Niebieski Kot- Dziewczyna w masce / fragment 3 rozdziału tomu 1

~~*~~

Drogi samochód to od razu widać, czarna Toyota hybryda z podwójną rurą wydechową, zaparkował pod aresztem w Warszawie. Elegancki mężczyzna około trzydziestki, krótko ogolony i krótko przystrzyżony z włosami postawionymi na żel. Wyszedł z samochodu, poprawił ciemny krawat i czarną marynarkę, wziął swoją aktówkę i zamknął drzwiczki samochodu kluczykiem. Wszedł do budynku aresztu i pokazał ochraniarzowi swoją legitymację adwokacką, ten bez słowa odblokował drzwi przyciskiem i wpuścił adwokata do środka. Podszedł do stanowiska informacji sądowej. Pokazał stojącej kobiecie za blatem przy komputerze swoją licencję.

-Pan do kogo? – spytała.

-Mecenas Mateusz Kasprzak, reprezentuję wczoraj pojmaną Sandrę Sobrecką – odpowiedział spokojnie.

-Sława reprezentuję sławę – skomentowała. – Trudną sprawę pan sobie wybrał, no ale proszę, może Pan wejść – poinformowała go.

-Ja biorę tylko trudne sprawy i wszystkie wygrywam – odparł. Kolejny strażnik stojący przy kratach wcisnął guzik. Wpuścił mecenasa do miejsca, gdzie zaczynają się cele. Minął wraz z nim kilka cel, wiedział do kogo on idzie słyszał rozmowę z informatorką. Zaprowadził go do celi Sandry. Dziewczyna nie śpi, zajęła się wykonywaniem pompek. Wróciła do trenowania. Gdy zauważyła ich zrobiła jeszcze jedną pompkę i wstała na nogi. Podeszła do krat, mecenas wyciągnął do niej dłoń przez kraty by się przywitać, odwzajemniła uścisk podała mu swoją rękę, pociągnął ją bliżej by wyszeptać do niej.

-Anonimowi trzymają razem, gloria victis (chwała zwyciężonym) – powiedział jej na ucho i puścił jej dłoń.

-Nazywam się Mateusz Kasprzak i będę cię reprezentował w sądzie i na przesłuchaniach. Masz sporo zarzutów, zapoznałem się z nimi wczoraj w hotelu. Jednak dla mnie jest to do wygrania o finanse się nie martw. Przyjaciele mnie opłacili. Najtrudniej będzie z zabójstwem. Idziemy na przesłuchanie, będę mówił w twoim imieniu, ty nic nie mów i bądź spokojna, nie daj mu się sprowokować – dziewczyna pokiwała głową, że rozumie.

-Ręce – powiedział strażnik. Sandra wyciągnęła obie dłonie przez okienko w kratach, mężczyzna zakuł je w kajdanki, nieco luźniej niż wczoraj. Wyjęła je z okienka i otworzył kraty kluczem, wyszła na korytarz. Zamknął je za nią. Ruszyli we trójkę do pokoju przesłuchań.

-Znam tego Sikorskiego, chodziliśmy razem na prawo w Gdańsku. Byliśmy w jednej grupie na uczelni. – nachylił się lekko do niej. – Kawał skurwysyna z niego, tak między nami – wyszeptał.

-Proszę tak nie rozmawiać z osadzoną – zwrócił uwagę strażnik.

Mateusz Kasprzak jest powszechnie znanym adwokatem. Potrafiłby wybronić nawet samego diabła. Nie jest lubiany wśród władz. Z Sikorskim ma najwięcej na pieńku. Każdego kogo Sikorski próbował wrobić on reprezentował.

Dotarli do pokoju przesłuchań, tym razem są tam trzy krzesła. Dwa dla Sandry i Mateusza. Jedno naprzeciwko nich dla Sikorskiego. Usiedli koło siebie, strażnik przekuł Sandrę od razu do stołu. Tak jak by dziewczyna metr sześćdziesiąt trzy wzrostu ważąca pięćdziesiąt trzy kilo miała by kogoś z nich powalić. Pewnie to są kolejne procedury. Mateusz położył na stole swoją aktówkę, nie podał dłoni na powitanie Sikorskiemu, który usiadł naprzeciwko nich. Wyjął z aktówki akta Sandry i położył je na stole odstawiając walizkę na ziemię. Sikorski wyjął z teczki własne akta. Gdy przygotowali dokumenty Sikorski odezwał się jako pierwszy.

-Pewnie już znasz sprawę, pozwolisz, że w końcu porozmawiam z twoją klientką stary druhu?

-Nie jesteśmy druhami – odparł. – Moja klienta zachowa milczenie, ma do tego całkowite prawo według kodeksu karnego przy aresztowaniu o tym sam ją poinformowałeś. Będę odpowiadał w jej imieniu, więc kieruj pytania prosto do mnie. Co do pierwszego pytania, tak owszem znam już sprawę – mecenas splótł palce obu dłoni i oparł się o nie, Sandra oparła się o oparcie krzesła. Sikorski i mecenas otworzyli pierwsze strony akt.

-Przesłuchanie jest nagrywane, ale to procedury – poinformował ich policjant. – Dobrze dotyczy ono siedemnastoletniej Sandry Sobreckiej urodzonej dziewiątego września dwa tysiące drugiego roku w Warszawie. Pytanie drugie w takim razie. Czy pseudonim ,,Niebieski Kot’’ należy do pańskiej klientki Sandry Sobreckiej? Proszę odpowiedzieć.

-Tak moja klienta podpisuje się tym pseudonimem w sieci na portalach internetowych. Ze względu na przynależność do subkultury i kolor włosów, dlatego wymyśliła sobie taki login (imię do logowania się w sieci i podpisywania na czatach internetowych by nie podawać własnego imienia i nazwiska).

Sikorski coś zanotował.

-Gdzie byłaś trzy dni temu, gdy trwał bal w mojej posesji, czy masz coś wspólnego z niejaką Numi Ulan oraz Jamy Ulan?

-Wtedy moja klientka odrabiała zadania ze szkoły a Numi oraz Jamy Ulan są jej zupełnie nieznane. Nie zadaje się z obcokrajowcami ani uchodźcami.

-To, dlaczego wśród twoich skonfiskowanych rzeczy, w twoim portfelu znaleźliśmy dowód osobisty z nazwiskiem Jamy Ulan? Zupełnym przypadkiem, ktoś taki był u mnie na balu? – spytał odczuwając triumf.

-Dokument tożsamości, mógł zostać podrzucony mojej klientce. Z łatwością można podrobić dowód osobisty, jeżeli ma się takie znajomości. Czy posiada Pan jakieś nagrania wideo przedstawiające moją klientkę, że znajdowała się na pańskim balu? – odpowiedział pytaniem prawnik.

-Niestety nie, ponieważ kolejnym niefortunnym przypadkiem w tym samym czasie ktoś wyłączył kamery w czasie, kiedy ktoś włamał mi się do mojego komputera. Nie posiadam natomiast nagrania z tego zdarzenia, widać, że akcja włamania była ukartowana i przygotowana fachowo.

-Kolejne pytanie, dlaczego Sandra Sobrecka zabiła Mariolę Kulik, Warszawską dziennikarkę z gazety Życie Warszawy. Uprzednio włamując się do jej posesji w tym osieracając dziesięcioletniego synka i osamotniając jej biednego męża? Zrobiłaś to z zimną krwią, bez żadnego współczucia skąd miałaś broń?

-Odszczekaj to, że zrobiła to z zimną krwią i bez współczucia jest pomówieniem. Mariola Kulik była wystraszoną dziennikarką, ponieważ ktoś ją wcześniej zastraszył. Napisała te oszczerstwa wobec mojej klientki, bo została do tego zmuszona. Działała pod wpływem impulsu i emocji, natomiast przyłapaliście moją klientkę jak stała nad ciałem pani Kulik z bronią w ręku jednak nie widzieliście jak bezpośrednio oddała strzał. Jednak na siłę to możesz wyciągnąć wobec Sandry tylko jeden zarzut, który obłożony jest obraźliwymi tekstami. Znajdą się zatem okoliczności łagodzące. Ze względu na oszczerstwa. Coś jeszcze? – spytał Mateusz.

-Masz na to jakiś dowód, że została zastraszona? – spytał Sikorski.

-Wykorzystam go podczas rozprawy sądowej, ty nie musisz go widzieć – blefował, wiedząc, że będzie musiał znaleźć ten dowód. Sikorski zrobił wściekłą minę.

-Na razie to wszystko, odprowadzę osadzoną do celi. – Sikorski zapukał w drzwi, weszło dwóch strażników, rozkuli Sandrę od stołu i skuli z powrotem w pozycji stojącej.

-Nie rozmawiaj z nimi, bez mojej obecności. Musimy być ostrożni, mamy jakieś szanse – powiedział jej szybko na ucho goniąc ją, gdy była wyprowadzana z pokoju przesłuchań.