje jednak na poparcie.

 

Janusz Bień, prof. UW

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Przyznam Ci szczerze, że nawet do głowy by mi nie przyszło, że Internet pisze się z dużej litery.

Podziękował za link.

Poprawione.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Lekki i zabawny szort. Kończy się w spodziewany sposób, ale przez pokazanie przerysowanej niecierpliwości azteckiego boga wychodzi przezabawnie.

Krótko mówiąc – przyjemny tekst do obiadu :)

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

I tylko Quetzalcoatl, naraz spokojny, przyglądał się temu z obojętnością. U niego zbiór liczb kończył się na dziesięciu.

A, byłbym zapomniał. Dla opowiadania w tej konwencji “do dziesięciu” jest przystępne i od razu naprowadza na skojarzenia “liczenia podstawowego”, ale gdybyś kiedyś chciał pisać o Aztekach w poważniejszym tonie, to oni mieli system dwudziestkowy, nie dziesiętny :-) 

NWM, podziękował za wizytę, poświęcony czas i komentarz.

O której ty masz ten obiad?! XD

 

Wilku, nie ma to jak napisać trzy opowiadania o Quetzalcoatlu i uczyć się o Aztekach… z komentarzy czytelników. :-)

Inna rzecz, że mnie to już chyba teraz nie wypada pisać o nich na poważnie. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

CM, to dopiero byłby dowcip! ;-)

Babska logika rządzi!

Zbyt krótkie jak na mój gust. Nie zdążyłem się dobrze zaciągnąć..

Co zrobić… Taki limit konkursowy. :)

Chociaż biorąc pod uwagę, że niektóre teksty mieszczące się w tym limicie walczą właśnie o piórko to chyba słaba wymówka. :)

W każdym razie podziękował za odwiedziny, poświęcony czas i komentarz.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

 Superaplikacja „Stary ład”, wespół z potężnym Internetem, sprawią

Nie dawałabym tu przecinków, bo "sprawią" może dotyczyć tylko dwóch rzeczy, a nie jednej – więc to nie wtrącenie.

 w przeświadczeniu mas nastąpi powrót dawnego porządku

Znaczy, masy pomyślą, że wrócił dawny porządek? Are you sure?

 dodał wyczerpująco

Hmm.

 Powinien, być może, zwieńczyć swą wypowiedź szaleńczym śmiechem geniusza zła. Nie odważył się jednak na podobny poryw brawury. Był w końcu zwykłym Ciapkiem.

 kiwnął głową twierdząco

A jak inaczej?

 różnicę, dzielącą

Coś mi się tu nie podoba.

 potupywał nerwowo

Nie przytupywał?

 Niemy, wewnętrzny wybuch frustracji zachwiał łagodnym obliczem sługi.

życzliwie brudnawy monitor

Jak wygląda życzliwy brud?

 NIEOCZEKIWANY BŁĄD SYSTEMU!

Samo życie, no :D

 

Miły żarcik. Fajne, spójne z tematyką porównania. Jest śmiesznie! Oby tak dalej :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Witam Tarninę!

 

Ten pierwszy gif to chyba będę musiał sobie pożyczyć, bo ja z komentarzami zawsze wpadam spóźniony. :)

Nie dawałabym tu przecinków, bo "sprawią" może dotyczyć tylko dwóch rzeczy, a nie jednej – więc to nie wtrącenie.

Tutaj właśnie motałem się z tymi przecinkami. Kilka razy je usuwałem, później znów dodawałem. W końcu stwierdziłem, że lepiej za dużo niż za mało. :)

Poprawione. 

Znaczy, masy pomyślą, że wrócił dawny porządek? Are you sure?

Tu z kolei byłem więcej niż pewny, że prędzej czy później ktoś zwróci na to uwagę, dlatego przygotowałem sobie trzy naprawdę świetne wyjaśnienia. Problem w tym… że to było miesiąc temu i już nie bardzo je pamiętam. :)

Generalnie, wrzucając to zdanie, wychodziłem z założenia, że to tylko humor i można tę potęgę Internetu trochę przerysować, przypisując mu “moc tak potężną”, by zrobić ludziom zbiorowe pranie mózgu. :-)

Ewentualnie Ciapek mógł mówić mocno ogólnie, naciągając nieco fakty. Inna rzecz, że jeśli będę chciał w przyszłości rozwinąć ten pomysł, to na pewno przyjdzie mi to zdanie edytować. :-)

Hmm.

I do mnie dotarł już bezsens zestawiania tych dwóch słów obok siebie. Wyrzuciłem to “wyczerpująco”.

A jak inaczej?

A nie można kiwać przecząco? To przecież też ruch głową, tylko już nie w pionie, a w poziome.

Coś mi się tu nie podoba.

Poniosło mnie z tymi przecinkami. Kajam się i obiecuję poprawę. 

Nie przytupywał?

Zdecydowanie przytupywał. 

Jak wygląda życzliwy brud?

Nie znasz życzliwego brudu? Życzliwy brud to taki, dzięki któremu każdy z domowników, zaglądający do Twojego pokoju, natychmiast odwraca się na pięcie i odchodzi ze słowami: “Boże, jaki ty masz tu syf!”. Co dla Ciebie z kolei oznacza konkluzję: “Przynajmniej dzięki niemu nikt z was nie będzie mi gderał nad głową!”.

A już poważniej, tyle nawciskałem tych przecinków, a i tak jakiś musiał mi umknąć.

Oby tak dalej :)

Dziękuję. :)

Znaczy, mogę pisać te dwadzieścia opowiadań o Quetzalcoatlu? XD

I żeby nie robić wyjątków: tradycyjnie dziękuję za poświęcony czas i opinię. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Ten moment, gdy limit konkursowy wymusza na Tarninie krótsze komentarze XD

A wiesz, że to samo chciałem napisać. :)

W życiu mi się nie zdarzyło, żeby po komentarzu Tarniny poświęcić ledwie kilka minut na poprawki i odpowiedź. 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

lepiej za dużo niż za mało

A widzisz, to zależy. Lepiej za dużo zeszytów, ale soli lepiej za mało XD

 że to było miesiąc temu i już nie bardzo je pamiętam. :)

Pójdź w me ramiona.

 A nie można kiwać przecząco? To przecież też ruch głową, tylko już nie w pionie, a w poziome.

Wtedy się mówi "kręcić". Jako ciekawostkę dodam, że Bułgarzy robią odwrotnie – ale nie piszesz o Bułgarach :)

 Co dla Ciebie z kolei oznacza konkluzję: “Przynajmniej dzięki niemu nikt z was nie będzie mi gderał nad głową!”.

Ja jestem tą, która by gderała, gdyby miała na to energię :P Muszę zacząć jeść baterie, czy coś.

 Znaczy, mogę pisać te dwadzieścia opowiadań o Quetzalcoatlu? XD

Możesz :D

 Ten moment, gdy limit konkursowy wymusza na Tarninie krótsze komentarze XD

Krótki tekst – krótki komentarz.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Pójdź w me ramiona.

Patrz, a spodziewałem się jakiejś złośliwej uwagi w stylu: skoro ich nie pamiętasz, to chyba wcale nie takie świetne! XD

Jako ciekawostkę dodam, że Bułgarzy robią odwrotnie – ale nie piszesz o Bułgarach :)

Zazdroszczę wiedzy o Bułgarach. :-)

Ja jestem tą, która by gderała, gdyby miała na to energię :P

Gderanie to niepotrzebne marnotrawstwo energii. Poświadczam jako osoba nieuleczalnie leniwa. :)

Krótki tekst – krótki komentarz.

Ja pod jednym z tekstów w tym konkursie napisałem komentarz dłuższy niż limit znaków dla opowiadań. :)

Możesz :D

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

spodziewałem się jakiejś złośliwej uwagi

Ja pod jednym z tekstów w tym konkursie napisałem komentarz dłuższy niż limit znaków dla opowiadań. :)

Ale tak w ogóle, to mnie zdołowałeś.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ale tak w ogóle, to mnie zdołowałeś.

To już drugi raz w ciągu miesiąca. :(

Muszę chyba napisać w notce autorskiej, że czytanie moich wpisów grozi depresją lub alkoholizmem (chociaż w sumie jedno drugiego nie wyklucza).

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Słyszałem, że CM pobiera prowizję od terapeutów.

Ech, wydało się… :(

 

Tarnino, na poprawę humoru (mam nadzieję, że to się wyświetla).

 

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Tarnino, pytasz o gifa czy moje wątpliwe moralnie konszachty z terapeutami? :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

To i to :P

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Więc jeśli chodzi o gifa, to wpisałem “będzie lepiej” i wkleiłem pierwsze, co mi wyskoczyło. Jest to zatem gif pocieszający, mający wyciągnąć Cię z doła, w którym się przeze mnie znalazłaś, poprzez przesłanie: będzie lepiej! I racz z łaski swojej zignorować fakt, że tak naprawdę, to wcale nie będzie. :)

Z kolei jeśli chodzi o moje konszachty z terapeutami, to jest to szereg bardzo zawiłych układów i powiązań, których w razie potrzeby i tak zamierzam się wyprzeć, więc nie ma co nawet się w nie zagłębiać. ;-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

tak naprawdę, to wcale nie będzie

Lepiej już było :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Niom. Teraz będzie już tylko gorzej. Co oczywiście może być nieco bolesne. Budzić smutek, żal, przygnębienie. Wywoływać stany lękowe i depresyjne. Ale hej! Nie trzeba się martwić! Bo wiesz, znam takiego świetnego terapeutę… XD

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Aj waj! CM, co Ty wyrabiasz?! Tak się nie prowadzi interesów. Najpierw spróbuj pogłębić depresję Tarniny, żeby wymagała wielu wizyt…

Babska logika rządzi!

Czytałaś może Dicka Przez ciemne zwierciadło? :P

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Chyba nie, nie przypominam sobie tego tytułu.

Babska logika rządzi!

Klinika uzależnień miała akurat ten model biznesu :) (nie, to nie jest śmieszne…)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Hmmm. Zdaje się, że Dick wiedział, o czym pisze. Straszne.

Babska logika rządzi!

Tarnino, czy ty zawsze musisz wypalić z czymś smętnym?! :-)

Jak ja mam po tej klinice uzależnień kontynuować offtop z terapeutami? I jeszcze później marudzisz, że Cię dołuję. ;-)

Ponieważ Quetzalcoatle zawsze wiązały się z jakimiś offtopami i to raczej żartobliwymi, zapominamy na chwilę o twórczości Dicka i wracamy do uwagi Finklów.

Finklo, zaraz Ci wyjaśnię cały zamysł tego biznesu, ale najpierw trzeba czymś zająć Tarninę. :)

 

Tarnino, oto obrazek, który bardzo dobrze znasz:

Skup się na nim. Zdaj sobie sprawę, że nie warto się łudzić. A teraz…

Czujesz się znużona…

Zniechęcona…

Nie chce Ci się nic…

A już na pewno nie masz ochoty czytać dalszej części tego komentarza, gdzie wyjaśniam Finkli, jak terapeuta zrobi Cię w bambuko.

Przeskakujesz na inny wątek.

TERAZ!!!

 

No, to wracamy do tłumaczeń. :) Finklo, właśnie o to chodzi, żeby nie pogłębiać za bardzo tej depresji. Co mi po tym, że zamkną ją w psychiatryku? Chodzi o lekkie, niegroźne wypalenie. Zmęczenie życiem. Takie niepozorne psychiczne schorzenie, które na pewno można wyeliminować w ciągu jednej, góra dwóch wizyt – co w praktyce oznacza niekończące się terapie, z których każda opatrzona jest hasłami:

– jeszcze tylko jedno spotkanie kontrolne…

– następnym razem upewnimy się jeszcze tylko, że na pewno wszystko już w porządku…

– właściwie wszystko już gra, zauważyłem jeszcze tylko jeden niepokojący objaw…

– itp.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

/Tarnina stealth mode on

Ach! Widzę, że próbowałam uczyć ojca dzieci robić. Masz chytry plan. Przepraszam, już znikam.

/Tarnina stealth mode off

OK, wszystko jasne. Dzięki za wyjaśnienia z zakresu psychologii stosowanej. Znasz się na rzeczy!

Babska logika rządzi!

Zdaje się, że Dick wiedział, o czym pisze.

Zawsze wiedział. Czasami najlepszą reakcją na rzeczywistość jest zwariować ;)

 Przeskakujesz na inny wątek.

TERAZ!!!

Nie ze mną takie numery, Bruner XD

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Finklo, chyba pierwszy raz w rozmowie z Tobą udało mi się postawić na swoim! :-)

Musiałem się pochwalić. :)

Choć w sumie jest jednak coś niebywale smutnego/strasznego w tym, że schemat, który podrzucam tutaj wyłącznie w kategorii żartu, jakoś z góry zakładając, że tak niemoralna postawa powinna być ludziom obca, dla jakichś wybranych jednostek może być jednak sposobem na niezły biznes. :(

 

Nie ze mną takie numery, Bruner XD

Tarnino, rozumiem, że czytałaś do końca i wiesz już, w jaki sposób terapeuta miał Cię nabić w butelkę.

W tej sytuacji pozostaje mi tylko jedno…

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Ta postawa jest stara (jak dowcip, który zaraz przytoczę), ale dotychczas wydawało mi się, że nie wśród ludzi, którzy mają leczyć.

Dowcip:

Świeżo upieczony adwokat chwali się przed ojcem:

– Musisz przyznać, że jestem lepszym prawnikiem niż ty. Męczyłeś się z problemami Adamsona przez całe lata, a ja powygrywałem wszystkie jego sprawy w kilka miesięcy!

– Ty młody idioto! Problemy Adamsona sfinansowały studia twoje i twojego brata!

Babska logika rządzi!

jest jednak coś niebywale smutnego/strasznego

Takie życie, nie? I straszno, i smieszno :)

Finklo – ba-dum ching!

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Finklo, Twoje zasoby dowcipów zdają się być równie niewyczerpalne, co rezerwy gifów Tarniny. :)

 

Tarnino, spójrz na pana Adamsona! Można być poczciwym fraj… to jest… klientem i dać ludziom zarobić? Bierz przykład! XD

I straszno, i smieszno :)

A najfajniejsze jest to, że chociaż jedno zaprzecza drugiemu, traktujemy to jako coś zupełnie oczywistego. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

No ba! Ludzkość zbiera dowcipy od tysięcy lat. Gify to jakaś przejściowa nowinka. ;-p

Straszno, jeśli jest się na pozycji Adamsona. Z boku może być śmieszno.

Babska logika rządzi!

A najfajniejsze jest to, że chociaż jedno zaprzecza drugiemu, traktujemy to jako coś zupełnie oczywistego. :)

Ooo, nie zaprzecza :) Przyjdzie Fichte i wyrówna.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Finklo, a wiesz, że z tym Adamsonem to może być różnie. :)

Bo nieraz jest tak, że to właśnie Adamson cierpi najmniej, płacąc jak osioł z takim pełnym przekonaniem, że taki jest świat, porządek rzeczy, itp. Czyli, pisząc wprost, że tak już musi być. Z jego pozycji wcale nie jest wtedy straszno, ale normalnie, bo przecież jest uczciwy, płaci uczciwie i w dodatku wierzy, że ten prawnik również jest uczciwy, a niekończące się sprawy i koszty z nim związane z pewnością nie są jego winą. Nazywając zaś rzecz po imieniu: Adamson nie cierpi, bo zwalnia go z tego naiwność i uczciwość, podrzucające przekonanie, że tak działa świat i już. 

Wtedy to wszyscy wokół Adamsona cierpią, patrząc, jak niczego nieświadomy gość daje się nabijać w butelkę, wyłącznie przez własną uczciwość i naiwność

Nie ma to jak zinterpretować dowcip po swojemu i jeszcze go zamienić na rozważania o podłożu egzystencjalnym. XD

 

Tarnino, zaskakujesz mnie. Pojawia się wzmianka, że gify to przejściowa nowinka, a ty nie interweniujesz? Byłem pewien, że będziesz ich bronić jak niepodległości. :)

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Eeee, gdyby Adamson był uczciwy, nie miałby tylu spraw w sądzie. A gdyby był głupią dojną krową, którą pozywa każdy, kto chce, to nie miałby kasy na studia synów prawnika…

Babska logika rządzi!

Adamson nie cierpi, bo zwalnia go z tego naiwność i uczciwość, podrzucające przekonanie, że tak działa świat i już. 

Chyba, że jest pieniaczem sądowym… A gify, cóż. Mnie bawią. Nie uważam, że są niezbędne do życia.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Finklo, chciałem napisać, że gdyby Adamson był nieuczciwy, wyczułby naciągactwo prawnika i nie procesowałby się tak długo…

…ale potem wpadła Tarnina, udowadniając, że ta moja teza jest guzik warta. :)

 

Chyba, że jest pieniaczem sądowym…

Co w języku prawniczym oznacza dwudziestoletni proces o pół metra trawnika. :)

Nie uważam, że są niezbędne do życia.

Do życia może i nie, ale spróbuj teraz wrzucić jakiś dłuższy komentarz bez gifa, to będzie on wyglądał jakoś tak… łyso. :-)

A i czytelnik poczuje się skrzywdzony, że nie dostał żadnego obrazka. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

gdyby Adamson był nieuczciwy, wyczułby naciągactwo prawnika i nie procesowałby się tak długo…

Nieuczciwy to nie to samo, co bystry :)

A i czytelnik poczuje się skrzywdzony, że nie dostał żadnego obrazka. :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Widzę, że opko to część większej całości, będzie się trzeba zapoznać z uniwersum.

Powinien, być może, zwieńczyć swą wypowiedź szaleńczym śmiechem geniusza zła. Nie odważył się jednak na podobny poryw brawury. Był w końcu zwykłym Ciapkiem.

Wspaniałe:D

Peregrinie, cześć!

Daruj lekki poślizg w odpowiedzi.

Widzę, że opko to część większej całości

W sumie trudno to nazwać jakąś większą całością. Powstało jedno opowiadanie o Quetzalcoatlu (”Mitologii” nie liczę, bo to tekst “szkoleniowy), a ten szort tutaj… to taka forma bisu. :-)

Dzięki za odwiedziny. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Fajne :)

Przynoszę radość :)

Witam ponownie. :-)

Anet, niezmordowana jesteś. Policzyłem, że w ciągu trzech ostatnich dni przeczytałaś tu ponad pięćdziesiąt opowiadań.*

Szacunek!

Dziękuję za poświęcony czas i pozdrawiam. :)

 

* Tylko po to, żeby równie niezmordowani autorzy i autorki dorzucili Ci zaraz pięćdziesiąt nowych. XD

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Yyyyy…

Sporo w tym było szortów.

A poza tym ja czytam bez zrozumienia, to zawsze szybciej leci ;)

Przynoszę radość :)

Sporo w tym było szortów.

Ale Ty wiesz, że jak to wszystko zliczyć, to wyjdzie gdzieś w granicach pół miliona znaków. :-)

 

 

A poza tym ja czytam bez zrozumienia, to zawsze szybciej leci ;)

Na podsumowanie tego systemu nasuwa mi się tylko jedno słowo: Fajne :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

No, do pół miliona na jeden raz to bym się zbierała pewnie rok ;)

Przynoszę radość :)

No, do pół miliona na jeden raz to bym się zbierała pewnie rok ;)

CM-owe Biuro Statystyk poleca się na przyszłość. ;-)

A tak przy okazji, bo trochę mnie to nurtuje. W Twoim przypadku “Sympatyczne” jest synonimem “Fajne”, czy istnieje tu jakaś gradacja? :)

 

[Tutaj patrzą z nadzieją setnego komentarza]

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Hmmm… Jakby to…

Fajne to fajne, a sympatycznemu trochę brakuje do fajnego. Aczkolwiek to też nie jest miarodajne, bo zależy od absolutnie wszystkiego i gdybym czytała to samo opowiadanie za godzinę, mogłabym je zakwalifikować zupełnie inaczej ;)

Przynoszę radość :)

Fajne to fajne, a sympatycznemu trochę brakuje do fajnego.

[Zaczyna przekopywać komentarze pod swoimi opowiadaniami, wypatrując z obawą “sympatycznego”]

To rozumiem, że w takim razie “Czytało się dobrze” jest poziom niżej niż “Sympatyczne”?

Pytam bo Anetna Klasyfikacja Komentarzowa zawiera pewne luki. :-)

Swoją drogą, jako Lożanka byłabyś ja ci goście, co przesądzali o życiu gladiatorów. :-)

“Fajne” stanowiłoby odpowiednik kciuka w górę, czyli na warunki Portalowe TAK.

“Niefajne” byłoby odpowiednikiem kciuka w dół, czyli NIE. :)

Głosuj na Anet! Poczujesz się jak w starożytnym Rzymie. XD

Nie musisz dziękować za reklamę. ;-)

I pomińmy fakt, że każde zdanie zaczynam od nowego akapitu. :)

 

[Jedenaście komentarzy do setki. Uprasza się offtopowych guru o wsparcie :-)]

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

A pomyśl, gdzie w tej klasyfikacji musi być “nie czytało się zbyt dobrze” ;)))

Przynoszę radość :)

A pomyśl, gdzie w tej klasyfikacji musi być “nie czytało się zbyt dobrze” ;)))

Ja to bym się raczej martwił, gdzie skończyli ci, którzy taki komentarz dostali. :-)

[Jeszcze pilniej zaczyna przekopywać swoje opowiadania w poszukiwaniu komentarzy Anet]

 

[Dziewięć komentarzy do setki. Miejcie dla mnie litość :-)]

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Przecież to oczywiste: zaczęli pisać lepiej i wspinają się po komentarzowej drabinie ;)

Przynoszę radość :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Nie?

Przynoszę radość :)

Przecież to oczywiste: zaczęli pisać lepiej i wspinają się po komentarzowej drabinie ;)

Cholera, a byłem pewien, że w ramach zemsty zarzucają nas wierszami i fragmentami fantasy. :-)

 

Tarnino, jak już Cię kiedyś wciśniemy do tej Loży, bądź tak miła i nie zapomnij o tym gifie. :-)

On ma w sobie taki potencjał “żłośliwościowy” (jest takie słowo?), że niewykorzystanie go będzie grzechem większym, niż fragment fantasy napisany wierszem. :-)

 

[Sześć komentarzy do setki. I pomyśleć, że przed pojawieniem się Tarniny brakowało pięćdziesięciu]

 

EDIT: Jednak pięć do setki. Wyznawcy Kościoła Wiecznego Offtopu. Przybywajcie!

 

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Tarnina pewnie ma jeszcze z tuzin podobnych ;)

Przynoszę radość :)

O, to akurat! Dla Loży i rezerwowych. 

O ile po masowych rezygnacjach uda się takowych wyłonić. ;-)

 

[I trzy komentarze do setki. Anet, Twoje wizyty naprawdę dają radość*]

 

* Chyba, że się wyłożę na ostatniej prostej. XD

 

P.S. Ale poważnie, muszę kiedyś zacząć jakiś komentarz od tego gifa. Podejrzewam, że dalsze słowa będą już zbędne. :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Hmmm…

Chyba najlepiej by było, jakby nie trzeba było tego gifa używać ;)

 

I nie wykładaj się, dasz radę! 

Przynoszę radość :)

Jeden :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Chyba najlepiej by było, jakby nie trzeba było tego gifa używać ;)

Zależy jak spojrzeć. 

Dyżurnym Czwartkowym mogłoby być smutno, że autorzy nie dają im się wykazać. :-)

I nie wykładaj się, dasz radę! 

Wiesz, najfajniejsze jest to, że od wizyty Tarniny ja naprawdę kombinuję na wszelkie możliwe sposoby, jak dobić do tej setki. :-)

A chociaż wtedy wydawało mi się to niemożliwe, to jak widać offtop na Portalu żyje i ma się dobrze. :)

 

[Jeden komentarz do setki. Tarnino, jakiś efektowny gif na tę okazję?]

 

EDIT: JEST!

 

Zaświadcza się, że Anet naprawdę przynosi radość. :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

I teraz to już chyba euforię ;)

Przynoszę radość :)

No ba!

I przymknijmy oko na fakt, że w tym czasie mogłem już uzupełnić pewnie z połowę zaległych komentarzy. Nic to. Autorzy i Autorki z pewnością chętnie zaczekają na opinię do weekendu. :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Cóż, trzeba mieć priorytety ;)

Przynoszę radość :)

Och, spóźniłam się. ;-(

Babska logika rządzi!

Ależ skąd, przyszłaś w sam raz na początek wyścigu do dwóch setek ;)))))

Przynoszę radość :)

Cóż, trzeba mieć priorytety ;)

Zdecydowanie. A w międzyczasie marudzić, że ja oczywiście bardzo chętnie zostałbym dyżurnym… ale brakuje mi czasu. XD

Och, spóźniłam się. ;-(

Ale spójrz jakich masz pilnych uczniów. :-)

Udało się dociągnąć offtop do celu nawet bez pomocy Naczelnego Guru. Rozwijamy się. :-)

 

 

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Ależ skąd, przyszłaś w sam raz na początek wyścigu do dwóch setek ;)))))

Tylko tym razem wybierzmy jakiś weselszy sposób, niż wpychanie Tarniny w ramiona terapeuty . :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Może wepchnijmy ją w ramiona przystojnego terapeuty?

Przynoszę radość :)

Taki to tym bardziej spróbuje ją nabić w butelkę. :)

Zaczaruje, powie kilka miłych słów, obieca, że wszystko będzie dobrze, po czym delikatnym ruchem dłoni wręczy… fakturę. :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Ech…

To może chociaż jakiegoś wesołego?

Przynoszę radość :)

 

Funny, funny, funny.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ech…

To może chociaż jakiegoś wesołego?

To dopiero byłby hit!

Wesoły terapeuta:

No tak, tak, wiem, że życie ci się wali, wyrzucili cię z pracy, mąż zostawił, dzieci chcą jeść, wszystko jest źle i w ogóle świat nie ma sensu, ale słuchaj tego:

Przychodzi baba do lekarza… :-)

Funny, funny, funny.

Prawda? :-)

A będzie jeszcze lepiej, bo za dwa tygodnie dotoczę się z kolejnym Quetzalcoatlem i znowu będę zbierał komentarze do setki. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Udało się dociągnąć offtop do celu nawet bez pomocy Naczelnego Guru. Rozwijamy się. :-)

Co takiego?! Komentarz o spóźnieniu był moim dwunastym pod tym tekstem! Gdzie Ty byś był beze mnie? ;-)

Babska logika rządzi!

Jakżeż tu nie przyłączyć się do interesującego offtopu. Wszak zbrodnia by to była na jego naturze;)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Co takiego?! Komentarz o spóźnieniu był moim dwunastym pod tym tekstem! Gdzie Ty byś był beze mnie? ;-)

Co najmniej na sto drugim komentarzu. ;-)

Jest setka? Jest! :-)

Jezu, ale mi się dostanie. XD

 

Jakżeż tu nie przyłączyć się do interesującego offtopu. Wszak zbrodnia by to była na jego naturze;)

Brawo, Asylum! Jest nas coraz więcej!

Tylko dlaczego ten zielony sympatyczny stworek taki smutny? :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Jezu, ale mi się dostanie. XD

Skoro nalegasz… To dolicz jeszcze odpowiedzi na moje komentarze. ;-)

Babska logika rządzi!

Tylko dlaczego ten zielony sympatyczny stworek taki smutny? :)

Nie jest smutny, z utęsknieniem czeka na Mikołaja XD

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Tak, Tarnino i nie – CMie! :) Jest oczekujący, smok z rodziny Marzycielskich xd

Jak w tych bajkach i czasami w życiu. Dzieci przyklejają nosy do szyby, bo to już, tuż, tuż zdarzyć się ma.

Mikołajki, coś tam się dostało:) Czytam Zajączkównę na przemian z Fosterem (tego drugiego nie da się wozić, plecak staje się zbyt ciężki), czeka Iwaszkiewicz i ukochany Terzani. A teraz, zjem sobie czekoladkę, bo ten świat nic tylko żąda kasy – wymiana piecyka. Proszę częstujcie się, dużo kakao w czekoladzie:)

 

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Skoro nalegasz… To dolicz jeszcze odpowiedzi na moje komentarze. ;-)

Ech, miałem (złudną) nadzieję, że może na to nie wpadniesz. ;-)

Albo, że się podpalisz i od razu zaczniesz mnie wyzywać od niewdzięczników. XD

 

Nie jest smutny, z utęsknieniem czeka na Mikołaja XD

Tak, Tarnino i nie – CMie! :) Jest oczekujący, smok z rodziny Marzycielskich xd

A, widzicie, bo ja go zmierzyłem swoją miarą. :)

Kiedy ja w taki sposób przyklejam nos do szyby, to rozważam: dlaczego znowu trzeba iść jutro do pracy? :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Taki jest los ludzkiego pogłowia :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ech, miałem (złudną) nadzieję, że może na to nie wpadniesz. ;-)

Albo, że się podpalisz i od razu zaczniesz mnie wyzywać od niewdzięczników. XD

Hmmm. Czyżbyś podejrzewał mnie o brak logiki i/lub uleganie nagłym emocjom? Może jednak zastanowię się nad paroma wyzwiskami. ;-)

Babska logika rządzi!

Kiedy ja w taki sposób przyklejam nos do szyby, to rozważam: dlaczego znowu trzeba iść jutro do pracy? :)

A dla mnie – niebo, to nie praca. Bo, kiedy patrzę w niebo to zdzieram głowę do góry i widzę albo chmury, albo gwiazdy, albo ciemność, ale nie taką – “widzę ciemność”, lecz atramentową pełną tajemnic.  Kiedyś, w bardzo intensywnym pracowym, choć nie tylko okresie, szukałam czegoś, co oderwie mnie od przygłupiej “bieżączki”, da inny chleb. Czasu miałam niewiele, w każdym razie nie potrafiłam go znaleźć i wtedy postanowiłam zwracać uwagę na pogodę. Tak po prostu. Żyjemy w cyklach, więc może warto zwrócić na nie uwagę. Każdego dnia obserwowałam niebo.

Teraz się trochę rozwinęłam:D, patrzę też na krzaki, mijając je i inne rzeczy.

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Taki jest los ludzkiego pogłowia :)

I w ten oto sposób brutalnie ściągnęliśmy marzycielskiego stworka na ziemię. :)

Jacy my jesteśmy podli. XD

 

Hmmm. Czyżbyś podejrzewał mnie o brak logiki i/lub uleganie nagłym emocjom? Może jednak zastanowię się nad paroma wyzwiskami. ;-)

Raczej brałem pod uwagę, że może zechcesz dla własnej frajdy postawić na brawurę. :-)

W końcu żadne argumenty, nawet najrozsądniejsze, nie wybrzmiewają tak dobrze jak nieskomplikowane: Ty niewdzięczniku! ;-)

 

A dla mnie – niebo, to nie praca. Bo, kiedy patrzę w niebo to zdzieram głowę do góry i widzę albo chmury, albo gwiazdy, albo ciemność, ale nie taką – “widzę ciemność”, lecz atramentową pełną tajemnic.

Z tym niebem pełna racja. Tylko… :(

Mnie w to niebo najlepiej spogląda się przy takiej pełnej ciszy i bezruchu. To znaczy wtedy, kiedy jest już na tyle ciemno (i zimno), że nikt na dole się nie pląta, swoim gadaniem czy wrzaskami nie wyrywa cię z rozmyślań. Wtedy takie niebo staje się najlepszym przyjacielem myśli, marzeń, wyobraźni, pomysłów. Tylko, że doczekawszy już tej odpowiedniej pory, zawsze pojawia się gdzieś z tyłu głowy, że jeszcze godzina takiego patrzenia, a jutro nie wstaniesz. A musisz. I chyba dlatego to marzycielstwo musi się jakoś przeplatać z rzeczywistością. Bo choćbyś, oderwawszy się od pracy czy problemów, chciała spoglądać w niebo i do rana, to na końcu właśnie ta praca cię z tego wyrwie. Bo jutro trzeba wstać. :)

Całe szczęście, że istnieją jeszcze weekendy. :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Asylum

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Chyba nie ma nikogo, kto nie lubiłby Quetzalcoatla i Ciapka. Proszę o więcej, bo dostarczają radości, uśmiechów i frajdy(ciekawe jak by to było po aztecku). 

Fajne :) (na lic. Anet)

Dzień CM-a na NF! :)

Cześć, dzięki za odkopanie tego drobiazgu o cieszę się, że potrafił dostarczyć frajdy.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Zabawne opko, kolejny dowód na to, że wspaniale operujesz humorem :) Świetnie się czyta o tych bohaterach.

Pod jednym z opowiadań Asylum straszyłem dwudziestoma opowiadaniami o Quetzalcoatlu. Ja was jeszcze wszystkich nauczę! :-)

To gdzie te 20 opowiadań? :)

Już nie cztery, czy pięć, lecz siedemdziesiąt procent wskazywał życzliwie(-,) brudnawy monitor.

A czemu tu podmiot z orzeczeniem oddzielony przecinkiem!

Hej!

Dziękować za poświęcony czas i odkopanie tego reliktu CM-owej pisaniny. Daruj lekki poślizg w odpowiedzi, ale ponieważ jesteś świadoma moich problemów ze sklerozą liczę na wyrozumiałość. ;-)

Świetnie się czyta o tych bohaterach.

Bardzo się cieszę i nieustannie mnie to zadziwia zarazem, bo ja nieodmiennie żyję w przekonaniu, że na tej dwójce – ze względu na sztampowość – trudno coś ciekawego zbudować.

To gdzie te 20 opowiadań? :)

Ej, ja tylko straszyłem! Nie zamierzam Was tak krzywdzić! ;-)

A czemu tu podmiot z orzeczeniem oddzielony przecinkiem!

No… Tego… Bo ja to mogę wytłumaczyć! Bo wiesz… To jest stare opowiadanie… Dziś już bym na pewno tak nie zrobił! ;-)

Dzięki jeszcze raz za odkopanie tego tekstu. ;)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Ej, ja tylko straszyłem! Nie zamierzam Was tak krzywdzić! ;-)

A może my chcemy :P

Co to za jakieś patologiczne marzenia? ;-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Od razu patologiczne… :P

Chcecie, żeby Was krzywdzić, jak to inaczej nazwiesz? :P

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

“Nietypowe upodobania” :)

Z “Poradnika masochisty”? ;-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Ja nie wiem, co Ty tam czytasz :D

To opowiadanie o prawie centaurożcu ewidentnie ma na Ciebie zły wpływ. :P

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Czemu zły :D

Ono Cię zmienia…

Zaczynasz mieć dziwne upodobania…

Podejrzane skłonności…

I na tym moja inwencja, jeśli chodzi o strasznie, niestety się kończy. ;-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Get a room XD

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.