Schronisko dla baboli

Otwierające się drzwi trąciły zawieszony nad wejściem dzwoneczek, który zabrzęczał donośnie. Dziewczyna w prostej białej sukience stanęła w progu, niepewna, czy może wejść do środka.

– Dzień dobry – rzuciła w przestrzeń. – Nie wiem, czy dobrze trafiłam… Czy to schronisko dla baboli?

– Tak, tak! – Doszedł ją głos zza lady. – Momencik, proszę!

Dziewczyna wśliznęła się do pomieszczenia, zamykając za sobą drzwi najdelikatniej, jak tylko potrafiła. Nie chciała znów budzić dzwonka. Po co miał drażnić czyjeś uszy, skoro już raz obwieścił, że pojawił się klient? Stanęła grzecznie z boku, nie korzystając z ustawionych pod ścianą foteli. Wolała nie prowokować niezręcznej sytuacji, w której od razu po zajęciu miejsca musiałaby znów się z niego poderwać. Bezwiednie miętosiła palcami rąbek sukienki.

Po niespełna minucie nad ladą pojawiła się głowa. Głowa była w średnim wieku; na nosie miała okulary o grubych szkłach i oprawkach w kształcie kocich oczu. Para ciężkich, okrągłych kolczyków zwisała z rozciągniętych płatków jej uszu, a mocno kręcone czarne włosy wystawały tu i ówdzie z niezbyt starannie upiętego koka. Całości dopełniał szeroki, nieco ubrudzony karmazynową szminką uśmiech.

– Dzień dobry! – zakrzyknęła głowa. – W czym mogę pomóc?

– Ja chciałabym… adoptować babola – powiedziała niepewnie dziewczyna.

– Cudownie!

Głowa zmrużyła oczy i omiotła badawczym, dobrotliwym spojrzeniem sylwetkę dziewczyny, zatrzymując się na dłużej na równo wygolonym z boku głowy półkolu i sterczącej z czubka kitce.

– Twój pierwszy raz, kochaniutka?

– Tak.

– Nie przejmuj się, zaraz wszystkiego się dowiesz. To bardzo proste. No, zapraszam, śmiało!

Obok głowy pojawiła się ozdobiona mniej więcej kilogramem pierścionków dłoń, która kiwnęła palcami w zapraszającym geście. Dziewczyna zbliżyła się posłusznie do lady i przez następne pięć minut wypełniała powolutku formularz podsunięty przez ekspedientkę. Kobieta wzięła od niej kartkę, przeczytała pobieżnie i odłożyła na bok.

– Dobrze, dobrze… No to chodź, złotko, pokażę ci, co mamy na stanie.

Wstała, okrążyła ladę i otworzyła drzwi na zaplecze. Klientka weszła za nią do środka. Wnętrze było wąskie, ale długie niczym pas startowy. Nad prostym, surowym korytarzem ciągnął się rząd halogenowych lamp. Prawa i lewa strona pomieszczenia podzielona została na różnej wielkości boksy. Dziewczyna zajrzała z ciekawością do pierwszego z nich – ustawiono w nim spore, podłużne akwaria. Cztery stały w szeregu na środku kwatery, a piąte kawałek dalej, pod ścianą.

– Możesz sobie wybrać coś z kolekcji leszczy – zaproponowała pracownica schroniska. – Mamy "leszcze nie", tak naprawdę nietypowo spłaszczony gatunek płoci. A tutaj samotnik, ale nie martw się o niego, "leszcze raz" to introwertyk.

– A ten filet? – Dziewczyna wskazała na podskakującą na dnie pustego akwarium tuszkę.

– "Leszcze trochę", bardzo uniwersalne. Mieliśmy do niedawna też "leszcze czego", ale akurat się skończyły.

– Tam na końcu też coś pływa? – Klientka próbowała dostrzec coś w mętnej wodzie wypełniającej oddalone od reszty akwarium.

– Ach, "daleko leszcze?"! Muszę przyznać, że to moi ulubieńcy – dodała ściszonym głosem kobieta, jakby nie chciała, by umieszczone bliżej babole to słyszały. – Zazwyczaj występują w stadach.

Dziewczyna jednak nie zdecydowała się na żadną z ryb. Jej uwagę przykuły za to dziwne odgłosy dobiegające z sąsiedniej przegrody. Na zmianę słyszała coś jakby mokre klaśnięcia i miękkie zwierzęce pomruki. Kiedy podeszła bliżej, zobaczyła w środku zupełnie zwykłego, puchatego kociaka.

– A ten?

Nagle zwierzak podskoczył i zmienił się w powietrzu w kilka porcji kebabów w bułce. Dania plasnęły głośno o ziemię. Nie leżały jednak długo, bo już sekundę później pozbierały się na powrót w mruczącą kulkę.

– Kebaby kotek – wyjaśniła pracownica schroniska – nieco bardziej wyrafinowany, doskonały na rozluźnienie napięcia, kiedy utknie się w korku.

– Marek nie ma prawa jazdy… – przyznała ze smutkiem dziewczyna.

Bo babol miał być właśnie dla Marka. Obiecała sobie, że zaskoczy go czymś oryginalnym. Nie znali się jeszcze zbyt długo, więc zależało jej na zrobieniu dobrego wrażenia.

Mijały kolejne kwatery, a ekspedientka dwoiła się i troiła, by pokazać swoich podopiecznych w jak najlepszym świetle. Niestety żaden z baboli nie zdołał skraść klientce serca. Dotarły w końcu do miejsca, w którym korytarz rozdzielał się na dwie odnogi. Jedna biegła wciąż prosto, druga odbijała w prawo. W pierwszym boksie przy tej drugiej ścieżce trwało właśnie w najlepsze jakieś zamieszanie. Na ziemi kotłowało się stado czarnych, podobnych do kaczek ptaków. Chodziły pokracznie po podłożu, nieustannie się wywracając, gdyż ich drobne łapki tkwiły uwięzione w bryłach lodu.

– Biedactwa…

– Łyski z lodem, niestety. Namnożyło się ostatnio dyktatorów i szpanerów, takie są tego efekty. Ale u ciebie w formularzu, kochanieńka, nie…

– Nie, nie, Marek to raczej milczący typ.

Zbliżały się do końca korytarza, a dziewczyna wciąż nic nie wybrała. Do każdej kolejnej celi zaglądała z coraz większym zdenerwowaniem. Musi coś znaleźć, ta przemiła kobieta straciła już na nią tyle czasu!

W jednej z mniejszych przegródek na niewielkim stołeczku stała doniczka z dorodną strączkową roślinką. Dookoła bujnie rozgałęzionego pędu wyrastało kilka mniejszych.

– Bób ojciec – przedstawiła babola recepcjonistka. – Może niezbyt spektakularny, ale na niektórych wciąż robi wrażenie.

– Niby temat pasuje… – zamyśliła się młódka.

Jednak to wciąż nie było to. Powlokła się smętnie na sam koniec korytarza, gdzie znajdowała się najobszerniejsza z przegród. Wewnątrz stały cztery ogromnych rozmiarów kobiety. Były tak wysokie, że musiały zgiąć się w pół, a i tak ocierały się plecami o betonowy sufit. Wszystkie ubrane były w kuse obcisłe sukienki w neonowych kolorach. Jedna zajmowała się liczeniem wyjętych z biustonosza banknotów, pozostałe paliły papierosy i od czasu do czasu drapały się wielkimi łapami po kroczach.

– To słynne… wielkie dziwki? – zapytała dziewczyna.

– Oczywiście! Zawsze ich tu pełno – odparła recepcjonistka. – Chodliwy towar, jak zauważyłaś. Najczęściej najmowane w celu wyrażenia wdzięczności. Bardzo towarzyskie, więc wydajemy je tylko w parach. Inaczej nie działają, jak trzeba.

– Ach, tak…

– Gołąbeczko… obawiam się, że to już ostatni egzemplarz.

Miała rację. Przed nimi była już tylko goła betonowa ściana. Nagle wzrok dziewczyny padł na niepozorne wiaderko stojące w ciemnym kącie.

– A to? – zapytała.

– Och, byłabym zapomniała! – Kobieta plasnęła się w czoło, aż rozbujały się jej kolczyki – Nie przydzieliliśmy mu jeszcze miejsca. To "zwróć". Ma… trudny charakter. Nie podchodź blisko, złotko, zawartość nie pachnie zbyt ładnie.

Dziewczyna odważyła się być jednak odrobinę niegrzeczna. Mimo ostrzeżenia złapała metalową rączkę i podniosła wiaderko. Zajrzała ostrożnie do środka. Jego zawartość faktycznie nie wyglądała zbyt apetycznie i wydzielała jeszcze gorszy aromat. Klientka zmarszczyła nos, ale długo przyglądała się babolowi. Na jej twarzy powoli rozkwitał uśmiech.

– Jest… idealny! – pisnęła.

Dopełnienie formalności nie trwało długo. Po niespełna kwadransie dziewczyna wypadła w podskokach ze sklepu z woniejącym i chlupoczącym przy każdym kroku babolem w ręce. Kiedy Marek to zobaczy… Wyobrażała sobie jego reakcję. Co powie? "Czytasz mi w myślach!" albo "Lepiej bym tego nie ujął, jesteś taka mądra!". Na pewno. Siri czuła, że tym razem zwali go wreszcie z nóg.

***

Marek skończył wodzić palcem po ekranie swojego nowego smartfona, kliknął "wyślij" i westchnął ciężko. Schował telefon do kieszeni, ale zaraz go wyjął, miał bowiem wrażenie, że coś mu się przywidziało. Wyświetlił wysłaną przed chwilą wiadomość. Jego twarz zbladła tak, że obserwująca go przez małe okrągłe okienko Siri otagowała ją z początku jako pełnię księżyca.

Okropna wiadomość. Zwróć, Panie, nad jej duszą.

Zrobiłam wrażenie, uradowała się Siri. Pomogłam!

Koniec

Twoja pierwsza masakra piłą łańcuchową! ;)

prostej, białej sukience

Możesz wyrzucić przecinek, to grupa nominalna, czyli rzeczownik ze świtą. Nie trzeba jej dzielić.

posunąć się dalej

No, nie wiem, czy to właściwe sformułowanie.

Doszedł ją głos dobiegający gdzieś zza lady.

Może jednak: Doszedł ją głos zza lady. Keep it simple ;)

Nie chciała znów budzić dzwoneczka.

Słodko. Może ciut za słodko.

ignorując rząd zapraszająco pustych siedzeń

"Ignorować" to anglicyzm (choć chyba się przyjmuje, ech). I te "siedzenia" trochę…

Wolała nie prowokować niezręczności

No, nie wiem. Brzmi to jakoś tak dziwnie i wydumanie.

miętosiła palcami rąbek sukienki.

Jeśli to nie mini, to musiałaby się w tym celu schylić.

Głowa była w średnim wieku i została wyposażona w ostro zakończone rogowe oprawki okularów

Głowa wyposażona w oprawki? Hę? I gdzie oprawki się kończą, i to ostro?

upięty wysoko kok czarnych, intensywnie kręconych włosów

Też dziwnie brzmi.

badawczym, acz dobrotliwym spojrzeniem

A jak to się wyklucza?

z boku jej głowy

Zaimek zbędny.

potruchtała posłusznie

Aliteracja.

Wnętrze było ogromne – chociaż wąskie, to długie niczym pas startowy.

Trochę chaotyczny ten opis.

stały tuż przy sobie

To mi niewiele mówi, bo nie mam punktu odniesienia. Czyli np. ściany.

wybrać sobie coś

Sobie wybrać coś.

nietypowo wysoki gatunek płoci

… hem?

Uwielbiają występować w stadach.

Co od razu nasunęło mi obraz stepujących filetów w panierce :) Ale chyba masz na myśli występowanie w sensie "życie w określonych warunkach".

trwał właśnie w najlepsze jakiś rwetes

A od kiedy rwetesy są konkretne?

w formularzu kochanieńka nie

Wołacz oddzielamy: w formularzu, kochanieńka, nie.

większą rozpaczą i zdenerwowaniem

Nie dawaj słabszego słowa po mocniejszym, to wygląda bardzo dziwnie.

Ach tak

Ach, tak.

podchodź blisko złotko

Wołacz: podchodź blisko, złotko.

złapała za metalową rączkę

Skasuj "za", zbędne.

waniający

Woniejący.

bujał się, chlupocząc, w jej ręce

Jak to robił?

Końcówka:

Całkiem przyjemne, choć da się jeszcze podszlifować. Końcówka czyni dzieło. Pracuj dalej :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Coś pięknego. Po skończeniu od razu wziąłem się do ponownego czytania, żeby przeżyć to jeszcze raz, z “właściwym” nastawieniem. Świetny pomysł i mimo, że wyjaśnienie było ukryte od razu, w tytule, to dopiero zaskakująca końcówka wyjawiła mi cały, rewelacyjny koncept. Z chęcią przekazałbym na rzecz tego opowiadania babola Gubię to! :)

Tarnino, pięknie dziękuję za moją pierwszą masakrę! Jak na tekst o babolach przystało, pojawiło się w nim faktycznie kilka baboli zupełnie niezamierzonych. Postaram się jak najszybciej je usu… tfu, oddać do schroniska ;)

Cieszę się też niezmiernie, że rozbawiła cię końcówka.

EDIT: Wprowadziłam poprawki, jeszcze raz wielkie dziwki!

Gromick, jest mi w takim razie podwójnie miło! Także dlatego, że był w tym dla Ciebie jakiś element zasko(ń)czenia. Babol “gubię to” to jest wcale dobry pomysł, w sam raz przewrotny na przeładowanego treścią facebook’a.

Uśmiechnęło :-) Pomysł na tekst bardzo fajny i wiadomość na końcu świetna. W sumie bardzo życiowe ;-) Podobał mi się opis wyglądu sprzedawczyni jako głowy i rąk.

Nie złapałam o co chodziło z wielkimi dziwkami :-(

Nieco raziło mnie nazywanie dziewczyny klientką, rozumiem, że chodziło o unikanie powtórzeń, ale trochę zgrzyta. Warsztatowo – zdarzały się jakieś drobne usterki, ale nie na tyle, żeby chciało mi się przerywać lekturę, żeby wypisać ;-)

It's ok not to.

dogsdumpling, niech pierwszy rzuci telefonem, kto nigdy nie wysłał komuś wielkich dziwek. ;) Przecież literka "w" na klawiaturze jest bardzo blisko "e", a słownik nie zawsze domyśla się, że trzeba dodać ogonek zamiast robić podmianę na inny wyraz. :)

Okej, załapałam XD

Mnie się nie zdarzyło (jeszcze) :P

It's ok not to.

No to w takim razie ciekawi mnie, czy łatwo jest odszyfrować kebab kotka :)

dogsdumpling taaak, dokładnie stąd ta cała klientka się wzięła. Wciąż poszukuję jakiegoś adekwatnego synonimu, bo jakoś żaden mi nie pasuje, a imienia, ze zrozumiałych chyba powodów, nie mogę już od samego początku używać. Dziękuję za uśmiechnięcie! :)

Nir przyznaję że musiałem wspomóc się stukając w fizyczną klawiaturę palcami i zobaczyć, jaki podobny układ jest tuż obok. Czy chodzi o… khem… “jechany” korek? ;)

Owszem! Chociaż poza kebabami parę razy wyskoczył mi przy próbach pisania tego słowa na telefonie także heban, więc na początku w tekście była uderzająca o podłoże decha. Kebaby jednak lepsze :)

Osobiście moim ulubionym babolem z życia wziętym jest “Co się tak chytrzysz?”, zamiast “Co się tak cieszysz?”, ale jakoś nie udało mi się tego wciągnąć w fabułę.

No, pomysł ciekawy, przewrotny, zabawa słowami. Jest OK

Gromicku, rzucam telefonem ;)

Natomiast przyznaję całkiem szczerze, że Siri musiałam wyguglać. Przypomniałam sobie, że kiedyś o tym czytałam, ale zdążyło ulecieć z pamięci. Tak że tekst i humor śladowo hermetyczny. Mam też mały problem z “Niech bóg ojciec zwróci nad jej duszą.”, bo nie brzmi mi to jak żadna konkretna fraza. Kojarzę “świecenie nad duszą” co najwyżej, ale czy ze świeci wyszłoby zwróci? Może tak (a może mój mózg się zlasował i nie widzi czegoś oczywistego), akurat mam telefon z rewelacyjnym algorytmem podpowiadającym, więc i doświadczenie z babolami małe.

Ale ogólnie przyjemny tekst i ładnie napisany.

http://altronapoleone.home.blog

Dobrze kojarzysz, “zwróci” jest babolem od “świeci”. Babolem oczywiście potencjalnym, bo algorytmy autokorekty nie tylko różnią się między wydawcami, ale też uczą się najczęściej wpisywanych przez użytkownika danego urządzenia słów i fraz. Stąd też w przedstawionej historii związek Siri i Marka jest świeży – nie znają się jeszcze dobrze, więc i algorytm jest podatny na babole. Ciut hermetyczne, tak.

Cieszę się, że się podoba!

Ale w takim razie chyba powinno być “niech bóg zwróci nad jej duszą”, a w ogóle najbardziej utarta fraza to “świeć, panie nad jej duszą”. Chyba że ten bóg ojciec, bo bób się jednak przyplątał ;)

http://altronapoleone.home.blog

Tak, to wszystko wina bobu. Chyba, że by wyrwać w te pędy te pędy, by nie był już ojcem ;) Hm, “Zwróć, panie, nad jej duszą” brzmi dobrze…

Nie kumam. Pewnie dlatego, że SMS-y piszę głównie po niemiecku. ;)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

A wydawałoby się, że te długaśne niemieckie wyrazy to taka dobra karma dla baboli!

Pewnie, że tak, ale inaczej brzmią. ;)

Twojego kebab kotka dalej nie rozumiem, zakończenie zajarzyłam tylko dlatego, że zostało wyjaśnione w komentarzach, podobnie zresztą jak dziwki. Tylko leszcze mi siadły bez problemu. :)

Doceniam jednak pomysł, bo dobry. :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

No to chociaż te leszcze :) Kebab kotek także gdzieś się w komentarzach wyjaśnił, ale może tak bez cenzury zapiszę, że to jebany korek. Oczywiście, jak to mają wytłumaczone żarty w zwyczaju, już nie rozśmieszy. Okazuje się, że babole to bardziej subiektywna sprawa, niż z początku myślałam!

Nir, na jabany korek w życiu bym nie wpadła. :D

Nie przejmuj się mną, jak wspomniałam, od dawna nie mieszkam w Polsce, komórkę mam niemiecką i po niemiecku piszę SMS-y, to i nie zajarzyłam. ;)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Irko, ja też nie zajarzyłam, mimo że mieszkam w Polsce przez większość czasu, ale mam akurat niezłe algorytmy w komórkach i babole mi się nie wysyłają.

http://altronapoleone.home.blog

Ja, tak szczerze mówiąc, w ogóle za komórkami nie przepadam.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Przeczytałam bez przykrości, ale obawiam się, że chyba nie potrafię docenić pomysłu, bo telefon służy mi wyłącznie do rozmów. :(

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

regulatorzy, nie szkodzi. To też informacja, że niektóre tematy mogą być zaskakująco hermetyczne. Człowiek nawet sobie sprawy czasem nie zdaje, w jakim bąbelku siedzi, uznając coś chociażby za normalne lub wszechobecne :)

Nir, dziękuję za wyrozumiałość. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Nadrabiając zaległe komentarze…

Odcinek 186.

Bardzo fajny, ciekawy pomysł, tyle że sama treść nie do końca mu dorównuje. To nie jest krytyka opowiadania, bo czytałem z przyjemnością i zaciekawieniem. Tylko te babole… Nie zawsze dla mnie oczywiste. I właśnie dlatego uważam, że wykonanie nie dorównuje pomysłowi. Popracowałbym nad tym. Poszukałbym (może nawet wystarczy przekopać internet) jakichś najbardziej popularnych literówek, baboli. Potraktuj więc ten mój komentarz jako swego rodzaju zachętę do “ulepszenia” swojego opowiadania. Myślę, że można z tego pomysłu wyciągnąć więcej. Tak, by tekst był dobry, a nie tylko (i aż jednocześnie) przyzwoity.

Na zachętę polecę do biblioteki. Tak, by podkreślić, że owo marudzenie wynika z (być może nazbyt) dużych oczekiwań wobec realizacji koncepcji schroniska dla baboli (jako pomysł naprawdę ciekawej!), nie zaś (jak można by pomyśleć po przeczytaniu komentarza) z jakiegokolwiek rozczarowania tym opowiadaniem.

Pozdrawiam. :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Całkiem fajny pomysł, sprawna, lekka narracja (świetny opis ekspedientki) i satysfakcjonujące zakończenie. Dość długo wydawało mi się, że tekst odlatuje w stronę absurdu, ale finał znakomicie wszystko poukładał. Co prawda mam trochę jak CM – niekoniecznie jestem zadowolony z "jakości" baboli, ale to może być kwestia dość osobista, jak ze śmiesznością konkretnego żartu. Poza tym od lat nie mam komputera i do wszystkiego używam telefonu, wiec moje związek z babolami i autokorektą jest bogaty i burzliwy :-)

Dla podkreślenia wagi moich słów, Siłacz palnie pięścią w stół!

CM i thragone, wygląda na to, że muszę Was trochę rozczarować – zanim napisałam tekst, zrobiłam w Internecie małe wykopki w poszukiwaniu świętego Graala baboli. Efektem jest pojawienie się w treści kebabów (kotek dodany już samodzielnie) oraz wielkich dziwek. Nie wiem, czy głębszy “risercz” będzie miał sens, bo im dalej w las, tym przykłady mniej uniwersalne. Babole są trochę jak du… poglądy – każdy ma swoje.

Sama idea zabawnych efektów autokorekty jest oczywiście owocem zabranym z sieci anglojęzycznej, tam to dopiero jest bogato.

Teraz sobie myślę, że rozwiązaniem byłoby nie zdawać się tylko na autokorektę, ale też stare dobre literówki. Tam czegoś poszukam. Niemniej dziękuję za docenienie pomysłu i częściowo wykonania, a już w ogóle za polecenie do biblioteki!

Sympatyczne :)

Przynoszę radość :)

Anet, cieszę się, że na plus :)

Nir, czy dobrze rozumiem, że był tag konkursu fun, a teraz go nie ma?

Pomysł dla mnie jest zabójczy, czyli bardzo ciekawy. Jedynym minusem jest długość tekstu, tj. za krótki, rodzaj impresji.

To, co jest trochę bym odchudziła z nadmiarowych przysłówków i przymiotników i poprowadziła dalej… Abym nie była gołosłowna, dwa przykłady, aby nie było, że zawsze trójka magiczną liczbą jest.

prostej białej sukience

prosta, czyli jaka, dla mnie “prosta” traci w tym momencie rację bytu, bo przecież Ty wiesz jaka jest?

Nie chciała znów budzić dzwonka. Po co miał drażnić czyjeś uszy, skoro już raz obwieścił, że pojawił się klient? Stanęła grzecznie z boku, nie korzystając z ustawionych pod ścianą zapraszająco pustych foteli. Wolała nie prowokować niezręcznej sytuacji, w której od razu po zajęciu miejsca musiałaby znów się z niego poderwać. Bezwiednie miętosiła palcami rąbek sukienki.

tu mamy cały passus dotyczący reakcji dziewczyny, jej podejścia, po trosze osobowości. Wydaje mi się, że niepotrzebnie powtarzasz. Powycinałabym, np. usuwając wyboldowane, ale jest tu wiele opcji – co zostawić, a co usunąć.

Podobało mi się:)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Dzięki za komentarz, Asylum!

Nie, nigdy nie otagowałam tekstu konkursowo, bo od razu po napisaniu go stwierdziłam, że boków tu nie ma z czego zrywać. Zwłaszcza, że szybko do głowy wpadł mi pomysł o zdecydowanie większym natężeniu “funu” :)

Co do sukienki, to wyobrażałam sobie małą czarną, tylko białą ;) przed kolano, żadnych wycięć, falbanek, krój prosty, na ramiączkach… pomyślałam po prostu, że nie ma co męczyć czytelnika szczegółami, chodziło bardziej o sam fakt, że strój jest minimalistyczny.

Co do tych powtórzeń, to też zależało mi, żeby pokazać niepewność i nieśmiałość dziewczyny – jest to dla niej pierwszy raz, więc przejawia się w każdym jej działaniu. Ale z niektórymi wyboldowaniami możesz mieć rację – na przykład te puste siedzenia faktycznie przecież z założenia są puste, skoro w ogóle rozważa siadanie na nich. Mam tendencję do ubogacania opisów i nadmiernej ilości przymiotników – i czasem efekt mi się podoba, a czasem faktycznie wychodzi zbędna dłużyzna.

Co do poprowadzenia akcji dalej… masz na myśli samo schronisko, czy Siri? Obawiałam się, żeby nie zmęczyć czytelnika nadmierną ilością baboli, a i tak okazało się, że to bardzo subiektywna w odbiorze sprawa. Chociaż nie ukrywam, że mam pomysły na inne “sekcje” schroniska. Z kolei sam wątek Siri wymagałby ode mnie pewnego zastanowienia, bo w zamyśle była to właśnie taka impresja, historia jednej autokorekty.

Cieszę się, że pomysł Ci się spodobał, a wykonanie ostatecznie też nie zawiodło :)

Podoba mi się pomysł na schronisko dla baboli. Sama często wysyłam babole, bo autokorekta mnie trolluje, ale dziwki mi się jeszcze nie zdarzyły. :)

Napisane lekko i z humorem. Podobał mi się opis “głowy”, od razu miałam ją przed oczami.

Rozszyfrowałam większość baboli, oprócz “zwrócił” (ale już się wyjaśniło). Z imieniem też mam problem.

"Fajne, a nawet jakby nie było fajne to i tak poszedłbym nominować, bo Drakaina powiedziała, że fajne". - MaSkrol

Miałam na myśli i schronisko, i Siri. Ostatecznie ma sporo rodzeństwa i rodziców, a przynajmniej jednego, ponadto dorasta/rozwija się. Inne sekcje bardzo by mi się spodobały.

Mała czarna – jest ich tysiące o prostym kroju:D

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Dziękuję za odwiedziny i klika, AQQ! Super, że Ci się podobało.

Widzę, że głowa ma wielu fanów, cieszy mnie to :) gratuluję też rozszyfrowania baboli, co wcale nie było łatwe i w sumie zależało od indywidualnych doświadczeń. Ja osobiście dziwki wysłałam tylko raz. I przypomniałaś mi, żeby zmienić treść sms’a zgodnie z sugestią drakainy – być może teraz jest bardziej utarte, a przez to czytelniejsze.

Co do imienia, to Siri jest inteligentnym asystentem osobistym w urządzeniach firmy Apple, stąd też jej wygląd oraz stosunek do Marka.

edit:

Asylum, masz rację, że małych czarnych jest w sumie sporo… ajjj, nie znam się ja na sukienkach! :D A inne sekcje… mam to w swoim pomysłowym notatniku, być może przyjdzie kiedyś czas na powrót do tematu.

Ja piszę opowiadania często i gęsto na telefonie, z autokorekty zrezygnowałem już dawno, albo użwam pełnej klawiatury ekranowej (pół ekranu zajmuje, jeeej), albo (najczęściej) osobnej klawiatury na bluetooh… i autokorekta może mi skoczyć :D A ci wszyscy wirtualni asystenci, słowniki T9… a ble… No chyba, że piszę po niemiecku, wtedy korekta się przydaje, gdy nie jestem pewien jak jakieś słowo zapisać :D No i po angielsku, żeby łapała literówki – ale autokorekta z klawiaturą bluetooth nie współdziała.

Koniec dygresji :D Możliwe, że przez tagi zorientowałem się, o co chodzi, a gdy zobaczyłem imię Siri, to już byłem prawie u celu :D Końcówka i tak dobra! Rozszyfrowywanie babolków natomiast nie sprawiło problemu.

Pozdrawiam!

klik – odsyłam do Biblioteki

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Opowiadania na telefonie? Łał, to dla mnie niepojęte – z zewnętrzną klawiaturą jeszcze rozumiem, ale tak zupełnie bez niczego na tym małym ekraniku… to jak sport wyczynowy.

Ja tam lubię zgadywać dalszą treść czy zakończenie opowiadania (o ile to nie jest coś zbyt banalnego), wcale mi to nie burzy odbioru, a raczej budzi radość, że potrafię podążyć zamysłem autora. Ale ulżyło mi, że pojawiło się więcej osób, którym babolki nie przysporzyły problemów.

Bardzo się cieszę, że Ci się podobało, Mytrixie i nie posiadam się z radości z tego ostatniego klika. Dziękuję! :)

Proszę!

Chyba nie wpisałaś nic w polu "fragment reprezentacyjny" bo na stronie głównej nie wyskoczyło :C

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Całkiem możliwe. To “przyzwyczajenie” z fun-tastyki… Można to jeszcze dodać?

Już nic to nie da ;P

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Ach, no to trudno. Nie szkodzi, będzie nauczka na przyszłość :D

Zabawne i inteligentne. Bób ojciec sprawił, że zachichotałam. Masz w podziękowaniu renesansowy obrazek z Pitagorasem, który boi się bobu:

ninedin.home.blog

Trudno o lepsze komplementy, niż te dwa :) dziękuję!

A Pitagoras z jednej strony wygląda, jakby się bobu bał, a z drugiej, jakby mówił do niego: “Łohoho, bobie! Nie przeginaj!”

Wszystko przez to, że pitagorejczycy zakazywali jedzenia popularnego w starożytności bobu, jako że uważali go, podobnie jak inne znane starożytnym strączkowe, za roślinę związaną z zaświatami i zamieszkaną przez czekające na kolejne wcielenie dusze.

UWAGA MINIMUM SKATOLOGII!!

(a jak mamy wzdęcia po zjedzeniu roślin strączkowych – to tak, dobrze myślicie, zjedliśmy czyjeś dusze, a teraz one z naszego organizmu chcą uciekac. Nie żartuję, serio tak myślano).

ninedin.home.blog

To… jest najciekawsze, czego się dowiedziałam w tym tygodniu. I ma to w sobie jakąś pokrętną logikę, zwłaszcza ta część o jedzeniu.

Hehe, pierdusze xD

Poza tym uważali, że wszystko jest liczbą :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ależ ciekawe z tym bobem! o:O

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Sympatyczny tekst, bardzo fajny pomysł na schronisko. :-)

Więcej czytam tekstów normalnych niż SMS-ów, więc mam nieco inne doświadczenia – bardziej z literówkami. Do moich ulubionych należy bohater mierzący coś wzorkiem. :-)

Bób ojciec ma moc. Ale zwróć/świeć? Hmmm, mało podobne, IMO. Aż trudno było zgadnąć. Kotek łatwy. No, częściowo – myślałam że to o sierściucha chodzi.

Babska logika rządzi!

Do moich ulubionych należy bohater mierzący coś wzorkiem. :-)

Litrówki rządzą :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

No ba! Litrówka nigdy nie jest zła! ;-)

Babska logika rządzi!

O, o, o! Piszcie dalej, proszę, to uzbieram materiał na drugi oddział. Będzie przechowalnia litrówek ;)

Finklo, dzięki za może nie bardzo głęboką, ale jednak wykopkę nieco starszego tekstu i miło mi, że pomysł się spodobał. Co do babola zwracania i świecenia, to bardziej od brzmienia liczy się np. podobieństwo w układzie liter na klawiaturze, w każdym razie kilkukrotnie sprawdzałam i u mnie potrafiło wrzucić przy pisaniu jedno zamiast drugiego. Kwestia metody wprowadzania tekstu bardzo wpływa na mechanizm powstawania baboli u konkretnego użytkownika, tak więc okazuje się, że trudno o takie uniwersalne przykłady. Literówki są wdzięczniejsze pod tym względem :)

Wymuszone litrówki trafiają się w tekstach na Grafomanię…

Babska logika rządzi!

Nir, podrzucam dwie literówki z dzisiejszego urobku:

Ślinik autobusu zaryczał…

Z dziury trykała posoka.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Tak jeszcze w temacie tych baboli to mi się przypomniało, jak jeden ze znajomych na kartkówce z historii, wypisując plemiona polskie, zamiast Dziadoszanie napisał Dziadowszanie. :)

Z kolei inny, mając za zadanie wypisać rodzaje map, chyba nie bardzo wczytał się w treść polecenia, bo następnego dnia przyniósł wykaz… rodzajów małp. XD

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Ślinik… ?

Może by się i przydał w autobusie, jak na zakrętach zarzuca. Byłaby amortyzacja (ał… kto musiał włazić dzisiaj pod autobus, nie przyznawać się, bo znajdę i zabiję…)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ech, historia… Kiedyś, przy odpowiedzi wspomniałam coś o bitwie pod Szczecinem zamiast pod Szecinem… Nigdy nie miałam dobrego słuchu, a podpowiedzi koleżanki z definicji nie mogą być głośne i wyraźne. Wielkie mi mecyje, 20 cm na wielkiej mapie ówczesnej Polski… ;-)

Aha, prima sort litrówki serwuje Reg w komentarzach pod Grafomanią. Gdybyś kiedyś pisała ten dalszy ciąg.

Babska logika rządzi!

Cóż, staram się jak nogę. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Przypomniała mi się piękna literówka w pewnym urzędowym piśmie, gdzie zamiast "termin upływa", było – "termin upławy" :)

"Fajne, a nawet jakby nie było fajne to i tak poszedłbym nominować, bo Drakaina powiedziała, że fajne". - MaSkrol

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ach, przypomina mi się zdanie wyczytane kiedyś w gazecie: “Prezydent spotkał się z członkami poległych górników”. Ale to właściwie nie literówka, inny gatunek chochlika.

Babska logika rządzi!

Genialne :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Hah, widzę że faktycznie jest zapotrzebowanie na miejsce do przechowywanie literówek :) boskie przykłady.

To może też nie literówka jako taka, ale pamiętam jak w liceum ktoś zamiast Sokalskie napisał seksualne mogiły. Kartka z dowodem wisiała potem w honorowym miejscu do końca szkoły, a może wisi i dalej.

A, o SMS-ach to był jeszcze taki żarcik:

Pewien poseł “Samoobrony” chciał napisać “Zrób mi łaskę i zacznij pracować w moim biurze”. Ale nie używał polskich znaków i skończyło się aferą…

Babska logika rządzi!

Zaloguj się

Załóż konto:

Zresetuj hasło: