Gwiazda dziennikarstwa

W lokalu panował półmrok. Na kanapach nieopodal baru żywiołowo rozmawiała grupa jego przyjaciół: Rick, Kamil, Inka i Ewa. Tim nie zdążył jeszcze dojść do stolika, gdy przywitali go okrzykami.

– Przybyła nasza gwiazda dziennikarstwa! Gratuluję kolejnego wywiadu z szychą! – zawołał Rick, gestykulując zamaszyście mimo trzymanej w ręce szklanki. Pustej, jak okazało się po szybkim sprawdzeniu. – Barman, jeszcze jedna whisky dla mnie i kolejka dla niego na mój rachunek! – ryknął w stronę baru.

– Oj, jedną kolejką się nie wymigasz! – odparł zaczepnie Tim, szturchając go przyjacielsko w pierś. – Pijany byłem, ale zakład pamiętam! Płacisz dzisiaj za wszystko!

– Stary, myślałem, że ten ostatni zakład, to był żart! – oburzył się Rick.

– Wygrałem, więc płacisz – upierał się Tim, zajmując miejsce obok Ewy.

– Dobra, dobra. Rick się nie wymiga – próbowała załagodzić Inka, machając na Ricka, żeby w końcu usiadł. – Powiedz lepiej, co zrobiłeś, że zgodziła się na ten wywiad? – Przysunęła się bliżej odgradzającego ich stolika, wpatrując się z niecierpliwością w Tima swoimi szeroko otwartymi z ciekawości oczami.

– Ur… – zaczął Tim, ale Ewa nie dała mu dokończyć.

– Jak znowu powiesz, że „urok osobisty”, to ci łeb ukręcę! – Ewa patrzyła na niego groźnie.

– Erm… – Tim podniósł ręce w geście niewiedzy, czym tylko bardziej ją rozwścieczył.

– Jak to nie wiesz? – szczerze zdziwiła się Inka. – Co jej napisałeś w prośbie o wywiad?

– Nie pamiętam? – Kolejny raz rozłożył ręce. – Byłem nawalony, okej? – dodał, widząc morderczy wzrok Ewy.

– Że co?! Pisałeś do niej po pijaku?! Oszalałeś?! – Ewa, Rick i Inka krzyknęli niemal jednocześnie.

Kamil zachłysnął się drinkiem i tylko spiorunował Tima wzrokiem, gdy przestał wreszcie kaszleć.

– Erm… ledwie pamiętam z poprzedniej imprezy ten zakład… i że coś pisałem na telefonie. Jak się obudziłem na rano, to miałem w nieodebranych jej odpowiedź – powiedział ledwo słyszalnie Tim, kuląc się nieco pod naporem morderczych spojrzeń.

– Kretyn – parsknęła Inka.

– Głupi ma zawsze szczęście – skwitował nieco rozbawiony Rick.

Kamil przewrócił tylko oczami, za to Ewa ze łzami w oczach rzuciła się na Tima z pięściami.

– Zginiesz kiedyś przez to, debilu! – płakała, bijąc na oślep.

Tim objął ją i przytulił mocno, żeby uniknąć ciosów. Uspokoiła się trochę. 

– Rick, jak go zabiją przez tę pracę, to pożałujesz, że załatwiłeś mu robotę na tym portalu. – Ewa próbowała wyrwać się z objęć Tima, by walnąć Ricka, ale jej się to nie udało.

– Ej! Ja tylko podsunąłem jego pierwszy artykuł wujkowi. Nie moja wina, że mu się spodobał. – Rick na wszelki wypadek odsunął się nieco dalej od niej. –  Powinnaś się cieszyć, że świeżo po studiach robi karierę.

– Ale nie musi pisać o szefach mafii! – upierała się Ewa.

– Sam sobie tematy wybiera – oburzył się Rick.

Ewa zmarszczyła groźnie brwi, przypatrując się na zmianę, to Rickowi, to Timowi.

– Zawsze chciałem być dziennikarzem śledczym – próbował tłumaczyć się Tim. – Nie jestem jeszcze gotowy tropić afer, ale mogę chociaż poznać to środowisko.

– Tss… dziennikarz śledczy trzęsący portkami w czasie wywiadu, do którego nawet nie umiał się przygotować – rzucił siedzący do tej pory cicho w kącie Kamil. – Mogłeś wcześniej chociaż sprawdzić jak wygląda.

– Kurde! – zdenerwował się Tim. – Podpuściliście mnie na wywiad, o którym nawet wcześniej nie myślałem. Byłem na cholernym kacu, a umówiła mnie na następny dzień, to jak się mogłem przygotować? A weź, spróbuj znaleźć jej zdjęcie w sieci. Nie ma, ani na stronie firmy, ani kancelarii. W wynikach szukania w grafice wyskakują jakieś zaprzęgi konne i goście kanału trzeciego, albo sugeruje, czy nie chodziło mi o postać z mitologii. Już nawet sam zacząłem podejrzewać, że ona wcale nie istniej.

Tim był już tą sytuacją poważnie rozdrażniony. Sięgnął po whisky, którą właśnie przyniosła mu kelnerka i wychylił szklankę jednym duszkiem.

– Przecież była naczelnym dowódcą Dragonyshy. Podpisywała traktaty! Jak to, jej zdjęć nie ma w sieci? – niedowierzała Inka.

– A no, nie ma. Jest ich obecny dowódca, ale jej nie ma – zapewnił Tim.

– Pewnie kazała pousuwać zdjęcia – stwierdził po krótkim namyśle Rick. – Niektórzy bogacze bardzo cenią sobie prywatność. Dziwne, że zgodziła się na wywiad.

– Ja też nie mogę w to uwierzyć – przyznał Tim – a będę go przeprowadzał jeszcze raz.

– Dobrze powiedziane „jeszcze raz”, a nie „drugi” – rzucił prześmiewczo Kamil. – Tamto trudno było nazwać wywiadem. Przygotuj się chociaż tym razem.

– Weź, Kamil, ze mnie zejdź – warknął Tim. – Ciekawe jak tobie by poszło.

– Już to widzę – wtrącił Rick, zataczając ręką szeroki łuk, aby lepiej zobrazować swoją wizję. – Najpierw długie milczenie. Potem rzucasz jakąś kąśliwą uwagę. Pach…! No i ktoś będzie musiał dywan z plamy krwi wyczyścić.

– Parkiet ma – poprawił go Tim.

– Parkiet mówisz… to problemu nie będzie, choć to mniej klimatyczne. – Rick był zawiedziony.

– Niebyła bym pewna, czy bez problemy – wtrąciła Inka. – Czyściłam kiedyś rozlany sok z parkietu i w szpary wchodził.

– Na pewno są na to jakieś środki, po których śledczy nic nie znajdą – zapewniła ja Ewa.

– Wy… – oburzył się Kamil. – Już planujecie mnie zabić i zatuszować ślady?

– Nie my, ale z twoim ciętym językiem ktoś kiedyś na pewno. – Poklepał go po ramieniu Rick.

 

***

 

Obraz zgasł. Czarny ekran odtwarzacza przesłonięty został okienkiem komunikatora głosowego. Połączenie z Cień83 nadal było w toku.

– Dalej nie było nic godnego nagrania – zabrzmiał komputerowo zniekształcony głos Cienia. – Nie sądzę, żeby dziennikarz miał ukryte motywy. Moim zdaniem to zwykły idiota z dużą dozą szczęścia.

– Pożyteczny idiota – odpowiedziała kobieta, przewijając i zatrzymując film na ujęciu powitania Ricka z dziennikarzem. – Bossowie wykorzystują go dla swojego PR-u. Naiwny, poczytny i nie ukrywa, że pisze korzystając z oprogramowania czytającego myśli, co go bardziej uwiarygadnia.

Kobieta zamilkła na chwilę, przeglądając transkrypcję nagrania na drugim monitorze.

– W jaki sposób umawiał się z innymi na wywiad? – zapytała.

– Do Barona zgłosił się sam pod koniec studiów – odpowiedział głos. – Pozostali respondenci utrzymują z Baronem różnego rodzaju partnerstwa i zgłaszali się do dziennikarza przez portal, dla którego pisze…

– Strona też należy do Barona? – przerwała mu kobieta.

– Nie bezpośrednio. – Cień zamilkł na moment. Z głośników dobiegał jedynie cichy odgłos klikania. – Właścicielem portalu jest kuzyn szwagra – odezwał się po chwili.

– A więc jednak ma koneksje z mafią – skwitowała kobieta.

– Jego przyjaciel Rick, to siostrzeniec Barona – tłumaczył głos. –Dziennikarz mógł go poznać bywając u przyjaciela w domu. Jednak z nagrania wynika, że wywiad z panią był jego samowolą. Dla ustalenia powiązań… Jak się z panią skontaktował?

– Prośbę o spotkanie wysłał do kancelarii. Mój asystent automatycznie umówił go na pierwszy wolny termin – odpowiedziała, zaznaczając coś kursorem w transkrypcji. – Ten ostatni zakład to był żart… – przeczytała na głos.

– Proszę wybaczyć, nie rozumiem – zabrzmiał głos.

– Tak powiedział w nagraniu Rick – wyjaśniła kobieta. – Sprawdziłeś kogo dotyczyły inne zakłady?

– Przepraszam, nie wyłapałem tego – odpowiedział Cień. Towarzyszył mu odgłos nerwowego klikania i stukania w klawiaturę.

– Kto go pobił? – rzuciła kolejne pytanie, nie czekając na wyniki wyszukiwania Cienia.

– Pani wybaczy… – nie udało mu się dokończyć, bo kobieta znowu zaczęła mówić.

– W ostatnim artykule wspomniał, że został pobity, gdy określił kogoś jako „wrażliwego wobec zwierząt” – doprecyzowała.

– Ah, nazwał tak Cerbera – odpowiedział szybko Cień, a po kilku klikach dodał – rzeczywiście, krótko po wywiadzie był hospitalizowany.

– Jaki był ogólny wydźwięk artykułu? Pochlebny? – dopytywała kobieta.

– Niezupełnie – odpowiedział głos. – Łagodził jego wizerunek, ale ukazywał go nazbyt wrażliwym. Dziwne, że Cerber go autoryzował.

– Nie sądzę, by to zrobił – skomentowała.

Na głównym ekranie przybliżyła obraz z nagrania tak, by w kadrze znalazły się tylko twarze dziennikarza i Ricka.

– Sprawdź, dlaczego Baron podpuścił na mnie chłopaka – poleciła po chwili. – Nie chcę być zaskoczona pytaniami, jakie mu przygotują na następny wywiad.

– Tak jest – odpowiedział Cień.

Połączenie zostało zakończone.