Śniączka

Niestety nie rozumiem.

Nie rozumiem zarówno w warstwie językowej  jak i fabularnej.

 

“Korelacja nie oznacza kauzacji, jednak wszystkie znane nam śniączki okazały się synestetykami.”

Czytając, chciałbym przynajmniej się domyślać co te słowa znaczą i w jakim kontekście są użyte – tutaj niestety bez googla nie mam szans.

 

Cała podróż Gai i Starego jest nieciągła, nie mam żadnych wskazówek co do czasu każdej ze scen.

 

To co mi się podoba w tym opowiadaniu to świat, który stworzyłaś. To wydarzenie, które miało miejsce i jego konsekwencje. Na tej bazie można byłoby zbudować naprawdę dobrą powieść. 

“Kiedy się nad tym zastanowić, koniec świata rozpoczął się w wyjątkowo mało spektakularny sposób. Po prostu, ktoś się nie obudził.”

“Na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie jednoznacznie określić jaki konkretnie czynnik aktywizuje zdolności materializacji u śniączek”

 

Poza tym, powtórzenia i spacje przed przecinkami nie ułatwiają czytania.

Niestety, kolejnym etapem były manifestacje , które z braku lepszego słowa nazwano fizycznymi. A te, niestety,

Jeśli komuś się wydaje, że mnie tu nie ma, to spieszę powiadomić, że mu się wydaje.

Co masz na myśli pisząc, nieciągła? Zarzut co do anglicyzmów, mogłabym się ciskać, że żargon branżowy, co do formatowania tekstu, mea culpa. I dzięki. Cieszę się, że coś Ci się w tym spodobało. Nie do końca tylko wiem, jak odnieść się do twojego braku zrozumienia?

No, ja też nieco poległam w konfrontacji z tym tekstem, choć miał spore szanse mi się spodobać. Masz fajny pomysł z tymi śniączkami, choć mam wrażenie, że gdzieś, kiedyś czytałam coś podobnego, ale konkretu nie jestem w stanie uchwycić – to nie żadne posądzenia o plagiat, oczywiście, tylko poczucie, że pewne tematy w fantastyce powracają w różnych przetworzeniach. I ten Twój świat jest ciekawy, intrygujący. Niestety sposób, w jaki przedstawiłaś zdarzenia (bo fabuły to tu brak, co dla mnie nie jest samo w sobie minusem, nie jestem fetyszystą fabuł) powoduje, że mam przed oczami obrazki z intrygującego świata, ale nie bardzo wiem, co właściwie chciałaś opowiedzieć tym tekstem. Wykonanie nie pomaga.

 

Zarzut co do anglicyzmów

Jakich anglicyzmów? Kauzacja, korelacja i synestezja to słowa pochodzące z łaciny i greki, istniejące w polszczyźnie, aczkolwiek istotnie należące do słownictwa specjalistycznego, które nie każdy musi znać i musisz się pogodzić z tym, że dla części czytelników będzie to barierą zniechęcającą do czytania. Tę frazę można ująć w proste “powiązania nie oznaczają przyczynowości”, które może upraszcza nieco naukowe znaczenie terminu korelacja, ale nie piszesz pracy naukowej, tylko opowiadanie. A jeśli zależy ci na tym, żeby funkcjonowała w tekście w takim naukowym brzmieniu (ma to jakiś sens, skoro się powtarza), to za pierwszym wystąpieniem warto by wytłumaczyć tym, którzy w przeciwnym wypadku będą zmuszeni guglać.

 

 

Typograficznie i interpunkcyjnie jest niechlujnie, zapis dialogów kuleje. Spora garść przykładów, nie robiłam pełnej łapanki, zapewne ktoś ją jeszcze zrobi. Raczej chcę Ci uświadomić skalę problemu. Dbałość o szczegóły jest wyrazem szacunku dla czytelnika.

 

“– Jak myślisz, daleko jeszcze?– spytała,” – brak spacji przed drugą półpauzą

“– Jakiś robal – przyznała niechętnie,” – niepotrzebny przecinek (to jedyny element, który można by podciągnąć pod anglicyzm, bo to występuje w angielskim systemie zapisu dialogów)

“– A jak to nazwiesz? Grupka popaprańców śni sny, które zabijają – spojrzał w kierunku miasta. –“ → “– A jak to nazwiesz? Grupka popaprańców śni sny, które zabijają. – Spojrzał w kierunku miasta.”

“Na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie jednoznacznie określić[+,] jaki konkretnie czynnik aktywizuje zdolności materializacji u śniączek”

“– Całkiem niebrzydki widoczek.– Stwierdził z zadumą Stary.” → “– Całkiem niebrzydki widoczek – stwierdził z zadumą Stary.” [Doczytaj sobie na pwn lub tu na forum zasady zapisu dialogów w zależności czy czasownik w didaskalium odnosi się do odgłosów paszczowych, czy nie]

“Nazywał ją tak[+,] odkąd ich sobie przedstawiono“

“– Odejdź – powiedział[-,]– nie patrz.”

“Około czterech lat zajęło nam nawiązanie komunikacji pomiędzy enklawami ocalonych[-,,] oraz podjęcie zsynchronizowanych działań mających na celu stopniową eliminację śniączek.”

“– Nigdy nie chciałem być sam[.] – powiedział“

 

Fajnie by było, gdybyś zdecydowała się na jednorodny zapis imienia: Gaja albo Gaia.

 

Budujesz też złożone zdania, od których kręci się w głowie, jak to:

 

“Mówiono, że niektórzy z nich, gdy odmawiano im wymarzonego błogosławieństwa, wychodzili naprzeciw anomaliom, aby, jeśli nie mogą ich tworzyć, choć zginąc od ich dotyku, uważali to bowiem za niezbyt zaszczytny, lecz skuteczny sposób na osiągnięcie doskonałej równowagi, cokolwiek miałoby to znaczyć.“ Niby da się zrozumieć, o co chodzi, ale gdybyś pocięła to na kilka zdań, to byłoby przystępniejsze w lekturze. Zginąc – literówka. Skądinąd modalność “nie mogą” nie jest tu zbyt trafiona, chodzi chyba raczej o “nie potrafią”.

 

“– Myślisz, że ktoś tam jeszcze został? – Stary szedł lekkim, sprężystym krokiem i Gaia przez chwilę była na niego zła, w porównaniu do niej był przecież rupieciem i powinien być bardziej zmęczony. – Myślisz, że ktoś tam jest? – ponowiła pytanie, lekko zniecierpliwiona.“ – pierwsze didaskalium zdaje się sugerować, że pytanie zadał Stary

 

“– Czy zlikwidowałem śniączkę? Nie. Ale zabiłem człowieka. Ty jak przypuszczam, co najwyżej stałaś w pobliżu jakiegoś paskudztwa, żeby się rozwiało. I uwierz mi na słowo, jedno z drugim ma niewiele wspólnego. A w moim przypadku owszem.“ – ta wypowiedź jest może dla Ciebie, jako autorki, która poniekąd siedzi w głowach bohaterów, jasna. Dla mnie jako dla czytelniczki skróty myślowe tu czynione nie są jasne.

http://altronapoleone.home.blog

Jakich anglicyzmów?

To taka kalka językowa z “Correlation does not imply causation”. W krajach anglosaskich to jest chyba dość powszechnie stosowane i rozumiane powiedzenie. U nas – w takiej formie – niekoniecznie. W wolnym tłumaczeniu znaczy: “Jak zapomnę skasować biletu, to zawsze akurat muszą wejść kanary, ale z tego nie wynika, że kanarzy wchodzą do autobusu dlatego, że ja zapomniałem skasować biletu” ;) Tłumaczenie mojego autorstwa ;) :P

Czyli tutaj, jak sądzę, chodziło autorce o to, że wszystkie śniączki miały synestezję, choć synestezja niekoniecznie musiała być przyczyną bycia śniączką. Tak w prostych, wojskowych słowach, dla fizyka111 :)

Czy używanie trudnych zwrotów to jest coś złego? Lem czy Dukaj też mogli sporą część swoich tekstów napisać o wiele prostszym językiem :) Ja tam bym twierdził, że przeczytanie tekstu, który poszerza twoje słownictwo/zmusza cię do jakiegoś wysiłku intelektualnego, to chyba wcale nie jest zła rzecz :)

 

Co do opowiadania, to pomysł na świat jak dla mnie całkiem fajny i mający potencjał. Czy oryginalny? Mnie to się skojarzyło ze “Śpiącymi królewnami” Kinga i jeszcze paroma rzeczami, ale nie przeszkadza mi to, ważne co autor ułoży z tych klocków. Natomiast wychodzi na to, że ja jestem jakimś fetyszystą fabuły, bo dla mnie to jest co najwyżej szkic, zarys pomysłu na coś większego, a nie pełnowartościowy tekst.

 

Nie mam w zwyczaju czepiać się kilku przecinków, ale tutaj niestety jest dużo błędów, nawet powtarzających się, czyli chyba autorze czas, żeby odświeżyć sobie zasady interpunkcji. Zwłaszcza, że często używasz długich, skomplikowanych zdań; do tego Twój język jest całkiem fajny i plastyczny, szkoda to psuć źle postawionymi przecinkami :)

Dzięki wam wielkie za dobre słowa konstruktywnej krytyki. Poniżej lekki atak histerii, bo ciut mi się dzisiaj ulewa.

 Drakaina –  plagiat to, o ile wiem, działanie świadome; i, choć oczywiście nie musisz mi wierzyć, to modyfikując mój pierwotny pomysł, czy nawet w momencie wrzucania tekstu na stronę, jakoś nie przyszło mi do głowy, żeby ktokolwiek w tym uniwersum przyjmował dobrowolnie zwłoki obcego, nieważne, doustnie czy dożylnie. Żeby było śmieszniej, do oryginalnego pomysłu też, już raczej nie wrócę, bo jeszcze się okaże, że splagiatowałam wielbionego przeze mnie Kinga (he he). Zobaczymy.

Co do osoby mówiącej pseudonaukowym żargonem, ona po prostu tak ma, i miała być kontrastem dla Gaii, zrzucając przy okazji brzemię infodumpa.

Teatrzykokrucieństwa – nie mam ambicji czyszczenia butów wymienionym przez ciebie autorom, także ten… Co do braku szacunku do czytelników, faktycznie mieszają mi się różne systemy interpunkcji, i, o losie okrutny, coś z tym trzeba będzie zrobić. Arogancja niezamierzona.

To jest faktycznie raczej szkic, ale miło mi, że coś ci się w nim spodobało. 

Nie wiem co pominęłam, ale na pewno coś.

Przecież wyraźnie napisałam, że NIE posądzam Cię o plagiat (zaznaczyłam to specjalnie, żeby nie było wątpliwości, o co mi chodzi), wszyscy wiemy, że pewne motywy, wątki i tematy krążą po literaturze, więc odczytanie moich słów w ten sposób i w związku z tym tłumaczenie, czym jest plagiat oraz intencji autorskich, to histeria level master :/

 

Co do “osoby mówiącej pseudonaukowym żargonem” – problem polega na tym, że tekst wygląda tak, jakby mówił to narrator niebędący (nie utożsamiony z) żadną osobą występującą w opowiadaniu. Nie wprowadzasz tego jako wypowiedzi, mówiąc krótko.

http://altronapoleone.home.blog

Przeczytane :)

Those who can imagine anything, can create the impossible - A. Turing

No tak. Właściwie zgadzam się z przedpiścami – ciekawy pomysł, przedstawiony dosyć niejasno. Oraz sporo babolków.

Tu dobra rada: wrzucanie opowiadania na chwilę przed dedlajnem to nie jest dobry pomysł. A dokładniej – tak słabo sprawdzonego opowiadania. Wypróbowany sposób to: napisz; wrzuć do szuflady; po tygodniu przeczytaj ponownie, popraw błędy; wrzuć do szuflady; po tygodniu przeczytaj i popraw błędy. Im więcej razy przeczytasz, tym więcej błędów wyłapiesz (a i tak się jakieś znajdą po publikacji ;)).

W takiej formie tekst sprawia niestety wrażenie niechlujnego i do kontynuowania lektury nie zachęca. A szkoda, bo widać przebłyski dobrej literatury, np. w opisach.

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Ehh, dziękuję wszystkim ofiarom moich błędów, to co w ramach konkursu można poprawić zostanie poprawione, acz nie jestem w stanie powiedzieć kiedy, a z szuflady zapewne coś wyjrzy…

to co w ramach konkursu można poprawić zostanie poprawione, acz nie jestem w stanie powiedzieć kiedy

Od zakończenia naboru do ogłoszenia wyników nie wolno nic poprawiać, to dotyczy wszystkich portalowych konkursów, chyba że organizatorzy wyraźnie zaznaczyli, że jest inaczej.

http://altronapoleone.home.blog

Smile

Zgodzę się z przedpiścami – tu jest jakiś pomysł, ale mętnie podany. Zapewne opowieść zyskałaby na rozwinięciu i spokojniejszym wyjaśnieniu zdarzeń obecnych i przeszłych.

Wstawki tego przemądrzałego narratora mają sens, ale są tak krótkie i częste, że szatkują tekst. Nie wiem, może pomogłoby jakieś graficzne ich wyróżnienie – kursywa czy coś. Żeby łatwiej było załapać, że bez przerwy przeskakujesz między dwoma nurtami, a ciągłości należy szukać gdzie indziej.

Mam swoją hipotezę na temat fabuły, ale nie postawiłabym na nią nawet szeląga.

Pomijając interpunkcję, która kuleje na obie nogi, napisane ładnie, bogatym językiem.

Babska logika rządzi!

Chaotyczna fabuła, dziwaczny język. Czyżby Obcy przybyli pod postacią zmaterializowanych postaci ze snu? Podbijają świat tworząc śniączki? Trochę to przekombinowane.

Wypada mi się tylko zgodzić z Przedwiecznymi. To jest, Przedpiścami. Poza interpunkcją rzecz jest napisana naprawdę ładnie, a pomysł bardzo ciekawy. Jednak fabularnie rzecz istotnie przypomina raczej szkic. Za dużo chaosu, za dużo niedopowiedzeń, za dużo skrótów i rzeczy, które powinny być wyjaśnione, a są ledwie zaznaczone, albo pozostawione do czytelniczej interpretacji. 

Cóż, nie jestem specjalnie zadowolony z lektury, ale gdybyś zechciała kiedyś sprawę rozwinąć i rozbudować w solidne opowiadanie, to przeczytam z przyjemnością. 

Pozdrawiam! 

Dla podkreślenia wagi moich słów, Siłacz palnie pięścią w stół!

Thargone, dzięki.

Przyszedłem, przeczytałem, nie zrozumiałem ;)

 

Zaintrygowało mnie, ale z mojej perspektywy wygląda raczej jak wstęp do opowiadania a nie gotowy tekst. Za mało danych, żeby zaintrygowanie przerodziło się w pełne zaciekawienie.

Moja książka i artykuły naukowe (też o fantastyce), jakby ktoś miał ochotę zerknąć: https://uni-wroc.academia.edu/MarcinBorowski/Papers

No cóż, nie powiem nic nowego – przeczytałam z trudem i niewiele zrozumiałam. :(

Wykonanie fatalne, interpunkcja woła o pomstę do nieba.

 

Był tak za­my­ślo­ny, ze nie… –> Literówka.

 

…od­wró­ci­ła się płyn­nie ła­piąc za ko­stur… –> …od­wró­ci­ła się płyn­nie ła­piąc ko­stur…

Czy płynnie odwróciła się, czy płynnie złapała kostur?

http://portalwiedzy.onet.pl/140056,,,,brac_sie_wziac_sie_do_czegos_brac_sie_wziac_sie_za_cos,haslo.html

 

…pa­trząc na nią z po­li­to­wa­niem . –> Zbędna spacja przed kropką.

 

– Jakiś robal – przy­zna­ła nie­chęt­nie, – zna­czy… –> Przed półpauzą nie stawia się przecinka.

 

Nie­ste­ty, ko­lej­nym eta­pem były ma­ni­fe­sta­cje , które… –> Zbędna spacja przed przecinkiem.

 

…oka­za­ły się dla osób po­stron­nch… –> Literówka.

 

…na temat tego ja też wła­ści­wie taka dżun­gla wy­glą­da. –> Literówka.

 

To z resz­tą było dość cha­rak­te­ry­stycz­ną cechą… –> To zresz­tą było dość cha­rak­te­ry­stycz­ną cechą…

 

…twier­dzi­li, że śpiącz­ki za­pa­da­jąc w swój le­targ, tak na­praw­dę zbu­dzi­ły się… –> Co to znaczy, że śpiączki zapadają w letarg?

 

…aby, jeśli nie mogą ich two­rzyć, choć zgi­nąc od ich do­ty­ku… –> Literówka.

 

– A jak to na­zwiesz? Grup­ka po­pa­prań­ców śni sny, które za­bi­ja­ją – spoj­rzał w kie­run­ku mia­sta.

–> – A jak to na­zwiesz? Grup­ka po­pa­prań­ców śni sny, które za­bi­ja­ją. – Spoj­rzał w kie­run­ku mia­sta.

Nadal źle zapisujesz dialogi. Sugeruję, abyś jednak skorzystała z poradnika: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/zapis-partii-dialogowych;13842.html

 

Przez chwi­lę mil­czał, po czym dodał, – Ży­li­śmy sobie… –> W miejscu zupełnie zbędnego przecinka przed półpauzą powinien być dwukropek.

 

…mchu i nie­wia­do­mo czego jesz­cze. –> …mchu i nie­ wia­do­mo czego jesz­cze.

 

…przy­wo­dzi­ły na myśł cien­kie tafle szkła. –> Literówka.

 

– Szko­da, że taki … nie­zdro­wy. –> Zbędna spacja przed wielokropkiem.

 

– Wo­la­ła­bym fa­st­fo­oda. Czyn­ne­go. –> – Wo­la­ła­bym fa­st­ fo­od. Czyn­ny.

 

…jeden z mo­ty­li odłą­czył się od grup… –> Literówka.

 

W bu­dyn­ku do któ­re­go we­szli pa­no­wał zie­lon­ka­wa za­wie­si­sta cisza… –> Literówka.

 

…trzy­ma­jąc się myśli, ze gdzieś… –> Literówka.

 

…zbli­żo­nej do ak­tyw­no­ści wstę­pu­ja­cej w fazie snu REM. –> Literówka.

 

…po­wo­du­je szcze­gól­ny stan snią­czek? –> Literówka.

 

Pa­mie­taj – po­wie­dział cicho, – to teraz jest ich dom – wska­zał szpi­tal­ne łóżko… –> – Pa­mię­taj – po­wie­dział cicho – to teraz jest ich dom. – Wska­zał szpi­tal­ne łóżko…

 

Ale tam -zła­pał ją za ramię… –> Brak spacji po dywizie, zamiast którego powinna być półpauza.

 

…ano­rektcz­ną gów­nia­rą… –> Literówka.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Melduję przeczytanie.

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

Fabuła: Dwuwątkowa konstrukcja raczej spełniła swą rolę, choć fragmenty „prelekcyjne” momentami były trochę przyciężkawe. Jak na mój gust trochę za dużo tu niedopowiedzeń, w mej wyobraźni widziałem tylko mglisty obraz wizji kryjącej się za opowiadaniem.

 

Oryginalność: Dość ciekawy pomysł na śniączkę… ale na temat snów i tajemniczych anomalii pisano już tyle, że w zasadzie trudno poczuć się zaskoczonym tą tematyką.

 

Język: Warsztat do doszlifowania. Sporo usterek interpunkcyjnych, np.: „Przez chwilę po prostu leżała[+,] patrząc w niebo”, „Po prostu[-,] ktoś się nie obudził”, „Kiedy zerknęła w górę[+,] nadal się jej przyglądał”. Błędnie zapisane dialogi.

Those who can imagine anything, can create the impossible - A. Turing

Był tak zamyślony, ze nie słyszał[+,] kiedy wstała.

Brak przecinka w takich miejscach powtarza się też później, zwróć na to uwagę. 

Kiedy się nad tym zastanowić, koniec świata rozpoczął się w wyjątkowo mało spektakularny sposób. Po prostu, ktoś się nie obudził. – Prelegentką była kobieta w średnim wieku, niektórzy z jej słuchaczy podejrzewali, że Przedtem mogła pracować dla rządu, ale jakoś nikt nie zebrał się na odwagę, żeby zapytać.

To chyba jest kwestia dialogowa.

– Jakiś robal – przyznała niechętnie[-,] – znaczy człowiek z głową robala.

Niestety, kolejnym etapem były manifestacje , które z braku lepszego słowa nazwano fizycznymi. A te, niestety, okazały się dla osób postronnch śmiertelnie niebezpieczne.

To chyba znowu wstawka z prelekcji. Dlaczego nie jest to w żaden sposób oddzielone/rozróżnione? Tylko mnie to zatrzymuje?

Mam wrażenie, że albo czytałam już to opowiadanie, albo podobne. Przy czym prawdopodobna jest opcja pierwsza, bo nie zapamiętuję na długo niczego. Sam motyw urzeczywistniających się snów też nie jest dla mnie nowy, więc zaskoczenia nie było. Ogólnie czytało mi się tak sobie, za co obwiniam zdecydowanie niedopracowanie, bo sam styl jest przyjazny, zdania ładne, a zatrzymują literówki, problemy z interpunkcją, zapis dialogów, czyli te rzeczy, które można wyeliminować. To dobra informacja ;)

Przynoszę radość :)