Zanim zgaśnie księżyc

Carpe diem.

Ładna bajka, ale chyba przeznaczona dla dzieci/ młodzieży, bo zdaje mi się, że dorośli wiele się z niej nie nauczą.

Martwi mnie tylko, że chłopiec, wiedząc że kończy się świat, chciał zabić lwa.

Wykonanie pozostawia sporo do życzenia.

…a świat po­kry­je się w wiecz­nym mroku. –> …a świat po­kry­je się wiecz­nym mrokiem. Lub: …a świat po­kry­je wiecz­ny mrok. Ewentualnie: …a świat s­kry­je się w wiecz­nym mroku.

…jed­nak gdy­bym miał żyć w wiecz­nej ciem­no­ści, to bym osza­lał. – My­ślał chło­piec. –> …jed­nak gdy­bym miał żyć w wiecz­nej ciem­no­ści, to bym osza­lał – my­ślał chło­piec.

Może przyda się poradnik o zapisywaniu myśli: http://www.jezykowedylematy.pl/2014/08/jak-zapisac-mysli-bohaterow/

Za­wsze bę­dziesz przy mnie. – Po­my­ślał, pa­trząc na kij… –> Za­wsze bę­dziesz przy mnie – po­my­ślał, pa­trząc na kij…

W rze­czy­wi­sto­ści była to drew­nia­na bala umiesz­czo­na po­mię­dzy dwoma wy­so­ki­mi gła­za­mi. –> Bal jest rodzaju męskiego i jest drewniany z definicji.

Proponuję: W rze­czy­wi­sto­ści był to bal, umiesz­czo­ny po­mię­dzy dwoma wy­so­ki­mi gła­za­mi.

Na wej­ściu przy­wi­ta­ła chłop­ca Efa… –> Przy wej­ściu przy­wi­ta­ła chłop­ca Efa…

Miała dwa dłu­gie, czar­ne war­ko­cze i prze­szy­wa­ją­co błę­kit­ne oczy. –> …i prze­szy­wa­ją­ce/ przenikliwe, błę­kit­ne oczy.

W kla­nie tęt­ni­ło już życie. – Raczej: W wiosce tęt­ni­ło już życie.

Gór­skie kozy i ba­ra­ny krzą­ta­ły się w za­gro­dach. –> Gór­skie kozy i ba­ra­ny kręciły się/ dreptały/ pasły się w za­gro­dach.

Za SJP PWN: krzątać się 1. «poruszać się energicznie, zajmując się jakąś pracą» 2. «zabiegać o coś»

Gdy Oli do­tarł do swej chaty, oj­ciec sie­dział już na ławie przed wej­ściem. –> Czy ława aby nie blokowała wejścia do domu?

Proponuję: …oj­ciec sie­dział już na ławie przy wejściu.

– I… co teraz bę­dzie? – za­py­tał, ją­ka­jąc się. –> Jeśli się jąkał, to raczej: – I c-co t-teraz b-będzie? – za­py­tał, ją­ka­jąc się.

…dla­te­go prze­sze­dłeś test. –> Czy ci ludzie znali słowo test? A może raczej: …dla­te­go prze­sze­dłeś próbę.

I tak nie dożył byś jutra. –> I tak nie dożyłbyś jutra.

– Je­steś! Jak tam po­lo­wa­nie? – Przy­wi­ta­ła chłop­ca pod­eks­cy­to­wa­na Efa. –> – Je­steś! Jak tam po­lo­wa­nie? – przy­wi­ta­ła chłop­ca pod­eks­cy­to­wa­na Efa.

– Eee… zda­łem test, ale sam nie za­bił­bym gór­skie­go lwa. –> ?

– O rany! Nic nie sły­sza­łam! –> Wypowiedź Efy brzmi zbyt współcześnie.

Za­wsze uśmiech­nię­ta Efa po­chmur­nia­ła jak nigdy. –> Za­wsze uśmiech­nię­ta, Efa spo­chmur­nia­ła jak nigdy.

…jak ta banda znęca się nad pulch­nym, ni­skim i słab­szym od jej człon­ków ró­wie­śni­kiem. –> Wystarczy: …jak ta banda znęca się nad pulch­nym, ni­skim i słab­szym ró­wie­śni­kiem.

Jak to możliwe, że w klanie tolerowane było istnienie bandy?

…wszy­scy ru­szy­li na dzier­żą­ce­go drew­nia­ny kij chłop­ca. –> Masło maślane. Kij jest drewniany z definicji.

Dwóch po­zo­sta­łych za­ata­ko­wa­ło w jed­nym cza­sie. –> Dwóch po­zo­sta­łych za­ata­ko­wa­ło jednocześnie/ równocześnie.

…drew­nia­na pałka tra­fi­ła go pro­sto w głowę. –> Czy pałka mogła być inna, nie drewniana?

Padł, otu­ma­nio­ny ude­rze­niem. –> Raczej: Padł, zamroczony ude­rze­niem.

…o któ­rym zdą­ży­li już za­po­mnieć przez wir wy­da­rzeń. –> …o któ­rym zdą­ży­li już za­po­mnieć w wirze wy­da­rzeń/ w czasie utarczki.

Był po­si­nia­czo­ny i oba­la­ły, ale uśmiech­nię­ty. –> Literówka.

Pulch­ny chło­piec uśmiech­nął się sze­ro­ko, od­sła­nia­jąc świe­żo wy­bi­te­go zęba… –> Jeśli już, to: …świeżo wybity ząb… Skoro jednak ząb został wybity, to chyba: …od­sła­nia­jąc szczerbę po świe­żo wy­bi­tym zębie…

Cała trój­ka sie­dzia­ła zaraz obok sie­bie… –> Cała trój­ka sie­dzia­ła tuż obok sie­bie…

– Faj­nie, że was po­zna­łem. Szko­da tylko, że do­pie­ro w ostat­ni dzień życia. –> Jak to możliwe, że mieszkając w jednej wiosce, nie znali się wcześniej?

– Jak to? Prze­cież to Gwiaz­do­ły pa­nu­ją nad po­go­dą. – rzekł Neb, pa­trząc w niebo. –> Zbędna kropka po wypowiedzi.

Roz­po­ło­wio­ny Usy­piacz wpadł do morza, a chwi­lę póź­niej za­kry­ły go spie­nio­ne fale. –> Suche drewno będzie pływać na powierzchni wody, może też zostać wyrzucone na brzeg.

Pa­trzył na księ­życ, który wi­siał pro­sto nad ich gło­wa­mi. –> Pa­trzył na księ­życ, który wi­siał wpro­st nad ich gło­wa­mi.

– Kiedy na­dej­dzie Niedź­wie­rzak? – Nie wy­trzy­mał Oli i za­py­tał. –> Raczej: – Kiedy na­dej­dzie Niedź­wie­rzak? – zapytał zniecierpliwiony Oli.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Reg, dzięki za łapankę, poprawiłem prawie wszystko, tylko będę tym razem polemizował z pewnymi wyjątkami, ale to niżej ;) 

Martwi mnie tylko, że chłopiec, wiedząc że kończy się świat, chciał zabić lwa. 

Jego marzeniem było zostać myśliwym. W jego rodzinie/klanie/wiosce była to ważna sprawa, więc nie dziwota, że poświęcił zwierzę, na które jego przodkowie polują od wieków, aby spełnić marzenie.

Jak to możliwe, że w klanie tolerowane było istnienie bandy?

banda składająca się z trzech chłopców, bijąca słabszych po kątach i bez świadków ( a ci słabsi tacy jak Neb raczej nie mają odwagi się przyznać, że są prześladowani ).

Jak to możliwe, że mieszkając w jednej wiosce, nie znali się wcześniej?

Też mógłbym mijać całe życie sąsiada z bloku obok , ale nigdy się do niego nie odzywać i poznać go dopiero na piwie w knajpie.

Suche drewno będzie pływać na powierzchni wody, może też zostać wyrzucone na brzeg.

Owszem. Nie napisałem, że opadło na dno morza, a jedynie tymczasowo zostało przykryte przez wielkie, spienione fale.

Z resztą zgadzam się w 100% i poprawiłem wszystko. Dziękuję bardzo! :)

Jego ma­rze­niem było zo­stać my­śli­wym. W jego ro­dzi­nie/kla­nie/wio­sce była to ważna spra­wa, więc nie dzi­wo­ta, że po­świę­cił zwie­rzę, na które jego przod­ko­wie po­lu­ją od wie­ków, aby speł­nić ma­rze­nie.

Rozumiem kultywowanie tradycji rodzinnych i plemiennych, rozumiem dążenie i chęć chłopca by zostać myśliwym, ale nie pojmuję zabicia lwa, dla samego jego zabicia. Przecież Oli wiedział, że mięsa już nie zje, ani w skórę się nie ubierze. Uważam, że to nie było polowanie, to było zabójstwo lwa. :(

Jednakowoż przyjmuję do wiadomości, że członkowie klanu rozumieli rzecz inaczej.

banda skła­da­ją­ca się z trzech chłop­ców, bi­ją­ca słab­szych po ką­tach i bez świad­ków ( a ci słab­si tacy jak Neb ra­czej nie mają od­wa­gi się przy­znać, że są prze­śla­do­wa­ni ).

Tyle że napisałeś też, że: Oli nieraz widział już, jak ta banda znęca się nad pulchnym, niskim i słabszym rówieśnikiem. A skoro widział to Oli, przypuszczam, że wiedziały o tym inne dzieci. Czy żadne nie miało odwagi powiedzieć rodzicom, czego było świadkiem? A zielarz, ojciec Neba, tudzież inni dorośli mieszkańcy wioski – czy nikogo nie zastanowiło, dlaczego chłopiec chodzi posiniaczony i poobijany?

Też mógł­bym mijać całe życie są­sia­da z bloku obok , ale nigdy się do niego nie od­zy­wać i po­znać go do­pie­ro na piwie w knaj­pie.

Nie wydaje mi się. Górska wioska to nie miasto, ani blokowisko. W wiosce wszystkie dzieci znają się chyba od urodzenia, bawią się razem, razem wychowują i z wiekiem nie przestają się znać.

Kij w wodzie – OK. Rozumiem.

No i bardzo się cieszę, Realucu, że uznałeś uwagi za przydatne. ;D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Odnośnie lwa: Myślisz, że ludzie w tak odległych czasach myśleli jak my dzisiaj? Że szkoda im było zwierzęcia, którego uważali za drapieżnika i bestie? Myśleli innymi kategoriami, więc raczej dla nich nie było to zabójstwo. Tradycja to tradycja, nawet jak nic z cielska lwa się już nie wykorzysta. Choć też mi go szkoda :(

Odnośnie bandy: No, masz rację, ale jakieś czarne charaktery być muszą :P Zawsze jest dużo opcji. Odizolowany chłopiec na którego nikt nie zwraca uwagi, łącznie z ojcem itp. Dałoby się to jakoś wytłumaczyć :)

Odnośnie poznania: No tak, jednak jak już wspomniałem, opcje są różne, choćby ta z odizolowaniem i chodzeniem własnymi ścieżkami.

Pozdrawiam ;D

Realucu, przyjmuję Twoje wyjaśnieni, a ponadto biorę poprawkę, że opisałeś rzecz dziejącą się w zupełnie innych czasach, w dodatku w całkiem niedzisiejszej bajce. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

No to dobrze, że doszliśmy do względnego porozumienia :D

Mnie także to cieszy. ;D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Szczerze mówiąc, to średnio mi się podobało.

Na początku zapowiadało się dobrze. Już przy czytaniu przepowiedni poczułem klimat rasowego fantasy. I do momentu polowania faktycznie było nieźle.

Potem często i gęsto zaczęła pojawiać się sztampa. Dialogi były niezgrabne, a sytuacje sztuczne. A im dalej, tym gorzej. Od początku do końca obserwujemy tendencję spadkową. 

Męczą tutaj próby filozofii, które wyszły na truizmy, a w tym opakowaniu budzą w czytelniku deja vu.

Nie tym razem. Pozdrawiam!

https://www.facebook.com/Bridge-to-the-Neverland-239233060209763/

Fajna przypowieść. Miło się ją czytało, tylko może zakończenie jest zbyt oczywiste, choć to też nie problem. Pasuje do tego tekstu.

Pietrek Lecter, dzięki, że zajrzałeś i przeczytałeś. Rozumiem Twoje uwagi, jednak ta cała, jak to nazwałeś, sztampa, była mniej lub bardziej, ale zamierzona. Taką konwencję przyjąłem i takiej się trzymałem. Jednych coś męczy, innym to samo nie przeszkadza, a jeszcze innym się podoba.

Może zatem innym razem. Pozdrawiam! :)

StraferB25, cieszę się, że miło się czytało. Zakończenie może bez faktycznej apokalipsy lub innych fajerwerków, ale takie miało być. Moralizatorskie itp. Dzięki za odwiedziny i komentarz, pozdrawiam ;)

Sympatyczny tekst. Dosyć statyczny jak na nadchodzący koniec świata, ale ma to swój urok.

Dopracuj zapis myśli – jeśli przed didaskaliami jest kropka, to potem dużą literą. A w ogóle, to trzymałabym się reguł dla dialogów.

Ulatniający się z otworów dym szybko rozdmuchiwał wzmagający się wiatr.

Co tu jest podmiotem, a co dopełnieniem? Unikaj takich dwuznacznych konstrukcji.

Babska logika rządzi!

Finkla, zdanie z dymem poprawione, a na zapis myśli popatrzę jutro, bo już zbyt późna pora. W końcu klik od Ciebie, mission complete, można iść spać :D 

Dzięki i pozdrawiam :)

Pukajcie, a będzie wam otworzone… ;-)

Babska logika rządzi!

Co prawda dość szybko nabrałam podejrzeń, że ten koniec świata to niekoniecznie taki ostateczny ;) (skapnęłam się po tym, że Efa nic nie wiedziała), ale ładnie opowiedziane – zwłaszcza początek, przepowiednia i scena z Olim i morzem. Morały akurat niespecjalnie mi przeszkadzały. Zgrzytnęło mi tylko zaproszenie “trzeciego” na ostatni, romantyczny spacer z ukochaną ;)

Bellatrix, dzięki za komentarz i klik :) A co do "trzeciego" to przepraszam… wiem, że pewnie liczylaś na coś więcej jak pójdą sami a tu jakiś grubas rozwiewa nagle wszelkie nadzieje :( :P Pozdrawiam ;)

A, i bardzo mi się spodobał tytuł – przyciągnął mnie i skłonił do sprawdzenia zawartości :)

Ulatniający się z otworów dym był szybko rozdmuchiwany wzmagający się wiatr

temu zdaniu dobrze byłoby poświęcić jeszcze odrobinę uwagi

Efe

Efę?

Fajnie

w moim odczuciu fajnie nie brzmi tu fajnie

Przyjemny pomysł, niegłupie przesłanie. Nie mogę niestety powiedzieć, żeby “klimat” plemiennej społeczności był tu bardzo realistycznie i przekonująco odmalowany, ale i tak uważam, że warto było przeczytać : -).

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Nevaz, miło, że zajrzałeś i cieszę się, że czas przeznaczony na przeczytanie tego opowiadania nie był zmarnowany ;) Po weekendzie jak będę miał dostęp do laptopa ogarnę to co jeszcze wyłapałeś, pozdrawiam :)

Noc też potrafi być piękna, jednak gdybym miał żyć w wiecznej ciemności, to bym oszalał. – myślał chłopiec.

Niepotrzebna kropka.

Oli o tym pamiętał, dlatego wybrał się nad morze, aby dodało mu odwagi.

To, że morze dodaje mu odwagi, przeczytałam kilka zdań wyżej.

Zawsze będziesz przy mnie. – pomyślał, patrząc na kij, którym podpierał się podczas wspinaczki.

Ten sam problem, co wyżej. Po co ta kropka w środku? 

Zza pobliskiego wzgórza wyłoniły się pierwsze, szpiczaste dachy chat. Okrągłe, niewielkie drewniane budynki, przypominające z daleka namioty.

Nie rozumiem. Dach jest spiczasty, dom okrągły, ale przypomina namiot? Chyba brakuje mi wyobraźni :(

Przynoszę radość :)

Anet dziękuję, jutro usunę te nieszczęsne kropki :o przypomina z daleka, poza tym namioty są różne :P Pozdrówka ;)

Fajne. Podobają mi się takie końce świata – nie gwałtowne, ale nadchodzące cichaczem, niczym złodzieje. Do tego spodobali mi się bohaterowie, ich przemyślenia i droga. To wszystko tworzy klimat, który mi się bardzo podoba i do którego zawsze czuję nostalgię. To pewnie przez te sesje Neuroshimy w kolorze rdzy ;)

Fakt, morały czasem zbyt ostro wbijane do głowy czytelnika, ale nie przyćmiły klimatu. Za to ten koncert fajerwerków jest dla mnie wart klika.

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

Dzięki wielkie, NoWhereMan! W następnych tekstach postaram się mniej nachalnie rzucać morałami :)

Podobało mi się. :) Ostatnio masz ciekawe teksty. To coś na pograniczu baśni i przypowieści, ma niewątpliwe swój klimat. Myślę, że to wcale nie jest łatwe utrzymać taki ton i sposób prowadzenia opowieści.

Sama fabuła również na tak, bohaterowie zaś skojarzyli mi się z baśniami tysiąca i jednej nocy. Szkoda tylko Usypiacza, przydałby się czasem. ;)

Pozdrawiam.

Darcon, Niezwykle radują mnie Twoje słowa :) I bardzo się cieszę, że moje teksty trafiają w Twój gust :) Co prawda lubię eksperymentować dlatego kolejny tekst będzie nieco inny, jednak na dzień dzisiejszy chyba najlepiej czuję się właśnie w takich baśniach/przypowieściach. 

Szkoda szkoda tego zacnego kija, ale nie może być zbyt kolorowo, jakieś straty muszą być :p 

Pozdrawiam :)

widzę, że ktoś w końcu przeklikał ten tekst do Biblioteki. Ja już jakiś czas temu go przeczytałam, ale że zwykle zaglądam tutaj w krótkich przerwach pomiędzy zajęciami, nie miałam czasu skomentować. 

Miałam mieszane odczucia, chociaż podobało mi się na tyle, żeby kliknąć. Głównie dlatego, że uważam tekst za dobry, a to co mi się nie podobało, to chyba kwestie osobiste. Wydawało mi się, że morał opowieści jest trochę wyświechtany i podany w oczywisty sposób, no i gdzieś w połowie domyśliłam się, że tego końca świata to raczej nie będzie… Choć chyba od samego początku nie dowierzałam. Sami bohaterowie są jednak fajnie nakreśleni, kij był super motywem i jako opowiastka dla trochę młodszych czytelników, myślę, że bardzo dobrze by się to opowiadanie sprawdziło. Podoba mi się Reaulcu, że tak dużo piszesz i tak różnych tekstów. Szacun i podziw :)

Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow, Creeps in this petty pace from day to day, To the last syllable of recorded time; And all our yesterdays have lighted fools The way to dusty death.

@rosebelle, miło, że znalazłaś czas na komentarz :) Znajomy próbował czytać to opowiadanie trzy letniemu synkowi, ale stwierdził, że jednak jest jeszcze chyba troszkę za mały :P 

Podoba mi się Reaulcu, że tak dużo piszesz i tak różnych tekstów. Szacun i podziw :)

Miło to słyszeć ;) Choć wolnego czasu nie mam wiele, to ostatnio w większości wolnych chwil staram się coś skrobać. No i staram się też pisać wszechstronnie i eksperymentować, fajnie, że jest to zauważone i docenione :)

Pozdrawiam serdecznie! ;)

Sympatyczna historyjka dla dzieci/młodzieży.

Trochę do poprawy jednak widzę:

 Aby przybyć w swoje ulubione miejsce na świt musiał wyruszyć w nocy. <– Aby przybyć w swoje ulubione miejsce świtem, musiał wyruszyć w nocy.

Takie, w którym możemy nie myśleć o niczym, a to właśnie to nic jest wtedy najwspanialsze.

← coś mi tu zgrzyta: wg mnie powinno być “myśleć o niczym”

Tak Usypiacz zyskał swe imię i wdzięczność chłopca, który od tej pory zawsze ma go przy sobie.

← Tak Usypiacz zyskał swe imię i wdzięczność chłopca, który od tej pory zawsze miał go przy sobie.

Oli dotarł w końcu do, jak nazywali ją mieszkańcy, głównej bramy.

← Oli dotarł w końcu do głównej bramy, jak nazywali ją mieszkańcy. (wg mnie lepiej się czyta)

W rzeczywistości był to bal umieszczony pomiędzy dwoma wysokimi głazami. Wyryty na niej napis głosił:

← coś Ci się zrąbały rodzaje: “ten bal”, to “na nim”; A jeśli chodziło Ci o bramę, to podmiot domyślny wskazuje jednak na ostatni poprzedzający, czyli “bal”. Musiałbyś zatem napisać: Wyryty na bramie napis…

Miała dwa długie, czarne warkocze i przeszywające, błękitne oczy. Chłopiec też miał czarne jak krucze pióra włosy, krótko przystrzyżone, i szczupłą twarz o orlim nosie. Oboje mieli na sobie skórzane spodnie i kamizelki z baraniej wełny.

← troszkę za dużo tych “miał”

– Bardzo śmieszne! Spadaj już!

W wiosce tętniło już życie.

← czy oba już są niezbędne?

Posłuchaj mnie uważnie. ← wystarczy: Posłuchaj uważnie.

Drapieżnik wstał ciężko, ryknął przeciągle i[+,] powoli włócząc łapami między drobnymi kamieniami, ruszył w stronę chłopca. ← skoro wtrącenie, to przecinek z przodu tez by się przydał

Minęła cielsko nacierającego drapieżnika o długość jednego palca. ← “jednego” można wyrzucić

Rozzłoszczony wymierzonym w swoją stronę atakiem lew rzucił się na chłopca z uniesionymi łapskami zakończonymi śmiercionośnymi pazurami. ← te łapska mocno mi zgrzytają; Proponuję też zmianę szyku: “Lew, rozzłoszczony wymierzonym w swoją stronę atakiem, rzucił się na chłopca z uniesionymi łapami…”

Choć byli jeszcze młodzi[+,] to wiele razem przeżyli.

Opuścili chatę[+,] zostawiając w środku bulgoczącą potrawkę z chrząszczy.

Zdzielił pierwszego z napastników[+,] zanim tez zdążył unieść pałkę.

Usypiacz trafił w skroń[+,] powalając przeciwnika na ziemię.

Oli był jednak jeszcze na tyle świadomy, aby zablokować potężny cios swym kijem. Usypiacz złamał się na dwie części, a stłumiony cios trafił w brzuch. ← Daj za drugim razem np.: stłumione uderzenie

 odpowiedział Oli[+,] wycierając ręką krew z czoła.

Nie wygląda to najlepiej.

– To nic takiego. Bardziej martwi mnie to.

← lekka “totoza” :-)

Słońce zachodziło za plecami[+,] chowając się za górą.

Neb pochmurniał. ← literówka: spochmurniał

hydrozagadka, dzięki za wizytę!

Nieźle jeszcze tego wyłapałaś, choć część z poprawek to jak dla mnie subiektywna sprawa. Ale przejrzę na spokojnie i większość z pewnością poprawię, pozdrawiam ;)